Archief: artikelen van Oktober 2002.

| Home |

 

Luna is smashing

Donderdag 31 Oktober 2002 in categorie Incrowd: over webloggen

Maandag was ik op toernee met Luna. U begrijpt: ik moest even een paar dagen bijkomen. Luna is waarlijk de Maanische Madonna van het weblogpodium, elektrische vonken spattend uit de speakers. Bij wijze van spreken dan, om u een indruk te geven van haar wijze van spreken. Er ging een wereld voor mij open...

Luna is smashing Lees verder...

de ruimtebelg

Woensdag 30 Oktober 2002 in categorie Media

Nederlanders hebben de onhebbelijke gewoonte flauwe grappen over Belgen te maken. Daar heb ik mij altijd zeer tegen verzet, want de Belgen die ik ken zijn bijzonder en prettig. Een mop over de veronderstelde domheid der Belgen valt dus ten prooi aan mijn minachting.
Anderzijds verwacht ik echter wèl enige steun van de zuiderbuur in deze strijd. Dan moeten er natuurlijk géén Belgen zijn die dit beeld van domheid gaan bevestigen!

Want wát hoor ik hedenmorgen op de radio? Er is om 4.11 uur een heuse Belgische Wubbo Ockels per Soyoez-raket de ruimte ingeschoten. Zijn naam is Frank de Winne.
Hé, dat is met terugwerkende kracht verdacht eigenlijk, bedenk ik me nu: vindt u ook niet dat Wubbo Ockels eigenlijk veel Belgischer klinkt dan Frank de Winne? Maar dit terzijde.

De radio laat ons twee Belgen horen die een ruimtequiz hebben gewonnen en daarom de lancering van de ruimtebelg vanaf Baikonoer in het Planetarium mogen volgen. Zij missen de 'count-down', maar zijn gelukkig al snel getuige van beelden van Frank de Winne in de ruimte. Frank zit iets te lezen.
Vraag van de verslaggever aan de quizwinnaars:
"Wat leest ie?"
Antwoord van de astronomisch deskundige quizbelgen:
"Misschien het vluchtplan of de handleiding..."

Ja hoor! Ziet u het voor u? Frank de Winne die, eenmaal gelanceerd, denkt:
"Laat ik es die handleiding van dat Soyoez-ding doornemen. Nooit weg als ik weet waar al die knoppen voor zijn. O ja, en laat ik meteen efkes kijken waar we nu eigenlijk héén gaan!"

Maar goed, aan de andere kant schijnt onze volgende Nederlandse astronaut nog steeds niet omhoog te kunnen vanwege de zuinigheid van onze regering...

U merkt: het wordt mij erg moeilijk gemaakt.
de ruimtebelg

de ruimtebelg

Woensdag 30 Oktober 2002 in categorie Satire

Nederlanders hebben de onhebbelijke gewoonte flauwe grappen over Belgen te maken. Daar heb ik mij altijd zeer tegen verzet, want de Belgen die ik ken zijn bijzonder en prettig. Een mop over de veronderstelde domheid der Belgen valt dus ten prooi aan mijn minachting.
Anderzijds verwacht ik echter wèl enige steun van de zuiderbuur in deze strijd. Dan moeten er natuurlijk géén Belgen zijn die dit beeld van domheid gaan bevestigen!

Want wát hoor ik hedenmorgen op de radio? Er is om 4.11 uur een heuse Belgische Wubbo Ockels per Soyoez-raket de ruimte ingeschoten. Zijn naam is Frank de Winne.
Hé, dat is met terugwerkende kracht verdacht eigenlijk, bedenk ik me nu: vindt u ook niet dat Wubbo Ockels eigenlijk veel Belgischer klinkt dan Frank de Winne? Maar dit terzijde.

De radio laat ons twee Belgen horen die een ruimtequiz hebben gewonnen en daarom de lancering van de ruimtebelg vanaf Baikonoer in het Planetarium mogen volgen. Zij missen de 'count-down', maar zijn gelukkig al snel getuige van beelden van Frank de Winne in de ruimte. Frank zit iets te lezen.
Vraag van de verslaggever aan de quizwinnaars:
"Wat leest ie?"
Antwoord van de astronomisch deskundige quizbelgen:
"Misschien het vluchtplan of de handleiding..."

Ja hoor! Ziet u het voor u? Frank de Winne die, eenmaal gelanceerd, denkt:
"Laat ik es die handleiding van dat Soyoez-ding doornemen. Nooit weg als ik weet waar al die knoppen voor zijn. O ja, en laat ik meteen efkes kijken waar we nu eigenlijk héén gaan!"

Maar goed, aan de andere kant schijnt onze volgende Nederlandse astronaut nog steeds niet omhoog te kunnen vanwege de zuinigheid van onze regering...

U merkt: het wordt mij erg moeilijk gemaakt.
de ruimtebelg

Kwestie van verpakking

Dinsdag 29 Oktober 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname, Verhelderende Gesprekken

Achter de schermen is het hier een bende. Daarom zijn we qua layout even het een en ander aan het opschonen, afwerken, uitmesten, omzetten, indelen, afkrabben, polijsten, schaven en schuren.
Tijdens de verbouwing gaat de wanhoop natuurlijk gewoon door, want makkelijk is zoiets niet.

Mochten wij enige schade aanrichten, dan halen wij die later wel weer in. Dus even geduld a.u.b.

"Moet dat nou altijd met zoveel omhaal van woorden worden gebracht?"
"Ja, dat is leuk, toch?"
"Dus jij kunt niet gewoon zeggen dat hier efkes aan de layout gewerkt wordt?"
"Nee, op deze manier klinkt het veel gewichtiger."
"Zeg toch waarop het staat! Mensen: als hier alles door de war ligt is die amateur weer aan het werk. Komt allemaal goed!"
"Geen wonder dat jij eeuwig en altijd een onderknuppel blijft! Jij kunt niet hoogdravend denken!"

Wat zo'n logo niet teweeg kan brengen!
Kwestie van verpakking

kijk eens aan!

Maandag 28 Oktober 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname

Kijk eens aan: nu tellen we pas écht mee! Dat kan gewoon niet anders wanneer een topontwerper als Frédéric de Vries speciaal voor Verbal Jam een nieuw logo ontwerpt. Wij zijn zo trots als een ouwe aap met een zonnebril!

Natuurlijk was ook de rest van de lay-out dermate in de nopjes met deze nieuwe verschijning dat deze er nog ietwat confuus en in de war van is. Daar wordt aan gewerkt. De oude foto gaat eraf en de menuutjes moeten nog een beetje in het gareel worden geschopt.

En nu niet allemaal bij Frédéric zielig gaan zeuren dat je óók een logo van 'm wilt, want wij leggen dan glashard een openbare lijst aan van kinderachtig jaloerse apen zonder zonnebril.

Verschil moet er zijn tenslotte...
kijk eens aan!

Jankende treurwilg

Zondag 27 Oktober 2002 in categorie Milieu, flora, fauna

Op deze grijze middag teistert een tierende herfststorm de plantsoenen, ontdoet daarbij de takken van de laatste bladeren en buigt de tengere berkenstammen bijkans tegen 't gras. Op vol vermogen raast hij tussen de gebouwen door.
Al vele jaren staat er een grote treurwilg depressief te wezen aan de voet van de torenflat. Ik begrijp zijn droefenis, want hij groeit niet bepaald op een opwekkende plek, zo pal op de tocht.
Een uurtje geleden knapte er iets in hem. De takken die hij eerder nog schreiend ten hemel hief werden geërgerd weggerukt door de woeste wind. Na een krakende knal hangt nu zijn kroon aan flarden.
De treurwilg staat te janken aan de rand van het water, dikke tranen plengend in de sloot. Want hij weet wie deze week gaan komen: de mannen met de kettingzaag.

Jankende treurwilg

Russisch badwater

Zondag 27 Oktober 2002 in categorie Politiek & Maatschappij

De Tjetsjeense terroristen zijn in de vroege zaterdagmorgen gedood, waaronder leider Mowsar Barajev. Eergisteren berichtte ik nog over de persoonsverwarring met zijn oom Arbi Barajev. Dat schept dan eindelijk duidelijkheid, want nu zijn ze tenminste allebei wijlen.

De gijzelaars in het Moskouse theater zijn 'bevrijd'. Helaas lang niet allemaal, want door de drieste aanpak van de veiligheidstroepen werd het kind met het badwater weggegooid. Of in de Russische variant: de gijzelaar in het gifgas gesmoord. Tientallen gijzelaars lieten het leven, waarschijnlijk door toedoen van het gas.
President Poetin zal gedacht hebben: een mooie gelegenheid om dit middeltje eens uit te proberen...

Want zo cynisch zijn wij dan ook wel weer.
Russisch badwater

Vergeten voorbehoedmiddel

Zaterdag 26 Oktober 2002 in categorie Lijf en ledematen

Het Chemisch Weekblad las ik nooit. Ik dacht altijd dat het veel te moeilijk was voor mijn alfa-hersentjes en dat ik beter mijn toevlucht kon nemen tot de 'Kijk'. Tot vandaag. Vandaag ontdekte ik dat mijn brein weliswaar inderdaad de aansluiting miste met het grootste deel van de artikelen, maar dat er ook begrijpelijke interessante dingetjes in stonden. Dus voortaan blader ik het tóch even door. Want anders mis ik van die lekker behapbare weetjes, zoals over dat vergeten voorbehoedmiddel.

Sommige dames onder u zullen nu zeggen: "So what? Big deal! Komt best wel eens voor dat ik die pil vergeet in te nemen!"
Nee, nee, dames en ook heren: u zit op het verkeerde spoor. Het vergeten voorbehoedmiddel betreft een contraceptief dat eeuwenlang populair was, maar nu volkomen uit beeld is. Citroensap. U leest het goed: citroensap.
Citroensap schijnt effectief te zijn tegen zwangerschap en zelfs tegen hiv-besmetting. Althans volgens het Chemisch Weekblad, dat hieromtrent de Australische wetenschapper Short citeert.

Citroensap, zo lees ik met almaar roder wordende oortjes, heeft een verlammend effect op de zaadcellen en vermindert de activiteit van het hiv-virus dramatisch. Het verhaal wordt zelfs nóg sappiger, maar dat is te verwachten met citroenen. Want zelfs de historische versierder Casanova wordt ten tonele gevoerd. Die duwde de dames eigenhandig een stuk citroen in de baarmoedermond alsvorens hen te bespringen.

O ja, heren: ga nu niet direct voortvarend en enthousiast een fles Dubro Citron in haar leegwringen. Dat is weliswaar zacht voor de handen en wie weet ook voor de genitaliën, maar het schuimt als een gek. Wetenschapper Row doet het liever met citroensap in een spons.

Ik zie u ietwat huiveren. Dat had ik nu ook! Brrrr: dat wordt tandenknarsend klaarkomen!

[De meer wetenschappelijk verantwoorde bron: Chemisch Weekblad, 26-10-02, blz. 13]

Schat, wat ruik je lekker fris!
Vergeten voorbehoedmiddel

West-East, the musical

Vrijdag 25 Oktober 2002 in categorie Religie, Politiek & Maatschappij

Het zou wel eens kunnen zijn dat wij afstevenen op een nieuwe godsdienstoorlog. Een oorlog tussen 'het westen' en de radicale krachten in de Islam. In zekere zin is deze oorlog sinds 11 september vorig jaar al gaande, maar je ziet hem telkens een stapje verergeren.

West-East, the musical Lees verder...

West-East, the musical

Vrijdag 25 Oktober 2002 in categorie Politiek & Maatschappij, Media

Het zou wel eens kunnen zijn dat wij afstevenen op een nieuwe godsdienstoorlog. Een oorlog tussen 'het westen' en de radicale krachten in de Islam. In zekere zin is deze oorlog sinds 11 september vorig jaar al gaande, maar je ziet hem telkens een stapje verergeren.

De gijzeling in Moskou brengt Tsjetsjenië weer nadrukkelijker in beeld. Tsjetsjeense krijgsheren zijn flink geradicaliseerd in hun Islamitische godsdienstbeleving en onderhouden volgens zeggen banden met Al-Qaida. En wanneer Bush straks Iraq aanvalt is er weer een regio bij waar God en Allah met elkaar in de clinch gaan.

Ondertussen begrijpt de gewone televisiekijker niets meer van dit alles. Ondanks het feit dat we worden overvoerd met informatie weten we vrijwel niets. Wanneer straks de godsdienstoorlog uitbreekt weten we feitelijk niet eens waardoor dat precies komt. Internationale persbureaus bepalen wat nieuws is in de wereld en de media zijn in belangrijke mate afhankelijk van de door hen aangeleverde informatie. Maar is die informatie juist?

Een voorbeeld van verwarring. Als leider van de gijzeling in het theater te Moskou wordt genoemd Mowsar Barajev. De BBC Worldservice meldde op de radio als saillaint detail dat deze Mowsar Barajev verondersteld werd gesneuveld te zijn, maar nu dus toch blijkt te leven. Hij zou een berucht kidnapper zijn die in 1997 vier westerse technici had ontvoerd en omgebracht. Er was tien miljoen dollar losgeld geboden, maar Mowsar ging liever in op het aanbod van Bin Laden, die 30 miljoen bood voor het vermoorden van de technici. Dat is dus een grote boef, een terrorist die alleen op geld uit is en beslist geen vrijheidsstrijder. Nu zal het geen prettige jongen zijn, maar Mowsar wordt iets aangewreven dat hij niet heeft gedaan.

Enig speurwerk levert namelijk op dat niet Mowsar Barajev als dader van deze ontvoering en moord bekend staat, maar de beruchte Arbi Barajev! En dát is degene die gesneuveld is. Dus zitten wij verward bij televisie en radio en vragen ons af: wie is nu wie, gaat het tóch om dezelfde persoon, familie, wie is er nu dood en wie levend? Pas vandaag hebben de persbureaus hun huiswerk af: Moswar is de neef van Arbi. Het NOS journaal brengt het met een vanzelfsprekendheid alsof ze het altijd al geweten hadden.
Hoe het ook zij: de verbinding tussen het drama in Moskou en Al-Qaida is gelegd en of die Tsjetsjeen nu Mowsar of Arbi heet doet eigenlijk niet terzake.

Als Bush nu wegblijft uit Iraq, Israël uit Palestina en Rusland uit Tsjetsjenië, dan kunnen wij ons straks beter concentreren op Venlo. Want we krijgen het nog druk genoeg om daar de katholieken en moslims uit elkaar te houden.

De musical blijkt omgedoopt in West-East.
West-East, the musical

Beschaafd barbaars

Vrijdag 25 Oktober 2002 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten

Kom ik nu erg chagrijnig over als ik constateer dat wij weer afglijden naar het barbarendom? Voor zover wij dit ooit te boven zijn gekomen dan. Want wij kunnen toch niet met droge ogen volhouden dat wij een beschaafde westerse samenleving zijn wanneer wij bussen bombarderen, Balie opblazen, Palestijnen met de grond gelijk maken, theaters gijzelen, sluipschieten, bejaarden beroven en een onschuldige voorbijganger doodslaan voor de supermarkt. Ik weet dat u nog veel meer voorbeelden weet...

Iets klopt er niet in de evolutieleer...
Beschaafd barbaars

Memo aan collega's

Woensdag 23 Oktober 2002 in categorie Incrowd: over webloggen

  • Bij Hello-Again moeten de planten water hebben, moet er dringend gestofzuigd worden en heeft de kat al een week geen eten gehad. Kortom: de zaak moet nodig eens bijgehouden worden.
  • Bij Detslife dient er olie bijgevuld te worden, want de boel loopt ont-zet-tend traag. Ook kan het toegangsverbod bij het posten van reacties worden opgeheven: Nico is de stad uit.
  • Zijperspace krijgt een aanmaning om nu eindelijk eens dat vreselijke lettertype te veranderen in iets leesbaars.
  • Sikkema moet precariobelasting gaan betalen als hij bepaalde banners permanent vertoont en niet roteert.
  • UDN krijgt eveneens een aanmaning om het lettertype te veranderen, temeer omdat het tegenwoordig in bloed wordt geschreven.
  • Vanzo krijgt van staatswege een cursus begrijpelijk schrijven en commentariëren aangeboden.
  • Druppels wordt aangeraden zijn versleten kraanleertje te vervangen en nu eindelijk eens te beseffen dat je een lekkage niet oplost met Photoshop. Voorts het verzoek aan hem alvorens iets te publiceren zich voortaan bij Verbal Jam in te lezen op de onderwerpen 'Maagden' en 'Bescherming geslachtsdelen'. Wegens het nalaten van bronvermelding hebben wij hem reeds een boete opgelegd.


Dit alles in het besef dat aan Verbal Jam ook nog wel wat mankeert...

Memo aan collega's

Secretaresse van het jaar

Woensdag 23 Oktober 2002 in categorie Brutale brieven

Geagte heer Lodeweik de Waal,

Op de radio roept u op mijn secreeterese in te sture als secreeterese van het jaar. Dat doe ik graag en darom laat ik haar deze brief zelluf tiepe. Bovedien heb ik me eige finger de hele tijd voor iets anders nodug zoals u zal begreipe. Mijn secreeterese heet Bianca en ze is de beste van 't land. Dus u hoef niet verder te zoeke. Bianca heeft errug lekere tiete, een geile kont en ze ken nog beter pijpe als tijpe. Ze is netjes en zorgd alteid dat d'r buro vrij is. Dan ligt er niks in de weg als u begrijp wat ik bedoel. Voor ik 't vergeet: ik wil d'r wel insture, maar ik wil d'r WEL voor viere trug. Anders kome Bianca en ik niet klaar vandaag en dan moet me vrouw vanavont weer hoofpijn hebbe. U ken dat wel dat soort probleme. Die zal u als lijding gevende zelluf thuis ook wel es hebbe. Dus das dan afgesproke.


Met friendeleke groete,
Henk Saadlooser
De Matrassespesjalist BV

O ja: schuift dat trauwens nog wat zo'n secreeterese van 't jaar?

Secretaresse van het jaar

een eigen partij

Dinsdag 22 Oktober 2002 in categorie Politiek & Maatschappij

Ik ga een waardeloos stuk schrijven. Moet kunnen. Want dit stuk is net zo waardeloos als Heinsbroek.

Heinsbroek richt een eigen partij op. Da's een waardeloos idee. Dat ga ik dus óók doen. Sterker nog: laat iederéén in Nederland dat doen. Dan kan men op zichzelf stemmen. Het zal de opkomst bij de verkiezingen zeker enorm vergroten.

Heinsbroek is zó rijk dat hij zich kennelijk verveelt. Hij wil iets omhanden hebben en sticht een eigen clubje. Dan weet hij tenminste zeker dat hij de baas kan spelen. Het zal een nieuwe trend worden: amateurpolitiek, gewoon in vrijetijdskleding, zonder stropdas.

Nu denkt Heinsbroek natuurlijk dat hij van Bomhoff af is. Dat zal hem nog tegenvallen: juist om Heinsbroek te jennen zal Bomhoff lid willen worden van diens partijtje. Ook Wijnschenk mag meedoen, want hij wordt door Heinsbroek 'een goede kracht' genoemd.
Een goede kracht... In dergelijke termen wordt doorgaans gesproken over vakkenvullers en magazijnbedienden. Of was het nu zakkenvullers en magazijnbedienden? Misschien mag Adam Curry ook wel op de lijst. Lijkt me er echt een tiep voor. Maar het lijkt mij eigenlijk toch het beste dat ze allemaal hun eigen politieke partij oprichten. Scheelt een hoop ruzie.

Volgens de Volkskrant gaat het nieuwe partijtje Lijst Nieuwe Politiek heten. Tjonge zeg, dat is een stuk origineler dan de namen van de oude politieke partijen! Echt een belofte voor de toekomst! Nee, doe dán iets van 'Besturen vanuit de Bentley', 'Ongeschoren op het Binnenhof' of 'Regeren zonder Stropdas'. Want die Nieuwe Politiek kennen we nou wel.

Stem nou maar op Verbal Jam. Want voor minder dan vijf zeteltjes doe ik het niet. Hoewel, een vijfzitsbank lijkt me nog wel.
Ziet u wel? Waardeloos stuk.
een eigen partij

broederliefde

Maandag 21 Oktober 2002 in categorie Lijf en ledematen

De vriend die ik als een broer beschouw is plotseling opgenomen in het hospitaal met een heel foute ziekte. Dermate fout dat hij daar binnen kortere of langere tijd aan doodgaat. Maar hoe dan ook te kort om zijn langste tijd al gehad te hebben.

Zo'n onheilstijding komt altijd overwacht en op het verkeerde tijdstip. Heel verkeerd is bijvoorbeeld het ogenblik van wakker gebeld worden op de vroege ochtend van mijn verjaardag. Maar ach, voor dit soort berichten is er nooit een goed moment, dus dan kan het evengoed maar gebeuren wanneer ik tegen mezelf net 'langzallieleven' lig te dromen. Misschien helpt het voor hém ook nog wat, bij nader inzien...

Deze morgen ben ik direct gaan kijken hoe hij er bijligt, mijn broer. Z'n eerste stralingsbombardement kreeg hij met spoed dit weekend al, want er dreigt een hoge dwarslaesie. Ik betreed zaal 2B36 en zie dat hij gelukkig nog monter uit de ogen kijkt, zeker gezien de omstandigheden.

"Dat heb je weer lekker getimed, lul!" zeg ik liefdevol tegen hem. Want zo kunnen wij met elkaar praten, altijd. Ik weet dat hij begrijpt dat in zo'n voor buitenstaanders harteloze zin al mijn angst en ongerustheid ligt besloten. Mijn broer en ik verpakken onze bezweringsformules in harde humortaal. Hij is nog erger dan ik, want hij is het grootste deel van zijn leven al invalide door de psoriasis en rheumatische artritis. Om zoiets te verdragen heeft hij zich het pantser van cynisme moeten aanmeten tegenover het leven en het functioneren van zijn lijf.

Mijn broer en ik hebben allebei geen broers, alleen maar zusters. Daarom hebben wij al jaren geleden besloten elkaars broer te zijn. Mijn moeder reageerde zeer begrijpend en zei alleen maar: "O, da's mooi."

Wij verdroegen elkaars eindeloze gezeik over ontspoorde liefdes, gedonder op het werk en de toestand in de wereld. We wierpen elkaar het touw toe wanneer één van ons zich in de put bevond.

Na krap drie kwartier zeg hij: "Donder nou maar weer op, want ik ben moe."

En ik ga, want ik laat hem toch niet alleen, dat weet hij. Dit keer zal ik een heel lang en stevig touw moeten zoeken, vrees ik...

Kun je de dood op afstand houden met voldoende medeleven?
broederliefde

Broederliefde

Maandag 21 Oktober 2002 in categorie Lijf en ledematen, Persoonlijke notities

De vriend die ik als een broer beschouw is plotseling opgenomen in het hospitaal met een heel foute ziekte. Dermate fout dat hij daar binnen kortere of langere tijd aan doodgaat. Maar hoe dan ook te kort om zijn langste tijd al gehad te hebben.
Zo'n onheilstijding komt altijd overwacht en op het verkeerde tijdstip. Heel verkeerd is bijvoorbeeld het ogenblik van wakker gebeld worden op de vroege ochtend van mijn verjaardag. Maar ach, voor dit soort berichten is er nooit een goed moment, dus dan kan het evengoed maar gebeuren wanneer ik tegen mezelf net 'langzallieleven' lig te dromen. Misschien helpt het voor hém ook nog wat, bij nader inzien...

Deze morgen ben ik direct gaan kijken hoe hij er bijligt, mijn broer. Z'n eerste stralingsbombardement kreeg hij met spoed dit weekend al, want er dreigt een hoge dwarslaesie. Ik betreed zaal 2B36 en zie dat hij gelukkig nog monter uit de ogen kijkt, zeker gezien de omstandigheden.

"Dat heb je weer lekker getimed, lul!" zeg ik liefdevol tegen hem. Want zo kunnen wij met elkaar praten, altijd. Ik weet dat hij begrijpt dat in zo'n voor buitenstaanders harteloze zin al mijn angst en ongerustheid ligt besloten. Mijn broer en ik verpakken onze bezweringsformules in harde humortaal. Hij is nog erger dan ik, want hij is het grootste deel van zijn leven al invalide door de psoriasis en rheumatische artritis. Om zoiets te verdragen heeft hij zich het pantser van cynisme moeten aanmeten tegenover het leven en het functioneren van zijn lijf.

Mijn broer en ik hebben allebei geen broers, alleen maar zusters. Daarom hebben wij al jaren geleden besloten elkaars broer te zijn. Mijn moeder reageerde zeer begrijpend en zei alleen maar: "O, da's mooi."
Wij verdroegen elkaars eindeloze gezeik over ontspoorde liefdes, gedonder op het werk en de toestand in de wereld. We wierpen elkaar het touw toe wanneer één van ons zich in de put bevond.

Na krap drie kwartier zeg hij: "Donder nou maar weer op, want ik ben moe."
En ik ga, want ik laat hem toch niet alleen, dat weet hij. Dit keer zal ik een heel lang en stevig touw moeten zoeken, vrees ik...

Kun je de dood op afstand houden met voldoende medeleven?
Broederliefde

mannen worden knapper

Zondag 20 Oktober 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname

Alwéér een jaar ouder vandaag! Maar ik ga allerminst bij de pakken neerzitten. Niks daarvan! De hele dag klamp ik mij vast aan mijn favoriete drinkbeker en lees de tekst hardop aan mijzelf voor. Als een mantra. Dat helpt!

<%image(beker-man.jpg|196|207|)%>


Een mens moet wát doen om mentaal overeind te blijven...

Gek eigenlijk dat een mens zo'n besef moet hebben van tijd, van lééftijd. Dieren bekommeren zich daar niet om. Die hebben geen benul van zaken als tijd, ouderdom en leeftijdsverschillen.

Ze krijgen ook de kans niet om zich oud te voelen, want zodra ze maar eventjes wat trager worden zijn ze voer voor het volgende niveau in de voedselketen.

Dieren zie je nooit met vlaggetjes, hoedjes en toetertjes een verjaarspartijtje houden. Ja, op stupide felicitatiekaarten. En in Disneyland. Echt weer zo'n ideetje van de mens: medeschepselen voor lul zetten.

Veel mensen denken het voortschrijdend verval te bezweren door hun verjaardag niet meer te vieren. Gewoon stoppen met tellen. Is het u al eens opgevallen dat degenen die dat doen altijd te laat stoppen met tellen?

Leeftijd kun je niet in jaren uitdrukken. Hijs een vent in een pak met stropdas en u ziet wat ik bedoel. Dat is een bij voorbaat verloren zaak.

Leeftijd is beter af te lezen aan de ontdeugendheid van de oogopslag. Dus waag het niet mij de verkeerde vragen te stellen. Let maar op de ogen.

de bodem is nog lang niet in zicht
mannen worden knapper

Sluipschutter

Zaterdag 19 Oktober 2002 in categorie Media, Knipsels

Internet nieuwskrant nu.nl moet het natuurlijk ook hebben van reclame. Vandaag pakte dit wat merkwaardig uit.
In de rechterkolom prijkt een 'still' uit de film The Bourne Identity en die komt zodoende tevens terecht naast het bericht
"Sluipschutter Washington getraind door Al Qaeda".

Is dit nu sluipreclame?
Sluipschutter

Verdwenen lijk

Donderdag 17 Oktober 2002 in categorie Criminaliteit en recht, Media

Soms kom je ergens een uitermate intrigerend zinnetje tegen. Dit keer zag ik er eentje bij nu.nl, aan het eind van het artikel "Verdwenen lijk gevonden in recreatiegebied".

Het bericht gaat over iemand die een ander heeft doodgestoken. "De 31-jarige man gaf als motief voor zijn daad dat hij het niet eens was met de wijze waarop het slachtoffer in het leven stond."
Zou die discussie over normen en waarden nog doorgaan nu Balkenende van het pluche gegleden is? Zo ja, dan adviseer ik u toch te gaan oppassen met de manier waarop u in het leven staat. Iemand zou eens met u van mening kunnen verschillen...

Hoe recreëert een lijk eigenlijk?
Verdwenen lijk

necrologie lpf

Donderdag 17 Oktober 2002 in categorie Media

Het kabinet Balkenende is gisteren gevallen, hoewel ik me afvraag hoe iets dat nooit van de grond is gekomen überhaupt kan vallen.
Het is ongelooflijk hoeveel tijd we in dit land hebben zitten verdoen aan het zooitje ongeregeld van de LPF. Niemand hoefde te 'voorspellen' dat dit allemaal niet goed zou gaan. Iedereen wist het. Vanaf het begin.
Nu de LPF op sterven na dood is, halen we de necrologie maar vast uit de kast.
Een kleine selectie uit het Verbal Jam archief:
  1. onzindelijk (1)
  2. onzindelijk (2)
  3. onzindelijk (3)
  4. ons soort mensen
  5. opgeblazen
  6. kabinetscrisiskabinet

Dat is toch het aardige van het logmedium: je kunt je eigen gelijk nog eens terughalen. Het is ronduit boeiend om dit alles terug te lezen. Vandaag sta ik mijzelf enig leedvermaak toe...
politiek blijkt geen kwestie van gezond verstand
necrologie lpf

Kabinetscrisiskabinet

Woensdag 16 Oktober 2002 in categorie Politiek & Maatschappij

Minister Bomhoff heeft zojuist zijn ontslag ingediend. Heinsbroek taait ook af. Dat zal een kabinetscrisis betekenen. Hoewel, door de egostrijd binnen de LPF is er al sinds het aantreden van dit kabinet sprake geweest van een kabinetscrisis.
Wie had het ook alweer over de puinhopen van Paars? Lijst Pim Fortuyn begraaft de Grote Leider postuum nog eens een keertje onder de eigen puinhoop, waarvan de omvang die van Paars verre in de schaduw stelt.

Lijst Puinhoop Fortuyn
Kabinetscrisiskabinet

uitvaren

Dinsdag 15 Oktober 2002 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten

[ietwat contemplatief, maar lees nou maar...]

Bij een land met een rijke scheepvaarttraditie horen nautische metaforen. Heden is Prins Claus onder Jezus' hoede uitgevaren en direct naar de kelder gegaan. Hij ging in grootse stijl. Indien u dit met droge ogen heeft aangezien loopt u grote kans dat men later bij uw begrafenis ook geen traan zal laten. Dat is nu eenmaal het lot van een gevoelsarm mens.

U bent getuige geweest van de kracht en de noodzaak van 'het ritueel'. Daar zijn wij tegenwoordig minder sterk in, rituelen. De gemiddelde gewone burger wordt binnen een half uurtje ondergespit of in de oven geschoven. Dat is slecht voor de rouwverwerking.

De kerkelijken hebben het beter geregeld. Tijdens een uitvaartdienst wordt een ritueel opgevoerd dat het verdriet in goede banen leidt, de tranenstroom via een religieus greppeltje netjes afvoert naar de alles absorberende hoopgevendheid van het hiernamaals. Zalvende woorden stellen de nabestaanden gerust: de dode is u slechts vooruitgegaan, u zult hem weer ontmoeten in een beter oord.

Dat hebben ze goed bekeken, daar in huize Gods. Zó krijg je de mensen binnen. De taak van de kerk is een hogere macht te verbeelden en daarom wordt alles uit de kast gehaald om deze verbeelding zo imposant mogelijk gestalte te geven.
In dit kader is het kerkorgel een grote sprong voorwaarts geweest. Muziek beroert de emoties tot in elke vezel van het lichaam.

De ultieme bekeringskracht van het orgel kun je ervaren in St. Paul's Cathedral te Londen. De orgelpijpen aldaar zijn in de koepelvormige kerk quadrafonisch opgesteld, waardoor de orgelmuziek tot in het diepst van de ziel doordringt. Staande op de 'whispering gallery' word je dermate geroerd door de imposantheid van de muziek, dat de tranen vanzelf komen. De klanken overspoelen je emoties. Elk nuchter en rationeel verzet is kansloos. Dit is iets dat je nog nooit hebt gevoeld, nog nooit hebt ervaren. Het emotioneel orgasme door het orgel.

Dan realiseer je je de overtuigingskracht die het orgel in de loop der eeuwen op het gewone volk moet hebben gehad, het magnetisch machtsvertoon van God himself, die als een Superrattenvanger van Hamelen de ongelovige het kerkportaal inlokt.

De tweede indrukwekkende verleiding is het koor. Letterlijk naar goddelijke hoogten gestuwd door de composities van Bach. Heeft u wel eens vlak naast een meerstemmig zingend koor gestaan? De allesomvattende klank lijkt direct verbonden met het binnenste van de emotie, het hart springt op als bij een eerste verliefdheid, de tonen vlinderen door uw maag en buik. De akoestiek neemt bezit van het innerlijk.

En tenslotte is daar de kracht van het woord. De kracht van het woord bestaat alleen bij de gratie van de gave van het woord. Ik spreek hier niet noodzakelijkerwijs over Het Woord, maar over de mens die via het woord troost, vreugde of inspiratie kan bieden. Dat is wat mij betreft dan niet het woord van dominee Terlinden, maar wél dat van Huub Oosterhuis. Hij vindt de juiste woorden, treft de juiste toon. Et c'est le ton qui fait la musique. Waarmee ook het woord weer met muziek verbonden blijkt te zijn.

Maar goed, het kóst dan ook wel een paar centen, zo'n ritueel. Wij gewóne stervelingen zullen het straks met minder moeten doen...

In elk geval ligt Claus er nu weer netjes bij.
uitvaren

Uitvaren

Dinsdag 15 Oktober 2002 in categorie Royalty

[ietwat contemplatief, maar lees nou maar...]

Bij een land met een rijke scheepvaarttraditie horen nautische metaforen. Heden is Prins Claus onder Jezus' hoede uitgevaren en direct naar de kelder gegaan. Hij ging in grootse stijl. Indien u dit met droge ogen heeft aangezien loopt u grote kans dat men later bij uw begrafenis ook geen traan zal laten. Dat is nu eenmaal het lot van een gevoelsarm mens.

U bent getuige geweest van de kracht en de noodzaak van 'het ritueel'. Daar zijn wij tegenwoordig minder sterk in, rituelen. De gemiddelde gewone burger wordt binnen een half uurtje ondergespit of in de oven geschoven. Dat is slecht voor de rouwverwerking.

De kerkelijken hebben het beter geregeld. Tijdens een uitvaartdienst wordt een ritueel opgevoerd dat het verdriet in goede banen leidt, de tranenstroom via een religieus greppeltje netjes afvoert naar de alles absorberende hoopgevendheid van het hiernamaals. Zalvende woorden stellen de nabestaanden gerust: de dode is u slechts vooruitgegaan, u zult hem weer ontmoeten in een beter oord.

Dat hebben ze goed bekeken, daar in huize Gods. Zó krijg je de mensen binnen. De taak van de kerk is een hogere macht te verbeelden en daarom wordt alles uit de kast gehaald om deze verbeelding zo imposant mogelijk gestalte te geven.
In dit kader is het kerkorgel een grote sprong voorwaarts geweest. Muziek beroert de emoties tot in elke vezel van het lichaam.

De ultieme bekeringskracht van het orgel kun je ervaren in St. Paul's Cathedral te Londen. De orgelpijpen aldaar zijn in de koepelvormige kerk quadrafonisch opgesteld, waardoor de orgelmuziek tot in het diepst van de ziel doordringt. Staande op de 'whispering gallery' word je dermate geroerd door de imposantheid van de muziek, dat de tranen vanzelf komen. De klanken overspoelen je emoties. Elk nuchter en rationeel verzet is kansloos. Dit is iets dat je nog nooit hebt gevoeld, nog nooit hebt ervaren. Het emotioneel orgasme door het orgel.

Dan realiseer je je de overtuigingskracht die het orgel in de loop der eeuwen op het gewone volk moet hebben gehad, het magnetisch machtsvertoon van God himself, die als een Superrattenvanger van Hamelen de ongelovige het kerkportaal inlokt.

De tweede indrukwekkende verleiding is het koor. Letterlijk naar goddelijke hoogten gestuwd door de composities van Bach. Heeft u wel eens vlak naast een meerstemmig zingend koor gestaan? De allesomvattende klank lijkt direct verbonden met het binnenste van de emotie, het hart springt op als bij een eerste verliefdheid, de tonen vlinderen door uw maag en buik. De akoestiek neemt bezit van het innerlijk.

En tenslotte is daar de kracht van het woord. De kracht van het woord bestaat alleen bij de gratie van de gave van het woord. Ik spreek hier niet noodzakelijkerwijs over Het Woord, maar over de mens die via het woord troost, vreugde of inspiratie kan bieden. Dat is wat mij betreft dan niet het woord van dominee Terlinden, maar wél dat van Huub Oosterhuis. Hij vindt de juiste woorden, treft de juiste toon. Et c'est le ton qui fait la musique. Waarmee ook het woord weer met muziek verbonden blijkt te zijn.

Maar goed, het kóst dan ook wel een paar centen, zo'n ritueel. Wij gewóne stervelingen zullen het straks met minder moeten doen...

In elk geval ligt Claus er nu weer netjes bij.
Uitvaren

omo wast man de oren

Dinsdag 15 Oktober 2002 in categorie Satire

Wasmiddelmaker Omo heeft 'de was' tot meetlat van de mannelijke emancipatie verheven. Dus heren: doe de test bij Omo en kijk of u erin slaagt als prins op het witgewassen paard uit de wastunnel te komen!
Eigenlijk is de test bedoeld voor vrouwen, die vervolgens hun echtgenoot met een filmpje op hun huishoudelijk falen kunnen wijzen. Maar een gewaarschuwd man telt voor twee, hetgeen later nog handig van pas kan komen bij de verdeling van de kutklussen in huis.

Omo gaat blijkbaar een beetje op de Benetton-toer, maar dan in benepen polderstijl. Maatschappelijk onrecht verbinden aan het produkt, dát werk.
Omo kan zich daar beter verre van houden. Vrij vertaald betekent 'United Colors of Benetton' zoveel als: de doorgelopen kleuren van Benetton. Het lijkt me sterk dat Omo zich daarmee wil associëren.

De campagne 'Waarom was ik nog voor jou?' heeft u vast al in de reclameblokken voorbij zien komen.
Omo bekijkt in de test aan de hand van een zevental vragen hoe de zorgtaken bij u in huis zijn verdeeld. Want Omo staat achter u, dames! Onderzoekster Miranda Jansen heeft vastgesteld dat de vrouw nog steeds de was doet! En dat gaat Omo eens even voor u veranderen.

Omo moet nódig wat zeggen! Dat is toch wel een grove onbeschaamdheid, een regelrechte gotspe! Echt de limit! Wie lopen er sinds het eerste STER-blok op 2 januari 1967 bij uitstek de stereotype rolpatronen te bevestigen? Wie bleven stug elke emancipatorische ontwikkeling ontkennen? Precies: de wasmiddelenfabrikanten!

Ik was al jaren met Witte Reus, dat is meer macho.
omo wast man de oren

Omo wast man de oren

Dinsdag 15 Oktober 2002 in categorie Media

Wasmiddelmaker Omo heeft 'de was' tot meetlat van de mannelijke emancipatie verheven. Dus heren: doe de test bij Omo en kijk of u erin slaagt als prins op het witgewassen paard uit de wastunnel te komen!
Eigenlijk is de test bedoeld voor vrouwen, die vervolgens hun echtgenoot met een filmpje op hun huishoudelijk falen kunnen wijzen. Maar een gewaarschuwd man telt voor twee, hetgeen later nog handig van pas kan komen bij de verdeling van de kutklussen in huis.

Omo gaat blijkbaar een beetje op de Benetton-toer, maar dan in benepen polderstijl. Maatschappelijk onrecht verbinden aan het produkt, dát werk.
Omo kan zich daar beter verre van houden. Vrij vertaald betekent 'United Colors of Benetton' zoveel als: de doorgelopen kleuren van Benetton. Het lijkt me sterk dat Omo zich daarmee wil associëren.

De campagne 'Waarom was ik nog voor jou?' heeft u vast al in de reclameblokken voorbij zien komen.
Omo bekijkt in de test aan de hand van een zevental vragen hoe de zorgtaken bij u in huis zijn verdeeld. Want Omo staat achter u, dames! Onderzoekster Miranda Jansen heeft vastgesteld dat de vrouw nog steeds de was doet! En dat gaat Omo eens even voor u veranderen.

Omo moet nódig wat zeggen! Dat is toch wel een grove onbeschaamdheid, een regelrechte gotspe! Echt de limit! Wie lopen er sinds het eerste STER-blok op 2 januari 1967 bij uitstek de stereotype rolpatronen te bevestigen? Wie bleven stug elke emancipatorische ontwikkeling ontkennen? Precies: de wasmiddelenfabrikanten!

Ik was al jaren met Witte Reus, dat is meer macho.
Omo wast man de oren

Opgewonden

Maandag 14 Oktober 2002 in categorie Altijd handig, Lijf en ledematen

Normaal zou ik hier geen enkele aandacht aan besteden. Het niveau van deze site wordt namelijk streng bewaakt. Een populair wetenschappelijk artikeltje moet echter kunnen. Door het stuk Vibratornijd van collega Sufmans kreeg ik ineens een briljant idee! Mijn brainwave zal een gat in de markt vullen, en dat is nog dubbelzinnig uitgedrukt, zoals hieronder zal blijken.

In voornoemd stuk wordt ingegaan op de klacht dat vibrators zoveel batterijen gebruiken en dat als gevolg hiervan regelmatig door de vrouw des huizes de krachtcelletjes uit de afstandsbediening worden ontvreemd.

De oplossing is even simpel als geniaal:
de opwindvibrator, om het opnieuw maar eens dubbelzinnig uit te drukken.
Uiteraard doel ik niet op ouderwetse opwindmechanismen zoals men vroeger aantrof in hippende metalen kikkertjes van Japanse makelij, die met een sleuteltje tot actie werden opgedraaid.

Nee, we pakken het eigentijds aan. De opwindvibrator kan werken volgens het principe van de door Trevor Baylis ontwikkelde Opwindradio, ook wel 'zwengelradio' genoemd. De naam 'zwengelvibrator' klinkt echter een beetje lullig, dus we houden het op 'opwindvibrator'.

Het mooie is dat de opwindvibrator, net als de radiovariant, ook eindelijk de vrouwen in ontwikkelingslanden aan hun trekken kan doen komen.
Op de meest afgelegen plekken van deze aardbol, verstoken van energie, wordt nu zelfs de eenzaamste vrouw aan haar gerief gebracht! En in de high-speed stand valt er misschien ook nog wel een vuurtje mee te maken, ongeveer zoals de indianen deden.

Over indianen gesproken: wist u dat die de oorspronkelijke uitvinders zijn van de vibrator? Zoals u weet maakten de indianen vuur door een vertikaal stokje in wat houtsnippers door middel van een touwtje in snel ronddraaiende beweging te brengen.
Maar alvorens dát werd ontdekt, zat er aanvankelijk zo'n indianenvrouwtje met een stokje en een touwtje te trachten heel ergens anders het vuurtje op te stoken. Ziet u het een beetje voor u?

Helaas: kennelijk werd de opgewekte beweging toch in een verkeerd soort energie omgezet, vandaar dat de vuur-toepassing uiteindelijk veel bekender is geworden.

Goed, terug naar het onderwerp: de opwindvibrator in moderne vorm. Lijkt het u wat, dames? Dan vraag ik namelijk patent aan. Ai, ik zie nu dat men in de middeleeuwen al zo'n ding had, blijkbaar... Maar dat zal dan toch wel het niveau van 't hippende kikkertje zijn geweest.
Ik had ook nog een vibrafoon willen uitvinden, maar die bestaat al in diverse vormen. Zowel als muziekinstrument als mobieltje. Ik begrijp nou ook ineens waarom die kleine kekke Nokiaatjes zo in trek zijn. Wat is het toch een doortrapt stelletje ondeugden daar in Finland...

Wat spookte Milton Jackson eigenlijk uit met die vibrafoon?
Opgewonden

Groeten uit Israël

Maandag 14 Oktober 2002 in categorie Israël en het Midden-Oosten

Zo af en toe stuurt premier Sharon collega Arafat nog wel eens een kaartje:

Kwestie van het juiste moment kiezen...
Groeten uit Israël

opgewonden

Maandag 14 Oktober 2002 in categorie Satire

Normaal zou ik hier geen enkele aandacht aan besteden. Het niveau van deze site wordt namelijk streng bewaakt. Een populair wetenschappelijk artikeltje moet echter kunnen. Door het stuk Vibratornijd van collega Sufmans kreeg ik ineens een briljant idee! Mijn brainwave zal een gat in de markt vullen, en dat is nog dubbelzinnig uitgedrukt, zoals hieronder zal blijken.

In voornoemd stuk wordt ingegaan op de klacht dat vibrators zoveel batterijen gebruiken en dat als gevolg hiervan regelmatig door de vrouw des huizes de krachtcelletjes uit de afstandsbediening worden ontvreemd.

De oplossing is even simpel als geniaal:
de opwindvibrator, om het opnieuw maar eens dubbelzinnig uit te drukken.
Uiteraard doel ik niet op ouderwetse opwindmechanismen zoals men vroeger aantrof in hippende metalen kikkertjes van Japanse makelij, die met een sleuteltje tot actie werden opgedraaid.

Nee, we pakken het eigentijds aan. De opwindvibrator kan werken volgens het principe van de door Trevor Baylis ontwikkelde Opwindradio, ook wel 'zwengelradio' genoemd. De naam 'zwengelvibrator' klinkt echter een beetje lullig, dus we houden het op 'opwindvibrator'.

Het mooie is dat de opwindvibrator, net als de radiovariant, ook eindelijk de vrouwen in ontwikkelingslanden aan hun trekken kan doen komen.
Op de meest afgelegen plekken van deze aardbol, verstoken van energie, wordt nu zelfs de eenzaamste vrouw aan haar gerief gebracht! En in de high-speed stand valt er misschien ook nog wel een vuurtje mee te maken, ongeveer zoals de indianen deden.

Over indianen gesproken: wist u dat die de oorspronkelijke uitvinders zijn van de vibrator? Zoals u weet maakten de indianen vuur door een vertikaal stokje in wat houtsnippers door middel van een touwtje in snel ronddraaiende beweging te brengen.
Maar alvorens dát werd ontdekt, zat er aanvankelijk zo'n indianenvrouwtje met een stokje en een touwtje te trachten heel ergens anders het vuurtje op te stoken. Ziet u het een beetje voor u?

Helaas: kennelijk werd de opgewekte beweging toch in een verkeerd soort energie omgezet, vandaar dat de vuur-toepassing uiteindelijk veel bekender is geworden.

Goed, terug naar het onderwerp: de opwindvibrator in moderne vorm. Lijkt het u wat, dames? Dan vraag ik namelijk patent aan. Ai, ik zie nu dat men in de middeleeuwen al zo'n ding had, blijkbaar... Maar dat zal dan toch wel het niveau van 't hippende kikkertje zijn geweest.
Ik had ook nog een vibrafoon willen uitvinden, maar die bestaat al in diverse vormen. Zowel als muziekinstrument als mobieltje. Ik begrijp nou ook ineens waarom die kleine kekke nokiaatjes zo in trek zijn. Wat is het toch een doortrapt stelletje ondeugden daar in Finland...


Wat spookte Milton Jackson eigenlijk uit met die vibrafoon?
opgewonden

Plezier in je werk

Maandag 14 Oktober 2002 in categorie Waargebeurde verzinsels, Verbale cartoons

Hij verveelde zich te pletter, eerlijk gezegd. De laatste tijd gebeurde er weinig spannends meer. Ze dreigden wel, maar verder niks.
Hij had gewoon te weinig omhanden. Af en toe een rondje langs de paleizen. Een paar tegenstanders ophangen. Maar die moest je tegenwoordig met een lantaarntje zoeken. Ze waren gewoon op!

Plezier in je werk Lees verder...

Ontwikkelingen

Zondag 13 Oktober 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname

Ik mag u weer de volgende ontwikkelingen melden:

Ontwikkelingen

de drol

Zaterdag 12 Oktober 2002 in categorie Gozertje

Ik voelde mij erg trots vandaag. Wij hebben gelukkig zo'n ouwe wc waarin je je drol nog kunt bekijken. Niet zo eentje dus waarbij ie direct onder water verdwijnt. Dat vind ik niks. Ik krijg altijd een natte kont als ie valt.

Ik was trots omdat mijn drol vandaag rechtop stond! Als een paal! Ik heb er een hele tijd naar staan kijken, want dat had ik nog nooit meegemaakt. Het was gewoon zonde om door te trekken.



Eigenlijk wilde ik hem aan mijn vader en moeder laten zien. Of er een foto van maken. Misschien zou ik wel een prijs kunnen winnen met zo'n foto. Maar dat durfde ik toch niet goed. Niet iedereen hoeft mijn drol te zien. Ik zie me al staan bij de prijsuitreiking...

Dus daar sta je dan met je hand aan de trekker. Spoel ik hem nou door of niet? Moeilijk hoor, dat soort beslissingen. Want misschien maak ik dat wel nooit meer mee.

Ik heb er dus maar zo lang mogelijk van genoten. In m'n eentje. de drol

De radio luistert niet

Zaterdag 12 Oktober 2002 in categorie Media

Heeft u wel eens in de Tros Nieuwsshow gezeten? Dat radioprogramma op zaterdagochtend, met Mieke van der Weij en Peter de Bie?
Ik wel. Meerdere keren zelfs. En ik hield er steeds een behoorlijk gefrustreerd gevoel aan over.

Weet u wat het is? Ze luisteren gewoon niet naar je! Er komen allerlei onderwerpen aan de orde, maar je komt er niet tussen bij die lui! Ik wil dan mijn mening geven, maar ze kletsen gewoon dwars door mij heen. En die blaaskaak van een Martin Ros mag wél altijd eindeloos doorwauwelen, dat is nog het ergste. Ik probeer telkens iets te berde te brengen, maar het lijkt wel of ze me expres negeren. En anderen komen wèl aan het woord. Alsof die zoveel zinnigs te melden hebben! Echt zonde van de zendtijd!

Maar goed, het is ook een beetje mijn eigen schuld. Moet ik maar niet met de wekkerradio aan in slaap vallen...
In 't vervolg maar afstemmen op een muziekzender. Hoewel...
Lig ik natuurlijk weer in mijn halfslaap méé te zingen.

Ik kan me er nóg over opwinden!
De radio luistert niet

Dankwoord

Vrijdag 11 Oktober 2002 in categorie Incrowd: over webloggen, Royalty, Voor de Notulen & Ter Kennisname

Voormalig vorstin Juliana sprak na elk jubileum of andere festiviteit altijd een dankwoord uit aan het Nederlandse volk. Steevast liet zij daarin weten alle reacties 'hartverwarmend' te hebben gevonden. Waarop haar Prins-gemaal met Duits accent op de achtergrond papegaaide: "Ja, werkelijk hartverwarmend."

Eertijds schoot ik van dat 'hartverwarmend' reflexmatig in een zenuwkramp. Maar sinds gisteren weet ik beter, kan ik het navoelen: de reacties op het 1-jarig VJ-jubileum waren werkelijk hartverwarmend. En ik kan u niet genoeg bedanken (want dat zei zij meestal óók nog).

Ik heb dan ook de Rijksvoorlichtingsdienst terstond opdracht te geven een communiqué te doen uitgaan. Dan kunnen ze in deze sombere tijden ook eens iets vreugdevols melden: Verbal Jam vond de reacties werkelijk hartverwarmend en woorden schieten tekort om iedereen persoonlijk te bedanken.

De RVD heeft altijd een woordentekort namelijk.
Dankwoord

vandaag: 1 jaar verbal jam

Donderdag 10 Oktober 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname

Vandaag is het feest: Verbal Jam bestaat 1 jaar. De vlag steek ik niet uit, want die mag nu even niet verder dan halfstok. En daar doe ik het natuurlijk niet voor. Slechts een enkeling zou dat misschien terecht vinden, maar die hangt dan z'n eigen vlag maar uit.
Laat u echter niet weerhouden mij uitgebreid te laten weten of u mijn vreugde deelt en waarom dan wel.

Ik heb nog net voor deze verjaardag alle archieven kunnen bijgewerken, dus alles is nu netjes op orde.

Gedurende het afgelopen jaar zijn hier naar schatting vele honderden columns, commentaren, observaties, gedichten, vertellingen, audiostukken, foto's en allerhande bijdehande opmerkingen online gezet.

Voorwaar: ik lijk wel niet goed snik!

Niet om over naar huis te schrijven. Daar zit ik al.
vandaag: 1 jaar verbal jam

Humor van oude heren

Woensdag 09 Oktober 2002 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen

Oude heren hebben een speciaal soort humor. Het viel mij bij Claus ook op. Ik herken het van mijn vader. Natuurlijk gaat dit lang niet op voor alle oude bazen, maar je hebt van die prachtige, feitelijk leeftijdloze mannen. Ze zijn eigenlijk ook nooit bejaard te noemen. Vandaar dat ik ze maar even apart zet als 'oude heren'.

De humor van de oude heren is er een van zelfrelativering, schalks en liefst ontdeugend. Ze bespotten hun eigen zwakheden in het besef dat de beste kansen in hun leven reeds lang verkeken zijn. Ze hebben zich erbij neergelegd, maar laten via kleine baldadigheden merken dat binnen het versleten casco nog steeds een snaakse jongeling schuilt.

Ze zijn vertederend, de oude heren die, wanneer hun vrouw op hen foetert, achter haar rug gekke bekken zitten te trekken.
Met een twinkeling in de ogen, welke met de jaren alleen maar jeugdiger is geworden, sjansen ze nog stiekem een beetje met de jongedames achter de kassa. En zij glimlachen vertederd, die jongedames, voelen zich soms zelfs nog gevleid, een enkele maal tot lichtelijk blozens toe. Met de onschuld van de ouderdom durft zo'n heer wat meer, in de veilige wetenschap dat hij geen kwaad meer kan.

Het is mooi om te zien hoe charme met de jaren rijpt, als een goede volle wijn...

Niets ten nadele van oudere dames overigens...
Humor van oude heren

Humor van oude heren

Woensdag 09 Oktober 2002 in categorie Persoonlijke notities

Oude heren hebben een speciaal soort humor. Het viel mij bij Claus ook op. Ik herken het van mijn vader. Natuurlijk gaat dit lang niet op voor alle oude bazen, maar je hebt van die prachtige, feitelijk leeftijdloze mannen. Ze zijn eigenlijk ook nooit bejaard te noemen. Vandaar dat ik ze maar even apart zet als 'oude heren'.

De humor van de oude heren is er een van zelfrelativering, schalks en liefst ontdeugend. Ze bespotten hun eigen zwakheden in het besef dat de beste kansen in hun leven reeds lang verkeken zijn. Ze hebben zich erbij neergelegd, maar laten via kleine baldadigheden merken dat binnen het versleten casco nog steeds een snaakse jongeling schuilt.

Ze zijn vertederend, de oude heren die, wanneer hun vrouw op hen foetert, achter haar rug gekke bekken zitten te trekken.
Met een twinkeling in de ogen, welke met de jaren alleen maar jeugdiger is geworden, sjansen ze nog stiekem een beetje met de jongedames achter de kassa. En zij glimlachen vertederd, die jongedames, voelen zich soms zelfs nog gevleid, een enkele maal tot lichtelijk blozens toe. Met de onschuld van de ouderdom durft zo'n heer wat meer, in de veilige wetenschap dat hij geen kwaad meer kan.

Het is mooi om te zien hoe charme met de jaren rijpt, als een goede volle wijn...

Niets ten nadele van oudere dames overigens...
Humor van oude heren

Telefoonspam

Woensdag 09 Oktober 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie, Technologie

Het moet toch niet gekker worden! Zojuist word ik gebeld door een computer die zegt dat ze Karin is en dat ik via 0900-1543 nu met Duitsland moet gaan bellen! Kan voor anderhalve eurocent per minuut.

Ja kom zeg! Ik ga toch niet een beetje ins Blaue hinein Deutschland anrufen??? Ze hopen zeker dat ik nu nieuwsgierig word omdat het Karin is. Na, dass kan ja heiter werden! Mooi niet dus!

Moet je tegen een computer of tegen een stem op een bandje beleefd zijn? Laat ik er maar op gokken van niet:
"Donder op Karin! Hau ab!" Ik ken helemaal geen Karin in Duitsland! Dit zijn ongewenste telefonische intimiteiten, unerwünschte telefonische Intimitäten!

Die denkt ook: Claus dood, kunnen we wel effe een potje breken!

Von sowas geh'ich immer ganz an die Decke, ja! Blöde Ziege...
Telefoonspam

Morgen

Woensdag 09 Oktober 2002 in categorie Kort en Tussendoor

Morgen is de grote dag.

Kom dan zeker terug.
Morgen

Overmorgen

Dinsdag 08 Oktober 2002 in categorie Kort en Tussendoor

Overmorgen is het zover...

Wacht maar af.
Overmorgen

cursus rijksvoorlichten

Dinsdag 08 Oktober 2002 in categorie Politiek & Maatschappij

De rijksvoorlichtingsdienst is knudde. Die lui vertellen nooit waarover we werkelijk voorgelicht willen worden. Ze geven zulke summiere communiqués uit dat de roddelbladen de rest er wel bij moeten verzinnen. Wanneer ik vroeger met een opstel van een dergelijke lengte bij de meester kwam, kreeg ik direct een 1 voor de moeite.
Bij de rijksvoorlichtingsdienst denken ze dat ze de privacy van het Koninklijk Huis op die manier het best beschermen. Zo werkt dat niet en zo hoort dat ook niet. Ik zal ze daarom even bijscholen. Wees niet bezorgd: ik houd het door en doorluchtig.

Luister en let op, waarde rijksvoorlichters. De Nederlanders beschouwen het Koninklijk Huis als familie. Vandaar dat de leden van dat KH meestal ook worden aangeduid als 'de Koninklijke Familie'.
Het is niet meer dan menselijk dat men wil weten hoe het met zijn familie gaat. Als er een familielid ziek is of dood gaat wil men dan ook precies weten hoe het er mee is en hoe dat zo is gekomen.
In de normale omgang hoeft men in de familie niet te weten hoe het in de slaapkamer toegaat en wie, wanneer en hoe vaak het met wie doet.
Dát is dus de leidraad die jullie moeten aanhouden: de Koninklijke Familie is ónze familie, of wij of zij dat nu willen of niet. Je zit met elkaar opgescheept.

Neem nu het tragisch verscheiden van oom Claus. Iedereen hield veel van hem en de hele familie wil gewoon weten of hij zacht is heengegaan, of hij daarvoor nog bij kennis was en of hij niet al te zeer heeft geleden. Heel begrijpelijk toch?
En zo'n begrafenis. In de rest van de familie kunnen we alleen maar kiezen tussen begraven en cremeren. Wat blijkt? Oom Claus wordt bijgezet. In een grafkelder onder een kerkvloer te Delft. Daar worden wij als overige familie buiten gehouden.

Dus: wat is dat, bijzetten? Wat gebeurt daar dan precies? Dáár zijn wij toch óók wel eens benieuwd naar! Wordt ome Claus dan op een bijzettafeltje gezet ofzo?
Laat die kelder maar eens van binnen zien op televisie. Want de rest van de familie wil óók wel eens bekijken of Wilhelmina er na veertig jaar nog een beetje netjes bij ligt.
Hoe kan dat eigenlijk: eerst bij gezet worden maar er later ineens zomaar bij liggen? Wat voltrekt zich allemaal in die kelder? Wij hebben het recht te weten hoe de vlag erbij staat. Of staat er geen vlag? En indien wel: moet die zo langzamerhand niet eens gewassen en gestreken worden?

U ziet rijksvoorlichters: vragen te over. Vragen die heel gemakkelijk te beantwoorden zijn en waarvan het heel normaal is dat mensen daar benieuwd naar zijn. Anders krijg je dat gissen, speculeren, roddelen en zelfs kwaadspreken. Want het is een psychologisch feit dat mensen het onbekende invullen met eigen fantasie. Dáár krijg je nou al die praatjes van...

O ja: is hier sprake van verrotting of verdroging?
cursus rijksvoorlichten

Rouwbeklag

Maandag 07 Oktober 2002 in categorie Royalty

Mag ik even mijn rouwbeklag indienen?
Prins Claus vond ik een bijzonder aangename en fascinerende man, laat ik dit voorop stellen. Ik had best eens met hem willen praten.
We krijgen nu te horen dat hij 'zo dicht bij het volk stond'. Welk volk eigenlijk? De bobo's?
Heeft ú wel eens met hem gepraat dan, gewoon bij een borreltje in de kroeg bijvoorbeeld? Hij zou het zelf waarschijnlijk best hebben gewild, maar zo werken die dingen hier toch niet. Dus kom mij niet aan met dit soort onzin.

En nu is het te laat om met hem te praten, hij is dood. Als volk moeten wij nu rouwen. Wij worden stevig in ons nek gegrepen en met onze kop ondergedompeld in de rouw. Alle media schakelen over op Clausrouw en herhalen tot vervelens toe dezelfde fragmenten.
Dat wordt nog wat straks, want er zitten er nóg twee in de wachtkamer.

Ik rouw heus om Claus. Maar mag ik zelf uitmaken hoe? Dat hoef ik niet voorgeschreven te krijgen door de media of door de Rijksvoorlichtingsdienst.
Houd mij maar op de hoogte van het belangrijke nieuws rond Claus en doe verder normaal. In de rest van de wereld gebeurt ook nog van alles. Het leven gaat door, zeggen ze toch? Dat gebeurt tenminste óók als een van onze geliefden het tijdelijke met het eeuwige verwisselt.

Wij moeten rouwen, maar er mag geen economische schade ontstaan. De beurs blijft open. De koersen worden ons gewoon voorgelezen tussen de necrologieën door.

Maar goed, Claus slaakte zijn laatste zucht van verlichting, want nu is hij eindelijk van al dat bekrompen gedoe af. Ik heb gehoord dat de Kilimanjaro tot in de hemel reikt.

Alhier nog voldoende leesvoer voor wie het óók zat is.
Rouwbeklag

Jomanda

Maandag 07 Oktober 2002 in categorie Kort en Tussendoor

Ik kreeg een bestandje toegestuurd, gemaakt in Powerpoint. Ik ben niet zo goed in het ontrafelen van mysteries, dus u mag mij helpen: wát zit hier achter? Hoe doen ze dit?
Download dit bestand (het is virusvrij!) en krab uzelf achter de oren.
Uw oplossingen dan wel frustraties hoor ik graag.

Update: ik ben er inmiddels uit en heb mijzelf hiermede overtroffen. Nu u nog.

Is weer even iets anders dan overleden royalty
Jomanda

Prins Claus overleden

Zondag 06 Oktober 2002 in categorie Royalty

Om 19.00 uur is prins Claus op 76-jarige leeftijd in het AMC overleden. Jammer van zo'n interessante man.

Prins Claus overleden

saddam aleikum

Zondag 06 Oktober 2002 in categorie Satire

Open brief aan de internationale gemeenschap!

"Wij, bestuursleden van de geheime vakbond van dubbelgangers van Saddam Hoessein (GVD SH), delen u mee ons ernstig ongerust te maken over het feit dat onze Grote Leider onlangs plotseling weer in het openbaar is verschenen."
Aldus begon het bericht dat vorige week per email uit Irak werd gesmokkeld.

"Allereerst willen wij rechtzetten dat, in tegenstelling tot wat in de Duitse media werd beweerd, er niet slechts vier dubbelgangers van Saddam Hoessein bestaan, maar wel vierduizend! Hieraan ontleent onze bond zijn bestaansrecht.

Vanwaar deze open brief? Welnu, bij het recente eerste openbare optreden van Saddam Hoessein sinds 1998, is ons gebleken dat onze Grote teringLeider voor geen meter meer op ons lijkt. Onze vierduizend leden hebben in het verleden stuk voor stuk meermalen plastische chirurgie moeten ondergaan om te worden toegelaten tot het ambt van DGL ('Dubbelganger Grote Leider'). Welhaast vergeefs, naar nu blijkt.
De vraag wierp zich dan ook terstond op: Hoe gaan wij dit oplossen? Gaan wij alle vierduizend opnieuw onder het mes of gaat onze Grote prostaatLeider zich gewoon gedeisd houden, zoals afgesproken?

In een eerste reactie heeft het Ministerie van Dictatoriale Zaken (DZ) van Irak, waaronder ons Directoraat Generaal Dubbelgangers Grote Leider valt, laten weten dat wij ons volgende week na het vrijdaggebed weer nuchter dienen te melden bij het Medisch Centrum Bagdad-West voor een upgrade.
Tijdens een spoedvergadering van onze leden zijn wij echter tot de conclusie gekomen dat wij deze opdracht gerust naast ons neer kunnen leggen.
De vergadering ontaardde zelfs in een ongewoon feestelijke gebeurtenis, waarin zang en dans de boventoon voerden. Dit nadat één van onze leden tot een briljant inzicht was gekomen en dit samenvatte in een motie, welke vervolgens met algemene stemmen werd aangenomen.
De strekking van de motie was: "Die ouwe maakt ons niks!"

Wij beschikken namelijk over sterke pressiemiddelen. Wij hoeven onze snor maar te blonderen en de Grote typhusLeider valt door de mand. Ook kunnen wij overgaan tot stotteren in het openbaar. En mocht de Grote pleurisLeider écht vervelend worden, dan zullen wij niet schromen om ons bij belangrijke evenementen een nichterig homo-loopje aan te meten!
Tot ons is het besef doorgedrongen dat wij dus de facto onschendbaar zijn en naar Iraakse verhoudingen onsterfelijk.

Maar het mooiste moet nog komen! Waarschijnlijk als gevolg van ons uitzinnig gefeest tijdens de vergadering, zijn wij waarschijnlijk in een trance geraakt. Hierdoor zagen wij plotseling het licht (allah oe akbar!). Wij zagen dat wij getalsmatig in het voordeel waren! Want wie zegt ons dat die ouwe afgeleefde lul die op de tv verscheen wel de échte Saddam was? Dat kan iederéén wel beweren? Sterker nog: wij beweren dat óók altijd, alle vierduizend! Elk van ons heeft wel eens nonchalant met een jachtgeweer op het balkon gestaan, aan het hoofd van de ministerstafel gezeten, een Koerdisch dorp vergast of pedofielig een klein meisje over de bol geaaid! Dat zegt dus helemaal niks!
En die maffe psychopatische zoon van hem, die Udai, had óók van ieder van ons kunnen zijn. Daar zijn wij allemáál gek genoeg voor!

Zelfs de vrouw van Saddam, Sajida Talfah, weet niet meer wie nu de echte Saddam is. Niet dat dit haar nu veel kan schelen, want in de loop der jaren heeft zij ieder van ons wel een keer over zich heen gehad. Alle vierduizend. Maar als zelfs zij het verschil niet meer merkt...
Dit aspect van het dubbelgangerschap brengt trouwens weer het meest traumatische bij ons boven van de plastische chirurgie die wij indertijd hebben moeten ondergaan. De oorspronkelijke Saddam bleek namelijk slechts voorzien van zo'n heel klein papagaaiensnaveltje. Dit heeft ertoe geleid dat wij indertijd beduidend zijn gekort op ons mannelijk gereedschap.

Wij willen middels deze open brief de internationale gemeenschap, en in het bijzonder de heer Bush, ervan doordringen dat men er nimmer in zal slagen Saddam Hoessein te verdrijven. Zoals ons land wel vaker heeft laten weten: de Democratische Dictatoriale Republiek Irak is Saddam Hoessein! Alleen is dit kennelijk altijd verkeerd geïnterpreteerd. De weledele maar ook weldomme heer Bush moet daarom niet de illusie hebben dat na een aanval op Irak alles in kannen en kruiken is en hij straks vol trots tegen zijn vader kan opscheppen: "It's in the bag, dad!"

Dit gezegd hebbende gaat wij nu over tot het volgende agendapunt van onze ledenvergadering, te weten de voorbereiding van "The Annual Saddam of The Year Contest." Want dat heerlijke evenement staat ook weer voor de deur....

PS: Wij zijn blij dat Saddam geen wijf is, want dan waren wij allen dubbel-gangsters genoemd. Terecht overigens."

Tot zover de open brief.

U ziet: ons wordt dikwijls belangrijke informatie onthouden.
saddam aleikum

Saddam aleikum

Zondag 06 Oktober 2002 in categorie Verbale cartoons, Waargebeurde verzinsels

Open brief aan de internationale gemeenschap!

"Wij, bestuursleden van de geheime vakbond van dubbelgangers van Saddam Hoessein (GVD SH), delen u mee ons ernstig ongerust te maken over het feit dat onze Grote Leider onlangs plotseling weer in het openbaar is verschenen."

Aldus begon het bericht dat vorige week per email uit Irak werd gesmokkeld.

Saddam aleikum Lees verder...

Arafat

Zondag 06 Oktober 2002 in categorie Israël en het Midden-Oosten

Ik heb al enige tijd geen aandacht meer besteed aan het Midden-Oosten conflict. Daarom ben ik blij dat onze correspondent aldaar mij de volgende staatsiefoto van de grote Palestijnse leider Arafat deed toekomen.

Hieruit blijkt weer eens dat Arafats kantoor, noch hijzelf, ook maar enige schade van betekenis heeft opgelopen bij de jongste omsingeling inclusief slooppartij van zijn hoofdkwartier.

U ziet: u moet niet alles geloven wat men op tv laat zien. Er wordt veel gemanipuleerd.
Arafat

Big Brother 2

Zondag 06 Oktober 2002 in categorie Media

Wat ik er zo van hoor is het Big Brother programma niet veel anders dan een nieuwe vorm van beschermd wonen voor zwakbegaafden.

Trouwens: kunnen ze Volkert er niet gewoon bij stoppen? Lijkt me veel goedkoper qua cameratoezicht.

Gaat hij nog winnen ook, let maar op!
Big Brother 2

Big Brother 1

Zondag 06 Oktober 2002 in categorie Criminaliteit en recht, Kort en Tussendoor

Nu blijkbaar tóch al ons internetverkeer wordt gescreend, zou ik zeggen: Overheid, u wéét dus nu dat er gisteren in mijn auto is ingebroken. Hup, er achteraan!

Anders zie ik er het nut niet van in...
Big Brother 1

Voorgaande verrassingen

Zaterdag 05 Oktober 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie, Criminaliteit en recht

Verrassing: Ik kom bij mijn auto en er is een ruit ingeslagen.
Verrassing: Carglass komt helemáál niet naar mij toe, terwijl ik toch De Jong heet (zie reclame).
Verrassing: Carglass doet eerst een stukje Carplastic en pas een halve week later Carglass.
Verrassing: Ik kan vandaag geen aangifte doen op het politiebureau. Want:
Verrassing: Er is een 'Open Dag' op het politiebureau. Leuk. Maar daar kwam ik niet voor.
Verrassing: Tegenwoordig blijk je ook telefonisch aangifte te kunnen doen. Handig. Vraag de folder.
Verrassing: Als je op zaterdag belt om telefonische aangifte te doen, gaan ze je al op dinsdagavond teruggebellen om die op te nemen.

Maar de grootste verrassing is toch wel dat auto-inbrekers altijd zulke gekwadrateerde imbecielen zijn. Ze jatten altijd uitgerekend dat ene waardeloze dingetje waar ze echt niks, maar dan ook he-le-maal niks aan hebben. De rest ligt er dan gewoon nog. Krijgen die lui geen behoorlijke opleiding?

Aan zo'n dwaze dag kan de Bijenkorf niet tippen.
Voorgaande verrassingen

Verrassing

Zaterdag 05 Oktober 2002 in categorie Brutale brieven, Technologie, Waargebeurde verzinsels

Ik kreeg een email van Sandra. Hé, wat leuk! Sandra wil namelijk al tien jaar niks meer van me weten, dus werd ik wel nieuwsgierig wat ze te melden had.
Hi,
I have an incredible offer for you.

Ja, dat herinner ik me nog. Inderdaad ongelooflijk. Alleen: waarom doet ze dat ineens in het Engels?
My boyfriend... Ah, leuk voor haar: ze heeft toch het geluk gevonden met een nieuwe vriend! Een Engelse vriend dus waarschijnlijk.
...was unsatisfied with his penis size.
Shit, is ze er toch nog op achteruit gegaan!
He tried everything to enlarge his penis but nothing was working.
Nou, meestal zit 't in iets kleins hoor, een lekkend ventieltje ofzo. Heeft hij dáár al gekeken?
Finally he found this website. In less then 2 weeks he was seeing noticable results of 2 inches...
Twéé inches? Da's toch mooi 5,08 centimeter! Maar nú zal de rek er wel uit zijn, toch?
...and said it was very easy, all natural, and effective.
Tja, als je van winterwortelen houdt...
More info here: http://webmasters.malemanual.com/in/wito/Y
Ja, euh, die link meldt alleen: Sorry, this partner account has been disabled.
Zal wel een voorzichtige manier zijn om te vertellen dat de penis van je partner het tóch heeft laten afweten, Sandra.

Patricia

Patricia??? Je mag wèl eens efkes navragen Sandra, want volgens mij gaat die gozer van jou vreemd!

Wie het kleine niet eert, is het grote niet weert
Verrassing

Gozertje

Vrijdag 04 Oktober 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname

Gozertje heeft een taalprobleem en hier leest u daar alles over.

moest ik even doorgeven...
Gozertje

rottige woorden

Donderdag 03 Oktober 2002 in categorie Gozertje

We hebben dit schooljaar alwéér meester Kramer! Een hele tijd geleden had ik al eens over hem verteld geloof ik. Dat hij de oudste lul is onder de meesters en dus ook niet kan voetballen.

Van meester Kramer moeten we altijd boeken lezen uit de schoolbibliotheek. En daarna een verslag maken waar het over gaat en wat je ervan vond.
De eerste keer heb ik dat gewoon van de kaft overgeschreven. Daar staat namelijk soms wat iemand van de krant ervan vindt. Dat is heel handig. Wacht, ik zoek het nog effe op...

"Op fascinerende wijze heeft de schrijfster de wereld van de daad en de wereld van de gedachte tegenover elkaar gesteld in dit toekomstverhaal."

Klinkt goed toch? Alleen snapte ik daar eigenlijk dus zelf geen reet van. Ik moest het van Kramer helemaal gaan uitleggen. Wat fascinerend was en zo. Weet ik veel... Is niet echt goed afgelopen die keer.

Gisteren kwam ik in een boek over geschiedenis óók weer zo'n kutwoord tegen. Ik dus vragen aan Kramer wat dat was, een maîtresse... Ik wist niet eens hoe ik dat woord moest uitspreken. Mettresse, zei Kramer. Maar wat wás dat?

Zoek maar op in het woordenboek, zegt ie tegen me. Ja, doei! Daar had ik dus mooi geen zin in. Want hij gaf me dat hele dikke woordenboek, niet het schoolwoordenboekje.
Dus ik denk: laat ik maar wat gokken.

Ik weer naar Kramer toe. Die zegt met zo'n smerige grijns op z'n smoel: "Vertel! Wát is een maîtresse?"
"Een soort matras, meester!"

"Bijna goed," zei ie geloof ik nog. Maar dat kon ik niet goed verstaan, want hij ging ineens de andere kant uitkijken. Maar ik had heus wel in de gaten dat ie me gewoon zat uit te lachen, die kale kunstkop met haar uit z'n oren!

Afijn, misgegokt dus... rottige woorden

opgeblazen

Donderdag 03 Oktober 2002 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen

Aan dat LPF-geruzie ga ik natuurlijk niet al teveel aandacht besteden, hoewel ik mij misschien bedenk wanneer het nóg leuker wordt.

Ik kan voorlopig volstaan met de simpele diagnose: teveel opgeblazen ego's in één kamer. Daar moet je eerst flink wat lucht uit laten lopen om die te laten passen. Maar niks hoor, dit is uiteraard helemaal tegen de natuur van het opgeblazen ego. Liever werkt men enkele andere opgeblazen ego's eruit.

En nóg past het niet! Kun je nagaan hoeveel gebakken lucht er in die fractie zit.
Onvermijdelijk nadert dus het moment dat de hele club zichzelf opblaast.

't is een kwestie van geduld...
opgeblazen

upc service

Dinsdag 01 Oktober 2002 in categorie Even afreageren

Al sinds eind maart heb ik geen abonnement meer bij kabelklungel UPC. Eigenlijk al niet meer sinds eind februari, maar dat konden ze toen blijkbaar emotioneel helemáál niet aan. Zie hiervoor de column 'UPC failliet!'

Tot mijn niet geringe verbazing zit UPC kennelijk nog steeds in de ontkenningsfase waar het onze scheiding betreft. Zo'n zeven à acht maanden later!
Wat blijkt? Ik kan mijn email-account aldaar nog steeds gebruiken! Ook de webpagina's staan nog online.

Dát is nog eens service, zult u zeggen. Ik vrees echter dat het een nieuw bewijs is van de totale chaos in hun administratie...

je zal er maar werken...
upc service

zeg nou zelf

Dinsdag 01 Oktober 2002 in categorie Loze praat

Zeg nou zelf: vindt u het zelf ook eigenlijk een beetje gênant dat op de lulligste stukjes hier de meeste reacties komen? Volgens mij stel ik te hoge eisen aan mezelf... Of aan de lezer, whatever. Zelfs stemmen blijkt teveel moeite voor de meesten. Waar moet 't heen met dit land?
Gelukkig is het héél mooi weer voor deze tijd van het jaar, vindt u ook niet?
U merkt: ik ben vandaag niet te genieten.

Dit is wél een kwaliteitslog, ja?
zeg nou zelf