Verbal Jam wordt Arnoud Hugo

Het wordt voor mij tijd voor een nieuw weblog. Na ruim dertien jaar bloggen op Verbal Jam heb ik behoefte aan een andere blog-omgeving, een nieuwe naam, nieuwe mogelijkheden, nieuwe vergezichten. Als blogger heb je nu eenmaal creatieve ruimte nodig, inspiratie. De juiste omgeving helpt daarbij.

Allereerst maar eens een nieuwe naam. Want de naam Verbal Jam was destijds door het toeval ontstaan en bij nader inzien niet zo handig: het is Engels en ik moest hem altijd spellen. En de associatie met broodbeleg was er dikwijls. Moest ik dát weer gaan uitleggen.
Een nieuwe naam verzinnen is niet eenvoudig en wie weet krijg ik daar dan achteraf óók weer spijt van. Dus nu gewoon mijn twee voornamen: Arnoud Hugo, in bescheiden navolging van fotograaf Erwin Olaf. Maar het zal wel vaker zijn gedaan.

Het hypnotiserende scherm

Beeldschermen van smartphones en tablets hebben een extreem hypnotiserende uitwerking op kleine kinderen. Daarbij vergeleken is een televisie maar een saai ding. Vooral ook het feit dat er iets gebeurt -doet er niet toe wát- als je het scherm aanraakt, heeft een bijzondere aantrekkingskracht. Geen wonder dus dat ook volwassenen de hele dag op hun smartphone staren. Er moet iets in de hersenen zitten dat dit gedrag oproept en stimuleert. Het scherm van een smartphone is een visuele drug.

De baby en het dierenrijk

Samen met Zijne Kleine Koninklijke Hoogheid (ZKKH) verken ik via boeken en speelgoed het dierenrijk zoals dat zich openbaart aan de kleine baby's van deze wereld. Ik val van de ene verbazing in de andere. Hij niet, hij staat voor alles open.

Ik stond er nooit bij stil, maar het dierenrijk voor baby's verschilt aanmerkelijk van het dierenrijk voor grote mensen. In het dierenrijk voor baby's en peuters hebben de dieren allemaal mensennamen, hebben ze felle kleuren en kunnen ze knisperen, kraken, piepen, rammelen en bellen. De duurdere kunnen ook muziek voortbrengen als je in bepaalde lichaamsdelen knijpt.

Jippie-a-jee!

Muziek speelt in een babyleven vanaf het begin een prominente rol. Of hij dat nu wil of niet. Zo is er veel speelgoed voor baby's waar muziek in zit. Liefst zo pingelend mogelijk, want men neemt voetstoots aan dat baby's klokkenspel- en harpgeluiden het meest waarderen. Geen drums, stuwende baslijnen, scheurende gitaarsolo's of lekker veel distortion. Jammer. Toch een gemiste kans volgens mij: het is zo goed voor de hechting tussen vader en zoon.

Vroeger zouden de mierzoete klanken in babyspeelgoed mij het craquelé in het tandglazuur hebben doen springen, maar tegenwoordig vind ik het allemaal prachtig. Dat schijnt door de oxytocine te komen. Dit hormoon geldt als de ultieme weekmaker, ook bij mannen.
Moeiteloos zing, fluit of neurie ik inmiddels de drie kwartier durende playlist van de Tiny Love mobile boven de box mee. Elke dag weer.

Ik ben doorlopend jarig

Ik ben vandaag jarig. Ach ja, het is inmiddels routine. Toch is het deze keer bijzonder, want het is mijn allereerste verjaardag als vader. Zou je dan opnieuw mogen gaan tellen? Er is immers een nieuw perspectief op mijn eigen leven ontstaan, in de zin dat ik mijn leven nu volledig in dienst moet stellen van Zijne Kleine Koninklijke Hoogheid (ZKKH).

Ik behoor niet tot de categorie mannen die in weemoed omziet naar de jaren van vrijheid en ongebondenheid. Daar heb ik lang genoeg van kunnen genieten. Ik beschouw het kleine mannetje juist als een interessante nieuwe uitdaging (zoals dat tegenwoordig zo vreselijk heet).

Gebruiksaanwijzing voor hoger opgeleiden

Wanneer je een baby hebt, wil je ook een kinderwagen. Anders maak je het jezelf logistiek nodeloos lastig. En dus hadden ook wij vorig jaar, vooruitlopend op de komst van Zijne Kleine Koninklijke Hoogheid (ZKKH), een kinderwagen aangeschaft. Na diverse rijproeven kozen wij voor de uiterst wendbare Koelstra, een Nederlands merk. Dat is belangrijk in deze tijd van handelsboycots.

Bij de kinderwagen krijg je een regenhoes voor de reiswieg. Wij moeten immers zorgen dat ZKKH niet doorweekt raakt. Dat regelt hij zelf wel in z’n luier. 
De regenhoes is verpakt in een handig opbergzakje. Er zit tevens een gebruiksaanwijzing bij.
Het is een gebruiksaanwijzing voor hoger opgeleiden. Die zie je niet vaak, dus die wil ik u niet onthouden. Mocht u niet hoger opgeleid zijn, geen nood: lees hem tien keer en op den duur valt het kwartje wel.

[Klik voor hele afbeelding]

Zeg nou zelf: zonder academische graad kom je hier niet uit!

Boerenloper

Ik ben een boerenloper. Nee, geen hoerenloper als u daarop had gehoopt, het is geen typefout en ik zal mij dan ook direct nader verklaren. Het boerenlopen is voor mij van start gegaan bij de geboorte van mijn zoon, ZKH de Kleine Prins. Aan zijn bewind is sindsdien alles in het leven ondergeschikt gemaakt.

Een baby wordt zoals u weet na fles- of borstvoeding altijd even over de schouder gelegd om te zorgen dat hij een boertje laat. Onze Kleine Prins heeft echter besloten dat hij meerdere boeren wil laten en dat pappa hem daarbij moet helpen. Pappa moet net zo lang met stampende tred heen en weer lopen totdat deze boeren van stevig en luid kaliber (van wie heeft hij dat toch?) aan het koninklijke keeltje zijn ontsnapt. De zachtere aanpak van enkele klopjes op het ruggetje werkt bij hem niet.
De hele exercitie duurt over het algemeen minstens een half uur. Het wordt daarbij door Zijne Koninklijke Hoogheid op prijs gesteld dat pappa met bolle wangen een fanfare imiteert en marsmuziek ten beste geeft.
Ziehier het ontstaan van het boerenlopen.