Jihadstad Amsterdam

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Amsterdam is een 'jihadstad', volgens de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding. Vanuit ons dorpje zijn al zeker 35 mensen afgereisd naar Syrië en Irak. Bij ongeveer tachtig lieden zijn er tekenen die erop wijzen dat zij radicaliseren.
Dit zijn de getallen die in de media worden rondgepompt. Concreter wordt het allemaal nauwelijks, hooguit wanneer een van 'onze' jihaddisten op het slagveld is toegelaten tot de club van martelaren.

De overheid kondigd harde maatregelen aan, zoals paspoort en uitkering afpakken en het land uitzetten. Juristen sputteren tegen: dat is een aantasting van de rechtsstaat. Het algemene gevoel is echter: goed zo, weg met die gasten.
De Rotterdamse burgemeester Aboutaleb verwoordde wat velen denken: als je niets hebt met deze samenleving, lever dan je paspoort in en vertrek.

De bijzondere braafheid van mijn opa

Ik ruimde nog maar eens wat spullen van mijn overleden moeder op. Volgens mij blijf ik daar mijn hele leven nog mee bezig, want de moed om dingen weg te gooien neemt pas toe naarmate de jaren verstrijken.

Ik vond een dun boekje met harde kaft, getiteld: 'Door Suriname', met als ondertitel 'Reisherinneringen uit ons Missiegebied'. Het was geschreven in 1897 door J. Kronenburg, redemptorist. Dat woord moest ik opzoeken. Van Dale leerde mij: 'Kloosterling van de Orde van de Allerheiligste Verlosser, de Redemptor'.

De allereerste bladzij uit het boek was voor mij meteen het interessantst en verklaarde waarom mijn moeder dit boekje had bewaard. Op het schutblad was een oorkonde geplakt die melding maakte van de '3e Ereprijs voor Vlijt en Goed gedrag', toegewezen aan mijn grootvader Gerardus Wilbrink. Hij heette overigens gewoon Gerrit, maar dat was voor de katholieken blijkbaar niet goed genoeg in die tijd.

Sharia4niemand

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Sinds enige tijd hebben we er weer een irritant religieus genootschap bij, de Sharia4holland. Alsof wij al niet genoeg te lijden hebben onder de Jehova's Getuigen, de Mormonen en de Scientology Kerk. Al deze clubs geloven in hetzelfde, namelijk het eigen gelijk.
De Sharia4holland bestaat uit fanatieke moslims die Nederland onder het juk willen brengen van de islamitische wetgeving. Het parlement wordt daarbij overbodig.
Het beweginkje gaf onlangs een provocatieve persconferentie voor het Nationaal Monument op de Dam in Amsterdam. Men preekt de onvrijheid op de gedenkplaats voor hen die vielen voor de vrijheid. En, in verdraagzaamheid doorgeslagen sukkels als wij zijn, wij tolereren dat. Althans, onze 'gezagsdragers'.

Preken in de Balie of in Boom Chicago?

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Ik moest de afgelopen week weer ernstig zuchten. Op uitnodiging van de islamitische studentenvereniging zou haat-imam sjeik Haitham al-Haddad spreken op een VU-symposium. Inderdaad, dat gaat lekker daar bij de VU. Maar toen dit feest niet doorging wegens ophef en commotie, mocht hij in de Balie komen preken.
Bij de Balie noemden ze dat 'debatteren', maar dat begrip komt natuurlijk helemaal niet voor in het vocabulaire van iemand die vastgelast zit aan zijn geloof. Kortom, veel politie op de been ter bewaking van rust, orde en eventueel toegesnelde Belgische baardmannen.

En wie is er weer de dupe?

Pastoor Norbert van der Sluis te Liempde weigerde de uitvaartdienst te verzorgen van een man die euthanasie had laten plegen.
Tja, je houdt het niet voor mogelijk, maar ik lees het óók maar in de krant.
Je zou zeggen: waar bemoeit zo'n pastoor zich mee? Dood is dood. Doe je plicht en geef de dode een zet richting hemelpoort.
Iedereen tevreden.

Maar zo werkt dat niet in het geloof. Euthanasie is namelijk een grote zonde. Daar mag je als dode niet zomaar mee wegkomen.
De lijdende mens moet als het ware creperend de weg naar het hiernamaals afleggen. Valsspelen wordt niet geaccepteerd.

Jehova's door de intercom

Zij belden aan vanmorgen, de Jehova's. Door de intercom verkondigden zij:
Ja, wij zijn Rob en nog iemand en wij willen met mensen praten over een mooie toekomst. Of zoiets.
Ik zei dat dit goed uitkwam. Zij waren immers met zijn tweeën, dus dan konden zij mooi elkáár vertellen over die mooie toekomst.
Ik snap niet dat ze daar niet eerder op gekomen zijn, die Rob en nog iemand.
Dat scheelt toch een hoop gedoe aan intercoms en dergelijke.

Ritueel onderdrukken

Ook gepubliceerd op Amsterdam Centraal

Een groot nadeel van religie is dat het kennelijk in de meer orthodoxe gelederen een belangrijk deel van het eigen denkvermogen uitschakelt.
Men houdt star vast aan wat geschreven staat en peinst er niet over om daar eens een kritische evaluatie tegenaan te gooien. Zoals: is er na de eerste druk van het handboek nog sprake geweest van voortschrijdend inzicht op diverse gebieden?

We zien de orthodoxe onwil tot zelf nadenken haarscherp terug in de discussie over het ritueel slachten.
Het debat spitst zich toe op de vrijheid van godsdienst en een welles-nietes over de leedbeleving van het onverdoofd geslachte dier.
Het verdeelt Kamer en gemeenteraad dwars door de partijen heen.