fluitend naar de tandarts
Zaterdag 15 Maart 2003 in categorie Satire
Mijn tandarts heeft het in zijn rug. En dus neemt een pas afgestudeerde jongedame een deel van zijn werkzaamheden over. Dat doet zij heel goed, maar er is één nadeel: zij introduceert meteen weer allerlei nieuwe dingen. Technieken en hulpmiddelen waarvan ik dan altijd vrees dat zij een voor mij ongunstig effect op de hoogte van de rekening zullen hebben.
Nu is mijn 'echte' tandarts al een behoorlijke gadget-freak die er niet voor terugdeinst een computergestuurde freesmachine van een paar ton aan te schaffen om zelf porseleinen kronen te kunnen maken.
Ik mocht er eens getuige van zijn dat hij met een minuscuul cameraatje ongegeneerd mijn afgebroken kies ging filmen. Ik zeg: "Werk jij tegenwoordig voor AT5 ofzo? Die duwen ook altijd meteen een camera in je smoel wanneer je hulpeloos op het wegdek ligt te lijden."
De gekwetste kies verscheen op een beeldscherm en vervolgens begon mijn tandenkunstenaar doodleuk met een of ander Wacom tekentabletje een nieuwe kroon rond de restanten te Photoshoppen. In een zijkamertje startte daarna een soort automatische draaibank. Een half uurtje later wandelde ik met een nieuwe kroon in mijn mond en je reinste Kwikfit-gevoel de deur uit. Klaar terwijl u wacht.
Kortgeleden verhuisde hij naar een ander pand. Er moet dan blijkbaar onvermijdelijk een fonkelnieuw tandheelkundig interieur in. Het oude mini-Kärcher hogedrukreinigertje, dat vroeger simpel maar doeltreffend je kiezen schoonspoot, schijnt dan ineens niet meer te voldoen. Nee, dan heeft hij plots een apparaat dat met een gesloten watercircuit werkt. Geen gewoon leidingwater, maar speciáál water. Een soort 'ingestraald' Jomanda-water, voor zover ik het begrepen heb. Het is in elk geval veel sterieler en veiliger allemaal. Dat moet ik dan maar geloven, want wie weet wordt ik getild bij het leven natuurlijk. Net als bij Jomanda zelf.
Gisteren had ik kiespijn en de plaatsvervangende tandartsjongedame had gelukkig nog wel een uurtje om mijn opstandige kies even flink onderhanden te nemen. Komt ze wéér met iets nieuws aanzetten! Zoals een chirurg alles rondom de operatieplek afdekt, werd er tot mijn verbijstering ineens een lichtblauw rubberen vliesje rond de kies gespannen. Ik dacht meteen: wat een geinig beflapje! Ik verkeerde gelukkig niet in de positie om deze associatie er spontaan uit te flappen. Ik was al blij dat ik lucht kreeg met dat condoom in m'n mond.
Tja, en vervolgens is er tijdens zo'n behandeling tijd zat om voor jezelf eens een paar zaken op een rijtje te zetten. Ineens vallen de dingen op hun plaats. Want het is vast een nieuwe psychologische benadering om de patiënt af te leiden van het werkelijk leed dat hem fysiek en financieel wordt aangedaan.
Het kán toch zo langzamerhand geen toeval meer zijn dat er allerlei erotisch getinte technieken worden ingezet om je bange gedachten op een ander spoor te zetten. Ga maar na: het eerste dat je moet doen is op je rug gaan liggen, zwoel muziekje op de achtergrond, afzuigapparaatjes, krachtig spuitende Kärcher-kraantjes, spiegeltjes, cameraatjes, tissues, een soort infrarood vibrator, diverse maten raggertjes die lustig op en neer bewogen worden in je wortelkanalen en nu dus ook dat spannende stuk rubber... Wat er allemaal niet je mond ingaat... En last but not least is daar natuurlijk de tandartsjongedame zélf, die intiem met haar boezem vlak boven je gezicht hangt.
Er zat op het eind nog een beetje een ruw randje aan mijn kies, heel miniem, alleen maar met de tong te voelen. Toen zij niets kon vinden kreeg ik de neiging om te zeggen: hier, probeert u zelf maar! Nog net op tijd schoot mij te binnen dat er tegenwoordig een behoorlijk tekort is aan tandartsen, dus heb ik die opmerking maar ingeslikt. Bovendien was mijn mond behoorlijk verdoofd, dus ik had er toch niet echt van kunnen genieten...
En dan heb ik het nog niet eens gehad over hun SM-afdeling...
| Tweet |
