Luna is smashing

Maandag was ik op toernee met Luna. U begrijpt: ik moest even een paar dagen bijkomen. Luna is waarlijk de Maanische Madonna van het weblogpodium, elektrische vonken spattend uit de speakers. Bij wijze van spreken dan, om u een indruk te geven van haar wijze van spreken. Er ging een wereld voor mij open...

Ik deed de Lunalunch bij Café De Jaren. Een Lunalunch is voor Luna een exotisch Broodje Ondoorgrondelijk en voor mij twee brave broodjes jonge kaas. Broodjes jonge kaas kan ik behappen en begrijpen. Zij zijn inheems, vertrouwd, goedhartig en toch niet al té hartig. Noem het saai, maar ik overleef tenminste.
Ik peinsde: waarom heeft geen etablissement ooit broodjes hagelslag?

Luna kirde bij het weggaan: "Daar zit Joost Zwagerman!"
Daar denk ik het mijne van. Helemaal niet vreemd dat Joost daar zit. Joost zit daar om vreemd te kunnen gáán. Om inspiratie op te doen met af en toe een leuke meid, weet ik toevallig. De moderne literator gaat heus niet meer op een klamme zolderkamer zitten kniezen. Dit terzijde. Ik werd naar de Koning van Zijperspace gevoerd en was onder de indruk van diens vriendelijke charme en gastvrijheid. Ik ontdekte dat uit hamsters bier te brouwen valt. In Zijperspace worden tientallen gebottelde hamsters gehouden, tot grote fascinatie van Luna. Ik wat eveneens geboeid, maar ik lust geen hamsters en dus ook geen hamsterbier.

Luna sleurde mij naar Kitty, stelde mij voor, ik zei 'hello' en dacht meteen daarop 'goodbye'. Mannen mogen dan net kinderen zijn, maar ik zag hier voor mijn ogen gebeuren dat vrouwen wat dat betreft ook behoorlijk in regressie kunnen gaan.
Ok, Luna ging wel schattig in regressie en tegenover dat soort aandoenlijkheid sta je als man machteloos. Je bezit je ziel in lijdzaamheid en laat het Kitty-gedweep gelaten over je heen komen.
In elk geval weet ik nu in welke winkels in Hello-Kitty stuff wordt gedeald, zodat ik mijn vriendin er weg kan houden.

Luna's voorstel tot een rondgang over de wallen wimpelde ik beleefd af. Na Kitty zou dat alleen maar uitdraaien op een anti-climax. Begrijpend loodste Luna mij Café Cubain en liet mij aldaar een beetje bijkomen van het Hello-Kitty trauma. Om mijzelf weer in bedwang te krijgen sloeg ik ferm enkele bacardiglazen jus d'orange achterover. Dit geeft al aan hoe ontregeld ik was, want normaal heb ik -macho als ik ben- liever een stevig glas chocomel.

Ik realiseerde mij dat ik helder diende te blijven, want er stond nog een serieus onderdeel op ons programma: het wederzijds diepte-interview. En dus verzocht ik de barman de jus d'orange te mixen. Eén deel jus op één deel water, of andersom, naar 's kerels eigen goeddunken. Ik verbaasde mij over het feit dat barmensen blijkbaar in staat zijn de meest complexe drankjes te mixen, maar onzeker en glazig staan staren wanneer je ze vraagt jus met water te mengen. Kennelijk toch te moeilijk.

Tijdens het wederzijds diepte-interview leerde ik de vrouw achter Luna kennen. Zachtaardig, huiselijk, lief en meevoelend. Luna is absoluut niet de netslet die sommigen in haar zien. Integendeel, Luna is zedig, monogaam en trouw, zoals een Madonna betaamt. Madonna Luna heeft een geweldige act en staat daarmee terecht aan de top.
Luna had een prachtig cadeau voor me meegebracht: een dolfijn-vibrator. Enigszins trillend van ontroering nam ik hem in ontvangst. Dit was weer eens een staaltje van Luna's buitengewone empathie, haar feilloos vermogen de medemens de weg naar het ultieme geluk te duiden.

Gisteren ben ik even snel op en neer geweest naar Harderwijk. Ik weet nu waarom dolfijnen zo opgewonden kwetteren!

Tags:
de jaren dolfijn hello kitty luna vibrator webloggen zijperspace

Geef een reactie: