Archief: artikelen van
Dinsdag 22 Februari 2005 in categorie Waargebeurde verzinsels, Politiek & Maatschappij
Eigenlijk is het toch maar een schande wat Ruud Lubbers is aangedaan! Dat heeft deze immer vrouwvriendelijke casanova toch werkelijk niet verdiend. Als vrijwel uitgerangeerd politicus offerde hij zich destijds op om de ontheemde stakkers van deze wereld te gaan bijstaan in hun noden. En wel geheel belangeloos, volgens sommigen. Hij schijnt geen salaris te hebben ontvangen en zijn onkosten uit eigen zak te hebben betaald.
Geen wonder dat zo'n man wel eens een bonusje in natura wil in de vorm van de kont van een 51-jarige medewerkster. Dat is toch werkelijk niet teveel gevraagd wanneer je de organisatie verder geen cent kost! Kofi Anan komt hier werkelijk met een koopje weg, want Lubbers had natuurlijk ook makkelijk die jonge rondborstige meid van de receptie kunnen pakken. Dat heeft hij niet gedaan. Althans, dat is niet uitgelekt.
Lees verder...
Dinsdag 08 Februari 2005 in categorie Waargebeurde verzinsels
Geweld op scholen is weer in de belangstelling. Scheldende en dreigende ouders, anarchie in de klaslokalen, gewelddadige leerlingen. De leraren branden af waar je bijstaat.
Behalve Toon Beuken, docent maatschappijleer op een grote scholengemeenschap, gevestigd in een van de beruchtste wijken van Amsterdam. Hij heeft nergens last van. Hoe kan dat? Waar slaagt Toon waar duizenden van zijn collega's falen?
De sympathieke raspedagoog geeft ons een onthullend college...
Lees verder...
Woensdag 12 Januari 2005 in categorie Waargebeurde verzinsels
"Verdachte stond erop eigener beweging zijn identificatiebewijs te laten zien. Dit werd door mij ongebruikelijk, maar niettemin in orde bevonden. Hierna toonde verdachte, zonder hiertoe door mij gevorderd te zijn, één van zijn bijzondere lichaamskenmerken. Dit werd door mij uitdrukkelijk niet in orde bevonden. Ik heb verdachte daarom aangehouden op grond van overtreding van artikel 239 Wetboek van Strafrecht, wegens schennis van de openbare eerbaarheid (exhibitionisme).
Op het bureau aangekomen heeft de dienstdoende hulpofficier van justitie geoordeeld dat verdachte na een reprimande kon worden heengezonden. Ter nadere motivering werd meegedeeld dat het onderhavige bijzondere lichaamskenmerk qua omvang onvoldoende bijzonder werd geacht om als hard bewijs eventueel ter zitting te kunnen worden aangevoerd en feitelijk zelfs als vormfout kon worden aangemerkt."
Maandag 29 November 2004 in categorie Waargebeurde verzinsels
O, o, o, wat zullen dat allemaal brave kindertjes worden voortaan zeg! Ernstig vloeken en slaan wordt strafbaar dankzij volkspedagoog Donner, dus dat zit wel goed met de toekomstige generaties lijkt me. Tja, en dan moet je natuurlijk net mij hebben, dan ga ik me afvragen hoe dat destijds met Donner zelf is gegaan in z'n kinderjaren. Heeft hij ook wel eens een flink pedagogisch pak op z'n falie gehad?
Dat vragen we na bij mevrouw Meppema, die jarenlang kinderjuffrouw was bij de Donnertjes en daarmee verantwoordelijk voor de prille opvoeding van onze huidige minister van justitie. Zij is inmiddels hoogbejaard en woont in een verzorgingshuis. Maar gelukkig is zij nog goed aanspreekbaar. We horen meteen waar Piet Hein zijn verzorgde uitspraak van het Nederlands vandaan heeft, want zij spreekt in eenzelfde soort keurige afgemeten zinnen. We bevragen haar uitgebreid over het kind Donner...
Lees verder...
Woensdag 17 November 2004 in categorie Waargebeurde verzinsels
Gisternacht knielde de minister in pyama neer voor zijn ijzeren ledikant, zette zijn bril af, sloot de ogen, vouwde deemoedig de handen en prevelde:
“O Heer, ik bid tot U om vergiffenis, want ik heb vreselijk gezondigd! Ik heb geblunderd in mijn blinde ijver U te dienen. Ik heb geblunderd zonder precedent, zoals wij juristen zeggen. Maar dat hoef ik Uwe Alwetendheid natuurlijk niet te vertellen. In mijn ministeriële hoogmoed dacht ik de lasteraars van Uw naam voorgoed de mond te kunnen snoeren. Sluw heb ik de moord op de duivelse Van Gogh aangegrepen om de artikelen 147/147a uit het Wetboek van Strafrecht weer tot centrum van ons vaderlands fatsoen te maken. Dat zijn de artikelen die de Godslastering strafbaar maken. Maar ook dat hoef ik Uwe Alwetendheid natuurlijk niet te vertellen.
Toen kwam het gruwelijk noodlot over mij, o Heer! Ik werd voor mijn hovaardigheid gestraft, want de heidenen zijn ermede aan de haal gegaan! In het bijzonder die snol van D66, die Lousewies van der Laan, die hoer van Babylon! Zij wil de artikelen afschaffen! De hele dag reeds dwalen mij de woorden uit Openbaringen 17 door de geest:
"Kom herwaarts, ik zal u tonen het oordeel der grote hoer, die daar zit op vele wateren; Met welke de koningen der aarde gehoereerd hebben, en die de aarde bewonen zijn dronken geworden van den wijn harer hoererij.
En hij bracht mij weg in een woestijn, in den geest, en ik zag een vrouw, zittende op een scharlaken rood beest, dat vol was van namen der gods lastering, en had zeven hoofden en tien hoornen."
Geen idee wat 't allemaal betekent, o Heer, maar de woorden 'grote hoer' en 'godslastering' komen er in voor en het klinkt zo heerlijk wraakzuchtig. En dat rode beest is natuurlijk het linkse bolwerk! Maar dat hoef ik Uwe Alwetendheid natuurlijk niet te vertellen, want het zijn Uw eigen woorden.
Het is allemaal afschuwelijk verkeerd uitgepakt, o Heer! De duivelse boemerang heeft mij getroffen. Nederig en berouwvol werp ik mij voor U op de knieën, want ik ben nu aangewezen op Uw genade, op Uw vermogen nog te redden wat er te redden valt. Ik bid u om barmhartigheid, een taakstraf desnoods. En moge een eeuwige vloek op mij rusten, een vloek die mijn naam voor altijd zal verbinden met mijn stommiteiten: GodverDonner!!
”
“O ja, bijna vergeten: Amen.
”
Maandag 15 November 2004 in categorie Waargebeurde verzinsels
Enkele dagen geleden was er een kleine wrijving in huize Balkenende. Na het ochtendgebed wordt er altijd een kopje koffie gedronken.
"Geen koekje erbij vandaag?" vraagt de premier onthutst.
"Gunst, nee, vergeten te halen..." zegt echtgenote Bianca berouwvol.
Met een nors gezicht begint de eerste minister in zijn kopje te roeren. Dit kon hij er nog net bij hebben zeg! Eerst die voet, dan die slachtpartij, scholen en moskeeën in brand, het hele land in rep en roer en nou óók nog eens geen koekje bij de koffie! Het moest toch potjan-peterdorie niet gekker worden!
Bianca ziet de bui alweer hangen: "Nou niet meteen gaan mokken boven je koffie, lieverd. Je had ook je eigen verantwoordelijkheid kunnen nemen en zelf wat kokosmacronen kunnen meebrengen..."
Haar man blijft stuurs zwijgen. Dit irriteert Bianca.
"O, is het weer zover? Krijgen we weer de
silent treatment? Niet zo kinderachtig, Jan-Peter! Je weet hoe belangrijk het is dat we met elkaar in gesprek blijven!"
Haar echtgenoot volhardt echter in z'n zwijgen en begint nurks voorzichtige nipjes van z'n koffie te nemen.
Zijn vrouw krijgt er nu goed de pest in.
"Weet je wat jij moet doen? Jij gaat vandaag maar lekker eens buurten bij het Suikerfeest! Kun je je lekker volvreten en tegelijk zogenaamd je betrokkenheid tonen!"
Enthousiast springt de premier overeind. Zijn humeur is op slag opgeklaard. Wat is dat vrouwtje van hem toch briljant! Twee vliegen in één klap.
"Bianca, ik ga fijn het land in! Ik ga mijn gezicht eens laten zien!"
Zo gaan die dingen...
Vrijdag 29 Oktober 2004 in categorie Waargebeurde verzinsels
“Ja, lekkeâh, dat had ik natuuhrrelèk weiâh, hè! Rèd ik dâh lekkeâh met m'n fiesie op duh Bezuidenhoutseweg, zit dâh zo'n ouwe gozâh voâh me op z'n Spartamet. Ik wil d'r natuuhrrelèk langs, mâh die gast blèft duh hele tèd in duh linkâhbaan rèden, dus dat luktuh niet eâhrg. Ik bellen als un gek. Mot je niet denken dat ie effe opzè gaat. Dus ga ik bumpeâhrkleven en ik druk un pâh keiâh m'n dynamo tegen me voâhwiel om met me lich tuh knippeâhren. Mâh die gozeâh gèft dus maui gein sjoege. Op zekeâh moment zie ik un heil klèn gaatje, dus ik eâh als duh dondeâh langs, nietwaâhr. Blèft ie met z'n bril achteâh me Puch-stuur haken. Nâh, die ouwe ging
gelèk tegen duh tegels, dat snap je. En schelden, jongen! Ik hep nog nauìt iemand gehoâhd die zo grof in duh bek was! Hè had helemaal niks, mâh hè begon zich vreselèk aan tuh stellen. Duh waut moès eâhrbè komen, un ziekenauto en oâk nog duh Rèks Voâhlichtingsdienst. Toen zag ik pas dat ut Brinkhôhst was. Dat mot nâh ut land besturen. Kan niet eins fiesen...
”
