Zondag 03 Oktober 2004 in categorie Klein Proza
In mijn droom ging ik de donkere ruimte binnen. Ik zag geen hand voor ogen, maar er zouden mensen zijn, was mij verteld. Het was stil, er werd gezwegen. Ik ontmoette hen op de tast en schudde elk de hand. Daardoor wist ik met wie ik te maken had. Dat had ik mij nooit gerealiseerd, dat je een mens kunt leren kennen aan de handdruk die hij geeft.
Lees verder...
Zaterdag 25 September 2004 in categorie Klein Proza
De Nederlandse literatuur is heilig. Je moet wel van goeden huize komen om daar wat over te mogen zeggen. Ik ben van simpelen huize, maar ik doe het lekker toch. Want ik heb 17,50 euro uitgegeven aan het boek van een alom gevierde schrijver en ik voel mij bekocht. Op de achterflap werden diverse media geciteerd die spraken van ‘een meesterwerk’ en ‘zijn meest ontroerende boek’. Daar ben ik ingestonken.
Recent werd het ook nog eens genomineerd voor de AKO literatuurprijs: ‘Een prachtige, schokkende roman over de (on)verantwoordelijkheid van de mens.’ Dus ook een jury is er ingestonken.
Met aan masochisme grenzende vasthoudendheid worstel ik mij door eindeloos voortkabbelende gedachtespinsels van de auteur in kwestie. Ze zijn ongetwijfeld te diepzinnig voor mijn pragmatisch brein. Maar, de jonge auteur is populair en veel geprezen en dus ploeter ik verder. Want het is tenslotte Literatuur met een grote L.
Literatuur met een grote leuter, concludeer ik boosaardig.
Lees verder...
Maandag 20 September 2004 in categorie Klein Proza
Alles aan Youssef is breed. In de zwoele warmte van de avond zit hij breed achter een brede tafel met schragen eronder. Zijn brede handen rusten op het tafelblad van ruwe planken. Zijn brede grijns lijkt in zijn gezicht gebakken en toont trots de enige tand die nog onderin zijn mond staat.
Hij zit wijdbeens met zijn voeten stevig op de cementen vloer geplant en laat zijn drie onderkinnen op zijn borst rusten. Zichtbaar tevreden beschouwt hij – iets onderuitgezakt – over zijn immense buik heen de rest van de wereld. Die wereld is waarschijnlijk niet al te groot, want hij zit erbij alsof hij nooit van zijn plaats komt. Wie Youssef ziet denkt onvermijdelijk: wie het breed heeft, laat het breed hangen.
Lees verder...
Zondag 12 September 2004 in categorie Klein Proza
“Nou, geweldig! Praat me er niet van. Blij dat ik weer thuis ben. Ik werd gek van die hitte. Dat is helemaal geen land voor mij, jongen... Ten eerste is het er belachelijk duur. Vooral het bier. Sigaretten trouwens ook. Gelukkig had ik zelf een slof Caballero bij de taxfree gekocht, anders had ik mooi de hele vakantie van die tuttige ultralights met filter moeten roken.
Lees verder...
Zaterdag 11 September 2004 in categorie Klein Proza, Israël en het Midden-Oosten
Alles aan Youssef is breed. In de zwoele warmte van de avond zit hij breed achter een brede tafel met schragen eronder. Zijn brede handen rusten op het tafelblad van ruwe planken. Zijn brede grijns lijkt in zijn gezicht gebakken en toont trots de enige tand die nog onderin zijn mond staat.
Hij zit wijdbeens met zijn voeten stevig op de cementen vloer geplant en laat zijn drie onderkinnen op zijn borst rusten. Zichtbaar tevreden beschouwt hij – iets onderuitgezakt – over zijn immense buik heen de rest van de wereld. Die wereld is waarschijnlijk niet al te groot, want hij zit erbij alsof hij nooit van zijn plaats komt. Wie Youssef ziet denkt onvermijdelijk: wie het breed heeft, laat het breed hangen.
Lees verder...
Donderdag 02 September 2004 in categorie Klein Proza
Jankman had zich er vreselijk op verheugd: eindelijk weer eens naar de volkstuin om zich daar in alle rust in het tuinhuisje te kunnen aftrekken. Maar die vlieger ging niet op. Tot zijn verbijstering bleek hij daar ook nog drie huisdieren te hebben rondlopen die al drie weken geen eten hadden gehad. Een kat, een hond en een cavia. Het was overigens een godswonder dat de laatste zich aan de honger van zijn twee medebewoners had weten te onttrekken.
Lees verder...
Zondag 15 Augustus 2004 in categorie Klein Proza
Sommige mensen vinden vakantievoorbereidingen leuk. Het is een vorm van voorpret. Ik behoor uitdrukkelijk niet tot die groep. Voor mij is de aanloop naar de vakantie een regelrechte kruisweg. Er zijn zoveel dingen te regelen, dat ik er bijna zeker van ben dat ik iets zal vergeten.
Hier staat tegenover dat ik daarna verhoudingsgewijs meer van de vakantie geniet. Het kan immers alleen nog maar meevallen?
Lees verder...
In mijn droom ging ik de donkere ruimte binnen. Ik zag geen hand voor ogen, maar er zouden mensen zijn, was mij verteld. Het was stil, er werd gezwegen. Ik ontmoette hen op de tast en schudde elk de hand. Daardoor wist ik met wie ik te maken had. Dat had ik mij nooit gerealiseerd, dat je een mens kunt leren kennen aan de handdruk die hij geeft.
