de ouwe hagedis

Maandag 31 Maart 2003 in categorie Gozertje

Vorige week zijn we naar die vredesdemonstratie geweest. Toen we daarna met de tram teruggingen zat er zo'n oud deftig mens en die zegt tegen haar vriendin: "Belachelijk dat ze die kinderen daar mee naartoe nemen!"
Ik zeg zachtjes tegen m'n vader: "Zie je nou wel?"
"Hoezo: zie je nou wel?"
"Moet ik eerst voor d'r opstaan van je en dan begint ze nog een beetje..."
Een beetje te zeiken ook, wou ik er achteraan zeggen, maar dat leek me beter van niet.

Mijn vader is zo'n type die dan gaat bekvechten met zo iemand. Vreselijk vermoeiend is dat.
"Heeft u het soms over ons?"
"Ja! Zo'n klein kind weet nog niet eens waar het over gaat!" zegt dat kakwijf tegen m'n vader.
Ja, kom effe! Ik bén niet klein! Dat is toch altijd zó raar met die bejaarden! Op verjaardagen roepen ze altijd dat je al zo groot bent geworden. Maar als je óók es een mening hebt ben je ineens klein!
"Wat een leuk blauw haar heeft u!" zeg ik dus maar effe tussendoor tegen dat mens.
"Hou jij je d'r buiten." zegt m'n vader.
Ze lijkt ook op een hagedis, met die hangende vellen onder haar kin. Een hagedis met blauw haar en een parelketting.
Die vriendin gaat ook nog wat zeggen: "Wij hebben de oorlog nog meegemaakt, hè Stien?"
Mijn vader ging heel vuil zitten kijken. Dat ken ik van hem. Nou komt er een rot-opmerking, zegt mijn moeder dan altijd.
"En? Goed verdiend zeker?"
Zie je wel? Had ik gelijk of niet?
"Jullie weten er allebei niks van. Van oorlog..." zegt Stien.

Welles! Mijn oma in Israël heeft nog in de woestijn gevochten. Heeft ze zelf verteld. M'n andere oma praat niet over de oorlog, want dan moet ze huilen. Maar dat was weer een andere oorlog, geloof ik.
"Kom op, we gaan eruit!" riep mijn vader ineens.
Ja, doei hé! We zijn er nog niet!
"De rest lopen we wel."
"Bemoei je met je eigen oorlog!" zei ik lekker nog tegen de hagedis. Mijn vader hoorde dat gelukkig niet, want die sprong de tram al uit.

Toen we door het Vondelpark liepen zag ik een beetje ouwe dikke man fietsen met zwart haar en een grote snor. Mijn vader zei de hele tijd niet veel, dus riep ik: "Kijk, daar gaat Saddam Hussein!"
"Hou op met die onzin!"
"Hij lijkt er toch op?"
"Ja, hoor..."
"Kijk maar: hij heeft zelfs een bordje achterop z'n fiets: SH. Dus dat is Saddam Hussein!"
Toen moest mijn vader gelukkig lachen.
"Dat betekent Slecht Horend..."
"Is dat doof?" vroeg ik.
"Zoiets ja. Haha, komt natuurlijk door al die bommen..."
Die snapte ik niet helemaal, maar hij was in elk geval weer in een goed humeur zo te horen.
't Was trouwens nog wel een klerestuk lopen naar huis zeg! Allemaal de schuld van die ouwe taarten!
Onderweg kwamen we Saddam Hussein weer tegen. Die zat op een bankje uit te rusten. Moest zeker nog een heel eind fietsen voor ie thuis was... de ouwe hagedis

oorlogsjargon

Zondag 30 Maart 2003 in categorie Altijd handig

Aangezien er inmiddels internationaal gelinkt blijkt te worden naar het oorspronkelijke oorlogsjargon item, hebben we ons deze middag maar eens verveeld met het maken van een uitgebreide Engelse versie hiervan. Ook bleek er behoefte aan een uitleg van het jargon.

Dankzij de enthousiaste medewerking van diverse lezers hebben we er een mooi lijstje van kunnen maken. Waarvoor bij deze hartelijk dank! En uiteraard mag u uw bijdragen nog steeds toevoegen in het reactiescherm. Het ridiculiseren van de oorlogspraat dient wellicht het vredesdenken, al hebben wij daar uiteraard niet ál te hoge verwachtingen van.

oorlogsjargon

ons kromme wereldbeeld

Zaterdag 29 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

U wist het natuurlijk al, maar u staat er gelukkig niet elke dag bij stil: wij hebben een totaal vertekend beeld van de werkelijkheid en dus ook een behoorlijk krom wereldbeeld. Dit wordt veroorzaakt door het feit dat onze informatievoorziening via de traditionele media in onze Westerse maatschappij bijna volledig wordt beheerst door een aantal grote persbureaus. Televisie, radio en krant nemen hun informatie in heel veel gevallen braaf over. Niet altijd kritiekloos, maar dikwijls zijn er gewoon geen andere bronnen. Wanneer u eens wilt zien wie een van de belangrijkste nieuwsleveranciers is, kunt een kijkje gaan nemen bij het ruwe filmmateriaal van Reuters over de oorlog in Irak. U vindt belangrijke delen daarvan later weer terug bij onze eigen nieuwsjournaals. Het zou ons eigenlijk moeten verontrusten.

Professor in de Internationale Communicatie Cees Hamelink heeft in het verleden al meermalen op de dominantie van de Westerse persbureaus gewezen. Dit overwicht heeft bijvoorbeeld tot gevolg dat heel veel nieuws uit de Derde Wereld voornamelijk vanuit Westers perspectief wordt belicht. Als het al aan bod komt.
Hamelink spreekt zelfs van regelrechte censuur die kan plaatsvinden, aangezien de persbureaus in handen zijn van commerciële mediagiganten. Zij houden uiteraard in de gaten of bepaald nieuws hun belangen niet zal schaden. De persbureaus bepalen in grote mate wat nieuws is en wat niet. Hierdoor valt op de functie van de pers als 'geweten van onze samenleving' misschien hier en daar nog wel wat af te dingen.

Wanneer het 'nieuwsvoer' eenmaal in hapklare brokken op de redactieburelen van onze media ligt, vindt er opnieuw een schifting plaats. U merkte het zelf al, want direct na het uitbreken van de oorlog in Irak konden al die kippen ook in figuurlijke zin verder de pest krijgen en is er blijkbaar vrede op de Westelijke Jordaanoever.
Grappig, maar ook wel wat irritant, is het om te zien hoe kranten en tijdschriften dikwijls letterlijk dezelfde berichtjes hebben doordat deze klakkeloos als snelle bladvulling worden overgenomen van het ANP. Men doet niet eens de moeite om het stukje te herschrijven en eventueel aan te vullen met informatie uit andere bronnen.

Ondertussen zitten we heerlijk te schamperen wanneer we Saddam Hussein en zijn kliek het Irakese volk de grootste onzin zien wijsmaken. Terecht natuurlijk, maar ondertussen mogen we maar wát blij zijn dat we tegenwoordig ook nog internet hebben om zelf op zoek te gaan naar informatie. Helaas echter opnieuw een voorziening die de Derde Wereld grotendeels ontbeert.

ons kromme wereldbeeld

veilige kamer

Vrijdag 28 Maart 2003 in categorie Altijd handig

Ik had zo gedacht: bij deze turbulente tijden past een nieuwe aflevering in de rubriek 'Bij ons, bij de Jordaan'. En wel over het verschijnsel 'veilige kamer'. Want wanneer er oorlog op televisie is, moeten we ons natuurlijk zoveel mogelijk inleven. Vooral ook in de omstandigheden van mensen die niet zo'n veilige kamer hebben, maar er momenteel best eentje zouden kunnen gebruiken.

Zapt u dus maar even door naar deze extra aflevering.

veilige kamer

veilige kamer

Vrijdag 28 Maart 2003 in categorie Gozertje

28-03-2003

De inwoners van Israël zijn altijd voorbereid op oorlog. Sinds de aanvallen met Scud-raketten vanuit Irak tijdens de eerste Golfoorlog in 1991, zijn de voorzorgsmaatregelen alleen nog maar verder aangescherpt. Nieuw te bouwen huizen moeten op z'n minst één zogenoemde 'veilige kamer' ('gedder bitachon') hebben. Die bestaan niettemin in allerlei variaties, de één maakt er meer werk van dan de ander.

Bij sommige kamers zie je op het eerste gezicht niet eens dat ze extra beveiligd zijn. Pas nadat je een paar keer hebt lopen vloeken dat die deur zo rottig dichtgaat, wijst men je op de dikke rubber strips eromheen, die de kamer gasdicht maken. De deur is inwendig versterkt met een stalen plaat. Voor de ramen kunnen versterkte luiken worden gerold en ook deze zijn gasdicht gemaakt.

Een Arabische Christen in het noorden van Israël toonde mij trots zijn nieuwe woning, inclusief een grote schuilkelder ('miklat'). De ruimte had een dikke stalen deur die een bankkluis niet zou misstaan, bevond zich ondergronds en had geen ramen. Er was zelfs een ontsnappingsluik voor het geval de deur gebarricadeerd zou raken.
Openbare gebouwen en onderwijsinstellingen beschikken eveneens allemaal over een grote schuilkelder. Hiervan zijn de deuren nóg indrukwekkender.

De argeloze Nederlandse vreemdeling staat met verbijstering naar dit alles te kijken. Het is een andere wereld. Dat hebben ze bij hem thuis helemaal niet: oorlog, dreiging, gifgas...
In Nederland zijn álle kamers veilig! Het merendeel van de Nederlanders heeft nog niet eens een brilletje voor bij het uien schillen, laat staan een gasmasker, zoals elke Israëliër. En die meegeleverde spuit met atropine, daar moet je toch ook niet te lang bij stilstaan...


veilige kamer

war jargon

Vrijdag 28 Maart 2003 in categorie Altijd handig

Verbal Jam's pocket dictionairy of Iraqi-War jargon for the home front.

Note: This list has been compiled by Verbal Jam, supplemented with the kind contributions of the readers of this site. If you feel that one or more definitions are capable of improvement or correction, please leave your suggestions in the comment area ('reacties') of this item. You are kindly requested to keep in mind the slightly satirical undertone and peaceful purpose of this list.

air superiority - Controlling the air space over the battlefield.
alleged killings - The number of dead both parties bombard each other with (figuratively speaking) after a bombardment (literally speaking).
apc - Short for: Armoured Personnel Carrier.
asymmetrical warfare - Use of dissimilar weapons or force to offset a superior military force and technological advantage. (2)
asynchronous warfare - Related to the term asymmetrical warfare : both parties do not combat each other within the same 'time-frame', e.g. in cases of guerilla groups that attack the opponent by surprise and at unexpected locations.
bam - Short for: Broad Assed Marines. Humoristic and disrespectful designation of female soldiers, used by male collegues in the coalition forces.
Battle fatigue - Armed forces that show signs of weariness, caused by being in continuous combat situations for a longer period of time.
blue-on-blue - Accidental attack on forces of the own party, also known as 'friendly fire'.
bmo - Short for: Black Moving Objects. Mocking military slang, invented by coalition soldiers in Iraq, referring to moslim-women in black clothing.
buff - Short for: Big Ugly Fat Fucker. Military slang for the huge American B52-type bomber.
bunker-buster - Popular name for very powerful bomb that is capable of penetrating very strong bunkers.
campaign - Series of military operations in a definite area or with one objective or forming the whole or a distinct part of a war. (1)
casualties - Dead and wounded victims as a result of military combat.
cluster bomb - A cluster weapon is a munitions container that breaks open in mid-air and disperses smaller munitions or submunitions. These munitions are usually designed to explode on impact, just before impact or a short time after impact. Cluster weapons are carried by a variety of delivery systems, including bombs dropped from aircraft, rocket launchers and artillery projectiles. (5)
coalition of the willing - Term for all countries that support the invasion of Iraq, either politically or military.
coalition, coalition forces - Term for (military forces of) countries that actively take part in the war against Iraq.
collateral damage - Unintentional additional damage as a result of military attack.
daisy cutter - Nickname for the BLU-82B/C-130, a high altitude delivery of 15,000 pound conventional bomb, delivered from an MC-130 since it is far too heavy for the bomb racks on any bomber or attack aircraft. Originally designed to create an instant clearing in the jungle, it has been used in Afghanistan as an anti-personnel weapon and as an intimidation weapon because of its very large lethal radius (variously reported as 300-900 feet) combined with flash and sound visible at long distances.(4).
decapitation strike - Attack aimed specifically at the highest levels of the enemy military chain of command to knock out their ability to control and to communicate with their troops.
deployment - Bringing military forces into active action.
embedded journalism - New policy of US/UK coalition towards the press: journalists get the opportunity to be incorporated in military units on the battle-field. They are however subjected to restrictions and are not allowed to report about tactics and exact location of the unit.
excuse me - Standard apology after even the slightest cough by an army spokesman during an press briefing. Never used however after an attack on the enemy.
fierce fighting - Standard expression in American and British news items. Always used when the enemy dares to return fire.
force - Body of armed men, army, troops, fighting strength of a nation or commander. (1)
friendly fire - Accidental shooting on soldiers or equipment of the own side.
gps-guided - High precision navigation technique to lead bombs or missiles to their targets by means of Global Position System satellites.
jdam bomb - Short for: Joint Direct Attack Munition. (3)
laser designator - A device that emits a beam of laser energy which is used to mark a specific place or object.
laser-guided - Laser-based high precision navigation technique to lead bombs or missiles to their targets.
mission - Execution of a militairy operational task.
mmed - Short for: Miles and Miles of Empty Desert. Cynical military expression used by coalition soldiers heading for Baghdad through the desert.
moab - Short for: Mother Of All Bombs. Mocking reference made to the most powerful bomb used in the attacks on Saddam Hussein during the Iraq-war, paraphrasing his statement 'Mother of all wars' during the Gulf-Crisis in 1991.
operational pause - Euphemism used by Central Command for putting the vanguard of ground forces on hold to avoid loosing contact with their supply lines.
paratrooper - Parachutist.
pax americana - Term derived from 'Pax Romana', mostly used by critics of the presumed policy of the United States to enforce peace in certain parts of the world.
peace - Military: condition after completely wiping out the enemy. Civilian: condition everybody only believes in at Christmas or, in case of other religions, equivalent feast.
pocket of resistance - Small area or unit of enemy resistance.
pounding and pummeling - Giving the enemy a thorough trashing with bombs and artillery.
pour troops onto a target - Expressive description of a large amount of troopers attacking an enemy target.
pow - Short for: Prisoner Of War.
psy-ops - Short for: Psychological operations, the use of communication strategies to undermine the local support for the enemy.
rolling war - Refers to large convoys of coalition army vehicles driving into the direction of Baghdad.
rules of engagement - International agreements upon how to fight a war.
satellite-guided munitions - Bombs and missiles that are precisely targetted by Global Positioning System satellites.
serviceman - Soldier.
shaping the battlefield - The whole array of actions taken to overpower the opposing faction making sure the one action makes the following action run as planned.
shock and awe - Strategy of massive bombing used by coalition forces to quickly enforce fear and respect upon the Iraqi regime for their huge striking capabilities.
smart bombs - Bombs with built-in electronical navigation intelligence for very precise targetting.
softening targets - Using bombs and artillery to weaken resistance of enemy lines in preceding of groundtroop attacks.
sortie - Dispatch of a military aircraft.
special ops - Short for: Special Operations.
street-by-street fighting - The conquering of a city or village street by street. Almost inescapable part of urban warfare, mostly resulting in many casualties.
sugaring the kills - Making the reports about victims acceptable to the public.
symmetrical warfare - Both parties use the same military means, usually according to traditional concepts of warfare.
synchronous warfare - Related to the term symmetrical warfare: both parties combat each other within a same 'time-frame', e.g. two armies that fight each other on the battlefield at the same time.
tactical retreat - Relinquish the position of an army. Also used as an ironical euphemistic term for a headlong flight for the enemy.
theatre - Area where military combat takes place.
troop(s) - Assembled company of soldiers, armed forces. (1)
trooper - Private soldier in armoured unit.
unconfirmed reports - Rather vague expression used by journalists about things they heard, but cannot get confirmed by official authorities.
urban warfare - militairy combat in cities.
war-crime - Severe act of violance during a military conflict, in breach of the Geneva Convention, but in retrospect appearantly always and only committed by the losing party.
wmd - Short for: Weapons of Mass Destruction.

Additional information sources used for this list:
1) The concise Oxford dictionairy of current English.
2) Steven P. Winterfeld.
3) CBS News (further explanation).
4) FAS Military Analysis Network (further explanation).
5) MCC (further explanation).


Latest update: April 3, 2003.

war jargon

Gruwelijke geluiden

Donderdag 27 Maart 2003 in categorie Religie, Media

Ik zit gistermiddag lekker in mijn autootje naar de praatradio te luisteren en het programma Stand.nl (spreek uit: standpunt en el) komt voorbij. Nu ben ik normaal niet zo dol op programma's waarin luisteraars hun zegje kunnen doen, want doorgaans wordt het gehalte 'gesundes Volksempfinden' in de ether dan al snel hoger dan goed voor mij is. Maar vooruit, ik ben bijna waar ik wezen moet, dus laat maar even aanstaan.

De stelling van deze keer is: 'Schokkende oorlogsbeelden moeten op tv'
Al bij de eerste beller gaat het helemaal mis. De man deelt mee dat hij in het verleden al eens aan de ontbijttafel werd geconfronteerd met een gruwelijke foto op de voorpagina van zijn ochtendblad. Waarop hij vervolgens intens onpasselijk werd. Maar tóch vindt hij dat men dit soort dingen ook gewoon op de televisie moet laten zien, want de wereld móet en zál weten hoe afschuwelijk de werkelijkheid van de oorlog is! Keiharde confrontatie met de gevolgen is de enige manier om de mensen het oorlogvoeren af te leren.

Gruwelijke geluiden Lees verder...

troep

Donderdag 27 Maart 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen

In het oorlogsjargon horen we in deze dagen regelmatig het woord 'troepen' gebruiken. Hier is weer iets geks in de Nederlandse taal geslopen, waarschijnlijk voortgekomen uit onnozelheid.
Let maar eens op: menig journalist bezigt het woord 'troepen' als meervoud voor soldaat, zoals in "Er zijn tienduizend troepen aangekomen bij Basra". Maar 'troepen' is een verzamelwoord voor alle manschappen en wordt niet in het enkelvoud gebruikt. Ook in het Engels bestaat het uitsluitend in het meervoud: troops. Hier heeft dus iemand op zeker moment iets weer totaal verkeerd begrepen en anderen wauwelen hem na. Het is al zo'n troep daar in Irak, dus doe me een lol zeg!

troep

probleem voor de pers

Woensdag 26 Maart 2003 in categorie Even afreageren

Mogen wij ons temidden van alle oorlogsellende een vlaag van baldadigheid veroorloven? Wij verheugen ons namelijk al stiekem op het moment dat onze journaallezers en commentatoren verslag moeten gaan doen van de oorlogshandelingen rondom de stad die wij ineens óók op onderstaand kaartje aantreffen...

<%image(irakkaartcutout.jpg|114|67|bron: BBC.)%>
Wat denkt u? Wordt dat blozen, bekkentrekken, nauwelijks verholen giechelen, verkrampt gezicht in de plooi houden of heel laf de naam uitspreken als 'Koet'?

probleem voor de pers

saddam husseins bunkers

Dinsdag 25 Maart 2003 in categorie Opinie

De US/UK coalitietroepen naderen Bagdad. Men ligt op schema, meldt generaal Tommy Franks geruststellend. Dus daarna Bagdad innemen en de klus is geklaard. Wanneer ik me daar een voorstelling van probeer te maken, wordt ik toch behoorlijk ongerust over de vele levens van soldaten en burgers die dat waarschijnlijk gaat kosten. Nou ja, voorstelling... Bij wie nooit in een dergelijke situatie heeft verkeerd schiet elk voorstellingsvermogen op dit gebied uiteraard tekort.

private Ryan
Steven Spielberg werd indertijd geprezen vanwege het hoge realiteitsgehalte van zijn film Saving Private Ryan. Wanneer we bij gebrek aan beter de huis-tot-huis en man-tot-man gevechten uit die film nu eens als uitgangspunt nemen voor hetgeen wij ons bij de verovering van Bagdad voor de geest moeten halen, staan de soldaten heel wat verschikkingen te wachten. En waarschijnlijk nog tien keer zo erg, want Bagdad is een voornamelijk uit laagbouw bestaande stad met een oppervlakte van ruim 5000 vierkante kilometer en vijf à zes miljoen inwoners. Ter vergelijking: Amsterdam heeft een oppervlakte van nog geen 220 vierkante kilometer. Laten we ons dus maar voorbereiden op een drama van grote omvang.

cadeautje van Tito
En dan nog Saddam Hussein en zijn kliek te pakken zien te krijgen. Vorige week konden wij op de kijkbuis zien hoe de dictator al sinds 1990 over een iets kleinere versie van de bunker beschikt die de toenmalige Joegoslavische president Tito voor zichzelf had laten maken. Joegoslavische ingenieurs zijn in de jaren tachtig naar Irak afgereisd om deze bunker ergens in de nabijheid van het Republikeins Paleis en de 'Brug van de 14e juli' diep onder het centrum van Bagdad te construeren. Dit onderkomen wordt geacht weerstand te kunnen bieden aan een directe treffer van 2000 kilo TNT of een atoombom die op twee kilometer afstand ontploft. Het enige 'zwakke punt' schijnt het aantal nooduitgangen te zijn: de bunker van Tito had er vijf, die van Saddam Hussein heeft er maar twee. Een paar keer goed mikken en hij wordt levend begraven. Wie is geïnteresseerd in een gedetailleerder beschrijving kan terecht bij ABC-News.

Europees enthousiasme
Er is in diverse media ook nog sprake van andere bunkers, hoewel niet uit te sluiten valt dat het af en toe om hetzelfde bunkercomplex gaat. Zo zou volgens de New York Post het Duitse constructiebedrijf Boswau und Knauer in 1982 een luxe bunker hebben gebouwd onder het presidentieel paleis. Dit bedrijf was indertijd op het gebied van schuilkelders al 'hofleverancier' van Hitler.
Het Zwitserse Online Reports openbaart dat ook Zwitserse ingenieurs in de jaren tachtig enthousiast hebben meegewerkt aan de constructie van hele bunkercomplexen onder het park bij de regeringsgebouwen in Bagdad, waaronder een commandobunker die werd aangeduid met 'Projectcode 359'. Volgens de Zwitsers valt uit de plannen op te maken dat zich aangrenzend aan dit project ondermeer zelfs complete ondergrondse tunnelstelsels bevinden waar bijvoorbeeld limousines, vrachtwagens en pantservoertuigen doorheen kunnen.

bunkerbusters
De Amerikanen zullen hun speciale bommen om bunkers te doorboren, de zogeheten bunkerbusters, dus hard nodig hebben. Zo te zien dient er een fikse ondergrondse slooppartij te worden uitgevoerd. Maar voordat dit karwei is geklaard zullen er waarschijnlijk vele onschuldige slachtoffers te betreuren zijn.
Er blijkt nog weinig veranderd in de oorlogs-branche: het moreel besef van bepaalde bedrijven is nog even belabberd als ruim een halve eeuw geleden en Jan-soldaat betaalt uiteindelijk de hoogste prijs. Maar de laatste opmerking valt uiteraard binnen onze Westerse 'beschaving' in de categorie 'extreem-linkse ongenuanceerde stemmingmakerij'...

saddam husseins bunkers

Saddam Husseins bunkers

Dinsdag 25 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

De US/UK coalitietroepen naderen Bagdad. Men ligt op schema, meldt generaal Tommy Franks geruststellend. Dus daarna Bagdad innemen en de klus is geklaard. Wanneer ik me daar een voorstelling van probeer te maken, wordt ik toch behoorlijk ongerust over de vele levens van soldaten en burgers die dat waarschijnlijk gaat kosten. Nou ja, voorstelling... Bij wie nooit in een dergelijke situatie heeft verkeerd schiet elk voorstellingsvermogen op dit gebied uiteraard tekort.

private Ryan
Steven Spielberg werd indertijd geprezen vanwege het hoge realiteitsgehalte van zijn film Saving Private Ryan. Wanneer we bij gebrek aan beter de huis-tot-huis en man-tot-man gevechten uit die film nu eens als uitgangspunt nemen voor hetgeen wij ons bij de verovering van Bagdad voor de geest moeten halen, staan de soldaten heel wat verschikkingen te wachten. En waarschijnlijk nog tien keer zo erg, want Bagdad is een voornamelijk uit laagbouw bestaande stad met een oppervlakte van ruim 5000 vierkante kilometer en vijf à zes miljoen inwoners. Ter vergelijking: Amsterdam heeft een oppervlakte van nog geen 220 vierkante kilometer. Laten we ons dus maar voorbereiden op een drama van grote omvang.

cadeautje van Tito
En dan nog Saddam Hussein en zijn kliek te pakken zien te krijgen. Vorige week konden wij op de kijkbuis zien hoe de dictator al sinds 1990 over een iets kleinere versie van de bunker beschikt die de toenmalige Joegoslavische president Tito voor zichzelf had laten maken. Joegoslavische ingenieurs zijn in de jaren tachtig naar Irak afgereisd om deze bunker ergens in de nabijheid van het Republikeins Paleis en de 'Brug van de 14e juli' diep onder het centrum van Bagdad te construeren. Dit onderkomen wordt geacht weerstand te kunnen bieden aan een directe treffer van 2000 kilo TNT of een atoombom die op twee kilometer afstand ontploft. Het enige 'zwakke punt' schijnt het aantal nooduitgangen te zijn: de bunker van Tito had er vijf, die van Saddam Hussein heeft er maar twee. Een paar keer goed mikken en hij wordt levend begraven. Wie is geïnteresseerd in een gedetailleerder beschrijving kan terecht bij ABC-News.

Europees enthousiasme
Er is in diverse media ook nog sprake van andere bunkers, hoewel niet uit te sluiten valt dat het af en toe om hetzelfde bunkercomplex gaat. Zo zou volgens de New York Post het Duitse constructiebedrijf Boswau und Knauer in 1982 een luxe bunker hebben gebouwd onder het presidentieel paleis. Dit bedrijf was indertijd op het gebied van schuilkelders al 'hofleverancier' van Hitler.
Het Zwitserse Online Reports openbaart dat ook Zwitserse ingenieurs in de jaren tachtig enthousiast hebben meegewerkt aan de constructie van hele bunkercomplexen onder het park bij de regeringsgebouwen in Bagdad, waaronder een commandobunker die werd aangeduid met 'Projectcode 359'. Volgens de Zwitsers valt uit de plannen op te maken dat zich aangrenzend aan dit project ondermeer zelfs complete ondergrondse tunnelstelsels bevinden waar bijvoorbeeld limousines, vrachtwagens en pantservoertuigen doorheen kunnen.

bunkerbusters
De Amerikanen zullen hun speciale bommen om bunkers te doorboren, de zogeheten bunkerbusters, dus hard nodig hebben. Zo te zien dient er een fikse ondergrondse slooppartij te worden uitgevoerd. Maar voordat dit karwei is geklaard zullen er waarschijnlijk vele onschuldige slachtoffers te betreuren zijn.
Er blijkt nog weinig veranderd in de oorlogs-branche: het moreel besef bepaalde bedrijven is nog even belabberd als ruim een halve eeuw geleden en Jan-soldaat betaalt uiteindelijk de hoogste prijs. Maar de laatste opmerking valt uiteraard binnen onze Westerse 'beschaving' in de categorie 'extreem-linkse ongenuanceerde stemmingmakerij'...

Saddam Husseins bunkers

probleempje voor president

Maandag 24 Maart 2003 in categorie Opinie

Naar aanleiding van het tonen van Amerikaanse krijgsgevangenen op de Iraakse televisie waarschuwde president Bush dat de Conventie van Genève diende te worden nageleefd.
Wanneer dat niet gebeurt, zo dreigde hij, zullen de verantwoordelijken worden aangemerkt als oorlogsmisdadigers.

Hier komt hij toch even in de knel met zijn eigen beleid. Want wáár worden oorlogsmisdadigers in het vervolg berecht? Juist, bij het Internationaal Strafhof in Den Haag. Een instantie die door de VS niet wordt erkend en waarvoor men zelfs een wet heeft aangenomen om zonodig Amerikaanse oorlogsmisdadigers te mogen bevrijden.

probleempje voor president

oscar-uitreiking

Maandag 24 Maart 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie

Gooooooood Morning Irak!!!
...dacht ik ineens...
oscar-uitreiking

vredesdemonstratie

Zondag 23 Maart 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen

Om het doel van de vredesdemonstratie van gisteren maar even samen te vatten:

<%image(vredesdemonstratie220303.jpg|300|346|Copyright: Verbal Jam.)%>
Binnenkort hopelijk eenzelfde foto van kindertjes in Irak.

vredesdemonstratie

Vóór de oorlog

Vrijdag 21 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Laat ik eens doen of ik vóór de oorlog ben. Immers, men moet zich óók kunnen inleven in het standpunt van andersdenkenden. Dan vind ik wél dat ik ook de uiterste consequentie moet trekken en niet een beetje gemakzuchtig gaan zitten genieten van CNN. Nee, dan ga ik ook direct ramen en deuren afplakken. Netjes de kleinste kiertjes dicht en een kruis van duct-tape over elke ruit, anders komt het dubbelglas bij een bombardement naarbinnen waaien. Aandachtspunt: kattenluikje.

Goed, de vriezer dus flink volstouwen voor de eerste dagen en zoveel mogelijk blikvoer hamsteren bij de supermarkt. O ja, ook een stapel kratten bronwater inslaan, want als de elektriciteit uitvalt zitten we hier op de zesde verdieping zonder waterdruk. De badkamer zet ik vast vol met emmers water om het toilet te kunnen doorspoelen en mezelf af en toe te achter de oren te reinigen. Kaarsen, lucifers, zaklantaarns plus batterijen! Tankjes camping-gas. Tuinderijen in de omgeving in kaart brengen voor de hongertochten. De huisdieren laat ik een donor-codicil tekenen dat zij in geval van voedseltekort verorberd mogen worden.

Vóór de oorlog Lees verder...

oorlogsspeelgoed

Vrijdag 21 Maart 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen

<%image(transformer.jpg|203|152|bron: associated press)%>
Als we die mannetje op deze foto nou even wat waziger maken...

<%image(transformerblurred.jpg|203|152|transformer?)%>
Zeg nou zelf: dan is het toch nét het nieuwste model Transformer?

oorlogsspeelgoed

de plastic-shredder

Donderdag 20 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Dit weekend is er weer een vredesdemonstratie. Wouter Bos mag niet meer komen omdat hij inmiddels heeft verklaard de oorlog tegen Irak in politieke zin te ondersteunen. Afgezien van het tamelijk truttige woordenspel dat tussen CDA en PvdA wordt gespeeld rondom het verschil 'politieke ondersteuning' en 'praktische ondersteuning', is het een beetje flauw om hem nu direct de toegang te ontzeggen. Iedereen heeft z'n eigen beweegredenen. Bij de vorige demonstratie liepen Palestijnen mee die om het hardst schreeuwden dat Bush, Blair en Sharon terroristen waren, maar voor het gemak Arafat, Saddam Hussein en Bin Laden buiten beschouwing lieten. Zo blijkt maar weer dat het toch belangrijk is dat er verschillende meningen meelopen om het totaalbeeld compleet te houden.

kopkrabben
Nu de oorlog daadwerkelijk is uitgebroken krabben velen zich nog steeds ietwat vertwijfeld op de kop of ze nu voor of tegen deze oorlog moeten zijn. Immers, Saddam Hussein is een misdadiger van het ergste soort en het zou toch wel zeer wenselijk zijn dat hij en zijn zonen binnen de korste keren dit ondermaanse verlaten. Aan de andere kant staat een breed scala van argumenten die tégen de oorlog pleiten, voornamelijk omdat het een schending is van de internationale rechtsorde en omdat volgens velen nog niet alle vreedzame middelen waren uitgeput.

menselijk visvoer
Ann Clwyd verklaart zich in de Britse Times Online vóór een oorlog tegen Saddam Hussein (link via Steen der Eigenwijzen). Zij is voorzitter van Indict, een organisatie die juridisch bewijs verzamelt tegen Irakezen die zich schuldig maken aan oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en genocide. De voorbeelden die zij aandraagt zijn op z'n zachts gezegd indringend. Zo vertellen getuigen hoe de jongste zoon van Saddam zijn slachtoffers levend in een machine voor het versnipperen van plastic liet werpen. Hun resten werden gebruikt als visvoer.

spraakverwarring
Hoe verschrikkelijk de aangehaalde voorbeelden ook zijn, hier begint nu juist de spraakverwarring bij het afwegen van argumenten pro en contra. Het feit dat je tegen de oorlog bent, wil natuurlijk niet zeggen dat er niets tegen het moorddadige regime van Saddam Hussein moet gebeuren. Wanneer een inval in Irak puur zou worden uitgevoerd als humanitaire missie om Saddam Hussein en zonen voor een internationaal tribunaal te brengen, hadden de kaarten heel anders gelegen en zou er zeer waarschijnlijk veel meer internationale steun voor zijn geweest.
Maar de werkelijke motieven worden achtergehouden. Wanneer er te weinig informatie is over de beweegredenen, is het per definitie verstandig geen groen licht te gegeven voor een oorlog.

opstand
De Verenigde Staten hebben er in het verleden juist bij herhaling blijk van gegeven zich niets gelegen te laten liggen aan het lot van de Irakese bevolking. Zij hebben Saddam Hussein in het zadel gehouden zolang het hen uitkwam, hem wapens en materiaal voor zijn chemische laboratoria geleverd. Tijdens de Golfoorlog hebben zij zelfs bewust gekozen voor het niet ondersteunen van de opstand tegen Saddam Hussein. Integendeel, zij hebben het luchtruim weer opengesteld voor Saddams helicopters, met als gevolg vele duizenden doden na een neergeslagen opstand.

massamoordenaar
Bij de huidige oorlog komt het humanitaire aspect maar terloops ter sprake. In de oorlogsrethoriek wordt het er feitelijk met de haren bijgesleept en in de opmaat naar de vijandelijkheden is het dan ook pas de afgelopen week nadrukkelijker genoemd.
We doen er dus beter aan twee zaken goed gescheiden te houden in onze oordeelsvorming: enerzijds de nog steeds onduidelijke politieke motieven op grond waarvan deze oorlog zonodig juist nú gevoerd moet worden en anderzijds de noodzaak om Saddam en consorten voor een tribunaal te brengen wegens misdaden tegen de menselijkheid. Want over dat laatste zijn nog geen concrete plannen vernomen. Integendeel, Saddam & Zonen werd de gelegenheid geboden het land te verlaten en ongestraft in ballingschap te gaan. Ook nu de oorlog is begonnen dient een eventuele eliminatie van de dictator voornamelijk een strategisch doel: demoralisering van het Iraakse leger en het wegslaan van de belangrijkste pijler onder het Baath regime.
Het is dus zonneklaar: deze oorlog wordt niet gevoerd om humanitaire redenen en om een massamoordernaar te straffen. Voor Bush en de zijnen zijn de verschrikkelijke feiten die Ann Clwyd aanlevert blijkbaar niet of nauwelijks een overweging.

Niettemin valt het standpunt van Ann Clwyde alleszins te begrijpen. De motieven voor haar keuze zijn namelijk wél even van een andere orde dan die pietluttige Bos-Balkenende discussie in dit kleinzompige polderland over politieke versus praktische ondersteuning van de oorlog.

de plastic-shredder

De plastic-shredder

Donderdag 20 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Dit weekend is er weer een vredesdemonstratie. Wouter Bos mag niet meer komen omdat hij inmiddels heeft verklaard de oorlog tegen Irak in politieke zin te ondersteunen. Afgezien van het tamelijk truttige woordenspel dat tussen CDA en PvdA wordt gespeeld rondom het verschil 'politieke ondersteuning' en 'praktische ondersteuning', is het een beetje flauw om hem nu direct de toegang te ontzeggen. Iedereen heeft z'n eigen beweegredenen. Bij de vorige demonstratie liepen Palestijnen mee die om het hardst schreeuwden dat Bush, Blair en Sharon terroristen waren, maar voor het gemak Arafat, Saddam Hussein en Bin Laden buiten beschouwing lieten. Zo blijkt maar weer dat het toch belangrijk is dat er verschillende meningen meelopen om het totaalbeeld compleet te houden.

kopkrabben
Nu de oorlog daadwerkelijk is uitgebroken krabben velen zich nog steeds ietwat vertwijfeld op de kop of ze nu voor of tegen deze oorlog moeten zijn. Immers, Saddam Hussein is een misdadiger van het ergste soort en het zou toch wel zeer wenselijk zijn dat hij en zijn zonen binnen de korste keren dit ondermaanse verlaten. Aan de andere kant staat een breed scala van argumenten die tégen de oorlog pleiten, voornamelijk omdat het een schending is van de internationale rechtsorde en omdat volgens velen nog niet alle vreedzame middelen waren uitgeput.

menselijk visvoer
Ann Clwyd verklaart zich in de Britse Times Online vóór een oorlog tegen Saddam Hussein (link via Steen der Eigenwijzen). Zij is voorzitter van Indict, een organisatie die juridisch bewijs verzamelt tegen Irakezen die zich schuldig maken aan oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en genocide. De voorbeelden die zij aandraagt zijn op z'n zachts gezegd indringend. Zo vertellen getuigen hoe de jongste zoon van Saddam zijn slachtoffers levend in een machine voor het versnipperen van plastic liet werpen. Hun resten werden gebruikt als visvoer.

spraakverwarring
Hoe verschrikkelijk de aangehaalde voorbeelden ook zijn, hier begint nu juist de spraakverwarring bij het afwegen van argumenten pro en contra. Het feit dat je tegen de oorlog bent, wil natuurlijk niet zeggen dat er niets tegen het moorddadige regime van Saddam Hussein moet gebeuren. Wanneer een inval in Irak puur zou worden uitgevoerd als humanitaire missie om Saddam Hussein en zonen voor een internationaal tribunaal te brengen, hadden de kaarten heel anders gelegen en zou er zeer waarschijnlijk veel meer internationale steun voor zijn geweest.
Maar de werkelijke motieven worden achtergehouden. Wanneer er te weinig informatie is over de beweegredenen, is het per definitie verstandig geen groen licht te gegeven voor een oorlog.

opstand
De Verenigde Staten hebben er in het verleden juist bij herhaling blijk van gegeven zich niets gelegen te laten liggen aan het lot van de Irakese bevolking. Zij hebben Saddam Hussein in het zadel gehouden zolang het hen uitkwam, hem wapens en materiaal voor zijn chemische laboratoria geleverd. Tijdens de Golfoorlog hebben zij zelfs bewust gekozen voor het niet ondersteunen van de opstand tegen Saddam Hussein. Integendeel, zij hebben het luchtruim weer opengesteld voor Saddams helicopters, met als gevolg vele duizenden doden na een neergeslagen opstand.

massamoordenaar
Bij de huidige oorlog komt het humanitaire aspect maar terloops ter sprake. In de oorlogsrethoriek wordt het er feitelijk met de haren bijgesleept en in de opmaat naar de vijandelijkheden is het dan ook pas de afgelopen week nadrukkelijker genoemd.
We doen er dus beter aan twee zaken goed gescheiden te houden in onze oordeelsvorming: enerzijds de nog steeds onduidelijke politieke motieven op grond waarvan deze oorlog zonodig juist nú gevoerd moet worden en anderzijds de noodzaak om Saddam en consorten voor een tribunaal te brengen wegens misdaden tegen de menselijkheid. Want over dat laatste zijn nog geen concrete plannen vernomen. Integendeel, Saddam & Zonen werd de gelegenheid geboden het land te verlaten en ongestraft in ballingschap te gaan. Ook nu de oorlog is begonnen dient een eventuele eliminatie van de dictator voornamelijk een strategisch doel: demoralisering van het Iraakse leger en het wegslaan van de belangrijkste pijler onder het Baath regime.
Het is dus zonneklaar: deze oorlog wordt niet gevoerd om humanitaire redenen en om een massamoordernaar te straffen. Voor Bush en de zijnen zijn de verschrikkelijke feiten die Ann Clwyd aanlevert blijkbaar niet of nauwelijks een overweging.

Niettemin valt het standpunt van Ann Clyde alleszins te begrijpen. De motieven voor haar keuze zijn namelijk wél even van een andere orde dan die pietluttige Bos-Balkenende discussie in dit kleinzompige polderland over politieke versus praktische ondersteuning van de oorlog.

De plastic-shredder

klaar voor de oorlog

Woensdag 19 Maart 2003 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname

De media zijn helemaal klaar voor het televisiespektakel van het jaar! Wat zeg ik: een Friese Elfstedentocht zou erbij in het niet vallen! Zelfs de bommen worden uitgerust met cameraatjes.
En natuurlijk blijft Verbal Jam niet achter! Al onze virtuele en niet-virtuele correspondenten zijn inmiddels paraat op hun standplaatsen: Irak, Israël, Amerika, Nederland, Groot-Brittannië, Palestina en Turkije. Verder zijn de verloven ingetrokken van onze speciale redacteuren Mediakwesties en Arabische Zaken. Onder de headlines van BBC en Sitecast leest u hun korte nieuwsberichten in de rubriek Time Tags. Druk regelmatig op de knop OorLog in de linker menubalk om onafhankelijk en objectief geïnformeerd te blijven!

klaar voor de oorlog

demissionaire oen

Woensdag 19 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

De meest in het oog springende functie die onze demissionaire minister van Buitenlandse Zaken Jakob Gijsbert de Hoop Scheffer ooit heeft bekleed, was die van 'lid beheerscommissie praktijkschool voor de veehouderij te Oenkerk'. Dat deed hij van 1987 tot 1994. En ik zeg u: dat had hij gewoon moeten blijven doen! Deze oenige man móet je gewoon niet onaangelijnd en zonder muilkorfje buiten onze grenzen laten rondlopen.

Want laten we eerlijk zijn: hij is altijd iemand van het tweede garnituur of lager geweest. De eerste keer dat hij fractievoorzitter wilde worden van het CDA legde hij het af tegen Heerma. En toen hij het uiteindelijk bij gebrek aan beter wél werd, werd hij weggepest door de partijvoorzitter.
Broeder Jakob is dus typisch zo'n tiep dat uit wanhopig verlangen naar erkenning zelfs zijn ziel aan de duivel verkoopt, in dit geval de ultra-rechtse Bush-clan. Bijkans klaarkomend op het gevoel van eindelijk Belangrijk te zijn heeft hij zich onmiddellijk slaafs achter het oorlogsstreven van de Verenigde Staten gesteld.

En nu zitten we mede door toedoen van deze demissionaire minister van Buitenlandse Zaken Jaap de Oen Keffer met een binnenlands probleem, te weten de binnen de formatie op scherp gezette contraire standpunten van CDA en PvdA rond de kwestie Irak. Deze voormalige ambassade-klerk had gewoon zijn demissionaire mond moeten houden, niet luidruchtig op zijn broodtrommeltje rossend voor de troepen moeten uitlopen!
Dan hadden Bos en Balkenende er nu gewoon de gebruikelijke vage Haagse punt aan kunnen lullen wat betreft dat Nederlandse standpunt. Iets in de trant van: zodra er een nieuwe regering is voelen wij ons pas gemachtigd in deze kwestie onze positie te bepalen. Lekker gedeisd houden zou ik zeggen. Tegen de tijd dat de formatie rond is, is die oorlog allang weer voorbij en komen wij er internationaal mooi mee weg. In dit soort situaties kun je je als klein land met slechts een halve regering beter even een onnozel gezicht opzetten. Ze missen onze mening tóch niet.

demissionaire oen

demissionaire oen

Woensdag 19 Maart 2003 in categorie Satire

De meest in het oog springende functie die onze demissionaire minister van Buitenlandse Zaken Jakob Gijsbert de Hoop Scheffer ooit heeft bekleed, was die van 'lid beheerscommissie praktijkschool voor de veehouderij te Oenkerk'. Dat deed hij van 1987 tot 1994. En ik zeg u: dat had hij gewoon moeten blijven doen! Deze oenige man móet je gewoon niet onaangelijnd en zonder muilkorfje buiten onze grenzen laten rondlopen.

Want laten we eerlijk zijn: hij is altijd iemand van het tweede garnituur of lager geweest. De eerste keer dat hij fractievoorzitter wilde worden van het CDA legde hij het af tegen Heerma. En toen hij het uiteindelijk bij gebrek aan beter wél werd, werd hij weggepest door de partijvoorzitter.
Broeder Jakob is dus typisch zo'n tiep dat uit wanhopig verlangen naar erkenning zelfs zijn ziel aan de duivel verkoopt, in dit geval de ultra-rechtse Bush-clan. Bijkans klaarkomend op het gevoel van eindelijk Belangrijk te zijn heeft hij zich onmiddellijk slaafs achter het oorlogsstreven van de Verenigde Staten gesteld.

En nu zitten we mede door toedoen van deze demissionaire minister van Buitenlandse Zaken Jaap de Oen Keffer met een binnenlands probleem, te weten de binnen de formatie op scherp gezette contraire standpunten van CDA en PvdA rond de kwestie Irak. Deze voormalige ambassade-klerk had gewoon zijn demissionaire mond moeten houden, niet luidruchtig op zijn broodtrommeltje rossend voor de troepen moeten uitlopen!
Dan hadden Bos en Balkenende er nu gewoon de gebruikelijke vage Haagse punt aan kunnen lullen wat betreft dat Nederlandse standpunt. Iets in de trant van: zodra er een nieuwe regering is voelen wij ons pas gemachtigd in deze kwestie onze positie te bepalen. Lekker gedeisd houden zou ik zeggen. Tegen de tijd dat de formatie rond is, is die oorlog allang weer voorbij en komen wij er internationaal mooi mee weg. In dit soort situaties kun je je als klein land met slechts een halve regering beter even een onnozel gezicht opzetten. Ze missen onze mening tóch niet.

demissionaire oen

oor-log

Dinsdag 18 Maart 2003 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname

Het verschil tussen de oorlog en het oorlog is dat het laatste over de eerste gaat. U ziet: ik had even zin in een cryptische zin.

Ik verklaar mij nader: nu de oorlog aanstaande is, ben ik gaan voortborduren op het idee 'oor-log' en realiseerde mij dat vanaf heden het nieuws vol zal zijn van oorlog. Om vooral niets te missen is de verbal cam tijdelijk vervangen door verbal's oorlog. Zie de knop aan de linkerkant. Daarin treft u aan de 'headlines' van de BBC (in het Engels uiteraard) en van Sitecast (in het Nederlands).

Denk niet dat ik dit met plezier doe, ik word hiertoe gedwongen door de huidige ontwikkelingen. Want ik zie al waar het straks op uitdraait: u zit de hele dag aan het war-entertainment bij CNN gekluisterd en Verbal Jam lezen ho maar. Dat wil ik dus even voor zijn. Vanaf heden dus ook hier het laatste oorlogspropagandanieuws direct onder de knop.

oor-log

oorlog

Maandag 17 Maart 2003 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname

Nou, zo te zien kunnen we een oorlog gaan beginnen. Een oor-log bedoel ik dus. Hebben wij in het Nederlands even mazzel? Zeg nu zelf, het bekt beter dan een war-log.

oorlog

de uitdaging

Zondag 16 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Laat ik beginnen met te benadrukken dat dit een satirisch bedoeld stuk is, anders krijg ik straks misschien de hele Gehandicaptenraad over me heen. Ja, je moet oppassen tegenwoordig met wat je allemaal uitkraamt. Voor je het weet breng je weer een demissionair premier in verlegenheid...

"De Uitdaging voor Nederland stimuleert ontmoetingen tussen mensen met en zonder handicap of chronische ziekte," wordt er op de website van deze sympathieke actie uitgelegd. Een in het oog springend onderdeel is dat ook bekende Nederlanders een keertje een Uitdaging aangaan. Het budget voor de actie is maar zeer beperkt heb ik uit betrouwbare bron vernomen, dus is dit een slimme manier om zoveel mogelijk media-exposure te krijgen.
Maar voor de bekende Nederlanders is het natuurlijk niet écht een Uitdaging. Zo hebben wij bij RTL-Boulevard kunnen zien en bij Tussenpozen kunnen lezen hoe Neerlands 'ideale schoonzoon'-prototype Beau van Erven Dorens een keertje gezellig met Marloes naar de film ging. Ik heb zo'n stiekem vermoeden dat Beau dit onder werktijd deed en dus keurig netjes betaald kreeg voor deze Uitdaging. Maar goed, een kniesoor die daarop let.

De andere kant van de medaille is de dagelijkse omgang met gehandicapten en chronisch zieken. Dát is pas een Uitdaging! Want ze kunnen lastig zijn hoor, die gehandicapten! Vooral degenen die er niet van jongsaf mee zijn opgegroeid, degenen die er door ongeval of ziekte op latere leeftijd mee zijn geconfronteerd. Zodra ze een beetje gewend zijn aan hun nieuwe status worden ze zo eigengereid als wat! Die gasten gaan iets uitstralen van 'ik heb al genoeg ellende, dus de rest van de wereld krijgt de klere maar, ze houden maar rekening met me!'

In het revalidatiecentrum worden de patiënten aangeduid met de nogal idiote term 'revalidanten'. Nou, ik ben ze al snel 'de recalcitranten' gaan noemen. Er wordt met elektrische rolstoelen plankgas door de gangen gescheurd en je zorgt als valide voetganger maar dat je aan de kant springt, anders zit je er voor je het weet zélf in.
Ik stond eens bij het barretje wat drankjes voor een paar mensen te halen, ik draai me om teneinde met volgeladen dienblad weg te lopen, staat er zo'n rolstoel-troel in de rij achter me strak op m'n hielen te bumperkleven. Kortom, bier over de vloer en ik bijkans bij haar op schoot. En denk maar niet dat ze sorry zegt. Normaal pik je zoiets natuurlijk niet, maar ja, nú moet je je mond houden, want een rolstoelrijder uitkafferen is not done.

En dan de 'beleefde' omgangsvormen van de patiënten onderling. Hieronder een sappig dialoogje dat mijn broer, die tot voor kort in het revalidatiecentrum verbleef, optekende. De namen zijn uiteraard veranderd, mijn broer laat ik even Henk spelen...
de uitdaging Lees verder...

de uitdaging

Zondag 16 Maart 2003 in categorie Satire

Laat ik beginnen met te benadrukken dat dit een satirisch bedoeld stuk is, anders krijg ik straks misschien de hele Gehandicaptenraad over me heen. Ja, je moet oppassen tegenwoordig met wat je allemaal uitkraamt. Voor je het weet breng je weer een demissionair premier in verlegenheid...

"De Uitdaging voor Nederland stimuleert ontmoetingen tussen mensen met en zonder handicap of chronische ziekte," wordt er op de website van deze sympathieke actie uitgelegd. Een in het oog springend onderdeel is dat ook bekende Nederlanders een keertje een Uitdaging aangaan. Het budget voor de actie is maar zeer beperkt heb ik uit betrouwbare bron vernomen, dus is dit een slimme manier om zoveel mogelijk media-exposure te krijgen.
Maar voor de bekende Nederlanders is het natuurlijk niet écht een Uitdaging. Zo hebben wij bij RTL-Boulevard kunnen zien en bij Tussenpozen kunnen lezen hoe Neerlands 'ideale schoonzoon'-prototype Beau van Erven Dorens een keertje gezellig met Marloes naar de film ging. Ik heb zo'n stiekem vermoeden dat Beau dit onder werktijd deed en dus keurig netjes betaald kreeg voor deze Uitdaging. Maar goed, een kniesoor die daarop let.

De andere kant van de medaille is de dagelijkse omgang met gehandicapten en chronisch zieken. Dát is pas een Uitdaging! Want ze kunnen lastig zijn hoor, die gehandicapten! Vooral degenen die er niet van jongsaf mee zijn opgegroeid, degenen die er door ongeval of ziekte op latere leeftijd mee zijn geconfronteerd. Zodra ze een beetje gewend zijn aan hun nieuwe status worden ze zo eigengereid als wat! Die gasten gaan iets uitstralen van 'ik heb al genoeg ellende, dus de rest van de wereld krijgt de klere maar, ze houden maar rekening met me!'

In het revalidatiecentrum worden de patiënten aangeduid met de nogal idiote term 'revalidanten'. Nou, ik ben ze al snel 'de recalcitranten' gaan noemen. Er wordt met elektrische rolstoelen plankgas door de gangen gescheurd en je zorgt als valide voetganger maar dat je aan de kant springt, anders zit je er voor je het weet zélf in.
Ik stond eens bij het barretje wat drankjes voor een paar mensen te halen, ik draai me om teneinde met volgeladen dienblad weg te lopen, staat er zo'n rolstoel-troel in de rij achter me strak op m'n hielen te bumperkleven. Kortom, bier over de vloer en ik bijkans bij haar op schoot. En denk maar niet dat ze sorry zegt. Normaal pik je zoiets natuurlijk niet, maar ja, nú moet je je mond houden, want een rolstoelrijder uitkafferen is not done.

En dan de 'beleefde' omgangsvormen van de patiënten onderling. Hieronder een sappig dialoogje dat mijn broer, die tot voor kort in het revalidatiecentrum verbleef, optekende. De namen zijn uiteraard veranderd, mijn broer laat ik even Henk spelen...

Op mijn zaal liggen Aaltje en Joop. Joop ligt tegenover me en Aaltje van 73 ligt naast me. Joop is 52 jaar, vanaf zijn 26ste verlamd vanaf zijn nek en hij heeft echt zin in het leven. Aaltje heeft last van hallucinaties. Ze denkt dat haar bed scheef staat en wordt bang dat ze uit haar bed valt. Eergisterenavond, als voorbereiding op de nacht, had Aaltje al haar pilletjes gehad en was ze gewassen en verschoond. De zuster vertrok, maar zei: Ik kom later nog even langs.
We liggen alledrie in bed, de gordijnen tussen de bedden zijn dicht, we zien elkaar niet, maar we horen elkaar wel. De zuster was nog maar net de kamer uit of Aaltje vroeg:

- Henk, wil je even de zuster bellen?
- Hoezo Aaltje?
- Ik kan het belletje van de zuster niet vinden.
- Wat wil je haar vragen dan?
- Nou, niks, maar ik kan het belletje van de zuster niet vinden.
- Maar als je nou niks te vragen hebt, waarom wil je dan het belletje van de zuster hebben?
- Nou, ik wordt er zo onrustig van als ik het belletje van de zuster niet heb. Ach toe nou Henk, bel de zuster nou even!
- De zuster komt zo langs Aaltje en als er iets mis met je is kan je het me altijd vragen, dan zal ik voor je bellen.
- Ach Henk, bel nou even! In het ziekenhuis waren ze veel aardiger...

Joop gaat zich er ook mee bemoeien:

- Ach hou toch je bek wijf, stel je niet zo aan! Je houdt me uit m'n slaap. Je moet gewoon even wachten, want de nachtdienst komt zo.
Aaltje: - Je moet zélf je bek houden Joop. Ah, Henk, bel nou even!
- Aaltje, je moet gewoon even wachten, ik ga hier de verpleging niet over lastigvallen.
- Dan ga ik ze roepen hoor, als jij niet wilt bellen.
- Aaltje, dat is chantage, daar ga ik niet op in.
Joop: - Ja, achterlijk wijf! Niet bellen hoor Henk, dat wijf moet gewoon haar bek houden!
Aaltje: - Z U S T E R !!!!!! B R O E D E R !!!!!!!
Enzovoort, in wisselende toonaarden en op volle kracht.

Joop: - Als je zo doorgaat komen ze je straks in de doucheruimte zetten.
Aaltje: - Wat zeg je Joop?
Joop: - Als je zo doorgaat met schreeuwen zetten ze je in de doucheruimte!
Aaltje: - Wáár zetten ze me??
Joop: - Waar je je kut wast!!!
Aaltje: - Z U S T E R, B R O E D E R!!!!!!!!!!

De zuster komt binnen en spreekt Aaltje vermanend toe. Ze wordt er stil van en we hebben haar niet meer gehoord tot een uur of vier. Dan begint ze vreselijk hard uren achter elkaar in haar slaap te hoesten. Verder kan ik het goed met Aaltje vinden, het is een vrolijke vrouw...

Kijk, dát zou je nou eens moeten meemaken, beste Beau! Over een Uitdaging gesproken...

de uitdaging

fluitend naar de tandarts

Zaterdag 15 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Mijn tandarts heeft het in zijn rug. En dus neemt een pas afgestudeerde jongedame een deel van zijn werkzaamheden over. Dat doet zij heel goed, maar er is één nadeel: zij introduceert meteen weer allerlei nieuwe dingen. Technieken en hulpmiddelen waarvan ik dan altijd vrees dat zij een voor mij ongunstig effect op de hoogte van de rekening zullen hebben.
Nu is mijn 'echte' tandarts al een behoorlijke gadget-freak die er niet voor terugdeinst een computergestuurde freesmachine van een paar ton aan te schaffen om zelf porseleinen kronen te kunnen maken.
Ik mocht er eens getuige van zijn dat hij met een minuscuul cameraatje ongegeneerd mijn afgebroken kies ging filmen. Ik zeg: "Werk jij tegenwoordig voor AT5 ofzo? Die duwen ook altijd meteen een camera in je smoel wanneer je hulpeloos op het wegdek ligt te lijden."
De gekwetste kies verscheen op een beeldscherm en vervolgens begon mijn tandenkunstenaar doodleuk met een of ander Wacom tekentabletje een nieuwe kroon rond de restanten te Photoshoppen. In een zijkamertje startte daarna een soort automatische draaibank. Een half uurtje later wandelde ik met een nieuwe kroon in mijn mond en je reinste Kwikfit-gevoel de deur uit. Klaar terwijl u wacht.

Kortgeleden verhuisde hij naar een ander pand. Er moet dan blijkbaar onvermijdelijk een fonkelnieuw tandheelkundig interieur in. Het oude mini-Kärcher hogedrukreinigertje, dat vroeger simpel maar doeltreffend je kiezen schoonspoot, schijnt dan ineens niet meer te voldoen. Nee, dan heeft hij plots een apparaat dat met een gesloten watercircuit werkt. Geen gewoon leidingwater, maar speciáál water. Een soort 'ingestraald' Jomanda-water, voor zover ik het begrepen heb. Het is in elk geval veel sterieler en veiliger allemaal. Dat moet ik dan maar geloven, want wie weet wordt ik getild bij het leven natuurlijk. Net als bij Jomanda zelf.

Gisteren had ik kiespijn en de plaatsvervangende tandartsjongedame had gelukkig nog wel een uurtje om mijn opstandige kies even flink onderhanden te nemen. Komt ze wéér met iets nieuws aanzetten! Zoals een chirurg alles rondom de operatieplek afdekt, werd er tot mijn verbijstering ineens een lichtblauw rubberen vliesje rond de kies gespannen. Ik dacht meteen: wat een geinig beflapje! Ik verkeerde gelukkig niet in de positie om deze associatie er spontaan uit te flappen. Ik was al blij dat ik lucht kreeg met dat condoom in m'n mond.
Tja, en vervolgens is er tijdens zo'n behandeling tijd zat om voor jezelf eens een paar zaken op een rijtje te zetten. Ineens vallen de dingen op hun plaats. Want het is vast een nieuwe psychologische benadering om de patiënt af te leiden van het werkelijk leed dat hem fysiek en financieel wordt aangedaan.

Het kán toch zo langzamerhand geen toeval meer zijn dat er allerlei erotisch getinte technieken worden ingezet om je bange gedachten op een ander spoor te zetten. Ga maar na: het eerste dat je moet doen is op je rug gaan liggen, zwoel muziekje op de achtergrond, afzuigapparaatjes, krachtig spuitende Kärcher-kraantjes, spiegeltjes, cameraatjes, tissues, een soort infrarood vibrator, diverse maten raggertjes die lustig op en neer bewogen worden in je wortelkanalen en nu dus ook dat spannende stuk rubber... Wat er allemaal niet je mond ingaat... En last but not least is daar natuurlijk de tandartsjongedame zélf, die intiem met haar boezem vlak boven je gezicht hangt.

Er zat op het eind nog een beetje een ruw randje aan mijn kies, heel miniem, alleen maar met de tong te voelen. Toen zij niets kon vinden kreeg ik de neiging om te zeggen: hier, probeert u zelf maar! Nog net op tijd schoot mij te binnen dat er tegenwoordig een behoorlijk tekort is aan tandartsen, dus heb ik die opmerking maar ingeslikt. Bovendien was mijn mond behoorlijk verdoofd, dus ik had er toch niet echt van kunnen genieten...

fluitend naar de tandarts

fluitend naar de tandarts

Zaterdag 15 Maart 2003 in categorie Satire

Mijn tandarts heeft het in zijn rug. En dus neemt een pas afgestudeerde jongedame een deel van zijn werkzaamheden over. Dat doet zij heel goed, maar er is één nadeel: zij introduceert meteen weer allerlei nieuwe dingen. Technieken en hulpmiddelen waarvan ik dan altijd vrees dat zij een voor mij ongunstig effect op de hoogte van de rekening zullen hebben.
Nu is mijn 'echte' tandarts al een behoorlijke gadget-freak die er niet voor terugdeinst een computergestuurde freesmachine van een paar ton aan te schaffen om zelf porseleinen kronen te kunnen maken.
Ik mocht er eens getuige van zijn dat hij met een minuscuul cameraatje ongegeneerd mijn afgebroken kies ging filmen. Ik zeg: "Werk jij tegenwoordig voor AT5 ofzo? Die duwen ook altijd meteen een camera in je smoel wanneer je hulpeloos op het wegdek ligt te lijden."
De gekwetste kies verscheen op een beeldscherm en vervolgens begon mijn tandenkunstenaar doodleuk met een of ander Wacom tekentabletje een nieuwe kroon rond de restanten te Photoshoppen. In een zijkamertje startte daarna een soort automatische draaibank. Een half uurtje later wandelde ik met een nieuwe kroon in mijn mond en je reinste Kwikfit-gevoel de deur uit. Klaar terwijl u wacht.

Kortgeleden verhuisde hij naar een ander pand. Er moet dan blijkbaar onvermijdelijk een fonkelnieuw tandheelkundig interieur in. Het oude mini-Kärcher hogedrukreinigertje, dat vroeger simpel maar doeltreffend je kiezen schoonspoot, schijnt dan ineens niet meer te voldoen. Nee, dan heeft hij plots een apparaat dat met een gesloten watercircuit werkt. Geen gewoon leidingwater, maar speciáál water. Een soort 'ingestraald' Jomanda-water, voor zover ik het begrepen heb. Het is in elk geval veel sterieler en veiliger allemaal. Dat moet ik dan maar geloven, want wie weet wordt ik getild bij het leven natuurlijk. Net als bij Jomanda zelf.

Gisteren had ik kiespijn en de plaatsvervangende tandartsjongedame had gelukkig nog wel een uurtje om mijn opstandige kies even flink onderhanden te nemen. Komt ze wéér met iets nieuws aanzetten! Zoals een chirurg alles rondom de operatieplek afdekt, werd er tot mijn verbijstering ineens een lichtblauw rubberen vliesje rond de kies gespannen. Ik dacht meteen: wat een geinig beflapje! Ik verkeerde gelukkig niet in de positie om deze associatie er spontaan uit te flappen. Ik was al blij dat ik lucht kreeg met dat condoom in m'n mond.
Tja, en vervolgens is er tijdens zo'n behandeling tijd zat om voor jezelf eens een paar zaken op een rijtje te zetten. Ineens vallen de dingen op hun plaats. Want het is vast een nieuwe psychologische benadering om de patiënt af te leiden van het werkelijk leed dat hem fysiek en financieel wordt aangedaan.

Het kán toch zo langzamerhand geen toeval meer zijn dat er allerlei erotisch getinte technieken worden ingezet om je bange gedachten op een ander spoor te zetten. Ga maar na: het eerste dat je moet doen is op je rug gaan liggen, zwoel muziekje op de achtergrond, afzuigapparaatjes, krachtig spuitende Kärcher-kraantjes, spiegeltjes, cameraatjes, tissues, een soort infrarood vibrator, diverse maten raggertjes die lustig op en neer bewogen worden in je wortelkanalen en nu dus ook dat spannende stuk rubber... Wat er allemaal niet je mond ingaat... En last but not least is daar natuurlijk de tandartsjongedame zélf, die intiem met haar boezem vlak boven je gezicht hangt.

Er zat op het eind nog een beetje een ruw randje aan mijn kies, heel miniem, alleen maar met de tong te voelen. Toen zij niets kon vinden kreeg ik de neiging om te zeggen: hier, probeert u zelf maar! Nog net op tijd schoot mij te binnen dat er tegenwoordig een behoorlijk tekort is aan tandartsen, dus heb ik die opmerking maar ingeslikt. Bovendien was mijn mond behoorlijk verdoofd, dus ik had er toch niet echt van kunnen genieten...

fluitend naar de tandarts

pesten

Zaterdag 15 Maart 2003 in categorie Gozertje

Die zus van mijn vriendje Ahmed is echt een vreselijk stom wijf. Dat vindt Ahmed zelf ook, want ze zit altijd te doen of ze z'n moeder is. Zo'n soort zus dus. Ze is pas zestien ofzo. En lelijk dat ze is! Ze heeft een bolle kop, haar op d'r armen, een beetje een snor en echt een belachelijk grote bril. En een hoofddoek.
Maar ineens liep ze ook met zo'n lap voor haar gezicht. Ahmed zei dat ze dat op televisie had gezien. Over dat gedoe met die meisjes die die school niet meer in mochten. Dat vond ik dan toch wel weer slim van haar, want zo hoef je dus lekker niet naar school.
Ahmed vond het echt beláchelijk! Ik moest hem beloven aan niemand te vertellen dat ze zijn zus was. Nou, dat weet de hele straat toch al. In elk geval wilde hij daar niet meer bijhoren.

Ahmed was er echt een beetje droevig van, dat zijn zus er nu zo bijliep. Hij schaamde zich rot. Ik probeerde een beetje op te vrolijken door te zeggen dat hij dan niet meer de hele dag tegen die rotkop aan hoefde te kijken. Ikzelf vind het eigenlijk wel een vooruitgang! Maar het blijft een bezopen gezicht bij haar. De ene helft van haar gezicht is nou een bril en de andere helft een gordijn.

We kregen samen zin om haar te pesten. Ik kreeg een goed idee. We gingen naar de Scheltema en vroegen daar of ze ook folders hadden voor gordijnen. Dan kon ze iets leuks uitzoeken. Eerst vertrouwde die man het niet. Of mijn moeder zelf niet kon komen. Ahmed zei: het is voor mijn zuster. Ik zei: en die kan op dit moment niet echt over straat.

Wat voor gordijnen, vroeg de man van de winkel. Ja, eh, daarom moeten we nou juist folders halen. Om te weten wat voor gordijnen er allemaal zijn. Aardige man, die Scheltema. We kregen zelfs folders mee voor rolgordijnen. Hij zei dat hij ze desnoods ook thuis kon komen ophangen. Ahmed en ik durfden elkaar niet aan te kijken toen hij dat zei. Anders hadden we natuurlijk vreselijk moeten lachen. Dat deden we buiten wel. Ahmed werd weer helemaal vrolijk.

Ahmed z'n zus niet. Die begon meteen te meppen toen we haar die gordijnenfolders gaven. Ik zei nog: "Ze worden gratis gemaakt, staat hier..."
Het werd nog een hele rel, jongen. Achteraf hoorde ik dat Ahmed vreselijk op z'n donder had gekregen. En natuurlijk kwam z'n vader weer bij mijn vader aan de deur staan schreeuwen. Ik moest van m'n vader mijn excuus aanbieden en zo. Belachelijk gewoon. Daar moest ik me niet mee bemoeien en pesten mocht niet en dit en dat... Nou ja, wéér straf dus! Terwijl ik godverdomme van de week ook al heb zitten schrijven! Ik mag toch wel een mening hebben?
"Laat dat nou maar aan grote mensen over, die mening", zei m'n vader. Ja, rot op zeg! Dat ken ik, die meningen van hem. Hij zegt zelf ook altijd dat hij die dingen voor je gezicht idioot vindt. Ik ben later maar naar mijn oom gegaan. Die is zelf Marokkaan. Die kon er wel om lachen. En die heeft ook niet van die bezopen ideeën om je voor straf te laten schrijven. Mijn neefjes krijgen gewoon een hengst voor hun kop als ze iets doen wat mijn oom niet bevalt. Die zijn dan tenminste in één keer van het gedonder af. Maar ik ben altijd nog uren bezig... pesten

gozertje

Vrijdag 14 Maart 2003 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname

Vandaag ben ik bezig geweest dat hok van gozertje op te knappen. Het is nog niet geheel klaar, maar meneer is zo welwillend geweest om eindelijk weer eens een nieuw verhaaltje te schrijven.

gozertje

de boswandeling

Vrijdag 14 Maart 2003 in categorie Gozertje

Ik zat met mijn moeder en mijn oma en opa bij het bosrestaurant. Daar is ook een speeltuin. Maar na een kwartier had ik het wel gezien met die kutspeeltuin. Allemaal van dat kleine grut met hun moeders eromheen. Dan mag de Engelse wip niet te hoog en de draaimolen niet te hard. En dat ene kleine lulletje vóór je durft dan precies ineens niet van de glijbaan af. Dan wil die janker weer terug dat laddertje af. Schiet niet op dus.
"Gaan jullie dan maar een stukje wandelen," zei mijn moeder tegen mijn opa en mij, "lekker mannen onder elkaar..."

Dus wij braaf een stukkie wandelen. Mijn opa moet van mijn oma de rollator gebruiken, want hij is al een paar keer gevallen. Eén keer heeft mijn vader hem toen nog in z'n eigen tuin uit de heg moeten trekken. Daar lag hij toen helemaal in en hij kon er zelf niet meer uitkomen.
Maar eigenlijk heeft mijn opa helemaal geen zin in die rollator, want hij vindt dat hij dan voor lul loopt. Dat is ook zo, maar dat zeg ik maar niet. Hij heeft al genoeg met mijn oma te stellen af en toe.

Mijn opa is al heel oud. Hij praat tegenwoordig vooral nog over vroeger. Dat vind ik wel mooi, want zo hoor je nog eens wat. We kwamen ineens bij een stuk waar een heleboel paardendrollen op het pad lagen. Van die grote, ronde bruine ballen. Nog lekker vers en wel. Sommige rookten zelfs nog.
"Paardenvijgen," zei mijn opa. "Toen ik zo oud was als jij lagen die overál op straat. Want toen deden ze nog alles met paarden in plaats van auto's... En als we dan buiten speelden gooiden we die naar elkaars kop."
Ja hoor! Dát geloof ik! Een beetje met je klauwen in de paardenstront zitten graaien zeker! Dacht het niet dus! Ik zei dus ook dat ie niet moest denken dat ik achterlijk was en dat ie mij alles kon wijsmaken.

Ik was al een stukje doorgelopen, want het ging mij veel te langzaam. Daar lag nog meer van die paardenstront. Ik draaide mij om om dat te vertellen, maar toen zag ik dat die ouwe bij de vorige paardendrollen al moeilijk stond te bukken en dus wèl mooi zo'n vette bal oppakte! En voor ik het wist kreeg ik die nog naar mijn kop gegooid ook! Gelukkig kan hij niet meer ver gooien, dus die drol kwam met een pisboogje vijf meter voor z'n rollator terecht.
Toen heb ik er zelf ook maar eentje opgepakt en naar hém toegegooid. Expres mis natuurlijk, anders krijg ik last met mijn moeder.

"Ga maar wèl effe je handen wassen in de sloot, anders krijg ik straks van je oma om m'n donder..."
"En jij dan? vroeg ik.
"Ik veeg het wel aan m'n broek af. Ik kan niet bukken bij die sloot."
Ik heb het maar zo opgelost dat ik voorzichtig een paar handjes slootwater naar hem toe gedragen heb. Want mijn opa heeft nogal eens de gewoonte mij over m'n kop te aaien. En dan is ie die paardenvijgen natuurlijk allang weer vergeten.

Na een tijdje zijn we teruggegaan, want hij kreeg moeie voeten.
"Hebben jullie het leuk gehad?" vroeg mijn oma.
"Ja, hoor, gaat wel..." zei ik toen maar een beetje vaag.
"Ik kan wel merken dat jullie lekker buiten zijn geweest. Jullie ruiken helemaal naar de natuur!"
Achter haar rug stond mijn opa een beetje komische bekken tegen me te trekken. "Ja, lekker fris hè?"
"Er staat nog wat appeltaart van je," zei m'n moeder tegen opa.
"O ja." En dan propt ie gatverdamme dus rustig met z'n gore handen dat stuk taart naarbinnen. Daar zit ie totáál niet mee. de boswandeling

de vierde macht

Donderdag 13 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Uit de affaire rond het echtpaar De Roy van Zuydewijn blijkt weer eens hoe 'de vierde macht' bij tijd en wijle onbekommerd en ongecontroleerd z'n gang kan gaan. Voor wie heeft zitten snurken tijdens de staatsinrichtingsles: met de vierde macht wordt het ambtenarenapparaat aangeduid. In onze rechtsstaat bestaan er drie officiële machten, te weten de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht. Ambtenaren zijn officieel ondergeschikt en verantwoording schuldig aan die drie machten. Zij zijn de werkbijen, koken plannen voor en regelen vrijwel alles dat op overheidsgebied geregeld moet worden. Zij zijn een officieuze machtsfactor van formaat en daarmee dus die 'vierde macht'. Wanneer de politieke bazen de zaken onvoldoende controleren ontstaan er nogal eens affaires, zoals nu ook met het Kabinet der Koningin en de AIVD. Maar ook bij diverse parlementaire enquêtes heeft het volk met toenemende verbijstering kunnen waarnemen hoe de ene na de andere hoge ambtenaar onbekommerd z'n eigen koers had gevaren.

arrogantie
Natuurlijk gaat het meestal ook wel gewoon zoals het hoort. Ambtenaren die hun werk integer doen zullen rekening houden met wat de politieke baas ervan vindt en zijn/haar kennis in dienst stellen van de maatschappij. Er is daarentegen ook nog steeds een grote groep ambtenaren die zich een bepaald air van gewichtigheid aanmeet. Het gedrag doet zich op alle niveaus voor. De walm van arrogantie hangt te vaak boven commissies en loketten. Deze ambtenaren voelen zich verheven boven de gewone burger, stellen zich paternalistisch en soms zelfs regelrecht autoritair op.

ronkende namen
Het begint al met de naamgeving van functies en afdelingen. Het kan niet anders of deze namen zijn domweg bedoeld om de burger te intimideren en zijn plaats te wijzen. Neem de ambtelijke baas van een ministerie. Waarom moet hij of zij zo nodig 'Directeur Generaal' worden genoemd wanneer er gewoon 'algemeen directeur' wordt bedoeld? Waarom moeten bepaalde afdelingen van een ministerie ronkend van gewichtigheid 'Directoraat Generaal' heten? Wij hebben geen flauw idee wat het betekent, maar het klinkt wel héél belangrijk en hoog. Wij kruipen als nederige onderdanen bij voorbaat in onze schulp. Zelfs de wc heet daar waarschijnlijk zoiets als 'Directoraat Generaal Sanitaire Voorzieningen'...

kerkhof
Bent u wel eens gehoord door een of andere commissie? De huurcommissie bijvoorbeeld? Soms houdt deze zitting op een wat sjofele locatie, maar op de deur staat wel 'Directoraat Generaal Volkshuisvesting'. U mag plaatsnemen achter een heel klein tafeltje met een lullig stoeltje. Op meer dan twintig meter afstand zit vóór u een soort bloedraad, liefst nog op een verhoging, achter een lange tafel. U wordt uit de hoogte en van verre streng toegesproken.
In Amsterdam heb ik het een waarnemend voorzitter van een huurcommissie, een zekere heer P. van de Kerkhof, wel bijzonder bont zien maken. Wat deze man zich veroorloofde aan intimiderend en autoritair gedrag tegenover klagende huurders tart elke beschrijving. Deze ambtenaar wist zonder de minste moeite alle schijn van onpartijdigheid te vermijden en liet welhaast onverbloemd blijken aan de kant van de verhuurders te staan. Menig door hem geschoffeerde huurder zal in gedachten hebben gewenst dat deze bruut zijn eigen naam eens eer aan zou gaan doen. Een duidelijk geval van een ambtenaar die op z'n zachts gezegd uit het oog was verloren voor wie hij werkte en wie uiteindelijk zijn salaris betaalde.

zwaar voorwerp
En zo kent iedereen waarschijnlijk wel eigen voorbeelden. Zoals een bevoogdende houding bij de Sociale Dienst. Een knulletje of grietje, amper droog achter de oren, verliest de juiste verhoudingen uit het oog en permitteert zich om een oudere bijstandstrekker de les te lezen op een toon waar de honden geen brood van lusten. Nog heel scherp staat mij in dit verband de prachtige en onthullende documentaire uit 1986 op het netvlies, over de Gemeentelijke Sociale Dienst te Leiden, van Maarten Schmidt en Thomas Doebele. Hopelijk is er sinds die tijd wat verbeterd, maar ik vrees van niet. Hevig ontsteld en verbijsterd constateert men bij de Sociale Dienst dat er af en toe een zwaar voorwerp door het loket vliegt. Nooit goed te praten, maar let dan óók even op het bloed onder de nagels van de cliënt.

afschaffen
Vanuit dit soort arrogantie van de macht, met name de niet al te nauwgezet gecontroleerde macht, is het dus allerminst verwonderlijk dat de kwestie De Roy van Zuydewijn inmiddels politiek verantwoordelijke bewindslieden uit heden en verleden danig in verlegenheid brengt. Kennelijk is men bij het Kabinet der Koningin letterlijk met een grote dosis hovaardij enige doopcelen gaan lichten. Dit alles in de veronderstelling dat ze hoog genoeg in de pikorde zaten om van alles op hun eigen houtaine houtje te kunnen regelen. Demissionair premier Balkenende heeft sinds het kamerdebat van gistermiddag ongetwijfeld zware kramp in de bilspieren. Want zelden heb ik een minister-president zo schaamteloos zijn kont om de waarheid heen zien manoeuvreren. Die heeft zondag nog heel wat uit te leggen aan onze lieve heer.
Hoe de zaak ook verder afloopt, laten we in elk geval die belachelijke archaïsche naam van 'Kabinet der Koningin' afschaffen. Het is maar gewoon een secretariaat tenslotte.

de vierde macht

De Vierde Macht

Donderdag 13 Maart 2003 in categorie Royalty, Politiek & Maatschappij

Uit de affaire rond het echtpaar De Roy van Zuydewijn blijkt weer eens hoe 'de vierde macht' bij tijd en wijle onbekommerd en ongecontroleerd z'n gang kan gaan. Voor wie heeft zitten snurken tijdens de staatsinrichtingsles: met de vierde macht wordt het ambtenarenapparaat aangeduid. In onze rechtsstaat bestaan er drie officiële machten, te weten de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht. Ambtenaren zijn officieel ondergeschikt en verantwoording schuldig aan die drie machten. Zij zijn de werkbijen, koken plannen voor en regelen vrijwel alles dat op overheidsgebied geregeld moet worden. Zij zijn een officieuze machtsfactor van formaat en daarmee dus die 'vierde macht'. Wanneer de politieke bazen de zaken onvoldoende controleren ontstaan er nogal eens affaires, zoals nu ook met het Kabinet der Koningin en de AIVD. Maar ook bij diverse parlementaire enquêtes heeft het volk met toenemende verbijstering kunnen waarnemen hoe de ene na de andere hoge ambtenaar onbekommerd z'n eigen koers had gevaren.

arrogantie
Natuurlijk gaat het meestal ook wel gewoon zoals het hoort. Ambtenaren die hun werk integer doen zullen rekening houden met wat de politieke baas ervan vindt en zijn/haar kennis in dienst stellen van de maatschappij. Er is daarentegen ook nog steeds een grote groep ambtenaren die zich een bepaald air van gewichtigheid aanmeet. Het gedrag doet zich op alle niveaus voor. De walm van arrogantie hangt te vaak boven commissies en loketten. Deze ambtenaren voelen zich verheven boven de gewone burger, stellen zich paternalistisch en soms zelfs regelrecht autoritair op.

ronkende namen
Het begint al met de naamgeving van functies en afdelingen. Het kan niet anders of deze namen zijn domweg bedoeld om de burger te intimideren en zijn plaats te wijzen. Neem de ambtelijke baas van een ministerie. Waarom moet hij of zij zo nodig 'Directeur Generaal' worden genoemd wanneer er gewoon 'algemeen directeur' wordt bedoeld? Waarom moeten bepaalde afdelingen van een ministerie ronkend van gewichtigheid 'Directoraat Generaal' heten? Wij hebben geen flauw idee wat het betekent, maar het klinkt wel héél belangrijk en hoog. Wij kruipen als nederige onderdanen bij voorbaat in onze schulp. Zelfs de wc heet daar waarschijnlijk zoiets als 'Directoraat Generaal Sanitaire Voorzieningen'...

kerkhof
Bent u wel eens gehoord door een of andere commissie? De huurcommissie bijvoorbeeld? Soms houdt deze zitting op een wat sjofele locatie, maar op de deur staat wel 'Directoraat Generaal Volkshuisvesting'. U mag plaatsnemen achter een heel klein tafeltje met een lullig stoeltje. Op meer dan twintig meter afstand zit vóór u een soort bloedraad, liefst nog op een verhoging, achter een lange tafel. U wordt uit de hoogte en van verre streng toegesproken.
In Amsterdam heb ik het een waarnemend voorzitter van een huurcommissie, een zekere heer P. van de Kerkhof, wel bijzonder bont zien maken. Wat deze man zich veroorloofde aan intimiderend en autoritair gedrag tegenover klagende huurders tart elke beschrijving. Deze ambtenaar wist zonder de minste moeite alle schijn van onpartijdigheid te vermijden en liet welhaast onverbloemd blijken aan de kant van de verhuurders te staan. Menig door hem geschoffeerde huurder zal in gedachten hebben gewenst dat deze bruut zijn eigen naam eens eer aan zou gaan doen. Een duidelijk geval van een ambtenaar die op z'n zachts gezegd uit het oog was verloren voor wie hij werkte en wie uiteindelijk zijn salaris betaalde.

zwaar voorwerp
En zo kent iedereen waarschijnlijk wel eigen voorbeelden. Zoals een bevoogdende houding bij de Sociale Dienst. Een knulletje of grietje, amper droog achter de oren, verliest de juiste verhoudingen uit het oog en permitteert zich om een oudere bijstandstrekker de les te lezen op een toon waar de honden geen brood van lusten. Nog heel scherp staat mij in dit verband de prachtige en onthullende documentaire uit 1986 op het netvlies, over de Gemeentelijke Sociale Dienst te Leiden, van Maarten Schmidt en Thomas Doebele. Hopelijk is er sinds die tijd wat verbeterd, maar ik vrees van niet. Hevig ontsteld en verbijsterd constateert men bij de Sociale Dienst dat er af en toe een zwaar voorwerp door het loket vliegt. Nooit goed te praten, maar let dan óók even op het bloed onder de nagels van de cliënt.

afschaffen
Vanuit dit soort arrogantie van de macht, met name de niet al te nauwgezet gecontroleerde macht, is het dus allerminst verwonderlijk dat de kwestie De Roy van Zuydewijn inmiddels politiek verantwoordelijke bewindslieden uit heden en verleden danig in verlegenheid brengt. Kennelijk is men bij het Kabinet der Koningin letterlijk met een grote dosis hovaardij enige doopcelen gaan lichten. Dit alles in de veronderstelling dat ze hoog genoeg in de pikorde zaten om van alles op hun eigen houtaine houtje te kunnen regelen. Demissionair premier Balkenende heeft sinds het kamerdebat van gistermiddag ongetwijfeld zware kramp in de bilspieren. Want zelden heb ik een minister-president zo schaamteloos zijn kont om de waarheid heen zien manoeuvreren. Die heeft zondag nog heel wat uit te leggen aan onze lieve heer.
Hoe de zaak ook verder afloopt, laten we in elk geval die belachelijke archaïsche naam van 'Kabinet der Koningin' afschaffen. Het is maar gewoon een secretariaat tenslotte.

De Vierde Macht

spelfout

Woensdag 12 Maart 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen

Dat is toch altijd zó oppassen, hè? Een ander spelfouten verwijten en dan zelf ook de mist in gaan. Het overkomt vandaag Mark Deuze in een stukje op het Volkskrantweblog.

Citaat:
Een pakket anti-virus software van het merk Norton (maker: Symantec) wordt via email aangeprijst met de kop: "Breaking News: PC's Under Attack By Al-Quida" - zie (de spelfout en) het gebruik van een typische nieuwsstijl.

Mark, het voltooid deelwoord van 'aanprijzen' is 'aangeprezen'. Zéker als je voor de Volkskrant werkt.

spelfout

politiebericht

Dinsdag 11 Maart 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen

Hier volgt een politiebericht. In de middag van woensdag zesentwintig februari 2003 even na 16:00 uur, werd in de takken van een wilgenboom langs het wandelpad aan de zuidzijde van het Nieuwe Meer in het Amsterdamse Bos het levenloze lichaam aangetroffen van een tot nu toe onbekende eend. Gezien de verregaande staat van ontbinding moet het lichaam reeds geruime tijd in de wilgen hebben gehangen. Een misdrijf wordt niet uitgesloten. Eenieder die inlichtingen kan verschaffen omtrent de identiteit van deze eend, wordt verzocht contact op te nemen met de gemeentepolitie van Amsterdam, telefoon...

<%image(dode_eenddetail.jpg|200|297|copyright: 2003, verbal jam)%>
"Ik ken maar één eend die ik wel eens in een boom heb zien klimmen!"
"Precies: Donald Duck!"
"Tjesus zeg! Donald Duck overleden!"
"Misschien wel vermoord!"
"He had it coming, zeggen de Amerikanen dan altijd. Met dat irritante gekwaak van 'm!"
"Nou, het kan ook gewoon een ongeluk geweest zijn natuurlijk. Hoe oud was ie al niet?"
"Typisch iets voor hem om dan tóch nog in een boom te willen klimmen."
"En er dan niet meer uit te kunnen..."
"Geen Kwik, Kwek of Kwak in de buurt natuurlijk om hem te redden..."
"We gaan maar eens bellen dan, hè?"
"Het zou natuurlijk ook Guus Geluk kunnen zijn. Who finally ran out of luck, zoals de Amerikanen dan ook weer altijd zeggen..."
"Nah, heb jij Guus Geluk wel eens in een boom zien klimmen? Nee, het is definitely Donald Duck!"
"Arme oom Donald..."

politiebericht

de lezer en ik

Maandag 10 Maart 2003 in categorie Incrowd: over webloggen

Het Engelse woord 'log' staat voor logboek, dagboek, scheepsjournaal. Het legt chronologisch gebeurtenissen en belevenissen vast. De naam 'weblog' vindt hierin vast en zeker zijn oorsprong. Het fenomeen begon als soort verslag van iemands omzwervingen op het internet, compact vastgelegd in de registratie van linkjes. Later ontstonden varianten, zoals het 'life-log', waarin mensen hun persoonlijk leven in al of niet gefingeerde vorm optekenden.

Een wereldje
De software die het mogelijk maakte alles chronologisch vast te leggen heeft een belangrijke invloed op de vorm van het verschijnsel 'weblog'. Dat zie je op veel weblogs ook terug: twee of drie kolommen, titel, datum, een reactiemogelijkheid en nog wat later uitgevonden aanvullende toeters en bellen.
Maar in wezen is de software gewoon een zogeheten content management system (cms), een programma voor het vastleggen en beheer van 'inhoud', waar deze dan ook uit mag bestaan. Dit wordt geaccentueerd door het feit dat de software ook wordt gebruikt om foto's en tekeningen in op te slaan.
Maar in de praktijk valt de software bijna niet meer los te zien van het weblog. Dat laatste is jammer, want daardoor kom je als auteur van 'content' dikwijls in een hoek te staan waarin je niet gezet wilt worden. Je gebruikt een cms als Nucleus, MT, B2 of Pivot en 'dus' ben je een weblogger. Met dikwijls alle bijbehorende stereotypen van dien. Alles wat je schrijft wordt vaak direct geduid als zijnde 'persoonlijk'. Je maakt ineens onderdeel uit van een bepaald 'wereldje'.

Kracht
Door dit alles wordt de kracht van een nieuw medium aan het zicht onttrokken. Het blijft allemaal een beetje 'incrowd', met soms alle kneuterigheid en bekrompenheid van dien. Er zitten uiteraard ook positieve aspecten aan: het ontstaan van een gemeenschap, nieuwe contacten met mensen die je anders niet zou kennen. Het kan kwalitatief allemaal heel goed zijn, ik wil er ook allerminst laatdunkend over spreken. Maar over het algemeen wordt over het hoofd gezien dat het systeem an sich van een veel grotere orde is, met een belangrijkere intrinsieke waarde dan door veel gebruikers wordt gezien.

Op schoot
Laten we daartoe eens niet uitgaan van het bestaande 'weblogwereldje', maar van het medium zelf: cms-software, een auteur die in woord en/of beeld iets te melden heeft, een publiek dat desgewenst direct kan reageren en discussiëren, een infrastructuur (internet) die sneller is dan enig ander medium, wereldwijd en vierentwintig uur per dag. En last but not least: onafhankelijk, ongecensureerd en volledig in eigen beheer. Voorwaar een echt nieuw medium met een grote potentiële kracht. Een medium dat in de toekomst nog veel aan belang zal winnen, temeer wanneer de voortschrijdende techniek het beelscherm in lichte en flexibele vorm op schoot doet belanden. Dat moment is niet ver weg meer.

Instant publicatie en nauw contact met de lezer is een kwaliteit die het cms-syteem een unieke plaats geeft binnen het media-spectrum. Ikzelf ervaar het als een enorme verrijking. Moest ik vroeger mijn stukken ingeval van tijdschriften soms wel twee maanden van tevoren inleveren, binnen een vastgestelde formule en maximum aantal woorden blijven, tegenwoordig staat het online zodra de laatste punt is gezet. Toegegeven, vroeger kreeg ik er geld voor en nu niet, maar van schrijven werd je toch al nooit rijk, dus wat dat betreft...

Opstandigheid
Ik moet bekennen dat telkens wanneer Verbal Jam een weblog wordt genoemd, ik een gevoel van opstandigheid moet wegslikken. Het wóórd alleen al vind ik vreselijk. Het klinkt een beetje als zo'n walgelijk dikke rochel in je keel. Probeer maar: weblog.
Op Verbal Jam worden geen zaken en gebeurtenissen chronologisch parallel aan de dagelijkse werkelijkheid vastgelegd en dus is het ook geen weblog. Lang niet altijd heeft de inhoud een relatie met de datum. Sterker nog: het cms maakt het technisch mogelijk om in verleden en toekomst stukken toe te voegen.
De inhoud is evenmin 'persoonlijk' in de zin dat ik hier mijn privé-leven een beetje ga zitten etaleren. Ook geen life-log dus.
Verbal Jam is wat ik schrijf aan columns, observaties, commentaren. Verbal Jam is dus precies wat er boven staat. Het is gewoon een voortzetting van het 'krantje' dat ik als kind al op een ouwe Remington in elkaar prutste, toen met een oplage van twee: één voor mezelf en één voor mijn vriendje, nu met een oplage die automatisch evenredig is aan het aantal lezers. Dat laatste is eigenlijk op zich al een intrigerende gedachte...
Maar voor het geval u het dan per se in een hok wilt proppen, zet het dan maar onder de categorie 'lezen/schrijven' of iets van dien aard. Lekker vaag dus.

Niet verplicht
Verbal Jam biedt vanuit de software van het cms de mogelijkheid tot reageren en aan te geven of u iets wel of niet gelezen heeft. Het hoeft dus niet, want de Nederlander is nu eenmaal zo dat hij/zij dat zelf wel uitmaakt. Voel u dus nergens toe verplicht. Maar met een vette knipoog wil ik u er wèl op wijzen dat u bij andere media niet zo makkelijk gehoor vindt.

de lezer en ik

idols 2

Zondag 09 Maart 2003 in categorie Even afreageren

Gistermorgen had ik nog het ludieke plan om Verbal Jam te hernoemen in Verbal Jamai of Verbal Jim, al naargelang de winnaar. Het is verbluffend hoe een nachtje slaap een mens weer bij zinnen kan brengen!

idols 2

memo voor de hond

Zondag 09 Maart 2003 in categorie Loze praat

"Ja, de baas is effe bezig! Ja! Baas is effe bezig! Baas is aan 't vertimmeren. Ja! Kan af en toe effe een zooitje worden hier... Baasje is nogal perfectionistisch. Ja, hè? Baasje is zo perfectionistisch dattie zelfs de kruipruimte nog met schrootjes volspijkert... Maar ja, wat doe je d'r an hè? Tja!! Wat doe je d'r an? Ach wattissie braaf toch... Zal ik je dan maar uitlaten? Want als je op de baas moet wachten..."

memo voor de hond

Koffiefraude bij Albert Heijn

Zaterdag 08 Maart 2003 in categorie Waargebeurde verzinsels

Het zit Albert Heijn niet mee. Nog geen twee weken geleden vulde onze nationale kruidenier het halve journaal en complete krantenpagina's door het bekend worden van miljoenenmalversaties bij een dochterbedrijf in de VS. De waarde van het Ahold-aandeel zakte bijkans tot het niveau van een statiegeldfles. De oude heer Heijn gaf te kennen zich 'verneukt' te voelen.
Welnu, hij kan zijn borst nat maken, want het volgende schandaal dient zich alweer aan.

Albert Heijn blijkt namelijk opnieuw het slachtoffer te zijn van onregelmatigheden, zo blijkt uit eigen onderzoek van Verbal Jam. Dit keer betreft het een grootscheepse koffiefraude.
Gedupeerde klanten van het AH Vaste Klanten Fonds pakken Albert Heijn massaal terug! Maar ook minder vaste klanten hebben zich solidair verklaard en doen enthousiast mee.
De koffiefraude blijkt als volgt in z'n werk te gaan.

Koffiefraude bij Albert Heijn Lees verder...

Albert Heijn alwéér verneukt

Zaterdag 08 Maart 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen

Het zit Albert Heijn niet mee. Nog geen twee weken geleden vulde onze nationale kruidenier het halve journaal en complete krantenpagina's door het bekend worden van miljoenenmalversaties bij een dochterbedrijf in de VS. De waarde van het Ahold-aandeel zakte bijkans tot het niveau van een statiegeldfles. De oude heer Heijn gaf te kennen zich 'verneukt' te voelen.
Welnu, hij kan zijn borst nat maken, want het volgende schandaal dient zich alweer aan.

Albert Heijn blijkt namelijk opnieuw het slachtoffer te zijn van onregelmatigheden, zo blijkt uit eigen onderzoek van Verbal Jam. Dit keer betreft het een grootscheepse koffiefraude.
Gedupeerde klanten van het AH Vaste Klanten Fonds pakken Albert Heijn massaal terug! Maar ook minder vaste klanten hebben zich solidair verklaard en doen enthousiast mee. De koffiefraude blijkt als volgt in z'n werk te gaan.

Zoals bekend staan in de filialen van Albert Heijn koffiemachines waar het winkelend publiek een gratis kopje huismerkkoffie kan tappen.

Wij hebben de afgelopen week het aantal mensen dat hiervan gebruikt maakt werkelijk gigantisch zien toenemen! Hele wijken vervoegen zich bij de koffie-automaat. Opvallend is de oververtegenwoordiging van Allerhande bejaarden, daklozen, zwervers, junks, bijstandsgezinnen, illegalen, asielzoekers, kantoorklerken en notoire koopjesjagers. De koffie is niet meer aan te slepen.

Complete dagdelen lang hangen de fraudeurs gezellig op de bankjes bij de koffiemachine en laten zich ongegeneerd vollopen met Perla Americana. Een enkeling heeft nog een winkelwagen of mandje bij zich om de schijn van fatsoen op te houden, maar bij vertrek worden de boodschappen doodleuk weer teruggezet. Tot frustratie van het winkelpersoneel steevast in het verkeerde vak.
Navraag bij de aanwezige koffielurkers leerde dat het niet alleen bij koffiedrinken blijft, hiertoe nota bene op het idee gebracht door Albert Heijn zélf!

Een fraudeur die anoniem wenst te blijven, deed zich juist tegoed aan een pak koffiekoeken en verklaarde met volle mond: "Eergisteren zag ik er nog eentje die een spuitbus had gepakt en zich lekker op koffie met slagroom trakteerde!". Zijn vrouw voegde er monter aan toe: "Het is een bonus-aanbieding, dus..."

Een nieuw fenomeen heeft z'n intrede gedaan: het proletarisch koffieleuten.

Albert Heijn alwéér verneukt

constitutionele crisis

Vrijdag 07 Maart 2003 in categorie Loze praat

"Eigenlijk voel ik mij ver boven de rest van de mensheid verheven..."
"Achgossie! Hoe is dat nou zo ineens gekomen?"
"Het is meer dat 't peil van die anderen zo is gedaald, geloof ik..."
"Je kijkt teveel tv. Dát is het!"

constitutionele crisis

wel héél toevallig!

Vrijdag 07 Maart 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen

Soms zijn dingen haast te toevallig om nog toeval te zijn. Bij nu.nl zie ik dat de kwestie van het verbod op het dragen van de gezichtssluier binnen het Amsterdamse ROC aan de orde is geweest bij de Commissie Gelijke Behandeling.

Wat lees ik daar tot mijn stomme verbazing? De klaagsters kwamen met de sluiers voor het gebouw in Utrecht binnen, maar deden die in de zittingszaal af. En nu komt het: "De commissieleden konden de twee dus in de ogen kijken. Zeker voor de voorzitter van de commissie kwam dat goed uit. Zij is doof en afhankelijk van liplezen."

Die liplezende voorzitter is overigens Professor Jenny Goldschmidt. En dan nu even de archieven van Verbal Jam in. Alhier kwam de sluierkwestie aan de orde in 'gezichtsgordijn' en hoofddoekje dragen, niemand vragen (2), zijnde onderdeel van de serie Fortune Cookies. En met name om dat laatste stuk gaat het. Dat moet u nog maar eens lezen. En dan gaat u absoluut iets opvallen.

Hoeveel pech kun je hebben als gesluierde klager? Precies in een situatie komen zoals bij Verbal Jam is beschreven! En dan uitgerekend nog op een plaats waar je je recht wilt halen! Dit is zonder twijfel de hand van Allah, die hiermee kenbaar maakt: áf met dat ding! Of de sluwheid van een VJ-lezend commissielid natuurlijk...

wel héél toevallig!

idols

Vrijdag 07 Maart 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen

"Ik zal blij wezen als dat Idols afgelopen is, weet je dat? Allemachtig, wát een overdreven gedoe allemaal!"
"Jij moe-nie-zo zeuren, mams! Nog maar één dagje zeg! Morgen finale!"
"Gelukkig! Al dat gedweep van jou met die gasten! Hoe heten die kontkrummels... Jim, Jamai... Jezus-nog-an-toe!"
"Die zit niet in de finale. Alleen Jim en Jamai!"
"Het lijkt wel of iedereen compleet hysterisch is geworden. Bij het Kruitvat moet je verdomme een nacht voor de deur liggen om nog een tube tandpasta te kunnen halen. Alleen vanwege al die mafkezen die posters willen hebben!"
"Is toch leuk juist? Ik ga lekker Jamai stemmen!"
"Je doet maar! Kan daarná overdag het licht dan weer uit in de huiskamer?"

<%image(idols.jpg|250|276|copyright: 2003, verbal jam)%>
idols

ondergeschoven probleem

Vrijdag 07 Maart 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie

Temidden van de hectiek rond kwesties als Irak, het Koninklijke Nichtje en het Midden-Oosten, dreigen andere problemen volledig ondergeschikt te raken. Zoals die van het onderzettertje.

Onderzettertjes zijn er in vele verschijningsvormen, van het traditionele bierviltje tot exemplaren van metaal, plastic, kurk tot zelfs gepunnikt of gehaakt. Zij hebben echter één ding gemeen: ze zijn een uitwas van onze welvaartsmaatschappij. Want wij willen geen kringen of ingebrande plekken op onze dure designtafels. Daartoe accepteren wij het ongemak van het onderzettertje. Wij staan vloekend met een gloeiend hete kop thee onze klauwen te verbranden terwijl wij de onderzettertjes zoeken. Want die zijn nooit te vinden als je ze nodig hebt.
Onderzettertjes blijven ook dikwijls aan je glas of beker plakken en dat heb je zelf meestal later in de gaten dan je omgeving. Je vroeg je al af waarom iedereen ineens geamuseerd jouw kant uit keek. En dan valt het onderzettertje ineens naar beneden. In je bord eten of in je kruis. Dát was het moment waarop de omstanders zaten te wachten!

Je komt bij anderen op visite. Je krijgt iets te drinken. En ja hoor: een onderzettertje eronder. Je durft je drankje al nauwelijks meer aan te vatten, want stel je voor dat je je glas in je zenuwen op die ongetwijfeld superdure salontafel in scherven laat vallen.

Neem nou toch gewoon een ruwhouten tafel! Of zo'n jaren-50 formica ding, kunt u meteen weer eens lekker 'retro' doen! In hongerend Afrika hebben ze toch óók geen onderzettertjes? Het is weer typisch zo'n artikel dat ons door Blokker door de strot is geduwd. Wat heb je nu aan een tafel waarop je niet rechtstreeks iets kunt neerzetten? Gewoon niet moeilijk doen. Want kringen op een te dure tafel leiden maar af van de échte problemen in de wereld, zoals Irak, het Koninklijke Nichtje en het Midden-Oosten.

ondergeschoven probleem

je plicht als bondgenoot

Donderdag 06 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

<%image(hpdetijd.jpg|100|135|)%>
Ik heb het allemaal nauwelijks gevolgd, de hele affaire rond de Koninklijke Familieruzie. Wat ik er af en toe van oppik doet mij denken aan vroeger. Dan keek ik als jongetje op zekere dag omhoog naar het gezicht van mijn moeder en zag ik een onweerswolk in haar ogen. Met permanent opeengeklemde lippen liep zij door het huis. Gaandeweg werd mij duidelijk: wij verkeren weer in staat van ruzie met de buren. Of met de familie. Met ome Gerrit en tante Dien. En dan met name met tante Dien. Zoiets kon wel weken duren.
Ingeval van burenruzie werd ik geacht niet bij de buurjongen te gaan spelen, de buurvrouw niet te groeten en haar op de schemerduistere trap zoveel mogelijk te mijden. Tante Dien was makkelijker: die kwám gewoon niet.

Het waren ook altijd de moeders die ruzie hadden. De vaders zaten op hun werk. Die hadden daar hun eigen conflicten. Met de chef. Maar dat was normaal. Die litanie over 'die klootzak van een Oltmans' hoorde standaard bij ons avondeten. Anderen hadden Bijbellezen en bidden, wij hadden Oltmans.
Maar voor een kind waren de ruzies met tantes en buurvrouwen toch het meest dichtbij. Daar werd je ongewild in meegetrokken, er werd van mij een actieve, solidaire houding verwacht. Dat was mijn plicht als bondgenoot. Ik had dus dan óók ruzie met de buurvrouw of tante Dien. Maar waar het allemaal over ging weet ik nu nóg niet.

En altijd was het dan inééns weer over! Zomaar. Dan hadden ze het kennelijk bijgelegd. Maar daar wist ik dan nog niks van! Daar moest ik een paar dagen later zélf achterkomen. Dan kreeg ik ineens op mijn donder dat ik de buurvrouw niet netjes goeiedag had gezegd.

Bij de Koninklijke Familieruzie weet ik eveneens nog steeds niet waar het precies over gaat. Want de HP is consequent uitverkocht. Het is weer net als vroeger. Heerlijk nostalgies eigenlijk. Waar ik toentertijd hooguit flarden opving in de trant van 'dat rotmens van beneden' en 'tante Dien is gek', hoor ik nu alleen de kreten 'Margarita' en 'De Roy van Zuydewijn' in mijn oren kwaken.

Roy is toch het Franse woord voor koning? Heeft De Koning van Zuydewijn nu dus ruzie met De Koningin der Nederlanden? En krijgen we nu oorlog? Waar ligt Zuydewijn eigenlijk? Dat land zit vast niet in de Navo! Van wie moeten we dit keer bondgenoot zijn? Ik dacht trouwens dat we een oorlog zouden doen met Irak! Niet met Zuydewijn! Zie je, ze houden me weer overal buiten! Moeder Beatrix zegt ook weer niks! Die loopt alleen maar met stijf opeengeklemde lippen door haar paleis. Met een Koninklijke Donderwolk op haar gezicht.

Nou ja, dit zal ook wel weer inééns over zijn zonder dat ik het op tijd in de gaten heb. Krijg ik straks natuurlijk weer op m'n sodemieter dat ik verstek heb laten gaan op Koninginnedag! Van die gefluisterde, net binnen gehoorsafstand gemaakte verwijten dat ik, als Onderdaan, er niet was, in Deventer en Wijhe.

je plicht als bondgenoot

bomaanslag in haifa

Woensdag 05 Maart 2003 in categorie Media

Voor het eerst sinds twee maanden is rond 13:15 uur in het centrum van de Israëlische stad Haifa opnieuw een zware bomaanslag gepleegd op een bus. Minstens vijftien personen werden gedood en veertig gewond. Gevreesd wordt dat zich onder de slachtoffers veel studenten bevinden van de nabijgelegen Haifa-Universiteit. De aanslag is vermoedelijk gepleegd door een uit Jenin afkomstige Palestijnse terrorist.

<%image(bus_haifa050303.jpg|245|169|Moriah Boulevard bij Carmel Center)%>
Bron: Haaretz
Het komende etmaal kunnen wij dus weer een harde vergeldingsactie verwachten van de IDF, het Israëlische leger, waarbij ongetwijfeld ook weer vele onschuldige Palestijnse burgers het leven zullen laten.

bomaanslag in haifa

lezersonderzoekje

Woensdag 05 Maart 2003 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname

Ik pruts wat af aan deze site. Nu heb ik weer een lezersonderzoekje. Ik wil namelijk graag weten hoeveel mensen een stuk eigenlijk lezen. Daartoe hoeft u slechts op een checkbox-symbooltje onderaan het artikel te klikken. Meer is het niet. Geen vragenlijsten dus. Gewoon 1x klikken.
Bezoekersaantallen registreren via tellertjes is dikwijls maar een discutabele indicatie. Vandaar dat ik bedacht: waarom niet per stukje tellen?
En vervolgens dus maar hopen dat het niet tegenvalt.



Update: Ter aanvulling maar een privacy statement, want kennelijk maken sommigen zich ongerust dat met dat ene klikje de volgende zaken bij Verbal Jam worden geregistreerd:
hun pincode
hun banksaldo
hun medisch dossier
eventuele uitkeringsfraude
eventuele perverse gewoonten
hun seksuele voorkeuren
de staat van hun matras
hun drank- en drugsmisbruik
een foto van maaltijdresten tussen hun voortanden
de laatste leugen waarin ze niet zijn gestikt
hun paranoïde neigingen

Niets van dit al! U kunt allen rustig slapen! De techniek is namelijk gewoon gebaseerd op het mechanisme van het zogenoemde 'karma-voting' dat in menig blogtooltje standaard aanwezig is. Ergens binnenin (ik weet niet eens wáár) wordt hooguit het ip-nummer van uw verbinding gechecked om dubbel stemmen te voorkomen. Dat zorgt er tevens voor dat u niet per ongeluk iets twéé keer leest!



lezersonderzoekje

daar sta je dan als opperwezen

Dinsdag 04 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Al die kritische opmerkingen over de Islam brengen tevens het peinzen over religie in het algemeen weer op gang. Althans bij mij. In ze zin van: wat een vreemd verschijnsel eigenlijk, dat er nog steeds zoveel waarde wordt gehecht aan verhalen en met name opvattingen van duizenden jaren geleden. Waarom grijpt men daar telkens op terug? Waarom ontstaat er niet een religie van deze tijd? Waarom blijven wij maar een beetje doormodderen met antieke normen en waarden? Niet dat die op zich nu zo slecht zijn, maar het zou toch goed zijn ze eens te herijken en vervolgens eens flink de bezem te halen door al die verkalkte, in z'n extreme vorm zelfs criminele instituties die bijvoorbeeld zwaar moeilijk doen over een abortus bij een Nigaruaans meisje van negen dat meermalen is verkracht.

Ik respecteer uiteraard de mensen die in een God, een Allah, een Jaweh geloven. Maar getuigt het niet op zijn minst van enige naïviteit om je maatschappelijke opvattingen een afgeleide te laten zijn van stokoude geschiedenissen? Het had per slot van rekening ook heel anders kunnen lopen. Daardoor komen bij mij ietwat baldadige fantasieën op gang. Neem nu die geschiedenis rond de tien geboden.

De tien geboden zijn in feite de basis van ons systeem van normen en waarden. Iedereen met een béétje kennis van het Joods-Christelijke gedachtengoed heeft ervan gehoord. Mozes beklom de berg Sinaï, in het Arabisch Gebel Musa genoemd, en kreeg daar volgens Bijbel en Thora hoogstpersoonlijk de tien geboden door God overhandigd. Onderstaande foto leidt tot de conclusie dat Mozes een kranig bergsporter moet zijn geweest, maar dit terzijde.

<%image(sinai.jpg|200|150|bron: het baken)%>
Mozes beitelt de tien geboden in twee stenen platen. Oók nog een heel karwei. O ja, een leuk 'weetje' tussendoor is trouwens dat dit steenbeitelen de oorzaak is dat men in die contreien van rechts naar links schrijft: beiteltje in de linkerhand, hamer in de rechter. Ziet u het een beetje voor u? Dat gaat van rechts naar links nu eenmaal het makkelijkst.

Maar goed, terug naar Mozes. Laten we het verhaal zoals beloofd eens anders laten lopen. Mozes staat daar op de berg van God die tien geboden aan te horen. En God verordonneert: "Ok, schrijf op!"
Mozes begint meteen verontwaardigd te protesteren: "Ja, kom zeg! Ik ben uw secretaresse niet! Kom je godverdomme net uit Egyptische slavernij, kun je hier meteen weer aan de slag met een paar stenen tafelen! Doe het lekker zelluf!"
Dat pikt God natuurlijk niet: "Zeg es effe, wil jij mijn naam niet ijdel gebruiken? Staat in artikel 3! Heb jij wel opgelet?"
Mozes: "Wis en zeker heb ik opgelet!"
"Nou, schrijf op dan! En vlug een beetje, want ik heb nog meer te doen."
"Ik vrees dat we hier dan toch een probleempje hebben dat U had moeten voorzien in uw Almachtigheid..."
"En dat is..?"
"Ten eerste had u wel eens van te voren mogen zeggen dat dit gesprek genotuleerd ging worden en dat ik dus een beitel had moeten meebrengen. Ten tweede had U kunnen weten dat ik analfabeet ben. Althans waar het Hebreeuws betreft. Ik heb alleen een Egyptische inburgeringscursus..."
"Jezus! Dat heb ik weer! Een ongeletterde!"
"Jezus? Wie is Jezus nou weer?"
"Die komt in deel twee van mijn boek."
"Een boek? U lijkt wel een politicus. En nog een twééde deel ook? U heeft wèl de smaak te pakken! Ja, U denkt ook, hè: wie schrijft die blijft! Maar goed, dat gaat dus nu effe mooi niet door helaas..."

Kijk, daar sta je dan als Opperwezen met je tien geboden. Kun je toch mooi weer inpakken! Ik vraag me af hoe enkele belangrijke wereldgodsdiensten zich dán zouden hebben ontwikkeld, zo zonder tien geboden en een god die bakzeil haalt. Maar ach, zonder enige twijfel zouden de baardige stamoudsten dan wel weer een ander verhaal hebben verzonnen om het barbaars gepeupel eronder te houden.

daar sta je dan als opperwezen

slordig werk

Maandag 03 Maart 2003 in categorie Opinie

Kijk, dat is nu weer zo'n staaltje stemmingmakende journalistieke onzuiverheid bij Netwerk vanavond. Over die Abou Jahjah. Netwerk zet een bordje in beeld waarop wordt gesteld dat hij de ontmanteling van de staat Israël voorstaat. Nee, Netwerkertjes, een beetje netter werken, want jullie suggereren hiermee iets dat deze man niet heeft gezegd. Abou Jahjah wil één staat voor Joden en Palestijnen, waarin zij als burgers gelijk zijn, zonder discriminatie en dergelijke. Hadden jullie in Buitenhof afgelopen zondag kunnen horen.
Of je het daar nu mee eens bent, is een andere zaak. Ik zie dat nog niet werken. Maar het is een mening, en die moet je wèl goed weergeven. Zeker bij zo'n gevoelig onderwerp.

Update: zie ook bij Komma Punt Log voor een uitgebreider artikel over deze kwestie.

slordig werk

Nieuwe emancipatie

Maandag 03 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Geachte mevrouw Lita,
Ik heb in uw blad gelezen dat u relatieproblemen bespreekt. Mijn naam is Ajmal en ik kom uit Afghanistan, net als mijn vrouw Gulalai. Wij zijn ingeburgerd en hebben een taalcursus gedaan. We zijn allebei al heel modern. En mijn vrouw is geëmancipeerd. Daar is ze meteen mee begonnen zodra ze hier kwam.

Het is namelijk een misverstand dat moslimvrouwen niet geëmancipeerd zijn. Ze doen het alleen op hun eigen manier heb ik gemerkt.
En dát geeft nu juist veel problemen binnen ons huwelijk de laatste tijd. Volgens mij emancipeert zij namelijk helemaal de verkeerde kant op.

Ik zeg bijvoorbeeld tegen haar: "Van mij mag je die burka nu wel uitdoen."
Want ik had nu juist gehoopt dat Gulalai er in Nederland wat meer sexy ging bijlopen. Lekker strakke truitjes en zo, dan kan ik eindelijk de hele dag eens van haar tieten enzo genieten. We zijn nu toch aangepast? We zijn nu toch Westers? Nou dan!

Nieuwe emancipatie Lees verder...

Doortrapt bestuur 2

Zondag 02 Maart 2003 in categorie Verhelderende Gesprekken, Politiek & Maatschappij

Uit de raadsvergadering

"Voorzitter, we krijgen klachten..."
"Is dat zo?"
"Tjesusmina! Dat vind ik toch zó'n irritante gewoonte!"
"Wat nou weer? We krijgen toch aan de lopende band klachten? Ik snap niet wat..."
"Neeheee: mensen die de hele tijd zeggen: Is dat zo!"
"Kom nu maar terzake! Klachten waarover?"
"Over de VOP!"
"Eh... Help me eens even..?"
"De Voetgangers Oversteek Plaats!"
"O die! De zebra! Wat is daar mis mee dan?"
"Die loopt niet dóór over de vrije trambaan! Wel over de rijweg, maar niet over de trambaan."
"Dat vind ik nu weer typisch van die groenleefbaarlinkse oppositiepraat! Die tram moet toch lekker kunnen door-racen?"
"O, dus de dienstregeling gaat tegenwoordig boven een mensenleven?"
"Ja! Ja! Want als de tram niet op tijd rijdt krijgen we óók weer gezeur!"
"We krijgen gezeur en schadeclaims als de tram iemand doodrijdt!"
"Ja, en dáárom hebben we nou juist die zebra lekker niet doorgetrokken! Bij een proces zijn ze kansloos. Slim van ons toch?"
"Ik vind het eigenlijk je reinste bestuurscriminaliteit om mensen zo in gevaar te brengen..."
"Ach, zeik toch niet zo! De burger heeft tenslotte ook een stukje eigen verantwoordelijkheid!"
"Zo zijn er al heel wat ongelukken gebeurd, als ik even mag opmerken! Een paar waarschuwingslichten is toch wel het minste dat we kunnen doen dan..."
"Ja, kom effe zeg! Weet je wat die dingen kosten? We krijgen straks ook nog een personeelsuitje en een studiereis naar New York!"
"Die zebra is toevallig wél precies tegenover het revalidatiecentrum!"
"Nou dan! Prima geregeld toch? Dan is er toch al een goede voorziening in de buurt? Voor het geval dát?"

Doortrapt bestuur 2

de laatste minuten

Zaterdag 01 Maart 2003 in categorie Media

<%image(columbiacrew.jpg|203|152|Piloot W. McCool en Commander Rick Husband)%>

Dertien minuten video laten de vrijwel laatste minuten van de Columbia-crew zien. Op dat moment is de sfeer nog relaxed en opgewekt, maar luttele minuten nadat de video eindigt zal de ramp zich voltrekken.

de laatste minuten

de pest en pasen

Zaterdag 01 Maart 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie

Wanneer is het eigenlijk Pasen? Moeten we al eieren gaan hamsteren? Want dat gaat niet goed natuurlijk met al die dooie kippen door de klassieke vogelpest. Dat wordt straks vijf euro per ei op de zwarte markt.

de pest en pasen

genaaid en gebonden

Zaterdag 01 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Ons wordt altijd voorgehouden dat het gebruik van illegale software en het downloaden van mp3-tjes niet netjes is. Bijzonder crimineel zelfs. Nou, dat hangt er nog maar van af blijkbaar! Namelijk van het feit of je groot bent of klein.
Kleine gebruikers worden allerwegen bestraffend toegesproken door grote bedrijven, met Microsoft voorop. Hoor wie het zegt! Microsoft heeft zelf één lange historie van bij elkaar gejatte ideeën en concepten. Neem alleen maar Windows: dat hele desktop-principe is schaamteloos afgekeken van Apple.

Nee, het besef van normen en waarden is erg groot bij al die superrijke multinationals. Zolang het maar niet over henzelf gaat. Wanneer iemand op een zolderkamer een geweldige uitvinding doet, maar helaas geen geld heeft om die wereldwijd te patenteren, mag u drie keer raden wie er dan mee aan de haal gaat. Precies, in één keer goed.

De muziekindustrie jankt de hele wereld bij elkaar omdat ze zogenaamd zo begaan zijn met het lot van de arme muzikant. De meeste muzikanten zijn inderdaad arm, maar dat zal de muziekindustrie een rotzorg zijn. Het is ook allemaal zo betrekkelijk, een kwestie van hoe de regeltjes zijn gemaakt.
Bach, Mozart, Vivaldi, Chopin, als platenmaatschappij kun je ongelimiteerd al dit briljante werk uitmelken omdat de rechten op die antieke muziek vrij zijn.
Uiteraard zou het wat ingewikkeld worden om alle nazaten en erfgenamen op te sporen, maar ik noem het verschijnsel alleen om te laten zien hoe arbitrair en onhoudbaar het hele systeem is. Dat blijkt ook wel uit het volgende.

De rechten op composities duren in Europa maar vijftig jaar. En dat gaat nog een interessant probleem worden, getuige een artikeltje op Planet Multimedia. De rechten op muziek uit de jaren vijftig kunnen de komende tien jaar gewoon vrijkomen in Europa, in tegenstelling tot in de VS, waar de rechten 95 jaar geldig blijven. Men vreest dat Europa aldus een vrijhandelszone wordt voor de jaren-50 rock.
Maar goed, ze zoeken dat allemaal maar lekker uit, feit blijft: het is allemaal zo betrekkelijk.

Bij collega Cinner lees ik de tragische geschiedenis van Thomas Taylor, de tekenaar die het eerste Harry Potter boek 'The Philosofer's Stone' illustreerde voor het luttele bedrag van 440 Euro. De tekeningen brachten op een veiling 125000 Euro op, maar de rechten lagen bij uitgeverij Bloomsbury. En zo is de inmiddels armlastige Thomas destijds toch maar even lekker genaaid en gebonden door die fijne Bloomsbury.

Het ene onrecht mag niet met het andere worden goedgepraat, maar langs een soort 'natuurlijke omweg' wordt via het programma voor illegale software- en muziekuitwisselen Kazaa kennelijk toch weer een beetje recht gedaan. Zo voelt dat tenminste.

genaaid en gebonden