Archief: artikelen van
Juli 2003.
Woensdag 30 Juli 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Midden in de huiskamer staat een damesfiets. De achterband is lek en het achterlicht doet het niet. Damesfietsen horen doorgaans niet midden in de huiskamer, dus daar kun je maar beter niet achteloos aan voorbijgaan. Elke redelijk afgerichte man weet op zo'n moment: dit is een signaal, een sommatie, een laatste waarschuwing die niet genegeerd mag worden. Kwestie van even extra alert zijn nu, van weten wat goed voor je is en hoe de prioriteiten bijgevolg gerangschikt dienen te worden.
Natuurlijk kan zij het zèlf wel, een band plakken. Maar de noodlottige combinatie van een lekke band
en een kapot achterlicht kan net even teveel zijn. Bovendien heeft zij toevallig zojuist haar nagels gelakt en dat zijn van die voldongen feiten die een man dient te respecteren, waar hij begrip voor moet hebben. Gelakte nagels en het repareren van een vijandig en vervuild stuk roest op wielen gaan nu eenmaal niet samen.
Hij zou nog even kunnen overwegen zelf óók zijn nagels te lakken, om zich eveneens te kunnen beroepen op overmacht. Maar dat zou hem, net als de meeste mannen, meer tijd aan uitleg vergen dan even die fiets onderhanden nemen. In arren moede scharrelt hij dus maar wat fietsgereedschap bij elkaar, hij aanvaardt zijn lot. Per slot van rekening is het een man geweest die indertijd het rijwiel heeft uitgevonden en dus moeten het ook de mannen zijn die daarvan de consequenties dragen, tot in alle eeuwigheid.
Als troost is het tijdens het torsen van die consequenties toegestaan de fietsfabrikanten omstandig te vervloeken. Want midden in de huiskamer staat natuurlijk een modderig tweedehandsje en geen vlot fonkelfietsje met 'volledig nieuw monocoque carbon frame met vaste voorderailleur nok en met verwisselbare achterderailleurpat, uniek aerodynamisch frame design met geïntegreerd balhoofd en Shimano 105 RD/FD-5501 derailleur'. En ook al zou dat wèl zo zijn: er zit niet eens
licht op zo'n ding! Ja, zo kunnen wij óók fietsen maken als je het moeilijkste weglaat! Want de fietsverlichting is, zoals wij allen weten, de achilleshiel van het rijwiel!
En zo verdoezelen alle fabrikanten hun onvermogen om een
werkelijk technisch volmaakte fiets op de markt te brengen. Men legt rookgordijnen met allerlei geavanceerde materialen en accessoires, maar daar heeft de zwoegend sleutelende man in de huiskamer geen boodschap aan. Hij verlangt slechts één innovatie: een fiets waarvan het licht het
altijd doet! Nee, géén technische smoesjes in de vorm van geinig knipperende led-lampjes en meer van die zaken waarmee men het probleem wegmoffelt. Hij wil gewoon een stevig in het rijwiel verankerde verlichtingsset die eeuwig straalt, die onderhoudsvrij is, zo eentje waarmee je joviaal zwaaiend langs controlerende dienders kunt rijden.
Kortom, zo'n fiets die niet minstens één keer per maand weer demonstratief in de huiskamer staat.
En monocoque carbon nails zijn ook nog niet uitgevonden, dus het blijft behelpen.
Woensdag 30 Juli 2003 in categorie Satire
Midden in de huiskamer staat een damesfiets. De achterband is lek en het achterlicht doet het niet. Damesfietsen horen doorgaans niet midden in de huiskamer, dus daar kun je maar beter niet achteloos aan voorbijgaan. Elke redelijk afgerichte man weet op zo'n moment: dit is een signaal, een sommatie, een laatste waarschuwing die niet genegeerd mag worden. Kwestie van even extra alert zijn nu, van weten wat goed voor je is en hoe de prioriteiten bijgevolg gerangschikt dienen te worden.
Natuurlijk kan zij het zèlf wel, een band plakken. Maar de noodlottige combinatie van een lekke band
en een kapot achterlicht kan net even teveel zijn. Bovendien heeft zij toevallig zojuist haar nagels gelakt en dat zijn van die voldongen feiten die een man dient te respecteren, waar hij begrip voor moet hebben. Gelakte nagels en het repareren van een vijandig en vervuild stuk roest op wielen gaan nu eenmaal niet samen.
Hij zou nog even kunnen overwegen zelf óók zijn nagels te lakken, om zich eveneens te kunnen beroepen op overmacht. Maar dat zou hem, net als de meeste mannen, meer tijd aan uitleg vergen dan even die fiets onderhanden nemen. In arren moede scharrelt hij dus maar wat fietsgereedschap bij elkaar, hij aanvaardt zijn lot. Per slot van rekening is het een man geweest die indertijd het rijwiel heeft uitgevonden en dus moeten het ook de mannen zijn die daarvan de consequenties dragen, tot in alle eeuwigheid.
Als troost is het tijdens het torsen van die consequenties toegestaan de fietsfabrikanten omstandig te vervloeken. Want midden in de huiskamer staat natuurlijk een modderig tweedehandsje en geen vlot fonkelfietsje met 'volledig nieuw monocoque carbon frame met vaste voorderailleur nok en met verwisselbare achterderailleurpat, uniek aerodynamisch frame design met geïntegreerd balhoofd en Shimano 105 RD/FD-5501 derailleur'. En ook al zou dat wèl zo zijn: er zit niet eens
licht op zo'n ding! Ja, zo kunnen wij óók fietsen maken als je het moeilijkste weglaat! Want de fietsverlichting is, zoals wij allen weten, de achilleshiel van het rijwiel!
En zo verdoezelen alle fabrikanten hun onvermogen om een
werkelijk technisch volmaakte fiets op de markt te brengen. Men legt rookgordijnen met allerlei geavanceerde materialen en accessoires, maar daar heeft de zwoegend sleutelende man in de huiskamer geen boodschap aan. Hij verlangt slechts één innovatie: een fiets waarvan het licht het
altijd doet! Nee, géén technische smoesjes in de vorm van geinig knipperende led-lampjes en meer van die zaken waarmee men het probleem wegmoffelt. Hij wil gewoon een stevig in het rijwiel verankerde verlichtingsset die eeuwig straalt, die onderhoudsvrij is, zo eentje waarmee je joviaal zwaaiend langs controlerende dienders kunt rijden.
Kortom, zo'n fiets die niet minstens één keer per maand weer demonstratief in de huiskamer staat.
En monocoque carbon nails zijn ook nog niet uitgevonden, dus het blijft behelpen.
Woensdag 30 Juli 2003 in categorie Altijd handig
<%image(fotoverbod.gif|130|130|bron: david rietveld)%>Kijk, zo komt er nog eens iets aardigs op gang! Naar aanleiding van de column
'Majesteitsstennis' alhier maakte
David Rietveld zich aanvullend kwaad.
Xiffy startte een ludieke fotoverbodsactie voor rond het eigen huis, waarop David weer direct een
bijpassende sticker/poster maakte om dit geheel kracht bij te zetten. Dus doet allen mee en plaats het fotoverbodsbord op uw site.
Ik heb de heren gevraagd er meteen ook een paar naar
Mekka te sturen, want ook daar zijn ze erg gewild.
Tip: plak er ook één op uw auto tegen de flitspalen!
Dinsdag 29 Juli 2003 in categorie Opinie
Dat heeft die meid slim aangepakt, dacht ik meteen toen ik bij
nu.nl las dat een man in Saoedi-Arabië na de huwelijksvoltrekking subiet besloot weer van zijn bruidje te scheiden. Aanleiding voor deze rigoureuze stap was zijn kersverse zwager, die een foto van het stel had gemaakt.
"Nou ja zeg, leuk voor later toch, zo'n kiekje? Waar windt die vent zich over op?", roepen wij dan meteen verbaasd.
Je verzint het niet, maar een foto is
not done in Saoedi-Arabië, in het bijzonder bij de aanhangers van de Wahabitische leer. Dit is een stroming binnen de Islam die letterlijke interpretatie van de Koran voorstaat, alsmede een stevige rancune jegens andersdenkenden. De leer is bijzonder populair in Saoedi-Arabië en andere golfstaten, alsook bij de Taliban in Afghanistan en de Hamas in Palestina. Dit om maar even te duiden met welk milieu we hier van doen hebben.
Deze twijfelachtige verrijking van het religieus spectrum hebben we te danken aan ene
Mohammed al-Wahhab, die in 1744 de beweging van de Wahabieten oprichtte. Zo zie je maar weer eens hoe religieuze fanatici naar believen hun onderdrukkingsinstrumentarium uitbreiden, want in 1744 bestond er nog geen fotografie.
We kunnen er rustig op gokken dat de vrouw in kwestie is uitgehuwelijkt. Tja, en als je dan de voor jou geselecteerde echtgenoot niet ziet zitten, wat doe je dan? Juist, je sluit een deal met je broertje om een fijne trouwfoto te maken.
Vraag blijft alleen: wat doet die knaap met een fototoestel in Wahabitische kringen?
Ook in dit verband van toepassing:
<%image(fotoverbod.gif|130|130|)%>
Maandag 28 Juli 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
<%image(justmarried.jpg|350|101|just married...)%>
"Zeg Joop, we varen nou al zes jaar zo rond, we hebben al drie kinderen, dus schilder nou die zijkant maar weer eens over..."
"Ach, staat toch leuk zo? Ik geniet er nog elke dag van. Het houdt de relatie een beetje fris ook, dus waarom zou ik?"
"Ik ga van je af Joop, dáárom!"
Dat soort baldadige fantasieën krijg ik daar tenminste altijd bij...
Vrijdag 25 Juli 2003 in categorie Altijd handig
Sinds begin dit jaar is er in Nederland een nieuw type contactlenzen op de markt, de nachtlenzen. Dat zijn géén lenzen om 's nachts beter te kunnen zien. Nee, het zijn lenzen om overdag
zonder lenzen te kunnen zien. Aangenomen natuurlijk dat je dat normaal niet zonder bril of lens kunt.
“Aanvankelijk dacht ik dat ik in de maling werd genomen...”
Ze werken als volgt. Je doet ze 's nachts in en je draagt ze dus terwijl je slaapt. Ze functioneren als een soort corset en drukken het hoornvlies in de juiste vorm, zodat de brekingsafwijking wordt gecorrigeerd en het beeld scherp het netvlies bereikt. Overdag blijft het hoornvlies zonder de lenzen in die stand staan en kun je dus normaal scherp zien zonder de lens. Het effect neemt af naarmate de avond vordert, maar dan doe je ze gewoon weer in...
Ik had er nog nooit van gehoord en dacht aanvankelijk dat ik in de maling werd genomen. Zelf heb ik alleen maar een leesbrilletje nodig, dus ik heb normaal gesproken weinig reden mij bezig te houden met de laatste stand der techniek op dit gebied. Maar het verhaal klopt,
kijk zelf maar. Ervaren lensdragers vertel ik natuurlijk niets nieuws.
Ik houd wel van dit soort werkelijk creatieve innovatie, waarbij iemand een probleem letterlijk eens vanuit een heel andere optiek bekijkt. Ik zie ook direct uitbreidingsmogelijkheden tot andere gebieden. Daar moeten ze beslist aan gaan werken, lijkt me.
Voor de hand ligt natuurlijk het gehoorapparaat dat je alleen 's nachts in doet. Overdag gaan 't uit en je hoort direct alles wat niet voor jouw oren bestemd was. Want de omgeving denkt argeloos: "Die heeft z'n apparaat niet in, dus we kunnen wel even over hem lullen."
“Diverse heren zie ik reeds kwijlen bij het idee ...”
Bekend van de middelbare school is het boek onder het hoofdkussen, waarna men de volgende dag de leerstof zonder mankeren paraat heeft. Jammer is alleen dat het niet bij iedereen betrouwbaar schijnt te werken.
En dan nog de mogelijkheden ter verbetering van het seksleven! Diverse heren zie ik reeds kwijlen bij het idee alleen in hun slaap een condoom om te hoeven doen, om vervolgens overdag toch volledig beschermd condoomloos lóós te kunnen gaan.
En geloof mij, als deze ontwikkeling zich doorzet liggen we over een paar jaar 's nachts met onze kleren in bed. 's Morgens rap weer uit de kleren, even lekker douchen en dan onopgemerkt in ons nakie over straat. Totdat iemand iets begint te roepen over de nieuwe kleren van de keizer natuurlijk...
Ik ben al begonnen 's nachts mijn zonnebril op te houden.
Vrijdag 25 Juli 2003 in categorie Satire
Sinds begin dit jaar is er in Nederland een nieuw type contactlenzen op de markt, de nachtlenzen. Dat zijn géén lenzen om 's nachts beter te kunnen zien. Nee, het zijn lenzen om overdag
zonder lenzen te kunnen zien. Aangenomen natuurlijk dat je dat normaal niet zonder bril of lens kunt.
Ze werken als volgt. Je doet ze 's nachts in en je draagt ze dus terwijl je slaapt. Ze functioneren als een soort corset en drukken het hoornvlies in de juiste vorm, zodat de brekingsafwijking wordt gecorrigeerd en het beeld scherp het netvlies bereikt. Overdag blijft het hoornvlies zonder de lenzen in die stand staan en kun je dus normaal scherp zien zonder de lens. Het effect neemt af naarmate de avond vordert, maar dan doe je ze gewoon weer in...
Ik had er nog nooit van gehoord en dacht aanvankelijk dat ik in de maling werd genomen. Zelf heb ik alleen maar een leesbrilletje nodig, dus ik heb normaal gesproken weinig reden mij bezig te houden met de laatste stand der techniek op dit gebied. Maar het verhaal klopt,
kijk zelf maar. Ervaren lensdragers vertel ik natuurlijk niets nieuws.
Ik houd wel van dit soort werkelijk creatieve innovatie, waarbij iemand een probleem letterlijk eens vanuit een heel andere optiek bekijkt. Ik zie ook direct uitbreidingsmogelijkheden tot andere gebieden. Daar moeten ze beslist aan gaan werken, lijkt me.
Voor de hand ligt natuurlijk het gehoorapparaat dat je alleen 's nachts in doet. Overdag gaan 't uit en je hoort direct alles wat niet voor jouw oren bestemd was. Want de omgeving denkt argeloos: "Die heeft z'n apparaat niet in, dus we kunnen wel even over hem lullen."
Bekend van de middelbare school is het boek onder het hoofdkussen, waarna men de volgende dag de leerstof zonder mankeren paraat heeft. Jammer is alleen dat het niet bij iedereen betrouwbaar schijnt te werken.
En dan nog de mogelijkheden ter verbetering van het sexleven! Diverse heren zie ik reeds kwijlen bij het idee alleen in hun slaap een condoom om te hoeven doen, om vervolgens overdag toch volledig beschermd condoomloos lóós te kunnen gaan.
En geloof mij, als deze ontwikkeling zich doorzet liggen we over een paar jaar 's nachts met onze kleren in bed. 's Morgens rap weer uit de kleren, even lekker douchen en dan onopgemerkt in ons nakie over straat. Totdat iemand iets begint te roepen over de nieuwe kleren van de keizer natuurlijk...
Ik ben al begonnen 's nachts mijn zonnebril op te houden.
Vrijdag 25 Juli 2003 in categorie Lijf en ledematen
Sinds begin dit jaar is er in Nederland een nieuw type contactlenzen op de markt, de nachtlenzen. Dat zijn géén lenzen om 's nachts beter te kunnen zien. Nee, het zijn lenzen om overdag zonder lenzen te kunnen zien. Aangenomen natuurlijk dat je dat normaal niet zonder bril of lens kunt.
Ze werken als volgt. Je doet ze 's nachts in en je draagt ze dus terwijl je slaapt.
Ze functioneren als een soort corset en drukken het hoornvlies in de juiste vorm, zodat de brekingsafwijking wordt gecorrigeerd en het beeld scherp het netvlies bereikt.
Overdag blijft het hoornvlies zonder de lenzen in die stand staan en kun je dus normaal scherp zien zonder de lens. Het effect neemt af naarmate de avond vordert, maar dan doe je ze gewoon weer in...
Lees verder...
Donderdag 24 Juli 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Volgens mij moeten we een lijstje met signalen gaan maken. Dan kunnen ze ons achteraf niet nadragen dat we er geen aandacht voor hebben gehad, dat we het allemaal maar hebben laten gebeuren. De geschiedenisboeken staan namelijk vol verwijten aan het adres van de mensen in de jaren dertig van de vorige eeuw. Zij hadden het Derde Rijk en alle gruwelen daarvan toch 'moeten zien aankomen'. Er waren immers 'signalen' genoeg geweest.
Voor het geval dat de Verenigde Staten onder Bush zich gaan ontwikkelen tot
Das vierte Reich doen wij er dus goed aan alvast wat signalen op te tekenen. Want het zijn er al verontrustend veel. Dan staan wij over een halve eeuw tenminste niet te boek als een stelletje sufferds die 'het niet hebben zien aankomen'.
Wir haben es ganz bestimmt gewusst!
Wanneer ik het overdenk is er al bijna geen beginnen aan. Alleen al uit mijn hoofd kan ik opnoemen:
Het negeren van de internationale rechtsorde, zoals het niet erkennen van het Internationale Strafhof in Den Haag en het aannemen van een wet die het mogelijk maakt aldaar aangeklaagde Amerikanen met geweld te bevrijden.
Het binnenvallen van Irak onder valse voorwendselen, zonder toestemming van de Verenigde Naties.
Het niet voldoen aan de humanitaire plichten die een bezettingsmacht volgens internationale verdragen zijn opgelegd.
Het onder niet controleerbare omstandigheden detineren van krijgsgevangenen op Guantanamo Bay zonder dat zij worden beschermd door de Conventies van Genève, terwijl zij bovendien in geheime processen ter dood kunnen worden veroordeeld.
Het stigmatiseren en discrimineren van Islamieten (potentiële terroristen).
Het opsluiten van burgers zonder dat zij in staat van beschuldiging worden gesteld of een proces krijgen. Legitimatie: terrorismebestrijding.
Het illegaal screenen en analyseren van internationaal berichtenverkeer en schending van de privacy van burgers. Legitimatie: terrorismebestrijding.
Het berechten van burgers uit andere landen voor vermeende misdaden die zij in die landen zouden hebben begaan. Legitimatie: drugsbestrijding.
Het opleggen van eigen normen en waarden door middel van chantage. Voorbeeld: Aids-bestrijding in Afrika, waar financiële steun wordt ingetrokken wanneer regeringen en hulporganisaties zich niet conformeren aan de 'bestrijdingsmethoden' van orthodox-Christelijke groepen in de Verenigde Staten, te weten: geen condooms maar sexuele onthouding.
Het intimideren en bedreigen van staten die zich in de ogen van de VS verdacht gedragen met betrekking tot steun aan terroristen en wapenprogramma's (Syrië, Iran).
Het onthouden van voedselhulp aan arme landen die geen genetisch gemodificeerde granen uit de VS wensen te accepteren.
Dit lijstje kan uiteraard worden aangevuld, genuanceerd, gecorrigeerd en wat al niet meer. Ik zou zeggen: ga lekker uw gang. En misschien overdrijf ik, maar dat doe ik dan liever nu, nu het nog kán. Straks is het misschien verboden door Big Brother Bush.
Tegen normale Amerikanen heb ik helemaal niks hoor...
Donderdag 24 Juli 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Volgens mij moeten we een lijstje met signalen gaan maken. Dan kunnen ze ons achteraf niet nadragen dat we er geen aandacht voor hebben gehad, dat we het allemaal maar hebben laten gebeuren. De geschiedenisboeken staan namelijk vol verwijten aan het adres van de mensen in de jaren dertig van de vorige eeuw. Zij hadden het Derde Rijk en alle gruwelen daarvan toch 'moeten zien aankomen'. Er waren immers 'signalen' genoeg geweest.
Voor het geval dat de Verenigde Staten onder Bush zich gaan ontwikkelen tot Das vierte Reich doen wij er dus goed aan alvast wat signalen op te tekenen. Want het zijn er al verontrustend veel. Dan staan wij over een halve eeuw tenminste niet te boek als een stelletje sufferds die 'het niet hebben zien aankomen'. Wir haben es ganz bestimmt gewusst!
Wanneer ik het overdenk is er al bijna geen beginnen aan. Alleen al uit mijn hoofd kan ik opnoemen:
Het negeren van de internationale rechtsorde, zoals het niet erkennen van het Internationale Strafhof in Den Haag en het aannemen van een wet die het mogelijk maakt aldaar aangeklaagde Amerikanen met geweld te bevrijden.
Het binnenvallen van Irak onder valse voorwendselen, zonder toestemming van de Verenigde Naties.
Het niet voldoen aan de humanitaire plichten die een bezettingsmacht volgens internationale verdragen zijn opgelegd.
Het onder niet controleerbare omstandigheden detineren van krijgsgevangenen op Guantanamo Bay zonder dat zij worden beschermd door de Conventies van Genève, terwijl zij bovendien in geheime processen ter dood kunnen worden veroordeeld.
Het stigmatiseren en discrimineren van Islamieten (potentiële terroristen).
Het opsluiten van burgers zonder dat zij in staat van beschuldiging worden gesteld of een proces krijgen. Legitimatie: terrorismebestrijding.
Het illegaal screenen en analyseren van internationaal berichtenverkeer en schending van de privacy van burgers. Legitimatie: terrorismebestrijding.
Het berechten van burgers uit andere landen voor vermeende misdaden die zij in die landen zouden hebben begaan. Legitimatie: drugsbestrijding.
Het opleggen van eigen normen en waarden door middel van chantage. Voorbeeld: Aids-bestrijding in Afrika, waar financiële steun wordt ingetrokken wanneer regeringen en hulporganisaties zich niet conformeren aan de 'bestrijdingsmethoden' van orthodox-Christelijke groepen in de Verenigde Staten, te weten: geen condooms maar sexuele onthouding.
Het intimideren en bedreigen van staten die zich in de ogen van de VS verdacht gedragen met betrekking tot steun aan terroristen en wapenprogramma's (Syrië, Iran).
Het onthouden van voedselhulp aan arme landen die geen genetisch gemodificeerde granen uit de VS wensen te accepteren.
Dit lijstje kan uiteraard worden aangevuld, genuanceerd, gecorrigeerd en wat al niet meer. Ik zou zeggen: ga lekker uw gang. En misschien overdrijf ik, maar dat doe ik dan liever nu, nu het nog kán. Straks is het misschien verboden door Big Brother Bush.
Tegen normale Amerikanen heb ik helemaal niks hoor...
Woensdag 23 Juli 2003 in categorie Incrowd: over webloggen
Voor de afwisseling eens een
incrowd-onderwerp, het is tenslotte komkommertijd.
Het valt niet mee om regelmatig, liefst elke dag, een leuk stukje te schrijven. Dat is in elk geval de voornaamste reden dat Charlotte van
charlottesweb.nl overweegt om het pennetje er maar bij neer te gooien. Wat haar weblog betreft althans. Jammer, want zoveel goede schrijfsters zijn er niet in het weblogwereldje.
Aan de andere kant kan ik 't me ook wel voorstellen. Onbetaald elke dag de lezers voeren is niet makkelijk, want zij zijn kieskeurige eters en voor de roem hoef je het ook niet te doen. Wanneer je een paar honderd unieke bezoekers per dag trekt mag je de handjes dichtknijpen en dan hebben wij het hier nog over de omzet van een
vrouwelijke logger. De serieus schrijvende heren moeten het met nóg minder doen. Ter indicatie, voor wat het waard is: Verbal Jam leeft op een rantsoen van maximaal (en dat is dan echt springtij) 200 lezers per dag. Het is dus niet de weg naar het Bekende Nederlanderschap, afgezien van het feit of je zoiets triviaals moet ambiëren.
Niet dat we ontevreden zijn. Zowel Charlotte als VJ moeten het voornamelijk hebben van 'kwaliteitslezers', niet van de kwantiteit der sex- en sensatiezoekers. En dat betekent veel en zo goed mogelijk schrijven. En laat nu juist schrijven een van de meest masochistische bezigheden van alle kunstvormen zijn. Het is meestal slecht betaald en sterk onderhevig aan de scherpslijperij van allerlei critici en redacteuren die het zelf allemaal natuurlijk véél beter zouden hebben kunnen opschrijven dan jij. Wanneer iemand een artikel produceert voor een tijdschrift komt het nogal eens voor dat het vanzelfsprekend is dat de drukker en de fotograaf normaal worden betaald, maar dat de auteur wordt afgescheept met een fooi. Want schrijven is geen kunst, schrijven kan iedereen, zo lijkt dan de redenering.
Schrijven laat zich ook veel moeilijker tot 'kunst' verklaren. Met de benadering 'ik rotzooi maar wat aan' van Karel Appel kom je niet weg. Een vochtige scheet op wit canvas laten, je handtekening eronder zetten en een pretentieus lulverhaal eromheen houden is éérder Kunst dan schrijven. Je werk in een onbewoonbaar verklaard winkelpand hangen en dan gewichtig 'Galerie' op de gebarsten etalageruit schilderen geeft eveneens sneller toegang tot Het Kunstenaarschap.
Hiermee wil ik niet goedkoop laatdunkend doen over andere kunstvormen, maar ik misbruik hun uitwassen maar even om te illustreren dat schrijven moeizaam ploeteren is en altijd in het keurslijf zit gepropt van de taal, hetgeen het tot een makkelijk doelwit maakt voor betweters.
Eigenlijk mogen wij ons dus gelukkig prijzen dat internet ons het fenomeen webloggen heeft gebracht. Hopelijk verlost dit ons op termijn van de publicatiedwang in traditionele media die blijkbaar nog steeds vereist is om mee te tellen. Webloggen heeft het schrijven dichter bij 'het volk' gebracht. Zaken die anders nooit zouden zijn gepubliceerd, zijn nu toch bereikbaar voor anderen. Dan moeten we misschien ook maar geen onderlinge discussies aangaan over de 'kwaliteit' van weblogs, die door sommigen belabberd wordt gevonden. Laat iedereen maar zelf uitmaken of hij/zij prietpraat wil opschrijven of literatuur. Voor beide is blijkbaar een leesmarkt.
Ik heb echter wel de indruk dat de meeste lezers ook zélf een weblog hebben. Die cirkel van 'lees jij mij, dan lees ik jou' zouden we nog even moeten zien te doorbreken. Webloggen is blijkbaar een éénhuizige plant, een zichzelf bestuivend organisme. Het is misschien wel aardig wanneer u in het reactieding alhier laat weten of u een lezer bent zónder eigen weblog. Wie weet hoe uniek u dan bent...
Uitsluitend nog gelezen worden door zoekrobots, dát is pas tragisch!
Woensdag 23 Juli 2003 in categorie Incrowd: over webloggen
Voor de afwisseling eens een incrowd-onderwerp, het is tenslotte komkommertijd.
Het valt niet mee om regelmatig, liefst elke dag, een leuk stukje te schrijven. Dat is in elk geval de voornaamste reden dat Charlotte van charlottesweb.nl overweegt om het pennetje er maar bij neer te gooien. Wat haar weblog betreft althans. Jammer, want zoveel goede schrijfsters zijn er niet in het weblogwereldje.
Aan de andere kant kan ik 't me ook wel voorstellen. Onbetaald elke dag de lezers voeren is niet makkelijk, want zij zijn kieskeurige eters en voor de roem hoef je het ook niet te doen. Wanneer je een paar honderd unieke bezoekers per dag trekt mag je de handjes dichtknijpen en dan hebben wij het hier nog over de omzet van een vrouwelijke logger. De serieus schrijvende heren moeten het met nóg minder doen. Ter indicatie, voor wat het waard is: Verbal Jam leeft op een rantsoen van maximaal (en dat is dan echt springtij) 200 lezers per dag. Het is dus niet de weg naar het Bekende Nederlanderschap, afgezien van het feit of je zoiets triviaals moet ambiëren.
Niet dat we ontevreden zijn. Zowel Charlotte als VJ moeten het voornamelijk hebben van 'kwaliteitslezers', niet van de kwantiteit der sex- en sensatiezoekers. En dat betekent veel en zo goed mogelijk schrijven. En laat nu juist schrijven een van de meest masochistische bezigheden van alle kunstvormen zijn. Het is meestal slecht betaald en sterk onderhevig aan de scherpslijperij van allerlei critici en redacteuren die het zelf allemaal natuurlijk véél beter zouden hebben kunnen opschrijven dan jij. Wanneer iemand een artikel produceert voor een tijdschrift komt het nogal eens voor dat het vanzelfsprekend is dat de drukker en de fotograaf normaal worden betaald, maar dat de auteur wordt afgescheept met een fooi. Want schrijven is geen kunst, schrijven kan iedereen, zo lijkt dan de redenering.
Schrijven laat zich ook veel moeilijker tot 'kunst' verklaren. Met de benadering 'ik rotzooi maar wat aan' van Karel Appel kom je niet weg. Een vochtige scheet op wit canvas laten, je handtekening eronder zetten en een pretentieus lulverhaal eromheen houden is éérder Kunst dan schrijven. Je werk in een onbewoonbaar verklaard winkelpand hangen en dan gewichtig 'Galerie' op de gebarsten etalageruit schilderen geeft eveneens sneller toegang tot Het Kunstenaarschap.
Hiermee wil ik niet goedkoop laatdunkend doen over andere kunstvormen, maar ik misbruik hun uitwassen maar even om te illustreren dat schrijven moeizaam ploeteren is en altijd in het keurslijf zit gepropt van de taal, hetgeen het tot een makkelijk doelwit maakt voor betweters.
Eigenlijk mogen wij ons dus gelukkig prijzen dat internet ons het fenomeen webloggen heeft gebracht. Hopelijk verlost dit ons op termijn van de publicatiedwang in traditionele media die blijkbaar nog steeds vereist is om mee te tellen. Webloggen heeft het schrijven dichter bij 'het volk' gebracht. Zaken die anders nooit zouden zijn gepubliceerd, zijn nu toch bereikbaar voor anderen. Dan moeten we misschien ook maar geen onderlinge discussies aangaan over de 'kwaliteit' van weblogs, die door sommigen belabberd wordt gevonden. Laat iedereen maar zelf uitmaken of hij/zij prietpraat wil opschrijven of literatuur. Voor beide is blijkbaar een leesmarkt.
Ik heb echter wel de indruk dat de meeste lezers ook zélf een weblog hebben. Die cirkel van 'lees jij mij, dan lees ik jou' zouden we nog even moeten zien te doorbreken. Webloggen is blijkbaar een éénhuizige plant, een zichzelf bestuivend organisme. Het is misschien wel aardig wanneer u in het reactieding alhier laat weten of u een lezer bent zónder eigen weblog. Wie weet hoe uniek u dan bent...
Uitsluitend nog gelezen worden door zoekrobots, dát is pas tragisch!
Dinsdag 22 Juli 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
Het gaat minder voorspoedig met de Christelijke religie in Nederland. De kerken stromen al jaren leeg en de moskeeën daarentegen vol. Maar er zijn nog altijd onverzettelijke mannenbroeders die nog niets hebben ingeboet aan zendingsdrang. Zij voelen zich zo langzamerhand roependen in de woestijn. Echter, wanneer er dan tóch geroepen moet worden, dán maar meteen krachtig met de megafoon! Immers, wat die Islam kan, kunnen zij óók, om niet te zeggen beter! Want zij zijn mobiel en reizen met hun electronisch versterkte stentorstemmen langs 's Heren wegen om Het Woord krachtiger dan ooit te verkondigen! "Laat u met God verzoenen!" is hun indringende boodschap
(2 Cor. 5:20).
Wij maken hieruit op dat wanneer u bonje met Hem heeft, u dit conflict zo spoedig mogelijk dient bij te leggen. Met Allah schijnt het een stuk moeilijker onderhandelen te zijn, dus wees er op tijd bij.
<%image(laat u met god verzoenen.jpg|320|171|Copyright Verbal Jam.)%>
De paden op, de lanen in, vooruit, met flink vol gas!
Gerelateerde artikelen:
spannende hobbies 1
spannende hobbies 2
Spannende hobbies 3
Dinsdag 22 Juli 2003 in categorie Beeld en Geluid, Observaties & Kritische beschouwingen
Het gaat minder voorspoedig met de Christelijke religie in Nederland. De kerken stromen al jaren leeg en de moskeeën daarentegen vol. Maar er zijn nog altijd onverzettelijke mannenbroeders die nog niets hebben ingeboet aan zendingsdrang. Zij voelen zich zo langzamerhand roependen in de woestijn. Echter, wanneer er dan tóch geroepen moet worden, dán maar meteen krachtig met de megafoon! Immers, wat die Islam kan, kunnen zij óók, om niet te zeggen beter! Want zij zijn mobiel en reizen met hun elektronisch versterkte stentorstemmen langs 's Heren wegen om Het Woord krachtiger dan ooit te verkondigen!
"Laat u met God verzoenen!" is hun indringende boodschap (2 Cor. 5:20).
De paden op, de lanen in, vooruit, met flink vol gas!
Lees verder...
Maandag 21 Juli 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Ik heb mij maar een paar dagen koest gehouden, want ik heb een rothumeur. Beter niets schrijven, weet ik van mijzelf, want dan ga ik mij weer opwinden over allerlei kleinigheden waarvan de rest van Nederland kennelijk zegt: waar maak je je druk over? Zoals het feit dat wij op afroep van de overkant blijkbaar eigen onderdanen uitleveren aan de Verenigde Staten. Nederland is praktisch gesproken toch al een Amerikaanse kolonie. Ga toch net als iedereen lekker barbecueën, het is lekker weer.
Of dat ik een herhaling zie van Zembla, waaruit blijkt dat Justitie een puntensysteem hanteert om te beslissen of bepaalde misdrijven wel of niet nader worden uitgezocht. En dan zie ik dat zelfs een beroving of verkrachting op zich nog niet voldoende is om Vrouwe Justitia in beweging te krijgen. Dan moet ik met geweld de gedachte onderdrukken dat een hoop zware criminaliteit
de facto wordt gedoogd. Ik moet op zo'n moment écht uitkijken, want ik dreig dan ook nog te gaan vinden dat degenen die zo'n systeem hebben bedacht levenslang TBS zouden moeten krijgen, want zij zijn een dodelijk gevaar voor onze rechtsstaat en zouden voorgoed aan het maatschappelijk verkeer onttrokken moeten worden.
Maar na een hoop innerlijke strijd vind ik dat dan toch maar niet, dan conformeer ik mij maar aan de prioriteiten die de rest van Nederland blijkbaar stelt. Zoals fietsen op de Drentse hei of blarenbanjeren in de Vierdaagse. Ik maan mijzelf tot kalmte. Ga toch lekker naar het strand, als iedereen, graaf daar een kuil en steek je kop in 't zand. Zoals iedereen.
Nieuwe zomertrend: roepen in de woestijn.
Donderdag 17 Juli 2003 in categorie Royalty
Ik vermoed dat onze Koninklijke Familie op dit moment haar vakantie doorbrengt in het Italiaanse Porto Ercole, in hun buitenhuisje l'Elefant Felice. Leergierig als ik ben heb ik de naam nog even opgezocht in het woordenboek, maar Felice staat er niet in. Ik gok er dus maar op dat het zoiets schattigs betekent als Het Fellatio-olifantje , en als dat niet goed is, is het de schuld van Wolters-Noordhoff. Moeten ze maar niet van die preutse woordenboeken verkopen.
In elk geval zitten de Oranjes dus waarschijnlijk ver weg en kan ik het daarom stiekem wel even over ze hebben. Want het moet mij van het hart dat zij mij steeds meer gaan irriteren. Tot op heden heb ik mij neutraal-republikeins opgesteld, want een alternatief voor de monarchie is in de praktijk ook maar sukkelen. Dan krijg je een machteloze, halfgepensioneerde politicus als president en een maffiose premier die zich als koning gedraagt, zoals die Berlussolini in Italië.
Valt het u ook op dat sinds het wegvallen van de corrigerende hand van Claus het steeds meer de spuigaten uitloopt met die Koninklijke Hoogheden? Ik ben een verdraagzaam mens, maar de mentale jeuk moet niet te erg worden.
Lees verder...
Woensdag 16 Juli 2003 in categorie Opinie
De politie heeft ons deze week gerustgesteld. Zij gaan de jonge patsertjes die met criminaliteit veel geld verdienen eens duchtig aanpakken. Deze gasten hebben een verkeerde invloed op het jongere grut en mogen niet langer uitstralen dat misdaad loont, zo laat Der Kommissar uit de proefregio ferm via het journaal weten. Zij moeten voor lul worden gezet, worden onttroond, van
winners tot
losers worden gemaakt!
Dat zal dan eens een keertje tijd worden, roept de brave burger op z'n vouwfiets getergd! Hij vraagt zich al jaren knarsentandend af hoe het mogelijk is dat dergelijke snotneuzen onbekommerd in de nieuwste BMW's en Mercedessen rondrijden zonder dat iemand kennelijk informeert waar ze dat allemaal van doen. En dat terwijl hijzelf God op z'n blote knieën mag danken wanneer zijn dertien jaar oude Fiat Panda nog een keertje door de APK is gesleurd. Dit onderscheid ervaart hij als groot onrecht. Want o wee als hij per ongeluk een keer zijn tandenborstel bij zijn vriendin met een bijstandsuitkering heeft laten slingeren! Dan springt er direct een rechercheur uit de bosjes.
Bij het rode stoplicht staat naast mij een prijzige, in lichtblauw metallic uitgevoerde Peugeot Cabrio te housen. U weet wel: dak open en dan toch nog van die bonkend uitdijende deuren.
Ik ken mijn burgerplicht en zeg dapper: "We hebben zelf radio hoor!"
De hippe Berber achter het stuur verstaat mij niet en verlaagt de geluidsdruk enigszins door middel van een kek knopje op zijn sportstuur.
"Wat??"
Geheel in de geest van het nieuwe politiebeleid zeg ik: "Dat is toevallig wel effe een ontzettende
wijvenkar die je daar met je drugshandeltje bij elkaar gespaard hebt!"
Dat vindt hij niet leuk. Hij ziet er plots erg onttroond en
loser-achtig uit. Ik weet zeker dat hij de wagen nu gaat inruilen voor een Vespa scooter.
Maar wat belangrijker is: ik heb een invloedrijke bijdrage geleverd aan de bestrijding van de jeugdcriminaliteit!
De inhoud van deTricolor draagt bij aan de ontluistering van het patserdom.
Dinsdag 15 Juli 2003 in categorie Politiek & Maatschappij, Media
U weet hoe dat gaat wanneer het zo warm is. De lamlendigheid slaat toe, je hebt niet echt zin om al teveel energie in je fantasie te steken en dus scoor je maar gemakzuchtig een onderwerpje bij nu.nl. Natuurlijk springt meteen dat item eruit over de politie, die te paard publiekelijk parende homo's probeert te betrappen. Dit geeft weer een heel andere dimensie aan het begrip 'bereden politie'. Schuiven we terzijde, te makkelijk, inkoppertje.
Een 'bruggetje' van gerotzooi in het struikgewas naar natuur, groen, links en Rosenmöller is echter gauw gemaakt. Want Paul Rosenmöller heeft blijkbaar een nieuwe baan, en wel als programmamaker en presentator bij de IKON. Dit trekt natuurlijk direct onze aandacht. Vooral ook omdat hij een toelichting geeft.
Dat moet je eigenlijk nooit doen Paul, een toelichting geven. Gewoon pakken die job, maar laat de toelichting achterwege. Komt alleen maar ellende van. Toelichtingen maken de zaak er meestal niet duidelijker op, in tegenstelling tot wat het woord doet vermoeden.
Lees verder...
Maandag 14 Juli 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Ik ben een tamelijk belezen iemand. Reeds als kind had ik in een vroeg stadium de hele jeugdbibliotheek uit en mocht ik onder het modererend oog van de bibliothecaresse leeshongerig rondneuzen in de afdeling voor volwassenen. Kilometers boeken heb ik sindsdien verslonden.
Ik heb echter een handicap die al mijn eruditie in één klap waardeloos maakt: ik vergeet altijd alles weer. Het heeft geen zin mij te vragen of ik dit of dat boek heb gelezen, want het ja of nee in mijn antwoord maakt weinig praktisch verschil.
Het is heel zielig. Nooit kan ik eens lekker meedoen met het
name- and titledropping, nooit heb ik een snedig citaat paraat of kan ik het gezelschap imponeren met de integrale declamatie van de vijfde acte van King Lear. In films kunnen ze dat altijd wel. Al weet ik niet welke, want films onthoud ik ook niet. Laat ook maar. Eigenlijk wilde ik het over iets heel anders hebben. Ik weet dus alleen even niet meer...eh...
O ja! Dát was het! Ik wilde zeggen dat de kwaliteit hier tijdelijk belabberd is, aangezien ik nog lijd aan grieprestanten die mijn koortsig brein vertroebelen. Bovendien hoest ik me gek. Ik vraag dus uw begrip. Of, zoals Shakespeare dat zo treffend zegt: "The weight of this sad times we must obey; Speak what we feel, not what we ought to say."
En denk erom: ik weet nog wél aan wie ik welke boeken heb kwijtgeleend!
Zaterdag 12 Juli 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
Op het winkelplein is een noodkreet op een lantaarnpaal aangeplakt.
Ik ben mijn fretje kwijt.
Haar naam is Nasja.
Ze luistert naar een rammelend bakje.
Bij zoiets krijg ik altijd direct aardige beelden op mijn netvlies. Het draaiorgel dat op het plein staat, de draaiorgelman schuddend met zijn centenbak en een paar meter van hem af een fret die verwachtingsvol naar hem opkijkt.
Je zou natuurlijk ook nog even bij de poelier kunnen informeren.
Vrijdag 11 Juli 2003 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten
Je kunt de krankzinnigste dingen verzinnen en denken dat ze onmogelijk kunnen bestaan. Regelmatige internetgebruikers weten wel beter. Ze bestaan.
Deze week hoorde ik op de radio de nieuwste trend in lichaamsverminking. Twee kunstenaars ontwierpen vormpjes van speciaal keramisch materiaal. Deze vormen werden vervolgens onder de huid ingebracht en daarna was het de bedoeling dat het materiaal zich zou vasthechten aan het bot. Dan heb je bijvoorbeeld een reliëf van een hartje onder je huid.
Je hebt alles al getatoeëerd wat er te tatoeëren viel, je hebt dermate veel geperforeerd dat je nauwelijks nog je eigen schaduw ziet als je in de zon staat, je hebt zulke grote objecten in je oorlellen en je onderlip dat zelfs een Papoea krijsend voor je op de vlucht slaat. Dan is het tijd voor een nieuwe uitdaging. Maar in zo'n geval zit je natuurlijk niet te wachten op keramische knutseltjes onder je vel. Dat is toch te veel van het '
my little pony' niveau.
Toen de afgelopen week de scheiding van de Siamese tweeling in het nieuws was en een dag later het bericht omtrent de keramische krankjoremkunst langskwam, zag ik meteen het gat in de markt. Er zijn vast en zeker malloten te vinden die het omgekeerde willen, die juist willen worden samengevoegd tot Siamese tweeling. Medisch moet dat mogelijk zijn. Nazi kamparts Mengele experimenteerde er al mee. Tegenwoordig is het makkelijker, gewoon wat van dat keramische materiaal ertussen dat vergroeit met het bot en je bent klaar.
U mag vast gaan fantaseren over uw favoriete aanhechtingspunt.
Dump hier de links naar dit nieuwe fenomeen.
Vrijdag 11 Juli 2003 in categorie Altijd handig
.- .-.. ... .. . -.. . .-. . . -. -. ..- ...- . .-. -... .- .-.. .--- .- -- --. .- .- - .-.. . --.. . -. --..-- -.. .- -. .-- --- .-. -.. - .... . - - . -. -- .. -. ... - . -. --- --. .-- .- - -- . - -.. .. - .-.. .- -. -.. .-.-.-
- .--- .-
Woensdag 09 Juli 2003 in categorie Opinie
Ik ga al die oude jeugdboeken maar weer eens uit de kast trekken en herlezen. Want voor je het weet is het beeld dat je ervan had voorgoed verpest door één of andere Nederlandse regisseur die er zonodig weer een film van moest maken. Waarschijnlijk bij gebrek aan inspiratie voor een oorspronkelijk scenario.
Ze zijn niet meer te houden. "Kruistocht in spijkerbroek" is óók alweer de klos.
Boeken die vroeger door de onderwijzer even genadeloos als onterecht in de categorie 'leesvoer' werden ingedeeld, zijn nu ineens wél goed genoeg. Het meest recente voorbeeld hiervan is "De schippers van de Kameleon", gebaseerd op de boeken van Hotze de Roos. Met die Kameleon kunnen ze lekker even voort, want daarvan zijn geloof ik niet minder dan zestig delen verschenen.
Acht deeltjes van Pietje Bell bieden eveneens voldoende perspectief voor vervolgfilms. En ja hoor, deel twee komt eraan. Vanaf 18 december kunt u "De jacht op de Tsarenkroon" gaan zien (of straal negeren natuurlijk).
Schrijver Christiaan van Abkoude zal zich in z'n graf omdraaien, want diens "Kruimeltje" hebben ze ook al te grazen gehad. Al die extra centjes had hij tijdens zijn leven best kunnen gebruiken.
Begrijp mij goed, ik ben er niet op tegen dat er zo nu en dan eens een goed jeugdboek wordt verfilmd. Ik zeg ook niets over de uiteindelijke kwaliteit van de films. Maar de huidige
run op al die oude titels is toch wel erg verdacht. Comfortabel en relatief voordelig lift men mee op bewezen succes. Wij zijn dan ook in bange afwachting van "Nijntje Reloaded"...
Zegt het al die 'medelanders' nou wat, zo'n film?
Dinsdag 08 Juli 2003 in categorie Opinie
In Singapore was men bezig een Siamese tweeling van elkaar te scheiden. De dames Ladan en Laleh Bijjani uit Iran hadden er genoeg van nog langer met de hoofden aan elkaar vast te zitten.
De
Telegraaf meldt vandaag dat Ladan is overleden. Dat was de linker, degene die op televisie de meeste praatjes had, zeg maar.
Dat lijkt me trouwens een verschrikkelijk lot, om Siamese tweeling te zijn. Je wordt altijd Siamees genoemd terwijl je niet eens weet waar dat land ligt. En dan dat geouwehoer van je zuster de hele dag letterlijk aan je kop. Vreselijk!
Op school word je natuurlijk voortdurend gepest. U weet wel, van die gniepige types die dan de hele dag quasi-toevallig "You never walk alone" gaan lopen neuriën.
Het wordt me te vermoeiend om hier verder alle fysieke ongemakken door te nemen, die kan iedereen zelf wel verzinnen.
Wat me nog wèl even opviel op het fotootje dat de Telegraaf erbij zette, was dat de dames een gemeenschappelijke hoofddoek droegen. Zo'n hoofddoek dient om de begerige gedachten van mannen niet op hol te brengen. Ga nu niet meteen roepen dat zo'n voorzorgsmaatregel in dit geval wel héél erg overdreven en vergezocht is, want je weet maar nooit wat voor erotische fantasieën een Siamese tweeling bij de Iraanse man op gang brengt.
Hè, nou wil dat liedje meteen niet meer uit m'n kop!
Update (met dank aan Frozen): Inmiddels is de Siamese tweeling in haar geheel overleden.
Een tragische vorm van 'tot de dood ons scheidt'.
Zondag 06 Juli 2003 in categorie Altijd handig
Is het hier nou zo warm of ligt dat aan mij?
Helaas, het ligt aan mij. Dit weekend ben ik veroordeeld tot het maken van één van de volgende keuzes:
met koortsreces gaan,
met griepverlet gestuurd worden,
virusvrij nemen.
De Philips koortsthermometer geeft zo'n handig piepje wanneer hij gereed is met de diagnose. Alleen, ik hóór dat piepje nooit, waarschijnlijk als gevolg van het spelen in te harde bandjes in te kleine oefenruimtes in het verleden.
Daar hadden ze bij Philips beter over moeten nadenken, over dat piepje. Voor je het weet vergeet je dat die thermometer nog in je rectum zit. Dit kan tot gevaarlijke situaties leiden.
Lees verder...
Vrijdag 04 Juli 2003 in categorie Opinie
Nog maar eens terugkomen op onze
Schutter naast God, het Groningse Statenlid
Marc Jager. De dappere zeehondenknuppelaar blijkt op de vlucht geslagen, want het gewraakte stukje op zijn weblog is verwijderd. Hij schreef hierin dat het reguleren van de zeehondenstand bespreekbaar moest zijn. Dat vonden de meeste mensen niet leuk.
De Jager trachtte wat terug te krabbelen door te zeggen dat hij zelf ook tegen het afschieten van zeehonden was en dat het stuk maar een 'discussie-stelling' was geweest. Ook heeft hij achteraf stiekem nog een beetje in het verhaaltje zitten knoeien, maar het onheil was al geschied.
Zoals ik al eerder meldde heeft Marc Jager ook een eigen ICT-bedrijf (ICT dienstverlening en webdesign / Consultancy), Freehunter genaamd. Laat ik de ICT-consultant dan op mijn beurt wat gratis
consultancy geven: weghalen helpt niet, meneer De Jager. Op internet word je tot in lengte van jaren achtervolgd door je eigen missers, want ze staan altijd nog in ons
collectieve internetgeheugen. En tot overmaat van ramp staat dan een verwijzing naar die vervelende klier van een Verbal Jam óók nog eens prominent bovenin de reacties! En dan gaat diezelfde etterbak hier ook nog eens aan iedereen vertellen waar ze het snapshotje van dat knuppelstuk kunnen vinden!
Hij zal wel denken: wat hééft die Verbal Jam tegen mij? Nou, eigenlijk niet zoveel, meneer Jager. Ik was alleen een beetje ongerust of de onzorgvuldigheid die u op uw weblog aan de dag legde misschien een afspiegeling was van de manier waarop u politiek bedrijft!
Zo ziet u maar, meneer Jager, er gaat niets boven Groningen, maar alles wat eronder zit kan nog knap lastig worden af en toe.
Webloggen blijkt tóch een vak.
Donderdag 03 Juli 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
Van sommige zoekmachines trek ik het nuttig effect toch wel ernstig in twijfel. U zult daar wellicht ervaring mee hebben. Zo vond de zoekmachine van MSN ons relatief onschuldige Gozertje als volgt:
3. virtueel gozertje
Verbal Jam is het uitgebreide columnlog van Arnoud de Jong. Verbal Jam is the Dutch columnlog of Arnoud de Jong ... Terwijl ik godverdomme van de week ... laddertje af. Schiet niet op dus. "Gaan jullie dan maar een stukje wandelen," zei mijn moeder tegen mijn ... hij dan voor lul loopt. Dat ...
www.verbaljam.nl/index.php?blogid=5
Ja, hoor, vooruit maar! Hark maar wat woorden bij elkaar en je hebt echt een verhelderend zoekresultaat! Want naar welke informatie blijkt de betreffende netsurfer desperaat op zoek te zijn geweest? Deze: moeder trek mijn lul af godverdomme.
Bij een dergelijk verheffende tekst denk je meteen: die is vast met zijn promotie-onderzoek bezig, dat kan bijna niet anders.
Ik kan u verzekeren dat ons Gozertje hier geheel uit zijn verband wordt geciteerd! Maar afijn, dit soort fratsen hebben we indertijd al eens eerder meegemaakt...
Er rest mij niets anders dan u plaatsvervangend mijn welgemeende excuses aan te bieden.
Sommige mensen en machines zijn slechts een diepe zucht waard...
Woensdag 02 Juli 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Marc Jager is Statenlid voor het CDA in de provincie Groningen en tevens beleidsmedewerker van CDA Europarlementariër Albert Jan Maat (ik zou die tweede voornaam afkorten Albert, maar dit terzijde).
Marc wil blijkbaar graag aandacht en die krijgt hij. Er is op diverse plaatsen al over hem geschreven, waaronder ook op veel weblogs. En ach, daar is niets mis mee, iedereen heeft op z'n tijd behoefte aan een beetje aandacht, zelfs een statenlid van het CDA.
Ongelukkiger gekozen is de manier
waarop Marc die aandacht probeert te krijgen. Hij zwengelt namelijk op zijn
weblog de discussie aan of zeehondjes mogen worden afgeschoten dan wel doodgeknuppeld omdat ze teveel vis voor de neus van de visserij wegkapen. Hij is lekker op snoepreis naar Finland geweest, daar blijkbaar dronken gevoerd door de plaatselijke hengelaars en sindsdien vindt hij dat het wel flink wat minder kan met die zeehonden.
Nou, zo'n opvatting is natuurlijk meteen foute boel, dat snapt u. In de reacties op zijn log krijgt hij flink z'n vet. Nogal wat lezers kiezen direct voor drastische maatregelen. Het aantal suggesties om dan tevens maar het overschot aan mensen af te schieten, in het bijzonder CDA-politici, is niet van de lucht. Laat ik daar maar even niet aan meedoen, want er wordt al veel teveel geschoten in deze wereld.
Marc had doordachter te werk moeten gaan bij het bedenken van een onderwerp waarmee hij de aandacht zou kunnen trekken. Dit schiet niet op zo.
Allereerst had hij eens de keukenstoel voor de buitendeur moeten plaatsen. Daarna een half uurtje naar zijn eigen naambord moeten gaan zitten staren. Ongetwijfeld was dan na een tijdje het besef doorgesijpeld dat hij genetisch bevooroordeeld is. Hij heet tenslotte niet voor niets
'De Jager'. Hij heeft of had bovendien een IT-bedrijfje dat 'Freehunter' heet, dus allicht zal hij vaker over zijn achternaam hebben gefilosofeerd.
Kortom, dik kans dat hem het jagen in het bloed zit. Hij kan zich in de politiek dus het best verre van dit soort onderwerpen houden. Zijn primitieve driften dreigen dan immers een onbevangen oordeel over visserij- en jachtkwesties te vertroebelen.
Je moet in dit land wel met ijzersterke argumenten komen om voldoende medestanders te krijgen voor een potje zeehondengenocide. Die argumenten heeft Marc niet.
Hij begint al zwak met een manipulerende vergelijking. Ik citeer: "Eén zeehond eet per jaar 2000 kilo vis. Ter vergelijking, een garnalenschip brengt per week ongeveer een zelfde hoeveelheid garnalen aan land."
Ai Marc, strategische fout! Nóóit denken dat de kiezer nog dommer is dan jij! Eventjes die 'vergelijking' rechttrekken dus: Een zeehond eet
per week zo'n
38 kilo vis en een garnalenschip brengt in diezelfde periode
2000 kilo garnalen aan land.
Ik geef toe, het staan ineens een stuk minder overtuigend, maar het is tevens wél een minder doortrapte voorstelling van zaken. Waarom vertel je trouwens niet hoeveel kilo
vis een vissersschip per week aan land brengt? Komt dat niet in het zeestraatje te pas?
Enfin, daarna moddert Marc nog een beetje verder door te roepen dat regulering van de zeehondenmeute door de mens bespreekbaar moet zijn. Immers, vossen worden ook afgeschoten wanneer ze teveel hobby- en bedrijfskippen clandestien nuttigen. Dus waarom zeehonden niet, is dan de redenering. Maar een attente lezer drukte zijn neus al op het feit dat de vossenjacht verboden is. Met die vossenvergelijking werd het dus ook al niks.
Verbal Jam gaat je een beetje op weg helpen, Marc. Want het is helemaal niet zo moeilijk. De Schepper (deze invalshoek moet jou als CDA-er aanspreken) heeft ondermeer de zeehondjes aangesteld om de visstand te reguleren. Dat hebben zij sinds Genesis blijkbaar uitmuntend gedaan, want ze hebben nooit een visquotum opgelegd gekregen.
De laatste decennia heeft de mens echter veel minder netjes met z'n netjes door de wereldzeeën lopen sleuren. Eerst zelf de zee leegroven en dan de zeehondjes willen afgeschieten vanwege die armzalige 38 kilo die ze per week per hond eten. Dat is oneerlijke concurrentie!
Ik meen te weten dat het CDA toch een redelijk voorstander is van het vrije markt-denken. Nou, laten die vissers dan maar gewoon keurig op de vrije markt concurreren met de zeehondjes. En als ze dat niet trekken kiezen ze maar een ander métier. Cocaïnehandel of zo, schijnt ook heel lekker te lopen heb ik gehoord. Vooral ook omdat zeehondjes zich daar niet mee bemoeien.
Tot slot even een vraagje dat me nu zo ineens invalt, mede door het zien van je weldoorvoede portret: hoeveel kilo voedsel eet jij zélf eigenlijk per week, Marc?
Laatste nieuws: Marc Jager haalt discussiestuk weg.
Is 'ruimen' een synoniem van 'goed rentmeesterschap' geworden?
Woensdag 02 Juli 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Marc Jager is Statenlid voor het CDA in de provincie Groningen en tevens beleidsmedewerker van CDA Europarlementariër Albert Jan Maat (ik zou die tweede voornaam afkorten Albert, maar dit terzijde).
Marc wil blijkbaar graag aandacht en die krijgt hij. Er is op diverse plaatsen al over hem geschreven, waaronder ook op veel weblogs. En ach, daar is niets mis mee, iedereen heeft op z'n tijd behoefte aan een beetje aandacht, zelfs een statenlid van het CDA.
Ongelukkiger gekozen is de manier waarop Marc die aandacht probeert te krijgen. Hij zwengelt namelijk op zijn weblog de discussie aan of zeehondjes mogen worden afgeschoten dan wel doodgeknuppeld omdat ze teveel vis voor de neus van de visserij wegkapen. Hij is lekker op snoepreis naar Finland geweest, daar blijkbaar dronken gevoerd door de plaatselijke hengelaars en sindsdien vindt hij dat het wel flink wat minder kan met die zeehonden.
Nou, zo'n opvatting is natuurlijk meteen foute boel, dat snapt u. In de reacties op zijn log krijgt hij flink z'n vet. Nogal wat lezers kiezen direct voor drastische maatregelen. Het aantal suggesties om dan tevens maar het overschot aan mensen af te schieten, in het bijzonder CDA-politici, is niet van de lucht. Laat ik daar maar even niet aan meedoen, want er wordt al veel teveel geschoten in deze wereld.
Marc had doordachter te werk moeten gaan bij het bedenken van een onderwerp waarmee hij de aandacht zou kunnen trekken. Dit schiet niet op zo.
Allereerst had hij eens de keukenstoel voor de buitendeur moeten plaatsen. Daarna een half uurtje naar zijn eigen naambord moeten gaan zitten staren. Ongetwijfeld was dan na een tijdje het besef doorgesijpeld dat hij genetisch bevooroordeeld is. Hij heet tenslotte niet voor niets 'De Jager'. Hij heeft of had bovendien een IT-bedrijfje dat 'Freehunter' heet, dus allicht zal hij vaker over zijn achternaam hebben gefilosofeerd.
Kortom, dik kans dat hem het jagen in het bloed zit. Hij kan zich in de politiek dus het best verre van dit soort onderwerpen houden. Zijn primitieve driften dreigen dan immers een onbevangen oordeel over visserij- en jachtkwesties te vertroebelen.
Je moet in dit land wel met ijzersterke argumenten komen om voldoende medestanders te krijgen voor een potje zeehondengenocide. Die argumenten heeft Marc niet.
Hij begint al zwak met een manipulerende vergelijking. Ik citeer: "Eén zeehond eet per jaar 2000 kilo vis. Ter vergelijking, een garnalenschip brengt per week ongeveer een zelfde hoeveelheid garnalen aan land."
Ai Marc, strategische fout! Nóóit denken dat de kiezer nog dommer is dan jij! Eventjes die 'vergelijking' rechttrekken dus: Een zeehond eet per week zo'n 38 kilo vis en een garnalenschip brengt in diezelfde periode 2000 kilo garnalen aan land.
Ik geef toe, het staan ineens een stuk minder overtuigend, maar het is tevens wél een minder doortrapte voorstelling van zaken. Waarom vertel je trouwens niet hoeveel kilo vis een vissersschip per week aan land brengt? Komt dat niet in het zeestraatje te pas?
Enfin, daarna moddert Marc nog een beetje verder door te roepen dat regulering van de zeehondenmeute door de mens bespreekbaar moet zijn. Immers, vossen worden ook afgeschoten wanneer ze teveel hobby- en bedrijfskippen clandestien nuttigen. Dus waarom zeehonden niet, is dan de redenering. Maar een attente lezer drukte zijn neus al op het feit dat de vossenjacht verboden is. Met die vossenvergelijking werd het dus ook al niks.
Verbal Jam gaat je een beetje op weg helpen, Marc. Want het is helemaal niet zo moeilijk. De Schepper (deze invalshoek moet jou als CDA-er aanspreken) heeft ondermeer de zeehondjes aangesteld om de visstand te reguleren. Dat hebben zij sinds Genesis blijkbaar uitmuntend gedaan, want ze hebben nooit een visquotum opgelegd gekregen.
De laatste decennia heeft de mens echter veel minder netjes met z'n netjes door de wereldzeeën lopen sleuren. Eerst zelf de zee leegroven en dan de zeehondjes willen afgeschieten vanwege die armzalige 38 kilo die ze per week per hond eten. Dat is oneerlijke concurrentie!
Ik meen te weten dat het CDA toch een redelijk voorstander is van het vrije markt-denken. Nou, laten die vissers dan maar gewoon keurig op de vrije markt concurreren met de zeehondjes. En als ze dat niet trekken kiezen ze maar een ander métier. Cocaïnehandel of zo, schijnt ook heel lekker te lopen heb ik gehoord. Vooral ook omdat zeehondjes zich daar niet mee bemoeien.
Tot slot even een vraagje dat me nu zo ineens invalt, mede door het zien van je weldoorvoede portret: hoeveel kilo voedsel eet jij zélf eigenlijk per week, Marc?
Laatste nieuws: Marc Jager haalt discussiestuk weg.
Is 'ruimen' een synoniem van 'goed rentmeesterschap' geworden?
Dinsdag 01 Juli 2003 in categorie Gozertje
Wij hadden zo'n nep-leraar in de klas. Zo eentje die het nog moest leren. Mijn vader wist daar een moeilijke naam voor, maar die ben ik nu even vergeten.
Doet er ook niet toe. Hij heette Frits. Dat was veel makkelijker om te onthouden dan zo'n moeilijke naam. Maar die Frits zijn we natuurlijk meteen Sprits gaan noemen. Want dát was nóg makkelijker om te onthouden, haha!
Onze eigen meester Kramer gaf hem de kans om te oefenen. Op ons natuurlijk. Wij waren weer de lul. Moesten we ineens naar twéé meesters luisteren! Want Sprits moest later ook leraar kunnen worden. Nou, als 't zo'n ouwe zak wordt als Kramer doe ik mijn kinderen later niet op die school!
En het ergste was nog dat ze in sommige andere groepen ook van die figuren hadden. Maar dat waren tenminste mooie meiden. Gewoon hartstikke oneerlijk. Wij kregen weer als enige zo'n duffe Sprits. Die gozer kon er echt helemaal niks van.
Een paar weken geleden vertelde hij dat z'n eigen vader ook meester was geweest. En dat vroeger de kinderen in de hoogste klas nog Frans kregen.
"Nou, Frans is tenminste een betere naam dan Frits," zei mijn vriendje Fransie toen meteen. Die sufkop begreep 't allemaal weer niet zo snel.
Maar goed, Frits had nog een hele stapel van die ouwerwetse lesboekjes van z'n vader. En nou wilde hij met ons ook eens voor de lol een beetje Frans doen. Net als vroeger.
Eigenlijk best geinig, dat Frans. Want in het Frans mag je lekker smerig door je neus praten. Dat werd meteen snottebellen blazen.
We moesten in het boekje kijken. Die Fransen schrijven alles heel anders op dan ze het zeggen. Daarom zei Frits het eerst voor, dan moesten wij het nazeggen.
Zegt ie bijvoorbeeld: "Maman koep le pen."
En daarna ging ie ons dan laten raden wat het betekende. Dat was stom, want hij kan geen orde houden.
Dus ging iedereen door elkaar roepen dat het 'Mamma koopt een pen' betekende. Makkie toch?
Mijn moeder koopt trouwens nooit een pen. Die jat ze altijd mee van d'r werk.
Nadat meester Kramer had ingegrepen, zei Sprits dat we het allemaal fout hadden. Het betekent: "Mama snijdt het brood."
Nou, het zal wel. Wij hebben altijd gesneden brood van de bakker. Mijn moeder is daar een beetje gek om dat zelf te gaan snijden zeg!
Het liep pas echt lekker uit de hand toen die Sprits ons ging vertellen wat 'Papa fuum uun piep" in het Nederlands was.
"Pappa rookt een pijp."
Toen zei Ahmed meteen: "Mijn vader rookt helemaal geen pijp! Die rookt altijd hasjies!"
"De mijne zware sjek," zei Fransie, "want mijn vader zit in de bouw!"
En ik riep: "Mijn vader mág helemaal niet roken van mijn moeder, want dat is slecht voor je!"
Eigenlijk stom van me om dat te vertellen, want die lul van een Jerry begon toen meteen weer te jennen dat mijn vader een watje was omdat ie niet rookte.
Ja, kom effe! Ik ben van m'n tafel gelopen en heb Jerry even een fijne knal voor z'n kop verkocht. Mijn vader rookt namelijk best wel af en toe. Stiekem.
Nou, dat werd dus matten in de klas.
Meester Kramer heeft het toen maar weer opgelost, want die Sprits wist er natuurlijk weer geen raad mee.
Jerry en ik kregen dus straf. Okee, dat zijn we wel gewend. Waarvoor zit je anders op school?
Maar dan moet je niet denken dat Kramer die Sprits óók op z'n donder gaf! Terwijl
hij dus écht goed fout zat, ja?
Zeg nou zelf: welke mafkees gaat kinderen nou in het Frans roken zitten leren?
