Vóór de oorlog
Vrijdag 21 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Laat ik eens doen of ik vóór de oorlog ben. Immers, men moet zich óók kunnen inleven in het standpunt van andersdenkenden. Dan vind ik wél dat ik ook de uiterste consequentie moet trekken en niet een beetje gemakzuchtig gaan zitten genieten van CNN. Nee, dan ga ik ook direct ramen en deuren afplakken. Netjes de kleinste kiertjes dicht en een kruis van duct-tape over elke ruit, anders komt het dubbelglas bij een bombardement naarbinnen waaien. Aandachtspunt: kattenluikje.
Goed, de vriezer dus flink volstouwen voor de eerste dagen en zoveel mogelijk blikvoer hamsteren bij de supermarkt. O ja, ook een stapel kratten bronwater inslaan, want als de elektriciteit uitvalt zitten we hier op de zesde verdieping zonder waterdruk. De badkamer zet ik vast vol met emmers water om het toilet te kunnen doorspoelen en mezelf af en toe te achter de oren te reinigen. Kaarsen, lucifers, zaklantaarns plus batterijen! Tankjes camping-gas. Tuinderijen in de omgeving in kaart brengen voor de hongertochten. De huisdieren laat ik een donor-codicil tekenen dat zij in geval van voedseltekort verorberd mogen worden.
Ik moet nog ergens een petroleumkachel zien te ritselen, voordat die dingen onbetaalbaar zijn. Ook petroleum dus... Je zult natuurlijk weer net zien: tijdens een oorlog slaat altijd de strenge winter toe! En de tent klaarleggen. Want die torenflat van ons gaat eráán, daar kun je donder op zeggen. Dat zag je wel in Serajevo en Tsjetsjenië. Zo'n hoog gebouw is lekker prijsschieten.
Bijna vergeten: biotex! Voor het war-wasje. Onze moeders drukten ons namelijk als kind al op het hart elke dag een schone onderbroek aan te trekken, want je mócht eens onverhoopt in het hospitaal terecht komen! En in een oorlog is die kans nu eenmaal groter. Ik wil niet bij voorbaat bij de triage al terzijde geschoven worden omdat ik te heftig naar urine ruik.
Dan nog even langs de apotheek voor extra medicijnen en tevens verbandmiddelen. Ik zie mezelf straks toch echt niet gebukt sniper-alley oversteken om mijn receptje te gaan inleveren. Dan is het middel erger dan de kwaal. Ik haal ook meteen mijn bankrekening leeg, want op de zwarte markt hebben ze natuurlijk geen boodschap aan een giropas of creditcard. Ho wacht: zwarte markt... Sloffen sigaretten hamsteren dus. Die worden geld waard, als ik al niet zelf weer aan het roken sla. Want van een oorlog schijn je te gaan roken, heb ik in films gezien. En psalmboeken uit de buurtkerk jatten, voor de vloeitjes.
Wáár zal ik mijn audio-installatie eens laten? Onder de vloer gaat niet met dat beton van tegenwoordig. Maar ik moet wèl naar Radio Oranje kunnen luisteren straks. Want er hoeft maar één schot te vallen en per definitie zit onze regering natuurlijk weer in Engeland en Canada.
Shit! Mijn glanzend mooie tweedehands auto! Waar láát ik die? Die mag straks niet in de categorie 'collateral damage' vallen, laat staan in handen van de vijand! Buiten het feit dat hij nog niet afbetaald is, kan ik hem ook nog wel eens nodig hebben om naar veiliger oorden te vluchten! En dan maar hopen dat ze in die opvanglanden géén Nawijn hebben. Misschien is 't het beste om hem onder de graszoden in het plantsoen hierachter te stallen. Eh, m'n auto dus...
Ok, eens zien... Dan nu nog even aandacht voor het 'survival-gedeelte'. Eerst Postbus 51 bellen om de betekenis van de alarm-sirene signalen op te vragen en op welke dag van het jaar het ook weer van overheidswege loos alarm is.
Laat ik ook mijn moeder weer eens bellen. Altijd handig om te weten wat je te wachten staat als je argeloos op straat loopt en er komt een bom naar beneden. Ja, mijn moeder is ervaringsdeskundige, dus daar moet je profijt van trekken tenslotte. Ik herinner me vaag iets dat je bij een hard fluitend geluid beter meteen al zélf kunt gaan liggen, anders regelt die gigantische drukgolf dat wel voor je. Je wordt opgetild en een stuk verder weer neergesmeten. Hopen dat er dan geen lantaarnpaal in de weg staat. O ja, en ook je mond openhouden, anders knallen je trommelvliezen eruit. Na het fluiten een moment van stilte en tegen de tijd dat de klap komt zitten de glasnaalden al in je haar en vliegt het straatmeubilair over je heen. Daarna schijnt het héél stil te lijken. Zoiets was het geloof ik... Maar goed, dat ga ik dus nog even precies checken...
Allemachtig zeg! Wát een werk, wát een voorbereidingen! Gaandeweg begin ik steeds meer respect voor die Balkenende en De Hoop Scheffer te krijgen! Want dat valt dus nog helemaal niet mee om vóór een oorlog te zijn! Als je het goed wilt doen, tenminste...
Mooi, dan ga ik morgen nog even lekker de stad in om van het straatbeeld te genieten. Want stel je voor hoe het zou zijn wanneer dat allemaal in puin ligt en in brand staat. Voor de zekerheid demonstreer ik dan meteen even tégen de oorlog. Baat het niet dan schaadt het niet. Kun je van een oorlog niet zeggen...
O jee: de gasmaskers. Hélemaal niet aan gedacht!
| Tweet |
