Archief: artikelen van
Januari 2002.
Donderdag 31 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Dat reactiegedoe doet het weer niet! Lezer(s): het is niet mijn schuld! Het is extern en gratis en het geeft geen sjoege. Ik kan dus alleen maar lijdzaam afwachten tot het weer werkt. Ik kan geen dwangbevelen laten bezorgen, boedelbeslag laten leggen of bankrekeningen laten blokkeren. Moet ik in zo'n geval welgemeende excuses aanbieden of nietgemeende? Sorry dan maar.
'Forbidden'... En daar zijn wij Nederlanders al zo allergisch voor!
Wie helpt Verbal Jam aan een werkende reactie-mogelijkheid? Geen bloggerscripts ofzo, want dit is hier een ouderwetse site. Wie helpt krijgt een eervolle vermelding in deze kolommen.
Reageer voorlopig maar per email.
Donderdag 31 Januari 2002 in categorie Klein Proza
Wij hebben een weliswaar onuitspreekbare, doch mooie en rijke taal. Maar is onze taal betrouwbaar? Geeft zij de dagelijkse werkelijkheid accuraat weer? Laten we dit even checken.
Heeft u wel eens iemand werkelijk zijn klomp zien breken? Ik wel. Dus dat gaat de goede kant op.
Ooit iemand gezien die een veer in de reet werd gestoken? Zo ja, wat voor veer? En was dit in Nederland of in een indianenreservaat? Of in een garage?
Bent u iemand die van de prins geen kwaad weet? Zo ja, dan bent u de enige in dit land. Zo nee: vertel!
Zijn u wel eens knollen voor citroenen verkocht? Ok, valse vraag, zou ik zelf ook nooit toegeven, want dan moet je wel goed stom zijn om dat verschil niet te weten.
Heeft u wel eens met een tang op een varken geslagen, respectievelijk met uw lul op de sluisdeur of uw kut op Dirk?
Indien ja: kreeg u toen ruzie met de dierenbescherming, de sluiswachter of uw levenspartner?
Lees verder...
Woensdag 30 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
In een narcistische bui, niet in staat tot iets nuttigers, tiep ik wel eens mijn eigen naam in bij google. Kijken of ik niet
te beroemd wordt. Dat soort dingen moet je in de gaten houden, want voor dat je het weet zit je in plaats van vredig googelen zwakbegaafd te giechelen in een 'quiz met bekende Nederlanders en/of Belgen' .
Ik ontdekte mijzelf in de online Volkskrant, maar ik bleek uiteindelijk alleen via de cache van Google bewaard te zijn gebleven:
"WEBWINKEL Online winkelen werd ook dit jaar geen succes. Reclamemakers zochten en vonden een reden waarom shoppen via internet prettiger is. Via weblogger Arnoud de Jong."
Nou, teveel eer. Het Volkskrantenvolk doelde op een filmpje dat toevallig op mijn site staat (die met die uit de fles ploppende kurk). Ach, dit filmpje werd mij ook maar toegestuurd door onze correspondent te Johannesburg.
Voor de rest
stáát er toch een zooi ouwe meuk op die Google zolder! En ook de ene 'Arnoud-wannabee' na de andere. En allemaal houden die zich bezig met activiteiten waar ik absoluut niet mee geassocieerd wil worden.
Neuro Linguistisch Programmeren, doolhoven, scoorkaarten bij de chips, dat soort dingen.
Dus waarschuwing: gij zult mijn naam niet misbruiken! Arnoud de Jong, de enige echte! Registered Trademark. Ik ben de enige Arnoud de Jong die iets belangwekkends doet op internet. Onthoud dat!
Het begint hier te stinken, zou mijn grootmoeder zaliger zeggen. Maar die begreep niets van internet, want dat was er toen nog niet. Toen ze nog leefde hoefde ik dus nog niet aan deze genante zelfverheerlijking te doen om Google te manipuleren.
Anderen in dit land maken wèl serieus werk van het schaamteloos etaleren van hun ijdelheid. Neem die Braakhekke, die gemarineerde varkensleuter, die vette Bros-drol in een hangtobbe. Je kunt de tv niet aanzetten of zijn kleffe mango-kop zapt wel ergens voorbij. Altijd leukig zitten kotsbekken in ranzige kwisjes, in stupide commercials, in lulhannes-panels en niet te vergeten in sluikreclames voor zijn elitaire truttenrestaurant Le Garage. Voor de camera de lolbroek uithangen, maar buiten beeld zijn personeel autoritair lopen afzeiken en koeioneren.
Ik hunker naar de dag dat zijn werkvolk hem gretig roostert boven zijn eigen houtskoolgril. En dat gaan we dan uitzenden tijdens het tussen-de-middag kookprogramma. Want dat wil ik zien: die vetgemeste Braak aan zijn bloedeigen braadspit, energiek rondgewenteld onder luidkeels gezang van boertige liederen.
Maar goed, ik dwaal af...
Waar was ik... O, ja!
Ik zie ook dat mijn internetverleden mij achtervolgt. Brokstukken van sites die ik allang bij de stoeprand had gezet, waar ik het wachtwoord niet eens meer van weet, waar ik niets meer mee te maken wil hebben. Voor eeuwig rondzwevend in cyberspace, als ruimte-afval. Het ganse internet is in vijf jaar vol zwerfvuil komen te liggen. Het begint hier te stinken, zou mijn grootmoeder zaliger wederom zeggen.
Greenpeace kan weer honderd jaar voort.
als iedereen z'n eigen site nou een beetje netjes houdt...
Woensdag 30 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Mijn vriendin leest tegenwoordig via mijn weblog hoe het met me gaat. Ze zit twee meter bij mij vandaan, achter een andere computer. Mijn enige redding is dus haar
nu en
hier op
Loveletters-achtige wijze publiekelijk ten huwelijk te vragen. Hopelijk is dit nog onderhandelbaar, maar ik denk dat ik toch minstens opgezadeld raak met een geregistreerd partnerschap. Deze keer maar geen reactiebutton bij dit stukje. Lijkt me veiliger. Hoewel, ze weet mijn email-adres, dus dat schiet ook niet op.
En ga nu niet laatdunkend lopen doen over de kwaliteit van onze relatie, want we hebben
nooit ruzie. We delen alles met elkaar. Of wacht, ik heb haar nog niet verteld dat ik vorige week ontslagen ben... Bij deze dus, schat!
dat krijg je van al dat webloggen. ben ik toch nog de lul!
Dinsdag 29 Januari 2002 in categorie Satire
Het
pluspack van Windows XP heeft zo'n prachtig aquarium met tropische vissen als
screensaver. Vanmorgen was het even schrikken: er dreef er eentje dood bovenin het beeldscherm. De maanvis.
Wat nu te doen? Typisch Microsoft: natuurlijk weer geen schepnetje bijgeleverd! Doortrekken lukt ook nergens. Ik kan alleen maar hopen dat de resterende twee vissen uiteindelijk het kadaver opvreten.
Die Microsofties denken trouwens toch niet verder dan hun zalmneus lang is. Zo kunt u via de XP site andere vissen bijkopen bij de virtuele visboer. Daar blijkt dat de vis nog immer duur betaald wordt. Namelijk $19,95.
Maar nergens staat extra informatie. Dat is heel lastig, want ik heb nogal wat vragen.
Zoals:
- Is het een mannetje of een vrouwtje?
- Kan ik een paartje kopen en zelf aan het fokken slaan?
- Wat is het aanbevolen maximaal aantal vissen voor een 17 inch monitor?
- Ik heb last van algengroei op de beeldbuis. Kan ik bij u zo'n schrapertje kopen?
- Hoe onderscheid ik de beruchte vissenziekte 'witte stip' van kapotte pixels op een LCD-scherm?
- In Office XP gebruik ik momenteel de kat Lynx als Office Assistent. Kan ik veiligheidshalve, vanwege de vissen, nu beter hond Snuffel nemen?
- Gebruikt mijn monitor extra stroom voor de verwarming van het aquarium?
- Hoe kan ik er zeker van zijn dat het hier niet gaat om internationaal beschermde soorten waarop een importverbod rust?
- Is er voor elke vis een aparte licentie vereist? Zo ja, waar op de vis vind ik dit licentienummer terug?
- Kan ik andere 'skins' downloaden, vooral voor die lelijkerd met die witte ronde schimmelvlekken op zijn pens?
- Duidt die stroom luchtbellen op een lekkende ventilator?
- Kan er een betere lamp in? Het aquarium verduistert om de paar minuten. Nu moet ik steeds de helderheid van mijn scherm aanpassen om nog wat te zien!
- O ja, en wie zorgt er voor de vissen als ik een paar dagen weg ben?
- Waarom zwemmen ze zo sloom? Zijn ze moe?
- Wanneer komt er een ingeblikte versie als kattevoer op de markt?
De laatste vraag stelde ik namens een ander huisdier dat anoniem wenst te blijven.
en waar komt toch die rottige vislucht vandaan?
Maandag 28 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Kan minister Pronk van milieu dat hele Midden-Oosten niet eens tot stiltegebied verklaren?
Wij doen hier in Europa de laatste tijd geen oog dicht met die teringherrie daar!
even niets meer aan toe te voegen
Zondag 27 Januari 2002 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Een Palestijnse vrouw heeft zich opgeblazen in de Jaffastraat te Jeruzalem. Zij is nu martelares. Als beloning wachten in de hemel 27 maagden op haar. Zij is dus lesbisch, want waar doe je het anders voor? Ergens heeft een imam nu slapeloze nachten: hoe leg ik dit nu weer uit?
Zie je, dat krijg je nou met die orthodoxe standpunten!
Zondag 27 Januari 2002 in categorie Satire
Even bijkomen van
'Buitenhof', ons wekelijkse discussieprogramma op
Nederland 3.
Democratie is een mooi ding, maar heeft ook nadelen. De verkiezings-campagne bijvoorbeeld. Dan krijgen wij al die koppen weer op het scherm die we nu juist vier jaar voor straf naar hun Kamer hadden gestuurd. Of kaalkoppen die daarnaar solliciteren, zoals Pim Voortuin.
Vandaag had Buitenhof ondermeer te lijden van
Irrita Zwemstra en
Jan Peter Bijdehand, aan wiens gristelijk gebalk voorlopig geen end komt, vrees ik.
Sportvrouw
Irrita Zwemstra ging er weer helemaal voor: ouderwets gezellig, 'positief', 'heerlijk' en had er weer 'echt zin in'. Zij wil 'dicht bij de mensen staan'. Dat kon nog wel eens benauwd worden.
Bij haar denk ik altijd twee dingen:
a. Ik wou dat ik géén breedbeeld tv had gekocht.
b. "Ik zei nog zó: géén bommetje!"
Geen kunst dat die indertijd zwemkampioene is geweest. Als
zij in het bad springt valt de rest te pletter op de drooggevallen bodem.
Kan ze niet eens te rade gaan bij haar Belgische collega kamerlid Margriet Hermans? Die heeft haar overschot aan postuur tenminste rigoreus aangepakt. Bovendien is Margriet
echt leuk en
echt spontaan.
Irrita Zwemstra staat op nummer 4 van de VVD kandidatenlijst, weten we sinds gisteren. Dit zullen wij op deze plek eens rectificeren, want ons wordt een rad voor ogen gedraaid. Irrita staat ook op nummer 5, aangezien ze met haar omvang met gemak twee kamerzetels in beslag neemt. Zo niet meer. Tijdens de laatste griepperiode zat ze in haar eentje de gehele VVD-fractie te vervangen.
Tja, en dan nog even die
Balkenbrij. Die jonge ouderling met zijn kerkbankenkop en zijn duidelijk foute kapper. Hij heeft deze week met zijn vuist op de kansel geslagen en krachtig gepredikt dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met dat gezever over de multiculturele samenleving. Allochtonen moeten zich maar aanpassen aan onze normen en waarden. Ferm gesproken, Jantje! Wij stellen opnieuw zendelingen aan! Dopen gaan we die hap. Water genoeg hier. Dope ook trouwens. Niks Islam, hallelujaaaa, hoppaaa: de heer is mijn herder en allah is een proleet! Dàt gaan we ze leren op de verplichte taalcursus.
Ik heb nog een beter idee voor je. Hoewel, misschien meer iets voor Pim Voortuin. We laten elke nieuwkomer in Nederland eerst een hoge borgsom storten. Als ze eventueel het land weer verlaten krijgen ze die terug. Natuurlijk onder aftrek van de onvermijdelijke schade die ze hier hebben aangericht. En mochten ze hier wèl blijven dan betalen we daar voorlopig hun eigen bijstandsuitkering van.
Hoe doen we dat trouwens met Maxima? Die dient bij nader inzien tóch als economische vluchteling te worden aangemerkt!
Nog een voorstel. Wellicht kan het nog als addendum bij het CDA verkiezingsprogramma. Wacht dacht je hiervan, Jan-Peter-Balk:
alle religieuzen op inburgeringscursus! Ja, daar val je even stil van, hè? Dat gaat zo:
We richten een nieuw inburgeringsinstituut op, genaamd Pim, hetgeen staat voor
'Protestants Islamitisch Model'.
Dit PIM is opgezet volgens het systeem van modules.
Module 1: hebt uw naaste lief gelijk uzelve.
Module 2: Gij zult niet stelen, straatroven, autokraken, overvallen, zwartwerken, frauderen of brutaal zijn tegen bejaarden.
Module 3: Gij zult met meerdere tongen spreken, te weten Nederlands, Fries, Marokkaans, Turks en Urks.
Facultatief: grootstedelijke dialecten voor allochtonen. Inclusief workshop 'zachte g'.
Module 4: Deprogrammeren voor Gelovigen. Deze module bestaat uit twee delen:
a. Gij zult geen andere goden vereren maar deze wel respecteren.
b. Val van je geloof af in drie weken.
Module 5: Zelf maken van klederdrachten uit de Christelijke, Islamitische en Joodse traditie.
Module 6: Kleurenleer voor Xenofoben.
Module 7: Stenigen voor beginners. Hierbij is het de bedoeling dat er in groepen van gemengde herkomst wordt gewerkt.
Module 8: Workshop Onderdrukken voor Vrouwen. Houd rekening met minimaal 20 uur huiswerk per week (praktijkoefeningen voor binnen het gezin). NB: alleen voor vrouwen toegankelijk!
Module 9: Tolerantie voor beginners. Met hierin opgenomen gastlezingen door Mr. Boris Dittrich over:
- Leren genieten van homoseksualiteit.
- Draagt Vrouwe Justitia een blinddoek of een hoofddoek?
- Het koffiehuis als dark-room.
Module 10: Het Nederlands rechtsstelsel. Nadruk zal hierbij liggen op de grondwet en de wapenwet. Verplichte scriptie: Vrouwenemancipatie voor heren der schepping.
Module 11: Kookluchtjes determineren en waarderen (met gratis multicultureel receptenboek).
ik heb mijn burgerplicht weer gedaan
Zaterdag 26 Januari 2002 in categorie Incrowd: over webloggen
[grijze hollandse middag]
Vandaag ontving Verbal Jam van Frédéric De Vries als eerste het stokje Oepabakkes, dat wij ervaren als niet minder dan een eervolle prijs van deze gerenommeerde ontwerper. Wij gloeien dan ook van trots en plaatsen hier plechtig het bijbehorend logo:
Voor de uitleg van de -ons noorderlingen onbekende- term 'oepabakkes' verwijzen wij graag naar 'druppels'.
Aan Verbal Jam nu de taak het oepabakkes stokje door te geven. Daarbij dienen wij uiteraard de regels in acht te nemen die aan dit stokje verbonden zijn:
'Geef het oepabakkes stokje door aan een log waarvoor u een groot respect koestert. Schrijf daar een vijftal regeltjes over waarin u dat log bewierookt. Sites die het 'oepabakkes' label krijgen, mogen dat uiteraard ook laten weten. Dat kan via het oepabakkes logo.'
Dit wordt voor ons een zéér moeilijke keuze! Er zijn vele logs en andere creatieve sites die wij zeer bewonderen. Maar het moet een log zijn. We gaan de favoriete logs van Verbal Jam hier niet allemaal opnoemen, anders lopen we het risico dat we iemand vergeten. En dat willen we niet. Doen we dus bij een andere gelegenheid.
We zullen ook niet voor logs kiezen die al ruim in de belangstelling staan. Die hebben hun waarde reeds volop bewezen. Voor hen is er dit keer de troost dat goede wijn geen krans behoeft. We gaan ook niet voor de link-logs, hoezeer we sommige ook waarderen.
U merkt, wij voeren de spanning op! Voor Verbal Jam zijn aspecten als vormgeving en schrijfvermogen heel belangrijk. Maar niet de enige criteria voor succes. Wie thuis is in het scenarioschrijven weet dat een verhaal staat of valt met een goede uitwerking van de karakters. 'Platte' karakters resulteren in een B-film. We gaan het stokje doorgeven aan een 'life-log'.
Een 'life-log' is de weerspiegeling van een persoon. Een letterlijke dan wel fictieve in de vorm van een treffende virtuele manifestatie.
De 'oepabakkes' wordt doorgegeven aan Ton van Zijperspace. Het is een life-log dat niet uitblinkt door extreem vaardige penvoering en al helemaal niet door vormgeving. Waardoor dan wel?
Zijperspace is een tot dusver in onze optiek zéér ten onrechte ondergewaardeerd life-log dat tot grote hoogten stijgt vanwege heel andere kwaliteiten.
Zoals de absolute trouw waarmee het dagelijks uitgebreid wordt bijgehouden. De altijd integere manier waarop de schrijver zijn dagelijkse werkelijkheid knap vertaalt in een virtuele omgeving genaamd Zijperspace. De empathie en het respect voor anderen waarmee dit altijd gebeurt. Geen platte karakters in Zijperspace, altijd zie je de personages op je netvlies. In Zijperspace maakt het niet uit of personen echt bestaan of niet. Ze zijn echt en menselijk.
Bij deze dus voor Ton: Oepabakkes!
Niets aan toe te voegen
Zaterdag 26 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Vandaag spelen enkele vragen door mijn hoofd. Daar moet ik even mee aan de slag. Een vervelend klusje, maar als ik ze snel en zakelijk afhandel ben ik daar ook weer van af.
Schijnt ook 's nachts de zon altijd achter de wolken?
Is dat mes in mijn rug toevallig van u?
Als ik deze beker aan mij voorbij laat gaan, komt hij dan weer bij de schenker terug?
Wiens idee was het om Brutus uit te nodigen?
Sinds wanneer is Judas een vrouw?
Is het werpen van de eerste steen een zonde?
Als er altijd baas boven baas is, wie draagt dan de eindverantwoordelijkheid?
Waarom staat dit vuurpeloton zelf met de rug tegen de muur?
Enig idee wie er straks naast barbertje komt te hangen?
Komt een donderslag bij heldere hemel zomaar uit de lucht vallen?
Waarom kan ik mij wel iets voorstellen bij het begrip 'NSB-er in vredestijd'?
Klaag niet wanneer u er niets van begrijpt.
Ten eerste: geen wonder, het is
mijn hoofd.
Ten tweede: mag ik ook eens?
Ten derde: dan had u uw hoofd er maar bij moeten houden.
moment voor mezelf
Vrijdag 25 Januari 2002 in categorie Gozertje
Mijn vader zei gisteren dat ze hem gingen ontslaan.
Ik vroeg of hij te lastig was geweest. Want ik ken hem.
Nee, ze hadden geen geld genoeg meer om hem te betalen, zei hij.
"Moesten ze je dan zoveel betalen?"
Volgens hem niet.
Volgens mij ook niet, want dan had ik dat wel gemerkt. Meer zakgeld bijvoorbeeld.
Ze zullen hem dus toch wel te lastig gevonden hebben.
Ik vind hem soms ook te lastig. Maar het is niet eerlijk om hem dan te ontslaan.
Hij zegt dat hij nu wel meer tijd aan mij kan besteden.
Mooi is dat! Ben ik ook nog de pieneut.
Want kinderen kunnen vaders niet ontslaan als ze te lastig zijn.
Hij probeerde tegen mij nog vrolijk te doen, want zo is hij meestal wel. Lastig, maar vrolijk.
En nu vind ik het nog zieliger voor hem. Ik zal maar wat meer tijd aan hem besteden.
Woensdag 23 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Even een kattebelletje aan heer Jeronimo, want die reageerde op het stukje van gisteren. En excuus voor de titel, maar daar kwam Jeronimo's eigen heer Jelgersma mee aan. Hij dacht dat het leuk was voor uw bezoekersaantallen.
Heer Nimo reageerde als volgt:
Snotjong, slachtoffer, sleuren, kindermishandeling... Je bent een stoer binkie, hoor! We zullen hier binnenkort eens wat extra aandacht aan besteden op ons blogspotje.
Tja, heer Jeronimo! Dat zal voor u een feest der herkenning geweest zijn, getuige uw eigen schrijfsel van jongstleden zondagmiddag over Jan Rot:
'kindermishandeling', vies mannetje, 'castreren met een roestig scheermes...'
Ook best binkig, maar pas stoer als u even de moeite neemt de reactie-optie aan te zetten in uw blogspotje. Anders blijft het -
excusez le mot- stiekem stront gooien vanuit een schuttersputje.
Uw respons heeft mij enigszins verontrust. Niet omdat u van plan bent extra aandacht aan Verbal Jam te gaan besteden. Dat is alleen maar goed voor de bezoekersaantallen.
Nee, ik ben verontrust omdat ik u kennelijk verkeerd heb begrepen! In mijn
vorige reactieforum meldde u namelijk: "Hoe harder hoe leuker." Speciaal voor u heb ik derhalve twee lederen motorjacks over elkaar heen aan getrokken, te weten een type Hell's Angel en een type Harley Davidson. Dat leek me wel stoer en breed genoeg voor uw Grouchopostuur.
Maar nu bedoelde u toch hoop ik niet dat ik tegen iederéén behalve u hard en stoer moest doen? Had dat er dan even bij gezet! Nu heb ik u kennelijk gekwetst! Dat was in het geheel niet mijn intentie! Had mij op voorhand gemeld dat uw fragiele psyche niet tegen dergelijk machogedrag bestand was! Ik kan ook best subtiel zijn! U zegt het maar!
Ik beloof u dat ik u in het vervolg wat omzichtiger zal behandelen. Op voorwaarde natuurlijk dat u uw medewerker Jelgersma ontslaat, u zich niet verlaagt tot seksueel misbruik van uw secretaresse en zich voortaan een beetje gedraagt als een heer van stand. U komt hier tenslotte pas kijken in dit milieu.
Ik heb wel een suggestie die u zal bevallen. Dan kunt u uw goede smaak ook eens etaleren.
Ik weet niet of u ook verzoeknummers doet, maar ik zou zo dolgraag in uw log eens een uiteenzetting zien over uw familiekring. Al die tantes van u (tante Hanneke, tante Wouke) zijn per slot van rekening bekende Nederlanders. U heeft vast veel 'inside information'. Dat zou ik nu pas écht gezellie vinden!
nou ja, kattebelletje... kat met aangebonden bel...
Dinsdag 22 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Je schijnt in dit wereldje ontzettend op je woorden te moeten passen, dus zet ik deze kop er maar boven. Als ze dan bij het Haardkoor hun 'knus-filter' niet aan hebben staan is het hun eigen schuld wanneer ze dit onder ogen krijgen. Ik heb de browserfabrikanten inmiddels deze 'feature request' voor de volgende editie doen toekomen.
Terzake! Allereerst tracht ik bepaalde columns uit de vergetelheid te ontrukken door ze onder te brengen bij 'Tijdloos Lezen'. Ik experimenteer hierbij met een nieuwe layout die absoluut op een hoge resolutie van 1024x768 bekeken moet worden. Anders past het niet op sommige Nokia schermpjes. Volgens mij is op deze wijze de leesbaarheid vergroot. Het principe heb ik niet van mezelf (voordat u hulde gaat roepen). Ik ben geïnspireerd door deze pop-up girl. Goede ideeën verdienen gejat te worden, vooral als ze de lees-ergonomie ten goede komen.
Wat hebben wij verder nog? O ja, bijna zou ik het belangrijkste vergeten! Verbal Jam staat in Trouw genoemd, samen met mijnkopthee en gaby407. De laatste was zo attent om het plaatje ervan online te zetten. Onze kinderhand is weer gevuld. Maar u begrijpt natuurlijk wel dat de dutchbloggies 2000 contest hiermee een gelopen race is, wat de uitslag verder ook moge worden. Ik neem meteen een backwards compatible abonnement op Trouw om die aflevering nog in handen te krijgen. En ook een snufje gristelijke inspiratie kan nooit kwaad in deze tijden van overtrokken aandacht voor andere religies.
Verder komt hier tegenwoordig
Jeronimo langs. Ik zet dit item opzettelijk wat meer naar onderen, want volgens mij zit dat snotjong alleen maar koppen te snellen, zoals dat bij de krant heet. Even controleren dus of hij dit ziet.
Hij is nieuw en zal de andere loggers wel eens even te kijk zetten. Hij heeft zoals hij zegt behoefte aan wilde weekenden, een groots en meeslepend leven!
Geprezen zij novice Jeronimo om dit verfrissende initiatief. Dan heb ik potentieel weer een lekker slachtoffer. Ik kijk er al handenwrijvend naar uit. We zullen dit nieuwe talent straks eens groots door het log-leven sleuren. Of valt dat onder kindermishandeling?
knus genoeg zo?
Maandag 21 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
De televisie staat aan, maar het geluid staat uit. U bent met andere dingen bezig. In het voorbijgaan ziet u dat er een filmpje wordt vertoond. In zwart-wit. Dat suggereert namelijk tegenwoordig kunstzinnigheid.
Een stilstaand shot van een in aanbouw zijnd gebouw. Slechts verdiepingen, geen ramen. De lucht is grijs, het beton is grijs.
In de verte, hoog, op een zoveelste verdieping staat een man. Vanuit het camerastandpunt is hij niet goed te onderscheiden. Zijn overjas wappert in de wind, evenals de papieren die hij in zijn hand houdt.
Zijn mobiele telefoon klemt hij tussen oor en schouder om zijn aantekeningen beter te kunnen lezen. Hij drentelt wat heen en weer, zoals mobiele bellers dat dikwijls doen. Dan lijkt het gesprek belangrijker.
Hij zoekt iets op in zijn papieren.
Hij doet een stap achteruit.
Plotseling ziet u hem verdwijnen en op de betonnen vloer van de verdieping eronder smakken. Kennelijk in een open trapgat gevallen.
Bent u getuige van een tragisch ongeval? Nee, van humor.
U zet het geluid aan.
"Kees, je valt weg!"
Stilte.
"Kees???"
U was getuige van een komische reclame van Debitel. Debitel is een samentrekking van 'debiel' en 'teleurstellend'.
De makers van deze reclame begrijpen niet wat humor is. Een op het oog realistische scène moet gaandeweg dermate worden overtrokken dat hij uitdraait op slapstick.
De copywriter zal erop hebben vertrouwd dat de regisseur dit principe zou toepassen. Maar de regisseur verstaat zijn vak niet. Kees maakt gewoon een doodsmak op het beton eronder. Zijn lijk wordt aan het zicht ontrokken door een ballustrade. En Debitel denkt dat wij nu onze broek zitten te benatten van het lachen.
Slapstick is een dusdanige overdrijving van de werkelijkheid dat de elementen pijn en ellende buitenspel worden gezet. Dus volgende keer zien we uit de verte de papieren van Kees nog even zwakjes met een 'niets aan de hand' gebaar boven die ballustrade uitzwaaien. Dan kan 't nèt...
je kunt ook niets aan ze overlaten
Zondag 20 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Dit is een prelude op het volgende stuk. Een voorafje zogezegd.
Een van de best gekozen weblognamen vond ik 'Lekker belangrijk' (r.i.p.). Die twee woorden 'poppen' namelijk regelmatig in mijn brein op als ik weer de zoveelste in kolomvorm gegoten egotrip op het web lees. Lekker belangrijk doen. Denken die mensen nou echt dat ze daarmee beroemd worden? Ik zou zeggen: ga dan meteen voor de categorie 'essay', dat staat het allerbelangrijkst. Noem jezelf ook 'web-publicist'. Ik zie dat FvJ nog wel eens doen trouwens. Lekker belangrijk.
Beroemd worden wilde ik ook toen ik twintig was. Gelukkig ontdekte ik op tijd dat mijn ego daarvoor onvoldoende opblaasbaar was. Daarna werd het leven een stuk relaxter. Ik kan het iedereen aanbevelen. Laat die andere stakkers maar Lekker Belangrijk zijn.
Mocht u toch in de verleiding komen, handel dan als volgt. Vraag aan elk van uw dierbaren: "Hoe denk je dat ik de geschiedenis in zal gaan?" Hun antwoorden zullen even ontnuchterend als hilarisch zijn. En heilzaam uiteraard. Het is even doorbijten. Daarna beseft u dat u de echte naam van de huidige Paus niet eens kent. Laat staan dat over honderd jaar nog iemand weet wie deze vertegenwoordiger van Christus op aarde was. Hij had nog een daad kunnen stellen door zichzelf aan het kruis te laten nagelen. Helaas nu te laat, tegenwoordig is hij daar te krom voor. Dat wordt buigen of barsten. Voor het kruis waarschijnlijk. Hij gaat dus niet als eerste gekruisigde kerkvader de geschiedenis in.
Stof zijt gij en in de stofzuigerzak zult gij wederkeren. Onontkoombaar. Ook Pim Fortuyn, Ron Brandsteder, Patty Brard, Catherine Keyl, Wim Duisenberg en Marco Borsato. Ik weet nu al niet of ik hun namen goed spel, laat staan dat iemand over honderd jaar nog de moeite neemt om dat op te zoeken. Dus doe maar lekker belangrijk. Wij kunnen intussen onze tijd beter besteden.
En dan nu: un enfant terrible tres important!
Lees gewoon verder.
Vrijdag 18 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Wat moeten mensen wel niet denken als ze voor het eerst op deze site komen en de beginzin van zo'n stukje als 'reageren' lezen? Ik beland direct op diverse zwarte lijsten. Of in de favorieten. In beide gevallen kan ik beter op mijn woorden passen.
maar dat denk ik wel vaker achteraf
Woensdag 16 Januari 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname
Nou, u kunt weer reageren op het masturberen hoor, bij-voorbeeld dan, zie volgend stuk.
Omdat de server van het vorige reactieforum al een tijd down was ben ik maar op zoek gegaan naar iets anders.
Emailen kan ook weer.
Een volgend gebrek is dat ik niet wordt weergegeven in de linklijst (eerst wel, nu weer nada). Dat heb ik nu altijd: geef ik Zijperspace de tip hoe ie 't moet doen, lig ik er zelf weer uit! Had ik vroeger ook bij tentamens: legde ik het uit aan een ander, haal ik een 6 en die ander een 9.
Het leven is een strijd.
Woensdag 16 Januari 2002 in categorie Gozertje
O ja, was ik nog vergeten te vertellen: over de hond van Michael van hiernaast. Michael is twee jaar jonger dan ik, maar hij heeft wel onwijs veel speelgoed, dus kom ik vaak bij hem.
Had ie al maanden om lopen zeuren, om een hond, maar z'n moeder wou het niet. Het is daar nogal netjes binnen en ze hebben duur servies. Maar ineens vond z'n vader het goed. Zijn vader is dik en groot en hij drinkt elke dag een borrel. Dus hij zal er wel een paar extra op gehad hebben toen ie dat zei.
Maar het moest wel een hond uit het asiel zijn. Eentje die al zindelijk was. Zijn moeder had geen trek in drollen op haar dure tapijt. Ze hebben daar tapijt dat zo hoog is als een grasveld, maar dan bijna wit. Ik moet altijd mijn schoenen uitdoen als ik daar ben.
Vlak na Sinterklaas kwam er eerst een soort herdershond. Daar leek het tenminste vaag op. Een vrouwtje. Maar die was de week daarna meteen loops. Konden we spoorzoeken op het tapijt.
Ze hebben het eerst nog met een luier om z'n achterste geprobeerd, maar toen wilde Michael de hond niet meer uitlaten. En z'n vader had ook geen zin om voor spot te lopen op straat met zo'n pamper op vier poten. Dus ging dat beest weer terug naar het asiel.
Vlak na de kerst had Michael weer een nieuwe hond. Een boxer. Dat was pas echt een smerig beest. Die had steeds van die lange kwijlslierten uit z'n bek hangen. En dan kwam ie aan je gulp snuffelen en dan zat ik met dat gore kwijl aan m'n kruis.
"Nou, jij zorgt maar dat het er weer af komt!" zei ik tegen Michael, "Het is jouw debiele kwijlhond!"
Dus Michael ging de keukenrol halen en me daar een beetje hard op m'n lul staan poetsen. Ja, dag! Ik ben geen homo!
"Wat is een homo?" vroeg Michael.
Dat wist ik eigenlijk ook niet zo goed, maar volgens mij had het wel met lullenpoetsen te maken of zoiets. Het leek me in elk geval beter dat ie van m'n kruis afbleef. En die rothond kwam er toch steeds weer tussendoor met z'n kwijlbek, dus helpen deed het ook niet echt.
"Hij ruikt de pis in je onderbroek!" zei Michael, "Je hebt in je broek gepist zeker..."
Ik heb hem toen maar een hengst voor z'n kop gegeven, want anders zegt ie dat straks ook waar Achmed of Fransie bij is. En dat kan ik natuurlijk niet hebben van een gozertje dat twee jaar jonger is dan ik. En ik ben naar huis gegaan. Mijn onderbroek was eerlijk schoon, maar voor de zekerheid heb ik toch maar een nieuwe aangedaan voor ik weer naar buiten ging.
Michael was zijn hond aan het uitlaten op de skatebaan die midden in onze straat ligt. Het is een vierkant veld asfalt met een ramp aan de zijkant. Meestal voetballen we daar.
Die rothond liep los, dus ik ben maar op een afstand blijven kijken. Ik had geen zin om wéér een andere onderbroek aan te moeten trekken.
Toen kwam Michael z'n moeder op het balkon en riep dat ie binnen moest komen.
"Hero, kom hier!" riep Michael tegen z'n hond. Hero! Wie noemt z'n hond nou naar cassis! En dus verdomde die hond het ook om te komen. Groot gelijk.
Michael riep nog een paar keer. Toen begonnen andere kinderen pesterig te roepen: "Hiero Hero, hiero!"
Toen wist die hond helemaal niet meer waar hij heen moest. Michael liep naar hem toe. "Hierkomen Hero!!" Maar je zag dat Michael niet zo goed durfde, want Hero was behoorlijk groot en Michael eigenlijk niet. Michael ging met de riem boven zijn hoofd staan zwaaien. Ja, hoor, dat helpt. Sukkel.
Ineens kwam Hero toch hard op Michael afrennen. Het kwijl wapperde uit de hoeken van z'n bek.
Michael schrok zich de klere, draaide zich om en rende jankend weg. Hero blaffend achter hem aan. Iedereen lachen. Michael probeerde weg te komen en liep rondjes om de skatebaan. Met die hond op z'n hielen, die naar z'n schoenen probeerde te bijten. Volgens mij heeft Michael zeker vijf rondjes om de skatebaan gelopen.
Fransie kwam net aanfietsen. Achmed stond bij hem achterop de bagagedrager met z'n handen op Fransies schouders.
"Wat is er?"
"Michael wordt door z'n eigen hond achterna gezeten! Lachen man!"
"Kom op," zei Fransie, "Gaan we er achteraan fietsen!"
"Mooi niet," zei Achmed, "Als dat kreng me aanraakt moet ik weer naar huis om te douchen!"
Dat schijnt zo te zijn bij die Marokkanen. Die vinden honden zo smerig dat ze zich helemaal moeten wassen als zo'n beest maar even tegen ze aan komt.
Michael z'n vader kwam naar buiten. Jammer genoeg had hij de hond al snel te pakken bij z'n halsband. Had ik wel even willen zien, dat die dikke er ook nog achteraan ging hollen.
De volgende dag zei Michael dat Hero ook weer terug naar het asiel was.
"Ik heb nou een goudvis, kom je kijken?"
"Zolang ie niet aan me lul snuffelt..."
Woensdag 16 Januari 2002 in categorie Lijf en ledematen, Incrowd: over webloggen
Ik zat daarnet eens naar mijn tellertje te staren. Ook ik ja. Ontken het maar niet: u bent er ook aan verslaafd. Toen vielen mij enkele dingen op, bij dat tellertje.
Ten eerste een referrer. Het draadje volgend zag ik dat Verbal Jam nu in NL-menu is vermeld, samen met een flink aantal andere collega's. Ik wist nergens van! Maar goed, het is iets degelijks van de Koninklijke Bibliotheek of zo, dus mooi meegenomen.
Ten tweede maakte mijn tellertje gewag van de 'top 25 keywords'. Bovenaan stond: 'masturberen+and+jongeren'. Nogmaals: ik weet nergens van!
Lees verder...
Dinsdag 15 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Vandaag hem ik weer iets triviaals geleerd. En als het triviaal is heeft het meestal met computers te maken.
Ik leerde dat een notebook-computer met Windows XP
home edition absoluut niet op het
werk thuis hoort.
Puur seksisme van Microsoft: de
home-edition hoort achter het aanrecht bij wijze van spreken. Die hoort niet op het werk, in de grote wereld van netwerken en NT-servers. Daarvoor hebben ze de
professional edition. Maar in tegenstelling tot de home edition werkt de professional edition zowel op de zaak als thuis. Da's dus makkelijk.
Hieruit valt een maatschappelijke opvatting te distilleren. Microsoft vindt dat u het werk wel mee naar
huis mag nemen, maar uw huiselijke toestanden horen
niet op de
zaak! Geraffineerde manipulatie.
Ja, zo had u het nog niet bekeken hè?
Vandaag had ik voor het eerst een 'legale' versie van XP in handen. Ik schrijf 'legaal' bewust tussen aanhalingstekens. Niet omdat hij volgens Microsoft
illegaal is, maar omdat hij volgens
mijn maatstaven illegaal is. Deze 'legale' versie dicteert namelijk dingen die ik zelf wel uitmaak. Zoals het stickertje dat bij de 'legale' versie wordt geleverd. Ik ben verplicht dat op de buitenkant van de computer te plakken, ten bewijze van het feit dat er mij niet heb ingelaten met criminele handelingen jegens MS. Het is gelukkig een klein stickertje, dus ik zal het in mijn hol plakken. Mag Bill persoonlijk mijn bilnaad komen controleren. Krijgt hij wèl meteen mijn wind van voren.
Hoewel... Ik kan hem maar beter uit die buurt houden. Je weet tenslotte maar nooit hoe ruim hij het begrip 'security patch' opvat.
Bij nader inzien plak ik daarom een vrolijke sticker over het Microsoft plakplaatje heen.
'Houd Fokker in de lucht' bijvoorbeeld, want iets anders dan deze antieke heb ik even niet liggen.
Ondanks de kekke kleurtjes van XP is het nieuwste besturingssysteem van Microsoft
niet creatief. Daarvoor moeten ze eerst een Windows XP
Sabbatical Edition uitbrengen.
sorry, moest even over computers.
Maandag 14 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Vandaag eerst maar eens die
virtuele onverlaat de kans geven. Dat is al weer te lang geleden.
Ook al weer te lang geleden:
Politieke Berichten. Wordt door deze kamer van Kerstreces teruggeroepen. Heeft nou wel lang genoeg geduurd.
Wij zijn als
beste nieuwkomer genomineerd, achter
ome Bie. Mwa, eervol. En bijna goed. En met heel veel dank aan dat selecte groepje lezers van Verbal Jam.
Verder hoort god ons brommen, want wij gooien in dit stadium natuurlijk niet onze eigen glazen in
Wij schrijven deze alinea in de stijl van
Zijperspace, want dit log missen wij tussen de nominaties. Er had wellicht een categorie 'meest toegewijde' weblogger moeten zijn. Goed dat hij er niet om maalt.
Alle genomineerde nederbloggies mogen hun handen dichtknijpen dat 'den belg' niet meedoet. Dan kwamen wij in het hele stuk niet voor, net als bij het nationaal dictee.
Maandag 14 Januari 2002 in categorie Gozertje
Ja, hoor: we zijn weer het lulletje! Ben ik die hele kerstvakantie goed doorgezwijnd, moet die ouwe me nu zo nodig weer te grazen nemen. Hij zit gewoon op me te loeren! Dus moet ik weer schrijven. Ik zeg natuurlijk niet wat ik in de vakantie allemaal heb uitgevreten, want daar weet hij niks van. En dat hou ik liever zo. Deze reden voor straf is al oneerlijk genoeg!
Gisteren was het zondag. Ik was vroeg wakker. Me vader en me moeder sliepen nog. Helemaal uitgeput van de vakantiebeurs zeker. Ik hoefde gelukkig niet mee.
Maar goed, het is elf uur en ik begin me te vervelen. Ik ga de slaapkamer binnen. "Slapen jullie nou nog? Mag ik naarbuiten?"
"Rot op," zegt m'n vader.
Ik trek de deur dus maar weer dicht, want als ie dat twee keer moet zeggen doet het meestal zeer. En daar heb ik geen zin in.
Maar ik zie Achmed al buiten dus ik wil ook. Ik ben slim en ik ga thee voor ze zetten. Alleen thee. Dat is wel genoeg. Ik ga niet overdrijven met een heel ontbijt, want dan ben ik straks elk weekend de lul. Je moet ze niet teveel in de watten leggen die ouders.
Ik ga weer naar binnen. Nu met theepot en twee bekers.
"Rot op!" zegt m'n vader weer. Hij ziet de thee. "O, zet daar maar even neer..."
"Wat?" hoor ik m'n moeder onder de dekens zeggen. Of onder m'n vader, dat kan ook. Hi hi.
"Hij heeft thee gezet..."
Zegt me moeder: "Wat lief, weet je wat, zet het maar in de huiskamer. Dan drinken we het zo daar wel..."
"Maar ik wil naar buiten! Mag ik naar buiten?"
"Doe wat je moeder zegt. Wegwezen graag!" zegt m'n vader. Ik dus maar weer weg met die theezooi en natuurlijk goed de klere erin.
Ik zet de thee op tafel in de huiskamer. Ik dacht, laat ik die theezak er maar uithalen, want tegen die tijd dat ze klaar zijn is het te sterk geworden. Krijg ik straks daar weer klachten over.
En toen kreeg ik wel een goed idee, vind ik van mezelf. Ik haal 't theezakje uit de pot en leg hem op een schoteltje. Toen hup naar de wc, tampon van m'n moeder gepikt, labeltje van het theezakje eraan, tampon in de theepot, labeltje hangt naarbuiten, deksel erop en toen maar stiekem snel de deur uit.
"Slaapkop. Je bent laat," zei Achmed.
"De thee wou niet trekken," zei ik.
Maar die Achmed moest natuurlijk weer wijs doen:
"Had je er twee zakkies in moeten hangen..."
Ik kwam dus even niet meer bij van 't lachen jonge toen ie dat zei... Zie je 't voor je?
Maar 's middags wel straf dus.
Zondag 13 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Ga dan maar foto's kijken bij
visual jam. Daar heb ik er weer een paar bij gezet. Niets wereldschokkends, hoog Natuurmonumentengehalte, dus niet klagen dat je sexplaatjes had verwacht.
Ik bekijk mijn wijk met andere ogen nu ik een digitaal cameraspeeltje heb. Hij verhoogt zogezegd mijn woongenot. Vertel dit niet aan de taxatiecommissie van de Onroerende Zaak Belasting, want dan gaat het me straks weer extra geld kosten.
Zondag 13 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Mijn moeder fotografeert altijd alles. Bloemen, beesten, beestjes en ook de verse bos bloemen, de overvloedige kerstmaaltijd en de smeuïge verjaardagstaart. Zij heeft een zeker mededogen met de vergankelijkheid der dingen kennelijk.
Dat heb ik zelf ook in behoorlijke mate. Ik voel dat vooral bij mensen. Het diepe besef van het ene moment zijn en er het andere moment niet meer zijn. Ik kan gefascineerd kijken naar de hand van een hoogbejaarde op de stoelleuning. Het gevoel is nog sterker wanneer de persoon in kwestie niet lang meer te leven heeft. Nu ben je er nog, nu zie ik nog leven. Straks likken daar de beestjes of de vlammen aan.
Of verder weg, op televisie, op film, op foto, op de radio.
In Timisoara 1989. De Roemeense dictator Nicolae Ceaucesku met vrouw Elena voor het vuurpeleton: nu sta je, direct lig je.
Op 4 oktober 1992 boven Amsterdam Zuid-Oost. De Israëlische piloot die onverbiddellijk naar de Kruitberg stort: de ene seconde een laatste koelbloedig 'Going down', het volgend verschikkelijk moment verdampt uit de tijdlijn. Ruimteveer Challenger in 1986 trots op weg naar de kosmos, maar voordat de ouders van Christa McAuliffe hun ogen willen geloven reeds in de hemel geland.
Afghanistan 2001. De vrouw in de burka die wordt geëxecuteerd.
De moslim in Bosnië met het pistool van zijn beul in de nek. De vader uit Sebrniza, naast zijn jonge zoon langs de kant van de weg gezet. Hun laatste waarneming is de Serviër achter de grijnzende loop van zijn Kalasjnikov.
De laatste seconde, op de drempel tussen 'to be and not to be'. De levensloop flitst voorbij.
Het zou goed zijn voor de wereldvrede wanneer de beulen op zo'n moment die 'film' eens zouden kunnen meekijken. Ze zouden de diepste zin van de religie of overtuiging die ze zeggen te belijden doorgronden. Bin Laden, Mladic, Milosevic, Sharon, Arafat, de oude Hezbollah- en Hamas-fanatici die de jeugd hersenspoelen tot wandelende bommen, Pinochet, Videla, Bush die de doodstraf nog zo nuttig vindt, de krijgsmacho's in Afghanistan, de Taliban, de katholieke Ieren, de Protestantse Ieren, de Pekineese Partijbonzen. Gek, ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat ik er een paar vergeet...
Zo'n 'film' laat zien welke enorme 'investeringen' er jaren achtereen in een enkele mens zijn gedaan. Hoeveel moeite het heeft gekost om dat mensenleven ter wereld te brengen, op te voeden, op te leiden, te socialiseren. Denkt de beul nog aan de baby?
Zo ja, dan zou hij geen beul meer zijn. Van de ene seconde op de andere. Hij zou zijn verdere leven verjaardagstaarten fotograferen.
De meeste mensen doen dat gelukkig uit zichzelf omdat ze
wel goed zijn opgevoed. Zoals mijn moeder. Zoals de meeste moeders.
We spreken daarom af dat Zorregieta op 2 februari naar het Plaza de Mayo gaat. Hopelijk beseft hij daar ineens dat hij veel belangrijker dingen heeft gemist dan het huwelijk van zijn dochter.
was je nou maar foto's gaan kijken, hè?
Zaterdag 12 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
De laatste week gaat er van alles mis daarbuiten op het net. Bij de een crasht de computer, bij de ander was het podium tijdelijk ingestort, bij mij werkt het reactiegedoe niet.
We zijn hier ten huize overgeschakeld op DSL. En DSL bevalt me wel (goeie slogan). Beter dan Joe Pie Sie, dat werkte nie. Nou ja, niet overdrijven. Ik behoorde tot de gelukkigen die relatief weinig werden gesaboteerd door Neerlands meest droevige beursganger.
Gelukkig hebben wij DSL via de Universiteit van Amsterdam en niet via KPN. Want dat zou wel even goed balen zijn geweest, met die recente prijsverhoging.
Met dit schrijfsel is ook van alles mis. Dat gaat nergens over. Maar ik moest testen of mijn updates nog geregistreerd worden in de Loglijst. Mooi initiatief van Jan-Willem (wild guess omtrent JW). Handig om bij te houden wie er weer iets nieuws geschreven heeft. Sla echter Dode Zielen maar over, want die zit de laatste tijd alleen maar wat te head-bangen op z'n toetsenbord om zichzelf in de top tien te houden. Die top tien mag er van mij toch wel uit. Ik hoef alleen maar te weten of er nog iets te lezen valt. Aan de andere kant is het voor de programmeur natuurlijk een grote verleiding om dit soort statistieken in te bouwen. Dit plezier gun ik JW graag.
Weet iemand trouwens nog een reactie-tooltje voor me dat er goed uitziet en dat wel in de lucht blijft?
einde test
Vrijdag 11 Januari 2002 in categorie Incrowd: over webloggen
Sommige mensen nemen Verbal Jam serieus. Dat is mooi, dat is verstandig, maar het moet niet te ver gaan.
Dames en heren, voor het geval het u niet opgevallen was: dit is een column-log. Ik slijp eerst de messen en daarmee weer de potloden voor ik iets ga opschrijven. De ironie, soms het sarcasme en incidenteel het vileine voeren de boventoon. Daarom ben ik blij dat Puck een cursus webloglezen online zet. Deze voorziet in een behoefte.
Ik heb mensen tegen mij in het harnas gejaagd. Daar lig ik alleen overdag wakker van. Maar ik op mijn beurt neem hen ook weer serieus. Wederom: dit moet echter niet te ver gaan.
Om de legendarische Den Uyl te citeren: twee dingen goed begrijpen (einde citaat).
Lees verder...
Vrijdag 11 Januari 2002 in categorie Incrowd: over webloggen
Sommige mensen hebben goede initiatieven. Zoals tussenhaakjes. Niet alleen een weblog, maar ook De Pen en De Stelling. Allang bekend natuurlijk, maar de moeite waard om af en toe weer voor het voetlicht te halen.
De Pen nodigt andere webschrijvers uit een verhaal te schrijven. Deze keer bijvoorbeeld Joeri Cornille. Gaan lezen!
De Stelling(name) prikkelt tot reageren. Zelfs een tamelijk oppervlakkige stelling als 'is er leven na de dood' blijkt toch inspirerend te werken. IJdelheidshalve wil ik mijn eigen reactie hier bewaren:
'Is er leven na de dood?'
Hier zijn meerdere antwoorden mogelijk.
1. De wetenschappelijke: Zeer zeker! Leg een lijk een paar daagjes in de achtertuin en het krioelt van het leven.
2. De filosofische: Wanneer er leven is na de dood is er geen dood.
3. De religieuze: Ja, op voorwaarde dat u gelooft. Door middel van godsdienstkeuze is er voor-intekening mogelijk op het soort leven na de dood.
4. De atheistische: Nee, dus haal het maximale uit uw pensioen.
5. De Gates-iaanse: Ja, mits u een een supportcontract heeft. U heeft het leven namelijk niet in eigendom maar in licentie.
goh, die laatste is eigenlijk ook wel filosofisch
Vrijdag 11 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Via
Polskaya kwam ik er achter dat de zuiderburen een weblogcontest veel luchtiger en dus amusanter aanpakken dan de serieuze dutchbloggies 2002. Spreekt mij meer aan, want past namelijk beter in mijn bestaanskader: ik win nooit wat.
Ook op Polskaya: een afbeelding van een ei. Op heren zal de foto een soort uitwerking hebben als een nagel over het schoolbord. Teer punt, dat blijkt wel weer.
wel weer genoeg links voor dit kwartaal
Donderdag 10 Januari 2002 in categorie Klein Proza
In kinderjaren van vroeger tijden werd er veel verzameld: suikerzakjes, sigarenbandjes, speldjes, lucifersmerken, postzegels, voetbalplaatjes, kauwgomplaatjes, munten, plaatjes voor Verkade-albums en verder weet ik het even niet.
Van mijzelf weet ik alleen dat ik hooguit een paar weken suikerzakjes heb gespaard. Ik had er al spoedig tientallen, maar allemaal dezelfde: van de Hollandsche Bank Unie. Daar was mijn vader grafisch ontwerper. Ik was trots op mijn vader. Hij had het logo op die suikerzakjes gemaakt!
Die zakjes zouden een gewild ruilobject zijn, want mijn vriendjes hadden natuurlijk de HBU niet.
Lees verder...
Woensdag 09 Januari 2002 in categorie Waargebeurde verzinsels
Bij V&D: de VoorleesFee. Terwijl u winkelt zitten uw kinderen lekker knus bij de VoorleesFee. Als voorleesvee.
Eigenlijk is dat natuurlijk een eerstejaars studente pedagogiek die haar tempobeurs zit bij te spijkeren, maar dat merkt het grut toch niet. Ademloos luisteren zij naar de sprookjes en verhalen die zij vertelt.
De tijd vliegt en veel te vroeg zijn straks hun ouders weer terug, die ondertussen toch echt een magnetron, een wasdroger, een cd-rek, een bank en zestien boxershorts voor pappa hebben gekocht.
O ja, en een skivakantie hebben geboekt.
Zie u het voor zich?
Lees verder...
Maandag 07 Januari 2002 in categorie Incrowd: over webloggen, Voor de Notulen & Ter Kennisname
Ja! Dat is weer even wennen! Het werd te druk hier voor de ogen. Ik heb dus het een en ander aan de layout gedaan.
Een sliding over de onderwerpkoppen doet het bijbehorend menu verschijnen.
Kan ik dan nu weer gaan schrijven?
Vrijdag 04 Januari 2002 in categorie Incrowd: over webloggen
Van schrijven komt niet zo veel de laatste dagen. Nogal druk geweest met prutsen aan 'Zinderend'. Vermoeiend, dus ga ik hier bij Verbal Jam eens even lekker afreazeiken. Heb ik wel verdiend, een verzetje op z'n tijd.
Aan lezen bij collega's ben ik namelijk nog wel toe gekomen. Want dat is leerzaam.
Ik leerde bijvoorbeeld dat ook ten aanzien van een weblog een keiharde marketingstrategie gehanteerd dient te worden.
Lees verder...
Dinsdag 01 Januari 2002 in categorie Geldkwesties
Onze president van de Nederlandse bank, de heer Wellink, heeft vandaag verklaard dat de introductie van de Euro tot dusver beter verloopt dan in andere landen. De Nederlandse bank zetelt in Amsterdam. De heer Wellink heeft straatvrees. Dat heeft hij niet publiekelijk meegedeeld, maar dat kan niet anders. Op vijf minuten loopafstand van het gebouw van de Nederlandse Bank ligt namelijk de wereldberoemde Albert Cuypmarkt. Tot enkele dagen geleden waren daar en in de rest van Amsterdam de volgende valuta's in omloop:
de spie, zijnde de munt van 1 cent (uit roulatie)
de stuiver, zijnde de munt van 5 cent
het duppie, zijnde de munt van 10 cent
het heitje, zijnde de munt van 1 kwartje
de piek, zijnde de munt van 1 gulden
de knaak, zijnde een munt van 2 gulden 50
de daalder, tegenwaarde 1 gulden 50
het joetje, zijnde een biljet van 10 gulden
het geeltje, zijnde een biljet van 25 gulden
de meier, zijnde een biljet van 100 gulden
de rooie rug, zijnde een biljet van 1000 gulden
De weledele heer Wellink heeft over het hoofd gezien dat ook deze valuta's hadden moeten worden omgezet naar Euro's.
Wij zullen derhalve in zijn plaats dit verzuim dadelijk goedmaken door het vernieuwen van de Amsterdamse valuta-standaard volgens onderstaande tabel:
Lees verder...
