Er is een Amsterdammer omgelegd

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Er is een Amsterdammer doodgegaan. Niet spontaan, hij werd omgelegd. Vorige week, in Amstelveen. Niet zómaar een Amsterdammer, nee, een 'karakteristieke' Amsterdammer.

Zonde toch, elke 'karakteristieke Amsterdammer' die doodgaat is er één teveel wat mij betreft. Ik begon me wél ineens af te vragen wat we eigenlijk moeten verstaan onder een 'karakteristieke Amsterdammer'.

Iemand die kenmerkend is voor Amsterdam, lijkt me zo. Een fijne, joviale kerel of vrouw, praat een beetje plat, heeft humor, is goedmoedig, goudeerlijk en gul. Hij/zij is altijd wel in voor een praatje bij de bushalte, waarbij steevast gemopperd wordt op het weer of het nieuws. Een soort Johnny Kraaijkamp, zeg maar.

Geplette dieren

Ik reed met mij auto op de ringweg A10, ergens ter hoogte van het stadse natuurgebied De Oeverlanden.
In de verte voor mij waaide een zwart sliertje over het asfalt. Een seconde later kon ik zien dat het sliertje niet waaide, maar liep. Een meter of wat rennen, dan kennelijk even uithijgen en meteen weer verder. Dat sliertje had geen schijn van kans op de tamelijk drukke snelweg. En zeker niet omdat het zich inmiddels vlak voor mijn auto bevond. Het leek mij een mol.

Ik probeerde nog ietsje bij te sturen, maar vergeefs. Ik voelde een klein bonkje. Blijkbaar heeft mijn auto dusdanig sensitieve wielen dat ik binnenin kan waarnemen dat ik een molletje tot twee dimensies reduceer.

Oproer in Amstelveen

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Nou, ik woon hier nog maar net, maar ik moet zeggen: in Amstelveen kunnen ze er ook wat van hoor. Qua bestuurlijke blunders, bedoel ik. Zelfs Het Parool besteedt er een 'analyse' aan, terwijl die krant normaal toch niet bijster veel interesse toont voor de buurgemeenten.

Wat is er gaande? Het grote winkelcentrum van Amstelveen, het Stadshart, moest volgens eigenaar en vastgoedmultinational Unibail-Rodamco stevig worden uitgebreid, anders zou het in de toekomst verkommeren. Er waren véél meer vierkante meters nodig voor de grote winkelketens.

Die ruimte moest natuurlijk ergens vandaan komen en dus had de vastgoedboer het begerig oog laten vallen op de woonwijk ten noorden van het winkelcentrum, de Schildersbuurt. Regeren is vooruitzien, dus in het geniep was  Unibail-Rodamco ook maar vast begonnen met het opkopen van een fikse partij huizen aldaar (38).

Onbeschoft kapitalisme

Verbeeld ik me dat nu, of is het keiharde kapitalisme weer helemaal in de mode? Eigenlijk is het natuurlijk nooit weg geweest, maar het timmert nu weer wat onbeschaamder aan de weg.

De afgelopen tijd zag ik de nodige voorbeelden langskomen. Gentech concern Monsanto doet aan genetische manipulatie van landbouwzaden. Daardoor zijn ze bestand tegen het landbouwgif RoundUp, eveneens van Monsanto. Het bedrijf patenteert de zaden. Wanneer er iets van overwaait naar een boerderij die géén Monsanto-zaden gebruikt, krijgt de arme boer een proces aan z'n broek wegens patentschending. Verzet is zinloos, want de rechter is op de hand van Monsanto.

De stad raakt aardig vol

Afgelopen week was ik weer eens in 'de stad', zoals Amsterdammers het centrum van Amsterdam altijd aanduiden. Het was voor mij een tijdje geleden, want tegenwoordig woon ik in Amstelveen en daar heb ik het al druk genoeg mee.
Opmerkelijk: nú al keek anders tegen de dingen aan. Ik vond de stad bijvoorbeeld behoorlijk vol. Onaangenaam vol zelfs. Vooral met toeristen.

Zit er niet een grens aan het aantal mensen dat de stad dagelijks kan herbergen en verwerken? Daar moeten we toch rekening mee houden, anders zit de stad in de toekomst dagelijks net zo dichtgeslibd met mensen als op een zonnige koningsdag.