De opvoedkundige waarde van Zweedse gehaktballetjes

Soms moet het even: naar Ikea. Iedereen weet hoe uitputtend het kan zijn. Aan het eind van de meubelmarathon sta je op punt van flauwvallen en wil je even rustig eten in het restaurant.
Maar dat gaat zomaar niet.
Direct beginnen er van die kleine etters rond je tafel te rennen en tussen je stoel door te kruipen. Kinderen van onbekende herkomst. Terwijl er goddomme tien meter verderop een speciale speelgelegenheid voor ze is. Ouders zijn in de verste verte niet te bekennen. Die zitten waarschijnlijk nu wél rustig te eten.
Kijk, in zulke gevallen is de kindvriendelijke benadering net een brug te ver. Hoewel je met je laatste krachten heus nog wel een poging hebt gedaan: "Nee jongens, niet hier spelen, ik wil even rustig eten…"

Even een ergernisje wegwerken

Even een oud ergernisje wegwerken, dan kan ik straks het nieuwe jaar tenminste met een opgeruimd humeur beginnen. Nou ja, ergernisje, ik overdrijf zoals gewoonlijk weer behoorlijk, maar in die woest kolkende informatiestromen van tegenwoordig word je telkens weer op stang gejaagd met stommiteiten.
Het is al een paar maanden geleden dat ik terloops deze foto van een advertentie in een tijdschrift nam. Het is er eentje uit de categorie 'denk daar nou eens wat beter over na'.

[Klik voor hele afbeelding]

De politie zoekt

Geschreven voor Amsterdam Centraal.

Het ligt vast aan mij. Ik moet iets over het hoofd zien. Zo simpel kan het namelijk niet zijn. Daarom leg ik het even voor aan de 'crowd', zoals dat tegenwoordig heet.
In de krant stond een bericht over de moord op de crimineel Stanley Hillis. Laat ik hem geen 'topcrimineel' noemen, zoals de gewoonte is. In dat wereldje zijn ze toch al veel te ambitieus.
Bij de moord is een aantal auto's betrokken waarnaar de politie op zoek is. Eén van die gezochte auto's is een zwarte Volkswagen Golf, waarvan het kenteken eindigt op HGL-3.

Bij u borrelt nu direct dezelfde vraag op als bij mij: hoeveel auto's kunnen er rondrijden waarvan het kenteken eindigt op HGL-3? Corrigeer me als ik het fout heb, maar volgens mij hooguit 100, namelijk de nummers 00-HGL-3 tot en met 99-HGL-3.

De gevaren van grofvuil

Ik moest een paar grote kartonnen dozen weggooien. Daarvoor reed ik naar de vuilnisbelt. Tegenwoordig heet dat een 'afvalpunt'. Je moet daar alles gescheiden inleveren. Glas, karton, hout, metaal, piepschuim, a/b-hout (wat dat ook moge betekenen), plastic, ijzer, non-ferro metalen (heb ik gelukkig vroeger gehad bij scheikunde), geïmpregneerd tuinhout, bitumen, puin, chemicaliën en uiteindelijk gewoon restafval. Voor alles hebben ze een aparte container.

Je moet op zo'n afvalpunt ontzettend op je hoede zijn. Voor je het weet ga je vreselijk de fout in. Dan krijg je te maken met de toezichthouders. Zij staan de hele dag onbeweeglijk met hun armen over elkaar naast de containers het afvalscheidingsproces te bewaken. Als zombies staren ze met donkere ogen in het niets. Totdat je iets in een verkeerde container deponeert. Dan slaan ze terstond aan en schalt hun corrigerend geblaf over de vuilstort. Je staat publiekelijk voor schut.

De ethiek van het vechten

Slechts één keer in mijn leven heb ik iemand in elkaar geslagen: Japie. Op het schoolplein. En dan nog bleef dat 'in elkaar slaan' beperkt tot een bloedneus. Maar zo noemden wij dat toen.
Ik had als tienjarig jochie vlak voor schooltijd overmoedig lopen beweren dat ik sterker was dan Japie. Toen deze op het schoolplein arriveerde, werd ik onder druk gezet om mijn claim waar te maken en al gauw ontstond er een kring om ons heen. Er was geen ontkomen meer aan.
Japie had zich het begin van de schooldag waarschijnlijk heel anders voorgesteld. Ik ook, maar er was geen weg terug, anders dan de eerloze afgang.

De jaarlijkse Zwarte Piet discussie

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Zoals elk jaar is er weer een hoop gedoe over Zwarte Piet. De krant staat er vol mee. De één vindt hem een racistisch overblijfsel uit de koloniale tijd, de ander vindt hem een onderdeel van ons vaderlands cultuurgoed, dat beslist behouden moet blijven. Wethouder Andrée van Es wil hem afschaffen en vervangen door een witte piet met zwarte veeg op de wang.
Ik houd mij wijselijk buiten deze discussie, laat ik hooguit een enkele kanttekening plaatsen.