Getergd en gesard
Zondag 12 Juli 2009 in categorie Grijze Golfslag
De laatste tijd is mijn productie wat mager. Ik word teveel afgeleid, teveel van het werk gehouden. Want u weet waarschijnlijk hoe dat is met schrijven, daar moet je even lekker rustig in kunnen gaan zitten, als in een comfortabele leunstoel. De gedachten en ideeën komen dan vanzelf.
Maar ik word tegenwoordig getergd en gesard door vertegenwoordigers van diverse instanties. Het gaat namelijk wat minder goed met mijn lieve moeder en we proberen voor haar een veilig plaatsje in een verzorgingshuis te bemachtigen. De laatste weken heeft zij last van hallucinaties, waardoor een en ander toch wat urgenter wordt.
In ons land geven wij miljarden euro's uit aan de zorg. Je zou toch zeggen dat alles dan inmiddels toch piekfijn in orde is. Maar nee, er zijn wachtlijsten. Mensen die inmiddels hoogbejaard zijn, moeten soms wel twee jaar wachten op een plekje in een verzorgingshuis. Ze hopen natuurlijk dat je voor die tijd de pijp uit bent.
Probeer maar eens je vader of moeder onder te brengen in een verzorgings- of verpleeghuis. Je krijgt te maken met bureaucratie (veel), incompetentie (heel veel), afschuiven, onwil en vele kastjes en muren waartussen je heen en weer wordt gestuurd.
Afgelopen donderdag werd ik opgebeld dat er een tijdelijk noodopvangplekje voor mijn moeder was in een tehuis. Wij werden gemaand haar daar de volgende dag af te leveren.
Dit overviel ons wel even, maar vooruit.
Degene bij de GGZ die dit plekje had geregeld mochten we immers niet teleurstellen. De man had volgens eigen zeggen de hele dag zitten bellen om dit allemaal voor elkaar te krijgen.
Wij moesten dankbaar zijn.
Kennelijk was bij hem het besef op de achtergrond geraakt, dat hij betaald wordt om voor zijn cliënten zijn vette reet uit zijn stoel te hijsen en zo nodig plekjes te regelen.
In elk geval: hij ging over een uur met vakantie en wij moesten kiezen of delen.
Wij kozen.
Het was maar goed dat wij de volgende dag voor de zekerheid naar het betreffende tehuis belden over hoe laat en hoe en wat.
Ze wisten nergens van. Het kon ook helemaal niet. Er was geen indicatie geregeld.
Een indicatie is belangrijk. Anders zijn de centjes niet gegarandeerd. Centjes zijn altijd belangrijker dan mensen. Geen centjes, geen zorg.
Wij mochten niet komen met mijn moeder.
Ik belde de thuiszorg van mijn moeder. Om te zeggen dat de zaak niet doorging en dat ze haar dus weer thuis moesten komen helpen.
De thuiszorg kon echter de zorg ineens 'niet meer garanderen'.
Ik heb toen iemand even heel duidelijk de waarheid gezegd.
Hopelijk heeft die persoon geen prettig weekend gehad.
Wij wel, wij zijn lekker met onze moeder een weekendje naar het platteland getogen.
Nu maar afwachten wat de maandag brengt...
| Tweet |
