Acties voor Azië (1)

Ongeveer driehonderd weblogs staan vandaag 24 uur lang 'op wit' om hun steun te betuigen aan de inzamelingsactie voor giro 555 ten behoeve van de slachtoffers in Azië. Verbal Jam kiest ervoor om dat niet te doen, maar juist vandaag meer aandacht te besteden aan Azië en de acties.

Het weblog 'op wit' is natuurlijk een sympathiek initiatief, maar de logica erachter ontbreekt een beetje. Solidair zijn we toch wel en een link plaatsen naar giro 555 kan even goed zonder de rest van de website dicht te gooien.

Een weblog is een medium en -hoe bescheiden ook van omvang- een medium gaat niet op wit of zwart. Televisie en radio zenden vandaag uit, de krant ligt in de brievenbus, het weblog staat online. Want veel weblogs zijn tegelijk ook een kleine kroniek van de tijd, waar later terug te lezen valt dat op 6 januari 2005 driehonderd weblogs op wit gingen. Bijvoorbeeld.

Remkes had zich kunnen redden

Minister Remkes heeft uitgelegd waarom hij vorige week niet van zijn aanwezigheid in Thailand gebruik heeft gemaakt om de Nederlandse slachtoffers bij te staan. Hij had ervaring met hulpacties en besloot op grond daarvan de hulpverleners 'niet voor de voeten te gaan lopen'.

Dat roept meteen de vraag op: was hij dan van plan geweest met z'n handen in z'n zakken daar een beetje passief rond te drentelen? Gisteravond zag ik bij het programma B&W drie dappere vakantiegangers die ter plekke direct tot actie waren overgegaan. Maar blijkbaar gaat de rol van doortastend hulpverlenende toerist het voorstellingsvermogen van de minister te boven.

Remkes viert vakantie

Deze miskleun gaat Remkes de kop kosten, is mijn inschatting. De minister van Binnenlandse Zaken was sinds tweede kerstdag in Thailand op vakantie, maar voelde zich niet geroepen zich te bekommeren om de Nederlandse slachtoffers van de tsunami-ramp.
"Ik wil niet gestoord worden," schijnt hij te hebben gezegd. Nee, je bént al gestoord wanneer je een dergelijke totale onverschilligheid aan de dag legt.

De kwestie leidde gisteren tot verontwaardiging in de Tweede Kamer. Remkes heeft nu toegezegd woensdag het Rampen Identificatie Team in Phuket te zullen bezoeken. Kennelijk gaat het allemaal nog steeds niet van harte, want een bezoek aan resterende Nederlandse of inheemse slachtoffers is er niet bij.

Een uitgelezen kans!

“Lieve God!
Ik hoor net op de radio dat alle anonieme brieven aan U voortaan door de TPG bij de Evangelische Omroep afgeleverd gaan worden. Daar zullen ze dan de inhoud aan U 'voorleggen in gebed', zoals ze dat noemen. Kijk, dat treft nou lekker, want ik was net van plan U te vragen eens keiharde maatregelen te nemen tegen die ellendige farizeeërsclub van de EO! Die gasten halen het bloed onder je nagels vandaan met altijd weer dat zalvende toontje van ze! Het lijkt wel of je zonder een lidmaatschap van hun omroep geen enkele kans maakt om in de hemel te komen. Nou, dat zullen we dan nog wel eens zien!

Ik wrijf me al vergenoegd in de handen bij het vooruitzicht dat ze deze klacht nu zelf aan U moeten gaan voorlezen! En natuurlijk laat ik 't niet daarbij, ik ga heel Nederland vragen om U ook een anonieme brief te sturen. Dat zal ze leren!

O ja, u zou me een groot plezier doen als U die streberige reli-egotripper Andries Knevel direct tot U neemt! Hier op aarde is die man niet meer te harden! En ook die zalvende betweter van een Henk Binnendijk mag van mij met onmiddellijke ingang ter beschikking van de goddelijke regering worden gesteld. Op z'n minst wil ik ontheffing van het gebod op naastenliefde ten aanzien van deze personen. Iemand dood wensen mág trouwens tegenwoordig gewoon bij de EO.

Verder wil ik U namens de Rooms-Katholieke gemeenschap alhier vragen dat stuk pauselijk wrakhout eindelijk eens uit z'n lijden te verlossen. Die man is al lang over de uiterste houdbaarheidsdatum heen. Bovendien zal men in die kringen bij TPG bezwaar gaan maken tegen het feit dat ook katholieke brieven aan U blijkbaar via de EO lopen en niet via de KRO.

Nou God, ik hoop dat die engerds van de EO deze brief zonder censuur in gebed aan U voorleggen, want anders is de lol eraf natuurlijk.
Hoogachtend,
U-weet-wel... haha”

Zwaar getroffen toeristen

Verbijsterd kijken we naar de stuitende beelden van westerse toeristen in Thailand die een dag of wat na de ramp alweer doodleuk op hun badhanddoekje op het strand gaan liggen zonnen. Om hen heen hangt de geur van de dood, is de verwoesting totaal en zijn bulldozers nog naar lijken aan het graven. Ze lijken er totaal ongevoelig voor. Het zou me niet verbazen wanneer ze behoren tot de categorie toeristen die alleen maar naar Thailand komt om zich in de seksindustrie te laten verwennen. Dikwijls door minderjarige jongetjes of meisjes natuurlijk. Thuis ligt dat nu eenmaal wat moeilijker. Tja, en als je lustobjecten dan zo flauw zijn om het leven te laten bij een van de grootste natuurrampen in de geschiedenis kun je weinig anders doen dan de rest van de vakantie een beetje mokkend aan 't strand te gaan liggen, nietwaar?
Daar broeden ze dan vast op een pittige klachtenbrief aan de reisorganisatie...

Een gevalletje grafschennis

Een goede vriend van mij is een expert op het gebied van glaskunst. En dus nam hij mij vorige week mee naar een begraafplaats. Hij wilde mij iets laten zien. Een graf.
Het was wel even zoeken, want hij wist de precieze plaats niet meer. Nadat wij in de gure wind enige rondjes hadden gelopen en de verkeerde paden waren ingeslagen wist hij het opeens.

"Dáár moet het zijn!" Zelfverzekerd beende hij achter zijn wijzende arm aan. En inderdaad, even later stonden wij bij het graf. Het was een oud graf, ergens uit het begin van de vorige eeuw. Twee parallelle rijtjes stenen in de klamme zwarte aarde duidden aan dat daartussen de dode was ondergespit.

Minister werkt aan markt

Gemeenten zien wel wat in het opzetten van een snel glasvezelnetwerk. Daarmee krijgen hun inwoners rond 2010 de modernste breedbandtechnologie in huis. Dat is mooi, een overheid die in dit opzicht het beste met haar burgers voorheeft. Na alle ellende met de kabelboeren hadden ze wel een dergelijk opstekertje verdiend.
Woningbouwverenigingen als Het Oosten in Amsterdam en Rentré in Deventer wilden wel participeren in het opzetten van zo'n glasvezelnetwerk.
Maar dan treedt vanuit de landelijke politiek en het bedrijfsleven een merkwaardig mechanisme in werking. Want dit soort ondernemingsgeest is kennelijk niet de bedoeling...