Ik zat in de tram. Bij het raam. Naast mij was een lege plaats. Voor en achter mij zaten nog meer mensen in dezelfde opstelling: alleen bij het raam, naast hen een lege plaats. Wanneer er nieuwe passagiers binnenkomen -en ik zou mogen kiezen- heb ik altijd het liefst dat er een leuke vrouw naast mij komt zitten. Maar dat gebeurt niet.
Leuke vrouwen gaan altijd op een enkele zitplaats zitten. Of als het echt niet anders kan naast andere vrouwen. Behalve als ze iemand bij zich hebben. Dan durven ze ineens en kletsen ze honderduit. Niet met mij natuurlijk, maar met degene die ze bij zich hebben.
Ik durf te stellen dat negen van de tien leuke vrouwen in de tram bij voorkeur niet naast een vreemde man gaan zitten. Dus ook niet naast mij. Hoewel ik toch op mijn beurt een leuke man ben en altijd zo geruststellend mogelijk kijk.
De Schotten kwamen naar Amsterdam om tegen het Nederlands elftal te voetballen. De stad was vol van rokjes, ruiten en doedelzakken. Het bier vloeide rijkelijk. De stemming was best.
"Goedemiddag, meneer de autoverkoper!"
"Goedemiddag meneer! Waarmee kan ik u van dienst zijn?"
"Nou, het is een beetje gênant, maar ik wilde vragen of u de nieuwe BMW die ik vorige maand bij u heb aangeschaft weer kunt terugnemen..."
"Hoezo, bevalt hij niet?"
"Hij bevalt uitstekend, ik heb al drie snelheidsbekeuringen, dat is het niet. Maar de baas wil mijn bonus terug! En die had ik dus net bij u aan die BMW besteed."
"Ai, dat is inderdaad gênant meneer. Maar ik weet niet of we..."
"Er is een moreel appèl op mij gedaan, meneer de autoverkoper, daar kan ik niet zomaar onderuit!"
"Dat begrijp ik meneer. Maar als al die managers daaraan gehoor gaan geven en hun auto weer komen inleveren, kunnen wij de zaak wel sluiten. Dat lijkt mij echt héél slecht voor de economie!"
"Kunt u voor mij niet een uitzondering maken?"
"Wie heeft eigenlijk dat morele beroep op u gedaan om uw bonus in te leveren?"
"Nou, mijn baas, Jan Hommen, de topman van de ING. Het staat vandaag in de krant. Een heleboel collega's van mij hebben hun bonus al geheel vrijwillig teruggegeven, zegt hij..."
"Jan Hommen? Van de ING? Die is óók klant bij ons!"
"Wat leuk! En wat toevallig!"
"Ik zal het u nóg toevalliger vertellen meneer: die Jan Hommen van u rijdt nét een uurtje geleden met een splinternieuwe BMW 5 Serie Business Line Edition bij ons de zaak uit! Hij had een 'meevallertje' gehad, zei ie..."Een meevallertje...
We gedragen ons veel te asociaal, vindt SIRE. We bellen hardop in het openbaar vervoer en/of nemen twee zitplaatsen in beslag, we peuteren publiekelijk in ons neus, we spugen, boeren, ruften er lustig op los, we telefoneren gewoon door bij de kassa, we laten onze honden in de zandbak poepen, we dringen voor, we legen de autoasbak op straat en tot overmaat van ergernis hebben we dat allemaal zelf niet in de gaten.
Mooi verzonnen van SIRE, ons land wordt er vast weer wat prettiger van. Alleen is dit natuurlijk allemaal maar klein bier.
Er zijn veel ergere vormen van asociaal gedrag. Daarvan zagen wij het afgelopen jaar heel wat schandelijke voorbeelden passeren. Bestuurders en managers van (sempublieke organisaties, zoals woningcorporaties en zorginstellingen, die zichzelf schaamteloos verrijkten op kosten van de belastingbetaler en ondertussen woning- en zorgbehoevenden lieten barsten. Prominente Nederlanders als Elco Brinkman en Hans Hillen die tegen vorstelijke vergoedingen werden geacht daar toezicht op te houden, maar dat niet deden. Zij hadden het te druk met hun andere dertig commissariaten en erebaantjes.SIRE slaat de plank misLees verder...
Het is crisis, maar het schijnt nog niet erg tot de mensen door te dringen. Dat vindt onze overheid niet leuk. Want een crisisgevoel bij de mensen is wél nodig om op termijn de nodige bezuinigingen en belastingverhogingen te kunnen rechtvaardigen. Nu haalt iedereen nog tamelijk onverschillig zijn schouders erover op. Men is er zelf nog niet door geraakt, ook niet in de portemonnee.
Daarom kwamen onze bestuurders de afgelopen weken bijeen in geheim crisisberaad. Hoe kun je zorgen dat de Amsterdammers het juiste dreigingsniveau gaan ervaren? Af en toe een omvallende bank volstaat kennelijk niet. De spaarcentjes zijn immers toch gegarandeerd. Zelfs een gecrasht vliegtuig maakte de mensen nauwelijks bang. Zolang je niet in Zwanenburg woont...Fail AmsterdamLees verder...
Het meest treurige broodbeleg dat ooit is uitgevonden is toch wel cocosbrood. Dat schrijf ik niet fout, want zo staat het op de verpakking: cocosbrood. Terwijl het 'kokosbrood' moet zijn. Volgens de lijst met ingrediënten zit er dan ook netjes 'kokos' in het 'cocosbrood'. Zeg nu zelf, begint dat al niet treurig? En dan heb je er nog geen hap van gegeten! Echt van dat crisisbroodbeleg! Ik trof het aan in het keukenkastje van mijn ouders, waar het door mijn zuster was neergelegd. Waarschijnlijk uit wraak, want als kind hadden wij veel te lijden onder armeluisbroodbeleg als rinse appelstroop, gestampte muisjes en dus dat kokosbrood. 'Nu kunnen jullie zelf eens proeven wat wij hebben moeten doormaken', zal mijn zuster hebben gedacht.
O jee, alwéér een 'dreiging met explosieven' bij Ikea in Amsterdam. De hele buurt is afgezet.
Stel je toch eens voor dat Ikea ontplofte, dat zou een ramp zijn! Tot mijlenver in de omtrek liggen dan de onderdelen van de Billy's, de Besta's, de Lacks en de Ivars allemaal door elkaar. En die zooi is nu al zo lastig in elkaar te zetten. Heel Zuid-Oost ligt dan bovendien bezaaid met Zweedse Gehaktballetjes (15 stuks voor ¤ 4,95).
De Explosieven Opruimings Dienst is nu ongetwijfeld bezig heel Ikea te doorzoeken. Ik geef het je te doen, met die zware beschermende pakken kruipend door de ballenbak.
Ze moeten ook de hele looproute milimeter voor milimeter uitkammen. Volg de pijlen!
U en ik weten dat dit een gigantische afstand is! Elke keer dat ik naar Ikea ga neem ik proviand mee voor onderweg op de looproute. Want het restaurant is pas aan het eind.
Wanneer ik tenslotte meer dood dan levend bij de kassa sta, heb ik het gevoel dat ik drie keer de wereld ben rond geweest.
Ik vraag ook altijd aan de caissière: Wat voor dag is het nu vandaag?
Want voor je 't weet ben je weer een etmaal verder.Explosie dreigt bij IkeaLees verder...
Door sommige krantenberichten ga ik toch weer opgewekt de dag in. Dan overheerst bijvoorbeeld een gevoel van vreugde dat ik zo normaal ben. Een mens moet immers zijn zegeningen tellen en dat schiet er door de hectiek van alledag nog wel eens bij in. Er zijn namelijk mensen die het een stuk minder goed hebben getroffen qua normaalheid.
Zo las ik vanmorgen dat een man in zijn auto een vrouw had gewurgd en daarna haar hoofd had afgezaagd. Tijdens dat laatste klusje scheen ze overigens nog niet volledig dood te zijn geweest. De werkzaamheden werden verricht bij een benzinestation langs de A1 bij Muiden.
De rechter veroordeelde de man tot tien jaar cel. Opmerkelijk detail hierbij was, dat de rechter bij de bepaling van de strafmaat had gekeken naar 'vergelijkbare zaken'. Het schijnt dus vaker voor te komen dat iemand in een auto bij een benzinestation een ander het hoofd afzaagt.Afgezaagd hoofdLees verder...
De economische crisis kan ook voordelen bieden. Men is nu wel druk bezig om werkloosheid te voorkomen, maar voor sommige mensen moet je werkloosheid helemaal niet willen voorkomen.
Als die aan de kant komen te staan wordt de maatschappij daar alleen maar beter van.
Zo werd ik een uurtje geleden gebeld door een mevrouw van een bedrijf.
Ik zat net te poepen en dus sprak zij mijn voicemail in.
Of ik haar collega mevrouw Koemans wilde terugbellen.
Na gedane zaken belde ik het bedrijf meteen terug en vroeg naar mevrouw Koemans.
Maar nee, zei de telefoniste, mevrouw Koemans was er vanmiddag pas weer.
Jamaarjamaar, stribbelde ik tegen, ze hebben me nét gebeld!
Jammer dan, vond de telefoniste, maar daar kon zij ook niets aan doen en vanmiddag om 1 uur was mevrouw Koemans weer aanwezig.
Het kon natuurlijk zijn dat mevrouw Koemans inmiddels óók zat te poepen, maar tot 1 uur leek me toch zorgwekkend lang.
Ik werd te woord gestaan op zo'n routineuze, haastige, ongeïnteresseerde toon.
De telefoniste was duidelijk iemand die eigenlijk helemaal geen tijd heeft om telefoniste te zijn, omdat ze dan gestoord wordt bij het eindeloze beppen met haar collegaatjes.
Om zo'n toon kan ik me wild ergeren.
Op zulke types mag van mij de economische crisis met volle kracht nederdalen.
Weg met dat soort wijven, de WW in en omscholen tot archiefmedewerkster in een gebouw waaronder een metrobuis wordt geboord!De telefoniste
Voor ouders die nog in spanning wachten op de envelop met de uitslag van hun Citotoets-kind heb ik nog een opbeurend stukje uit 2003 in het archief: Cito-toets is tof!Cito-toets
De folder van Kees laat me maar niet los. Niet dat ik bekeerd ben tot het creationisme, maar ik denk na over het argument dat niemand ermee geconfronteerd wordt als hij dat niet wil. Gewoon weggooien, sticker op de brievenbus, je krijgt elke dag zoveel folders. Dat is kort samengevat de reactie uit die hoek en ze vinden al die ophef maar kwalijk.
Dus zag ik mij voor de vraag gesteld: wat is het verschil tussen de folder over het creationisme en de 'gewone' reclamefolders?
Gewone reclamefolders richten zich op de verkoop van producten en diensten. Wie erop ingaat betaalt geld en krijgt er een product of dienst voor terug. Er is wat dat betreft evenwicht in de relatie tussen verstrekker en ontvanger, een geëvolueerde vorm van ruilhandel. Beiden krijgen iets, beiden geven iets.
Een folder over creationisme probeert in te grijpen op het geestelijk leven en de vrijheid van denken. Via een soort zendingsactiviteit wordt het publiek geconfronteerd met een religieuze opvatting. Een massaal verspreide folder gaat verder dan alleen een denkbeeld. De ontvangers wordt gesuggereerd dat hun zienswijze fout is. De argumenten daarvoor zijn niet controleerbaar. Inherent aan de religieuze opvatting is het element van straf: wie zich niet conformeert aan die opvatting krijgt na dit leven zijn trekken thuis, hij zal eeuwig branden in de hel. Dat heb ik in de 'gewone' reclamefolder nog niet zien presteren. Koop deze flatscreen-tv of eeuwige verdoemenis zal uw deel zijn!Creationismefolder is geen 'gewone' reclameLees verder...
Over dit blog
Het weblog Verbal Jam bestaat sinds 10 oktober 2001.
De naam van het blog refereert aan een verbale jam-sessie.
Er staan inmiddels duizenden artikelen, foto's, video's en audio-producties in. Bij elkaar zóveel vertier, dat het een wonder mag heten dat er nog geen vermakelijkheidsbelasting over wordt geheven.
Ik zat in de tram. Bij het raam. Naast mij was een lege plaats. Voor en achter mij zaten nog meer mensen in dezelfde opstelling: alleen bij het raam, naast hen een lege plaats.
De Schotten kwamen naar Amsterdam om tegen het Nederlands elftal te voetballen.
publieke organisaties, zoals woningcorporaties en zorginstellingen, die zichzelf schaamteloos verrijkten op kosten van de belastingbetaler en ondertussen woning- en zorgbehoevenden lieten barsten. Prominente Nederlanders als Elco Brinkman en Hans Hillen die tegen vorstelijke vergoedingen werden geacht daar toezicht op te houden, maar dat niet deden. Zij hadden het te druk met hun andere dertig commissariaten en erebaantjes.
