sabotage!

Vrijdag 01 December 2006 in categorie Waargebeurde verzinsels

“Ik zeg u: het is een regelrechte schande zoals er in Nederland wordt omgegaan met de loopbaanontwikkeling van militairen zoals ik! Meer dan vijf jaar zit ik nu al op mijn bevordering tot generaal te wachten. Daar heb ik gezien mijn kwaliteiten en mijn anciënniteit gewoon recht op. Ik weet niet wie en wat er precies achter zit, maar ik heb het ernstige vermoeden dat de politiek mijn promotie tot dusver heeft tegengehouden. Gesaboteerd, zeg maar!
Ik heb zelfs op zeker moment de vakbond ingeschakeld, maar die kunnen ook niets doen, zeggen ze. Ergens in Den Haag schijnt er iemand te zitten die de boel tegenhoudt. De motieven zijn onduidelijk, maar uit het geruchtencircuit heb ik vernomen dat de één of andere minister hoogstpersoonlijk is gaan dwarsliggen. Er zou teveel precedentwerking van uitgaan, er zouden verwachtingen worden gewekt.
Nou vraag ik je! Precedentwerking! Verwachtingen! Alsof het de eerste keer is dat ze iemand tot generaal moeten bevorderen! Ze kunnen mij veel wijsmaken hoor, maar dit soort smoesjes pik ik niet. Straks gaan ze nog zeggen dat het aan mijn achternaam ligt. Kom effe!
Gelukkig heeft de nieuwe Tweede Kamer nu eindelijk ingegrepen, al is het met de kleinst mogelijke meerderheid...”

Kolonel Pardon in een interview met het soldatenvakblad 'De Loopgraaf'.
sabotage!

het messenblok

Woensdag 27 September 2006 in categorie Waargebeurde verzinsels

Mijn lieve echtgenote wilde graag een messenblok voor in de keuken. Ik was hier geen voorstander van. Het kan immers altijd voorkomen dat ik eens een ondoordachte opmerking maak die mijn vrouw niet aanstaat. Ik zie mijzelf reeds vastgepind aan de deurpost, met een nog natrillend fileermes door mijn linker oorlel.

Vanwaar eigenlijk deze plotselinge behoefte aan een messenblok? Snel scande ik in gedachten mijn huwelijksleven, op zoek naar eventuele oneffenheden. Die waren er niet volgens mij, maar dat zegt niks. Juist het gebrek aan sensitiviteit voor het vrouwelijk ongenoegen, heeft menig brave huisvader de das omgedaan.
Ik wierp nog eventjes tegen, dat ik meestal degene was die kookte! En dat slachten van een bloemkool kon ik best af met dat ene fijne mesje van de Hema!
En dus stonden wij nog diezelfde zaterdag in een dure winkel voor huishoudelijke artikelen. Want zo gaat dat binnen de hedendaagse huwelijkse machtsverhoudingen. het messenblok Lees verder...

één handtekening minder

Vrijdag 08 September 2006 in categorie Waargebeurde verzinsels

Ik twijfelde of ik op dit late uur nog wel bij iemand kon aanbellen. Ik deed het toch. Het was voor de goede zaak. Het was belangrijk dat er zoveel mogelijk mensen aan de actie meededen en hun handtekening zouden zetten.
Na enkele ogenblikken hoorde ik hoe aan de binnenkant van de deur enkele sloten moeizaam werden ontgrendeld. Hij zwaaide open en er scheen een felle lichtbundel recht in mijn gezicht.
Mijn ogen afschermend vroeg ik: "Kunt u het licht uitdoen?"
"Neem mij niet kwalijk!" Het licht klikte uit.
Toen mijn ogen de verblinding te boven waren zag ik in het halfduistere gangetje een rimpelige oude man met afhangend buikje en weelderig grijs schaamhaar. Dat laatste kenmerk was waarneembaar omdat hij frank en vrij geheel naakt voor mij stond. Op zijn voorhoofd zat een band met een moderne versie van een mijnlamp. Zijn armen hingen ontspannen langs zijn lichaam. In zijn linkerhand hield hij tussen duim en wijsvinger een opengeslagen paperback geklemd. Ik kon de titel niet zien.
Had hij niet op z'n minst dat boek voor zijn lubberend geslacht kunnen houden?

Ik had moeite mijn ogen te geloven. Daarom resumeerde ik voor mijzelf: ik zie nu een blote ouwe lul met een mijnlamp op z'n kop en een boek in z'n linkerhand. Opdat ik later niet zou gaan twijfelen aan mijn eigen geestesgesteldheid.
"Wat kom je doen?" informeerde de man ietwat ongeduldig.
Mijn standaarduitleg over de actie lag ineens wat in de war. De beginzin was me ontschoten.
Om tijd te rekken informeerde ik daarom maar vrijpostig: "Waarom loopt u er zo bij?"
Demonstratief hield hij zijn boek omhoog en sprak: "Ik zit te lezen, dat zie je toch?"
Ik had hier ineens geen zin meer in. Dit was te zeer in strijd met mijn verfijnde smaak.
Abrupt keerde ik de man de rug toe. "Dan zal ik u niet langer storen! Goedenavond!"
Dan maar één handtekening minder... één handtekening minder

de geheime bergen van nederland

Maandag 28 Augustus 2006 in categorie Waargebeurde verzinsels

Op school leerden wij dat Nederland geen bergen heeft. Of het zou die inmiddels bijna afgegraven molshoop in Limburg moeten zijn, de Sint Pietersberg. Maar verder niks. Geen bergen. Nederland was plat, met hooguit hier en daar een lichte neiging tot heuvelachtig. Maar méér konden we er echt niet van maken. Het was niet leuk, maar wél één van de zekerheden in ons leven. We wisten vooraf dat we minder versnellingen op onze fiets nodig hadden dan de Zwitsers. Dat onze horizon recht was en niet gekarteld. Het zal onze volksaard beïnvloed hebben. Wij hoefden onze gedachten niet te kronkelen in haarspeldbochten, wij konden nuchter zijn. En zo werd ons land een land van zekerheden.

Sinds enkele weken staat mijn wereldbeeld, of beter: Nederlandbeeld, op losse schroeven. Argeloos drentelde ik door het Vondelpark in Amsterdam. Daar werden werkzaamheden uitgevoerd. En zoals dat tegenwoordig hoort bij werkzaamheden hangt er een bord bij dat die werkzaamheden verklaart. Opdat wij ons niet zullen ergeren in de trant van 'Wat is dít voor puinhoop?' Een bord schept zekerheid.
Het bord onthulde een staatsgeheim: Nederland heeft wel degelijk bergen, alleen worden ze zorgvuldig voor ons verborgen! Vandaar het werkwoord 'verbergen'. De Nederlandse bergen worden stiekem onder de grond afgezonken en opgeslagen in bergbezinkbassins!
Alleen weet ik nog niet waarop die zo nodig op het riool moeten worden aangesloten. Waarschijnlijk om de bergrivieren af te kunnen tappen...


de geheime bergen van nederland

de vakantiekat

Zaterdag 29 Juli 2006 in categorie Waargebeurde verzinsels

Vakantiekatten zijn katten die je in de zomer royaal te leen krijgt. De eigenaren krijgen spontane onthechtingsverschijnselen en hebben het beest ineens niet meer iedere dag nodig. Integendeel, je krijgt 'm zó drie weken mee. Gek is dat, die fluctuerende behoefte aan aaibaarheid.

Normaal schrijf ik hier niet over katten. Daar zijn 1.634.283 andere weblogs veel beter in. Maar de vakantiekat is een mooi onderwerp om hun baasjes op stang te jagen als ze op een paar duizend kilometer afstand in het internetcafé lezen 'hoe het ermee gaat'. Niet met mij uiteraard, dat zal ze worst wezen, maar met hun kat. de vakantiekat Lees verder...

vierkant achter oranje

Maandag 29 Mei 2006 in categorie Waargebeurde verzinsels

Toen ik na een jaar de goudvissenkom maar weer eens verschoonde, kwam ik erachter dat de goudvis niet langer oranje was maar wit. Ik was ziedend. Schuimbekkend stond ik boven de kom te brullen dat dit bijna neerkwam op landverraad! Nét nu het erop aankomt de jongens van Van Basten alle steun te geven, laat uitgerekend mijn goudvis het afweten!
Er bleef mij niets anders over dan een scheut ranja limonadesiroop in het water te gieten. Maar u begrijpt dat voor mij de lol er al bij voorbaat af is. vierkant achter oranje Lees verder...

Klassenjustitie voor beginners

Woensdag 24 Mei 2006 in categorie Waargebeurde verzinsels

Was ik vandaag toch bijna onder arrest geplaatst zeg! Ik dacht: kom, ik ga eens onbekommerd proletarisch hamsteren bij de voormalige kruidenierszaak van Cees van der Hoeven! Want na de uitspraak in de Ahold-fraude kon mij natuurlijk niks meer gebeuren!
Maar toen ik met mijn volle boodschappenwagen om de hoek verdween werd ik achtervolgd door twee AH-medewerkers. Die dreigden mij af te tuigen als ik niet betaalde.
Ik maakte hen erop attent dat Prins Bernhard al anderhalf jaar dood was en dat ze dit keer zélf de boete moesten betalen als ze mij ook maar met één vinger aanraakten.
Dit maakte geen indruk.
"Wij doen dit niet voor eigen gewin! En dan mag het van de rechter! Hier die boodschappen!" bluften zij.

Klassenjustitie voor beginners Lees verder...