Zeehondknuffelen
Dinsdag 24 Juli 2007 in categorie Altijd handig
Na het koeknuffelen hebben we nu ook het zeehondknuffelen. In het Amsterdamse verzorgingshuis Leo Polak verblijft een Japanse robot in de vorm van een witte zeehond. Dat valt te lezen op Amsterdam Centraal.
Het knuffeldier heet Paro. Met Paro kunnen dementerende bejaarden lekker spelen en babbelen. Hij reageert met geluidjes en een vertederende oogopslag. Menig mistig oudje heeft niet eens in de gaten dat Paro niet echt is, ook al wordt dat door de verzorgers keer op keer verteld. In elk geval leven de bewoners ervan op en zo'n kunstmatig huisdier heeft niet de nadelen van een kat of hond.
Maar Paro was ter demonstratie en zou na een maand weer weg moeten. Aanschaffen was aanvankelijk geen optie, want Paro kost vierduizend euro.
Gelukkig heeft inmiddels de eigenaar van het Leo Polakhuis, Stichting Woonzorg Nederland, het benodigde bedrag opgehoest. Slim, want voor je het weet krijg je bij zo'n onderwerp het nodige sentimentele gejank over je heen en sta je aan de schandpaal van de Telegraaf of Hart van Nederland.
Ondertussen vraag ik met wel af hoe het staat met de hygiëne van Paro. Want zo'n wit vachtje blijft natuurlijk niet ongerept bij al dat demente geknuffel. Kwijl, snot en wellicht zelfs overgedragen urinegeur zullen Paro's vacht op den duur verontreinigen. Het is misschien wat oneerbiedig tegenover de bejaarden, maar we moeten realistisch blijven. Is er door de fabrikant voorzien in verwisselbare vachtjes? Of kan het kunstpelsje van Paro in de was? Ik neem tenminste aan dat het kunstbont is, want écht zeehondenbont zou -hoe toepasselijk ook- een rel geven en tot kamervragen leiden.
Maar ach, wat maak ik mij toch zorgen voor niets. Op zo'n elektronische zeehond zit natuurlijk heel modern een duur onderhoudscontract. Het enige dat ik nog wil weten: is hij knuppelbestendig?
Extra informatie:
- De website over Paro.
- Daniel Schut van Amsterdam Centraal maakte een kostenvergelijking tussen een echte kat en Paro.
| Tweet |
