De gele hesjes en de grote bekken

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Als ik niet aan het schrijven of redigeren ben, zwerf ik regelmatig door de stad, fotografeer het een en ander en ben voortdurend nieuwsgierig.
Ik belandde deze week bij de toegangsweg van de afgesloten IJtunnel. Ik waagde mij een heel klein stukje op het stoepje langs de toerit om het terras van Nemo van een afstand op de foto te zetten. Met nadruk vermeld ik erbij, dat ik niet langs enig verbodsbod ben gelopen. Die staan pas verderop. Toch had ik dit beter niet kunnen doen, want wat mij toen overkwam tart elke beschrijving.

Opgescheept met Joke

Geschreven voor Amsterdam Centraal

In het kader van heteenoftander landde ik op de pagina van mijn stadsdeel Nieuw-West, alwaar het dagelijks bestuur in volle glorie staat afgebeeld. Hé, we hebben toch maar vijf wethouders? Wie is die mevrouw rechts op de foto?
Ah, ik zie het al, dat is de stadsdeelsecretaris, mevrouw Joke Goedhart.
De stadsdeelsecretaris is de hoogste baas van de ambtelijke organisatie. Vandaar dat Joke geen 'stadsdeelsecretaresse' heet, want dat staat meteen weer een stuk minder belangrijk.

Landing in Amsterdam

Te hoog gegrepen voor de Etos

Ik had een lichte ontsteking aan het tandvlees. Ik besloot de bacterieën het bestaan extra moeilijk te maken door af en toe te poetsen met Corsodyl. Een gel-achtige pasta. Ik had nog wel een tube, maar die was door vorige bekpech al grotendeels opgebruikt.
Vroeger haalde ik het prodcuct op recept bij de apotheek, maar volgens mijn tandarts zou de drogist het ook wel moeten hebben.

Ik vervoegde mij aan de kassabalie bij de Etos.
Ik vroeg het meisje of ze Corsodyl verkochten.
"Codisyl?"
"Nee, Corsodyl. Het is een soort bacteriedodende tandpasta..."

De overheid wil ons iets zeggen

Regelmatig zie ik van die grote advertenties in de krant waarboven staat: Kennisgeving.
Dan denk ik: Aha! Onze overheid probeert zijn onderdanen iets mede te delen. Iets belangrijks, want anders hadden ze niet zo'n smak geld uitgegeven aan die grote advertentie.

Wie de moeite neemt om de advertentie te lezen raakt al gauw verstrikt in ellenlange zinnen en voor de leek volstrekt onbegrijpelijk proza.
En dat heet dan 'voorlichting'.

Ingebroken in de boot

Anton heeft een boot.
In die boot is ingebroken blijkbaar, want Anton heeft een briefje opgehangen.
Opdat de dader het niet waagt om het nog een keer te doen.
Dan zal hij ervan lusten, volgens Anton.

Want Anton zegt dat hij 'werkzaam is bij Justitie' en dat hij de dader bij een volgende keer 'in hechtenis zal nemen'. Hij zal er dan persoonlijk voor zorgen dat de inbreker terechtkomt in een inrichting voor stelselmatige daders.

De bunker in Beekhuizen

Flashback verhalen

Wij zaten in een soort betonnen bunker in Beekhuizen.
Wit gekalkt, dat wel. Dan leek het nog iets.
Mijn moeder zei dat dit vakantie was.
Hoog in de muur zaten veel te kleine raampjes, waardoor het binnen altijd donker bleef.
Er stonden ijzeren stapelbedden.
Ik moest bovenin. Ik was de oudste, al was ik nog een kleuter.

Feyenoord: Koppen dicht en kampioen worden!

Zoals u waarschijnlijk weet ben ik geen voetbaldeskundige.
Ik heb dan ook grote bewondering voor mensen als Johan Derksen die hun hele werkzame leven in dienst stellen van het oeverloos ouwehoeren over niks. Ik betwijfel echter of het de weg is naar onsterfelijkheid.
Ondanks mijn gebrek aan voetbalbetrokkenheid, bemoei ik mij er vandaag tegenaan.
Bij hoge uitzondering, dat begrijpt u.
Ik wil namelijk mijn onvoorwaardelijke steun uitspreken voor Mario Been.

Geheel toevallig en geheel zijdelings bereikte mij de afgelopen dagen het nieuws dat Mario Been per direct was opgestapt als trainer van Feyenoord.
Hier moest iets zéér ernstigs achter zitten, wist ik meteen.

Jehova's door de intercom

Zij belden aan vanmorgen, de Jehova's. Door de intercom verkondigden zij:
Ja, wij zijn Rob en nog iemand en wij willen met mensen praten over een mooie toekomst. Of zoiets.
Ik zei dat dit goed uitkwam. Zij waren immers met zijn tweeën, dus dan konden zij mooi elkáár vertellen over die mooie toekomst.
Ik snap niet dat ze daar niet eerder op gekomen zijn, die Rob en nog iemand.
Dat scheelt toch een hoop gedoe aan intercoms en dergelijke.

Slechte recensies

Een 'slechte recensie' interpreteren wij doorgaans als een negatief oordeel over een boek, film of toneelstuk.
Maar een recensie kan ook op zichzelf slecht zijn: de recensent bakt er niks van.
Het overkwam een goede vriend van mij, de dichter Karel Wasch.
Hij was toe aan een nieuwe uitdaging en waagde zich aan een roman: 'De belegering van de jonker'.
Toen hij af was, werd de roman uitgegeven bij Nymfaeum.

Enkele dagen geleden meldde Karel Wasch zich volkomen ontredderd in mijn mailbox.

Blijven bloggen op vakantie

Geschreven voor weblogmagazine about:blank

De ware blogger blogt tijdens de vakantie natuurlijk gewoon en lustig verder.
Je moet wel heel diep in de Braziliaanse jungle zitten om tegenwoordig niet ergens een internetcafé tegen te kunnen komen. En tijdens de vakantie beleef je meestal genoeg om over te bloggen. Tenzij je zo'n type bent dat zichzelf elk jaar drie weken achtereen ligt te grillen in de Griekse zon. Maar dan nog is er genoeg reden om af en toe eens je licht te laten schijnen over de financiële crisis aldaar, de eerste symptomen van huidkanker of  hoe het is om te bloggen met een zonnesteek. Blogtechnisch gezien kunnen de meeste vakanties dus best boeiend zijn.

Laat ik eens iets nieuws proberen

Ik dacht: laat ik eens iets nieuws proberen.
Nieuw is niet altijd beter, dus dat wachten we af.
Het nieuwe is wél mooier, met meer mogelijkheden.

Dat nieuwe is een ander reactiesysteem: Disqus.
CNN gebruikt het ook zeggen ze, dus dan kan ik niet achterblijven.
Disqus schijnt veel beter ingespeeld te zijn op alle online sociale mogelijkheden. Met getwitter en gefacebook en zo.
Dus dat wacht ik dan maar af.
U wordt voortaan verzocht om uw reacties de vrije loop te laten in dit nieuwe systeem.