Gisteren was Harry Mulisch jarig en dat moesten wij weten, vond het journaal. Er was een besloten feestje in het Amstel Hotel. Collega-schrijvers kwamen daar de eeuwige Nobelprijsverliezer feliciteren en dat ziet er altijd wat zielig uit op televisie. Een hevig zwetende AFTh stak een loftrompetje en cabaretier Youp van 't Hek had een paar goedkope cd'tjes voor de jarige uit de bakken van 't Kruidvat gegraaid. Altijd gedacht dat een cabaretier allergisch is voor dit soort pluimstrijkerij, hij behoort een enfant terrible, een horzel te zijn. Maar ook Youp blijkt inmiddels ingekapseld door het bekakt establishment. Wéér een jeugdheld van z'n sokkel gestort.mulisch bijna uitgeteld...Lees verder...
Vannacht had ik een meisje aan de deur. Om half twee. En ze was nog zwanger óók!
Dat had ik weer, 's nachts uit m'n bed worden gebeld door een zwangere meid! Ik had nog zo gehoopt dat ik inmiddels toch wel een leeftijd had bereikt waarop ik gevrijwaard zou blijven van dit soort verrassingen. Maar niet dus.
Ze verklaarde dat ze beneden woonde en twintig euro nodig had voor een taxi naar het ziekenhuis. Ze verloor namelijk vocht, er ging iets niet goed.
Ik zag niks. De tapijttegels onder haar waren droog.
Ik bood aan haar wel even te brengen.
Zij vond het zielig voor mij dat ik dan ook in het ziekenhuis op haar zou moeten wachten. Dus had zij toch liever die twintig euro.
Ja hoor eens, zwangere meid, dit is een bekende truc. En bovendien ken ik jou niet. Op de verdieping onder mij wonen allen maar ouwe onvruchtbare mensen. Die zijn geen van allen zwanger.
Zij bood aan haar paspoort te halen en achter te laten als ik het niet vertrouwde.
Een verstandig mens gaat geen twintig euro lenen bij de buren, maar belt gewoon de noodarts.
Ik vertrouwde het dus niet. Zij moest dat maar eens gaan doen, dat paspoort halen.
Zij ging de lift weer in op weg naar haar paspoort.
Ze kan het zeker niet vinden, want vierentwintig uur later is ze nog steeds niet terug.
Ach ja, als je dan tóch zwanger bent kun je maar beter proberen er een slaatje uit te slaan...een zwangere meid
Laat ik het eens genuanceerd opschrijven: flikker ze er allemáál maar uit, met fiets en al! Opzouten met die junks op wielen! Voor straf voortaan bolletjestruien breien. Dan wordt het tenminste weer rustig op de buis en op de radio. Want al die verslaggevers moeten ook weg. Die worden wegens medeplichtigheid direct uit de ether gezet. Afgelopen met dat onafgebroken halfzatte na-neuzelen over de tour door Mart Smeets! Ga toch op bejaardenbasketballen man! Afkappen dat zwetsende beschuitgeluid van Tom van 't Hek op de radio. Ga maar hockeyballen verven.
Dus Rasmussen: bedankt, jongen! Nu breekt de zomer aan! Nog een paar meer zoals jij en het leed is definitief geleden!klaar met de tour
Na het koeknuffelen hebben we nu ook het zeehondknuffelen. In het Amsterdamse verzorgingshuis Leo Polak verblijft een Japanse robot in de vorm van een witte zeehond. Dat valt te lezen op Amsterdam Centraal. Het knuffeldier heet Paro. Met Paro kunnen dementerende bejaarden lekker spelen en babbelen. Hij reageert met geluidjes en een vertederende oogopslag. Menig mistig oudje heeft niet eens in de gaten dat Paro niet echt is, ook al wordt dat door de verzorgers keer op keer verteld. In elk geval leven de bewoners ervan op en zo'n kunstmatig huisdier heeft niet de nadelen van een kat of hond.
Wat is dat toch een gedoe met al die vlaggen en volksliederen! Vandaag lees ik in de krant over twee verschillende incidenten op dat gebied. Tijdens de Koninkrijksspelen in Den Haag zat de Antilliaanse vlag ondersteboven op de shirtjes. Tijdens de voetbalwedstrijd tussen Nederland en de Antillen werd het Arubaanse en dus verkeerde volkslied gespeeld.
Elders in Europa meende de Belgische formateur Yves Leterme dat de tekst van de Brabançonne, het Belgische volkslied, als volgt luidde: ‘Allons allons de la patrie, le jour de gloire est arrivé...’
Nou, die dag van de glorie was helemáál niet aangebroken voor Leterme, want dit was dus (min of meer) de tekst van het Franse volkslied. Verontwaardiging alom.vlaggen en volksliederenLees verder...
In de dorpssupermarkt hebben ze naast de volwassen winkelwagens ook kleine exemplaren voor kinderen. Die zijn er ongetwijfeld om de kooplust al jong te activeren. Wegens ruimtegebrek heeft de dorpssuper alle karretjes buiten in de steeg ernaast staan. Twee rijen grote en één rij kleintjes.
Zo'n klein karretje kan volgens mij alleen op een dorp, want in de megasupermarkt van de grote stad zou dat grut alleen maar hopeloos in de weg lopen. Aan de andere kant zou het wél weer goed zijn om het gedrein en gejengel tegen te gaan. De peuters kunnen dan naar eigen behoefte snoep sjoppen en bij de kassa zien ze dan zelf maar hoe ze dat regelen met de caissière.
Op de kleine winkelkarretjes is een hoge verticale stok aangebracht met een vlaggetje. Ik vroeg mij af waarom dat is. Is men bang dat de kleintjes anders over het hoofd worden gezien door de grote winkelwagenbestuurders? Lijkt me niet, want als je per ongeluk of expres over ze heenrijdt hoor je dat meestal gauw genoeg.
Wat zijn we toch een tuthola-landje. En dat is maar goed ook, dat scheelt een heleboel kopzorgen. Bij het GroenLinksjongerenclubje 'Dwars' in Utrecht werd gisteren tijdens een vlaag van opruimwoede een soort bom in een kast ontdekt. Twee reageerbuisjes, een bosje draad en een ontstekingsmechanisme, dreigend verpakt in een zwart koffertje.
Meteen red alert natuurlijk, Oudegracht afgezet, Explosieven Opruimings Dienst erbij. Het viel gelukkig allemaal mee, het was hooguit een bom 'in aanbouw'. Opluchting alom natuurlijk, want bij dat linkse tuig kun je deze ongein immers verwachten. De Telegraaf moest dan ook teleurgesteld melden dat er geen arrestaties waren verricht.
Wat zijn wij als maatschappij toch gezegend met dit soort dreigingen van relatief onschuldige aard. Ik moest meteen terugdenken aan de Libanon-oorlog in het Midden-Oosten. Precies een jaar geleden vlogen daar de bommen, granaten en raketten over en weer. Dat is nog eens andere koek dan een koffertje in de kast.
Af en toe is het toch wel goed om ons te realiseren dat wij gezegend zijn in deze polder. Heel anders is het om te moeten leven en werken in een land dat voortdurend gebukt gaat onder de dreiging van oorlog of terroristisch geweld. Vooral omdat die dreiging doorsiepelt in de kleine details van het dagelijks leven. Een verplichte bombestendige en gasdichte kamer in je huis, gewapende bewakers met scanners bij de deur van bijna elke publieke gelegenheid, af en toe dreunende geluiden in de verte, waarvan je je steeds weer afvraagt of het kanonnen zijn of vuurwerk, overvliegende straaljagers en helikopters, op elke begraafplaats graven van gesneuvelde soldaten en opgeblazen gezinnen.Het gasmaskerLees verder...
Bij deze wil ik melding maken van een ernstige misstand op het platteland. Ik heb namelijk moeten constateren dat men op sommige boerderijen de koeien tegen betaling bepaalde erotische diensten laat verrichten. Aan mensen! Dit noemt men dan heel gemoedelijk 'koe-knuffelen', maar er gaat een wereld van ellende achter schuil. De koeien worden regelrecht uitgebuit.
Hè, verdorie nogantoe! Met die Wilders kun je nou nooit eens rustig vakantie houden! Nu wil meneer weer een boerkaverbod. En dan ben ik natuurlijk weer genoodzaakt om daar aandacht aan te besteden. Waarom weet ik eigenlijk niet, maar omdat het van Wilders komt kan dat wetsvoorstel van hem nooit zuivere koffie zijn. En het blijft de gemoederen bezighouden, dus ik zal me wel weer opofferen. Volgens de Volkskrant vindt de PVV de boerka en de nikab een uiting van afwijzing van de Westerse kernwaarden, een veiligheidsrisico en een belemmering van de emancipatie en integratie van vrouwen.
Nu dacht ik juist dat het tot de Westerse kernwaarden behoorde dat iedereen mag aantrekken wat hij of zij wil. Daardoor staat het mannen vrij om bijvoorbeeld massaal baseballpetjes achterstevoren op hun kop te zetten, zich tijdens voetbalkampioenschappen uit te dossen met oranje pruiken, de meest foute stropdassen om te knopen (elke stropdas is au fond een veiligheidsrisico), hun haar op z'n Limburgs te blonderen, lullige bermudashorts aan te trekken en de door vrouwen algemeen verafschuwde witte sokken te dragen, liefst nog in sandalen. En alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is rijden ze in deze tijd van het jaar ook nog rond in van die verwijfde strakke wielerpakjes op racefietsjes.
In het Algemeen Dagblad lees ik vandaag dat christelijke schoolbesturen overwegen het roken op schoolpleinen te verbieden. Zij vinden het roken op schoolpleinen 'niet meer van deze tijd'.
Niet meer van deze tijd? Als oudere jongere schiet ik onthutst overeind en constateer dat mijn klomp breekt.
Sinds wanneer is roken op het schoolplein dan toegestaan? Ik heb vast en zeker iets gemist!
Ik leefde nog in de (kennelijk onnozele) veronderstelling dat de rokende leerling sinds jaar en dag was veroordeeld tot de stiekeme illegale rookzone achter het fietsenhok! Maar nu moet ik bedroefd constateren dat dit stukje schoolcultuur allang ter ziele is. Typisch weer die nieuwe zakelijkheid: het fietsenhok dient alleen nog maar voor het stallen van fietsen en scootertjes. Weg is de romantiek van de stalling, de enige plaats op school waar het vak 'erotische verkenningen' werd gegeven. Geen wonder dat de jeugd van tegenwoordig zoveel problemen geeft!keihard verbieden!Lees verder...
Onderstaand artikel is uitgezonden bij VPRO's De Avonden op woensdag 4 juli 2007. Terugluisteren is mogelijk onder 'verbal jam op de radio', in de rechterkolom. Spoel door naar de laatste 15 minuten.
Vorige week waren de media erg opgewonden vanwege de introductie van een nieuw mobieltje, de Apple Iphone. Het journaal toonde ons beelden uit Amerika van volkomen dolgedraaide consumenten die in slaapzakken voor de winkels lagen om het apparaat voor 600 dollar te kunnen bemachtigen. In Nederland is het ding nog lang niet te koop, maar straks krijgen we hier misschien ook dat soort toestanden. Toch knap wanneer een fabrikant erin slaagt zijn product tot nieuws te verheffen.
Er schijnt veel magie in deze Iphone te zitten. Een hebbeding om je vingers bij af te likken, ware het niet dat je die vingers nodig hebt om het wonderdoosje te bedienen. Vrijwel de gehele besturing vindt plaats via het kleurige aanraakscherm. Je kunt dan emailen, over het internet surfen, muziek luisteren, foto's of video's bekijken en er ook nog mee telefoneren. Dat je voor de geavanceerde communicatiemogelijkheden straks een prijzig abonnement nodig hebt, raakt in de euforie een beetje op de achtergrond.
Ik heb een ernstige klacht over het Amsterdamse bankwezen. Dat zit zo: ik loop regelmatig met mijn hoogbejaarde moeder een ommetje door het park. Want oude mensen moeten flink blijven bewegen, zegt de dokter. Maar van dat blijven bewegen moet mijn moeder om de honderd meter eventjes bijkomen. Dan wil zij op een bankje zitten. Hier begint de ellende. Want de meeste bankjes zijn te laag voor de oudere Amsterdammer.
Waarom hebben de bankwerkers die dingen niet een beetje hoger gezet? Of zijn de ontwerpers de schuld?door de bank genomenLees verder...
Over dit blog
Het weblog Verbal Jam bestaat sinds 10 oktober 2001.
De naam van het blog refereert aan een verbale jam-sessie.
Er staan inmiddels duizenden artikelen, foto's, video's en audio-producties in. Bij elkaar zóveel vertier, dat het een wonder mag heten dat er nog geen vermakelijkheidsbelasting over wordt geheven.
Gisteren was Harry Mulisch jarig en dat moesten wij weten, vond het journaal. Er was een besloten feestje in het Amstel Hotel. Collega-schrijvers kwamen daar de eeuwige Nobelprijsverliezer feliciteren en dat ziet er altijd wat zielig uit op televisie. Een hevig zwetende AFTh stak een loftrompetje en cabaretier Youp van 't Hek had een paar goedkope cd'tjes voor de jarige uit de bakken van 't Kruidvat gegraaid. Altijd gedacht dat een cabaretier allergisch is voor dit soort pluimstrijkerij, hij behoort een enfant terrible, een horzel te zijn. Maar ook Youp blijkt inmiddels ingekapseld door het bekakt establishment. Wéér een jeugdheld van z'n sokkel gestort. mulisch bijna uitgeteld...
Lees verder...
Het Radiolog van donderdag 12 juli 2007 - Le Tour de France.
