Archief: artikelen van
Februari 2006.
Dinsdag 28 Februari 2006 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Volgens mij is het indertijd begonnen bij premier
Van Agt. Die moest zo nodig populair doen door ten overstaan van de pers in wielrennersornaat op zijn racefiets te springen. Indien men hem destijds stante pede en onverbiddelijk aan z'n eigen fietsbandjes had opgeknoopt was er niets aan de hand geweest. Nu zitten wij ermee. Nu zijn wij opgezadeld met podcastende en
rappende politici. En dan nog niet eens van die vlotte jongens als Alexander Pechtold, waarvan je dit soort jongehondengedoe verwacht, nee, van zo'n onkreukbaar stoomstrijkijzer als
Donner. Heel modern hoor, Piet Hein!
Nog even en hij laat zich bij kindercrèche 'De ruftende pamper' filmen met een sufgesabbelde fopspeen in z'n mond.
Lees verder...
Dinsdag 28 Februari 2006 in categorie Opinie
De
Europese Unie stelt zich kordaat op in de cartoonkwestie. Er zijn excuses aangeboden. De meeste landen wilden zelfs diep door het stof, maar gelukkig wisten onze eigen Ben Bot en Tjechië dit nog net te voorkomen. Maar uit de oorspronkelijke versie, waarin 'diepe spijt' wordt betuigd, blijkt dat de moraal op het wereldtoneel wordt bepaald door handelsbelangen. Ook staan de meeste oliekraantjes onder supervisie van de Profeet (vzmh), dus die kun je maar beter te vriend houden.
Lees verder...
Maandag 27 Februari 2006 in categorie Waargebeurde verzinsels
Wij kregen een nieuwe interimmanager op ons dak. Dit hadden wij pas in de gaten toen het boven ons hoofd begon door te buigen en te lekken. Vreemde oekazes en verordeningen druppelden van bovenaf op ons bureau. Die moesten allemaal strikt worden opgevolgd en nageleefd, want van nu af aan moest alles anders. De toon was resoluut en voortvarend. Tegenspraak werd niet geduld, laat staan inspraak. Het roer van de oude bedrijfscultuur moest radicaal om, zoveel was duidelijk.
Op een dag liep hij de afdelingsvergadering binnen, tijdens het voorlezen van de notulen. Hij zette zich aan het hoofd van de tafel en in één moeite door aan dat van de afdeling. Op de afdeling zelf had hij zich nog nooit vertoond. Hij had niet eens een eigen bureau. Dat was ook niet nodig. Hij was 'financieel specialist' en nu dus de baas. Van iets waar hij geen verstand van had.
Lees verder...
Zaterdag 25 Februari 2006 in categorie Grijze Golfslag
"Trek je broekspijpen eens wat omhoog..."
Gehoorzaam ontbloot hij z'n onderbenen een beetje. Ik schuif de pijpen verder op tot boven de knieën.
"Jij hebt overwicht," zegt mijn moeder, "naar jou luistert ie wél!"
Zijn oude huid heeft rode plekken en schilfert.
"Smeer je die nog wel eens in?" vraag ik, terwijl ik gehurkt voor hem zit.
Hij schraapt zijn keel even. "Tja..."
Niet dus.
Lees verder...
Vrijdag 24 Februari 2006 in categorie Flashback verhalen
Het is 1922. De straatfotograaf verzamelt de groezelige kinderen uit de Elandsstraat in de Amsterdamse Jordaan voor zijn camera. Ze poseren nieuwsgierig, giechelend, stralend of stoer. Het is de tijd dat Theo Thijssen zijn roman
'Kees de Jongen' schreef (1923). Thijssens roman speelt aan het eind van de negentiende eeuw. Maar mijn vader had zo'n Kees de Jongen kunnen zijn, want iedereen noemde hem destijds Keessie in plaats van Cornelis.
Hij staat in het midden van de foto. Hij is nog geen twaalf. Ik pik hem er zó uit, want hij lijkt sprekend op mij, toen ik die leeftijd had.
Het is de oudste foto die van mijn vader bestaat. En mijn vader bestaat gelukkig ook nog.
Donderdag 23 Februari 2006 in categorie Beeld en Geluid
Woensdag 22 Februari 2006 in categorie Politiek & Maatschappij
De Tweede Kamer voelt er wel voor om een avondklok in te stellen voor jeugdig tuig dat de buurt onveilig maakt. Dat zal ze leren! Niks meer rondhangen en pissen in portieken, geen banden meer lekprikken, geen buurtbewoners meer terroriseren en uit de wijk wegtreiteren, geen ruiten meer ingooien bij homoseksuelen en Joodse medeburgers. De burgemeesters krijgen de bevoegdheid 'aanwijzingen' te geven.
Heel goed! Ik zou de maatregel zelfs nog willen uitbreiden. Tot kabinetsleden! Dát is pas een straatbende zeg! Voor hen niet alleen een avondklok, maar ook een dagklok. En een permanente meldingsplicht bij de portier van het parlement. De ergste gevallen moeten naar een heropvoedingskamp. Wat hebben we de afgelopen jaren niet een last gehad van dat gespuis!
Lees verder...
Dinsdag 21 Februari 2006 in categorie Schandelijke taferelen
De Consumentenbond vertelt dat veel verzekerden bij de invoering van het nieuwe zorgstelsel kritischer naar hun polis zijn gaan kijken. 'Ze overwegen hun zorgpolis uit te kleden en genoegen te nemen met een lagere dekking', aldus
de Volkskrant. In de aanvullende verzekering zitten inderdaad genoeg onderdelen die je in jouw situatie niet nodig hebt.
Maar het omgekeerde gebeurt blijkbaar ook. Zo heeft zorgverzekeraar
Ohra stiekem van de gelegenheid gebruik gemaakt om de tandartsenverzekering ten eigen voordele te hervormen.
Lees verder...
Maandag 20 Februari 2006 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Zondag 19 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
U moet mij maar vergeven, maar ik zeur waarschijnlijk nog een paar dagen door over Israël. Dat soort verwerking schijn ik altijd nodig te hebben als ik daar ben geweest.
Mijn auto is in elk geval heel blij dat hij niet mee hoefde naar dat land.
Hier in Amsterdam krijgt mijn Mazda lekkere onderhoudsbeurten, vastgekoppeld aan hi-tech apparatuur. Bij een dealer met een strakke showroom, vol glanzende soortgenoten en gelikte folders. De monteurs werken met strakke schema's en checklijsten of ze geen boutje vergeten zijn vast te draaien.
Periodiek komen er streng kijkende inspecteurs om te controleren of er geen druppeltje olie door de vloeistofdichte vloeren is gekropen. Want het milieu mag niet te lijden hebben van mijn Mazda.
Althans niet in de garage.
In Israël hebben de auto's het veel minder luxe, hoe duur ze soms ook zijn. Daar zijn de garages er juist op ingericht om mettertijd een eigen olievoorraad in de grond te hebben. Een kleine foto-reportage...
Lees verder...
Zaterdag 18 Februari 2006 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
In de
cartoonoorlog lopen de emoties hoog op. Wereldwijd zijn er inmiddels al zo'n twintig doden gevallen. Terugkerend ritueel bij de massale moslimprotesten is het verbranden van vlaggen, in deze kwestie meestal de Deense en sinds kort ook de Italiaanse.
Je zou denken: hoe komt men eigenlijk aan die vlaggen? Zó'n gangbaar artikel is het toch niet. Maar blijkbaar is men in de moslimlanden voorbereid op elke geringste belediging van de Profeet (vzmh) en liggen de buitenlandse vlaggen tegenwoordig in elke dorpssupermarkt voor het grijpen, naast de aanstekers.
In Nederland ligt het allemaal wat minder makkelijk. Het is echt zoeken naar een vlaggenleverancier die alle nationaliteiten ruim op voorraad heeft en die een beetje in de buurt zit. Voor Nedermoslims in Amsterdam die zich willen aansluiten bij het vlammende vlaggenprotest heb ik alvast een fijn adresje: in de Shopperhal te Osdorp zit een kadoshop met Ajaxartikelen en vele vlaggen à 11,50 euro. De Israëlische vlag zit er natuurlijk ook bij. Daar zou ik er alvast een paar van inslaan als ik hun was. Dan heb je iets om op terug te vallen als de rest van de wereld zich toevallig een tijdje koest houdt.
Vrijdag 17 Februari 2006 in categorie Kort en Tussendoor
Ik ben weer neergestreken in het natte, kille polderland. Het nieuws is mij ontgaan de afgelopen weken. Dat brengt een zekere rust, maar ook weinig houvast. Heb ik iets gemist? Loont het de moeite de oude krantenstapel bij te lezen? Het staat mij nog allemaal wat tegen. Ik moet mijn draai hervinden, linksom of rechtsom. U hoort nog van mij...
Zaterdag 11 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Vanuit de verte heb ik vernomen dat VJ is genomineerd voor 'Best geschreven weblog' en ' Best geschreven stukje' . Misschien kunt u allen eventjes de honneurs waarnemen en gaan stemmen. Zelf ben ik namelijk mijn login vergeten en er staat hier alweer een Israelier in mijn nek te hijgen die bij de computer wil. Dus nu kan ik er
helemaal niet meer opkomen...
Woensdag 08 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
In Nederland vriest het, hier is het twintig graden. Dat noemen ze dan winter. Ik eet mijn ontbijt op het balkon, want binnen is het kouder dan buiten. De huizen zijn gebouwd op koelte. Als ik op de plavuizen vloer sta, trekt de kou door mijn sokken omhoog. Ik schiet snel een paar oude badslippers aan, want voor je het weet staat het kippenvel op je scrotum. Morgen meteen sloffen kopen. Ik kan tenslotte niet de hele dag mijn laptop als bijverwarming op m'n schoot leggen.
De airco die koelt in de zomer, verwarmt in de winter. Hij produceert meer herrie dan hitte.
Ik was hier tot nu toe altijd in de zomer. Dit is mijn eerste midden-oostenwinter. Ik kruip maar eens lekker onder de wol om te wennen.
Winter aan de Middellandse Zee (oostzijde).
Maandag 06 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Dit stukje schreef ik al op 2 februari. Ik zeg dat er voor de zekerheid bij, voor het geval de actualiteit de inhoud inhaalt. Het gaat namelijk over Sharon.
Want die Sharon, daar hoor je al een tijdje niks meer van. Valt u dat ook op? Niet alleen in het Nederlandse nieuws is het vrijwel stil rondom Sharon, ook hier in Israël. In het begin was er iedere dag nog wel een medisch bulletin. Toen zat elke journalist nog gretig te wachten op het geringste levensteken.
Nauwlettend hield men dag en nacht het comateuze lichaam van de premier in de gaten. Bewoog hij daar een pink? Trilde daar zijn ooglid? Is dat golfje in het laken een automatische ochtenderectie?
Nu is het stil. De aandacht is verslapt.
Dat lijkt me niet verstandig. Men moet alert blijven. Dik kans dat hij anders vlak voor de verkiezingen ineens rechtop in z'n bed zit: "Surprise!"
Al is het alleen maar om Hamas te pesten...
Zaterdag 04 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Direct na aankomst in Tel-Aviv, bij het verlaten van de nieuwe terminal van vliegveld Ben Goerion, draai ik mij even om. Op de automatische schuifdeuren zitten twee grote stickers. U ziet, de toon is meteen alweer gezet.
Lees verder...
Vrijdag 03 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Ik bevind mij momenteel in Israël, beste lezers. Ik moet bij anderen bedelen om internettoegang, dus ik houd het kort met kattebelletjes. Dit woord schijnt trouwens aan de terreur van de tussen-n te zijn ontsnapt, ziet u dat?
Welaan, de reis naar mijn uiteindelijke plaats van bestemming duurde bijna twaalf uur. Dat is best lang. Ik overwoog onderweg mijn belastingaangifte in te vullen. Dan vliegt de tijd, vooral in het vliegtuig. Maar mijn vrouw vond dat geen gezellig idee en daar heeft ze eigenlijk wel gelijk in.
Maar goed, minstens een kwart van de totale reistijd is dus door de beveiliging gebruikt om te controleren of ik geen wapens, explosieven, messen, nagelschaartjes of andere potentieel gevaarlijke voorwerpen bij mij droeg. Sinds op 11 september 2001 met zakmesjes vliegtuigen zijn gekaapt neemt men geen enkel risico. Scanners, snuffelaars en strenge bewakers die je letterlijk het hemd van het lijf vragen. Alles en iedereen wordt doorgelicht.
En wat krijg je dan bij het eten aan boord van het vliegtuig? Een huiselijk metalen bestekje.
Donderdag 02 Februari 2006 in categorie Lezen
Ik houd niet zo van spelletjes moet ik eerlijk bekennen. Als ik vroeger verloor met boerenpotten of toepen -dat gebeurde meestal namelijk- was ik dagen van slag en uiteindelijk deed ik dat soort spelletjes gewoon niet meer.
In zijn roman
Games beschrijft Arthur Sykes de vreemde gewoonte van zijn hoofdpersoon Peter Giles om alles wat hij meemaakt in boektitels, filmnamen en songteksten onder te brengen. Zo begint de roman op een maandag en voor de ogen van de argeloze hoofdpersoon wordt iemand overreden door een vrachtauto. Peter doet het incident af onder de kop
I dont like mondays (nummer van de BoomTown Rats).
Hij baant zich een weg door het leven en fantaseert er op los. Wanneer zijn baas struikelt over een tapijt denkt onze Peter aan de komedie
Same as usual? waarbij een steeds meer beschonken butler aldoor over een tijgertapijt dreigt te struikelen. Tot zover is er niets aan de hand, want Peter praat met niemand over zijn spel.
Lees verder...
Woensdag 01 Februari 2006 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Vorig jaar september publiceerde de Deense conservatieve krant Jyllands-Posten een serie cartoons over de profeet Mohammed van twaalf verschillende tekenaars. Hoofdredacteur Carsten Juste had eerder veertig tekenaars uitgenodigd om werk in te zenden. Hij bespeurde namelijk bij illustrators de neiging tot zelfcensuur met betrekking tot het thema Islam. Kennelijk leefde bij hen de angst voor bestraffing door Islamitische extremisten. Na de moord op Van Gogh is zoiets ook niet ondenkbaar.
De Deense schrijver Kåre Bluitgen had vorig jaar de grootste moeite om illustrators te vinden voor een boek over Mohammed.
hoogste boom
Deense moslimorganisaties vlogen in oktober al de hoogste boom in, maar nu pas staat ook het Deense bedrijfsleven op de achterste benen. Hun producten worden in Saoedi-Arabië en andere Islamitische landen uit de schappen gehaald. En zodra de winsten in gevaar komen krijgt het hoofd van de Confederatie van Deense Industrieën, Hans Skov Christensen, ineens alle begrip voor het feit dat met zich in de landen beledigd voelt door de cartoons. In een ingezonden brief in Jyllands-Posten roept hij de Denen op hun 'vrijheid van meningsuiting' te gebruiken om te protesteren tegen deze beledigingen van de profeet.
opschieten
Ondertussen worden er vanuit de Arabische wereld initiatieven genomen om de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties zo ver te krijgen dat men een resolutie aanneemt die aanvallen op godsdiensten verbiedt. Dat wordt dus een beetje opschieten met Submission II. Waarschijnlijk zien de initiatiefnemers tot de resolutie over het hoofd dat er regelmatig in Arabische kranten ook uiterst onsmakelijke antisemitische cartoons verschijnen. Maar in hun beleving zal de Joodse religie wel geen godsdienst zijn. De Islam is immers het enige ware geloof: "Er is geen god behalve Allah".
Lees verder...
Volgens mij is het indertijd begonnen bij premier Van Agt. Die moest zo nodig populair doen door ten overstaan van de pers in wielrennersornaat op zijn racefiets te springen. Indien men hem destijds stante pede en onverbiddelijk aan z'n eigen fietsbandjes had opgeknoopt was er niets aan de hand geweest. Nu zitten wij ermee. Nu zijn wij opgezadeld met podcastende en rappende politici. En dan nog niet eens van die vlotte jongens als Alexander Pechtold, waarvan je dit soort jongehondengedoe verwacht, nee, van zo'n onkreukbaar stoomstrijkijzer als Donner. Heel modern hoor, Piet Hein!
