Zaterdag 16 April 2005 in categorie Lijf en ledematen
Eind vorige maand begeleidde ik een hoogbejaarde heer (mijn vader) naar de polikliniek in een ultramodern ziekenhuis. Hij moest op controle. Dat vindt hij een fijn uitje, want zijn behandelend arts is een knappe dame en zijn ogen zijn nog prima.
Het ultramoderne ziekenhuis beantwoordt geheel aan de eisen van deze tijd. Ik begrijp nooit zo goed wat dan de 'eisen van deze tijd' zijn, maar kennelijk luiden die: saai, kaal, gigantisch, onduidelijk en ongezellig. Kortom, het is een patiëntverwerkende industrie.
Lees verder...
Woensdag 09 Maart 2005 in categorie Lijf en ledematen
Het grootste deel van het parlement stemde tegen het automatische donorschap. Ik begrijp dat benepen gedoe niet. Laten we dus als weblogs maar eens een daad stellen onder het motto: Durf donor te zijn!
Kom allemaal uit de kast en zet een afbeelding van je codicil online. Kijk, zó makkelijk is dat:
De adresgegevens kun je beter onleesbaar maken, anders krijg je weer gezeur aan de deur.
Heb je nog geen codicil? Geeft niks, je kunt je reputatie nog redden door er hier eentje aan te vragen. Je bent vast wel weer eens toe aan een nieuwe uitdaging!
Voor alle duidelijkheid: welke keuze je op het codicil hebt gemaakt is hier niet aan de orde. Het belangrijkst is dat je tenminste gekozen hébt.
Doe dus allemaal gezellig mee en zegt het voort.
Ik verwacht hierbij uiteraard dat alle winnaars van de Dutch Bloggies het goede voorbeeld geven. Noblesse oblige1), nietwaar?
1) Surtout pour ceux avec une grande bouche.
Eerdere stukken hierover:
- Slachtafval.
- Donor-lef.
Dinsdag 11 Januari 2005 in categorie Lijf en ledematen
De voltallige redactie van Verbal Jam ligt in de lappenmand, beste lezers.
En aangezien die voltallige redactie slechts uit mijzelf bestaat, zult u begrijpen dat het hier momenteel wat moeizamer gaat met het verzinnen van nieuwe stukjes.
De hele vorige week al speelde een nare hoest uw hoofdredacteur parten en floot de ademhaling onheilspellend. Zo'n beetje als een lugubere wind door het want van het spookschip De Vliegende Hollander.
Gisteren knapte er iets. In de rug. Tijdens een hoestbui schoot een felle pijnscheut door een van de ribben aan de achterkant. Sindsdien kon er niet meer gehoest worden, want dat deed ondraaglijk pijn.
Dat werd dus eventjes een vervelend dilemma voor het fysiek besturingssysteem.
Lees verder...
Woensdag 30 Juni 2004 in categorie Lijf en ledematen
Zeg heren, even als mannen onder elkaar. Hoewel, vrouwen mogen ook meelezen, want dan weten ze meteen hoe het komt als onze prestaties eventueel afnemen. Is het u óók opgevallen dat er de laatste tijd verdacht veel acties gaande zijn om de mannelijke zaak te ondermijnen? Er worden ons allerlei kwaaltjes aangepraat die wij niet hebben of waar wij het niet over willen hebben. Men tracht ons te raken op het punt dat tegelijk onze kracht en onze zwakheid is: onze lul en alles wat daar omheen hangt.
Lees verder...
Zaterdag 15 Mei 2004 in categorie Lijf en ledematen, Klein Proza
Wanneer een middel erger is dan de kwaal, komt dat meestal door de bijsluiter. Daar ga ik mij dan erg beroerd van voelen. Er valt ook niet aan te ontkomen, want mij wordt op het hart gedrukt die bijsluiter toch vooral te lezen. Telkens weer, want ze zeggen dat er iets veranderd kan zijn sinds ik het medicijn voor de eerste keer slikte. Dat is nooit zo, maar dat weet ik pas wanneer ik hem weer uit heb.
Het zijn de mogelijke bijwerkingen die 't 'm doen. Die zijn altijd heel eng in verhouding tot wat ik werkelijk mankeer. Ik sta als patiënt dan voor een lastig dilemma: dóórlijden of risico nemen. Het gevaar van ernstige bijwerkingen is weliswaar klein, maar je zult altijd zien dat uitgerekend ik degene ben met die zeldzame overgevoeligheid waarvoor ze waarschuwden. Ik zal dan abnormaal opzwellen, overal hevig jeukende uitslag krijgen en terstond in een anafylactische shock geraken.
Kijk, bij al die medicijnen heb je sowieso een dikke kans op maag- en darmklachten. Dat is bijna standaard. Ook word je er dikwijls duizelig van en ga je wazig zien. Vervolgens is het niet best voor je lever en je nieren, kleuren je ogen helemaal geel, gaan je handen onbedaarlijk trillen of je voeten tintelen, krijg je hallucinerende koortsdromen, moet je onbedaarlijk plassen en winden laten, valt je haar uit, ga je hevig en onophoudelijk zweten, raak je impotent met terugwerkende kracht, krijg je als man borstontwikkeling en als vrouw juist haar op de memmen, word je bij vlagen manisch dan wel depressief, gaat je bloedbeeld spiegelen, is je schoonmoeder agressiever dan normaal, blijkt één van je kinderen kleptomaan te zijn en gaat je partner van je af.
En dan de alcohol hè, altijd dat gezeur over de combinatie met alcohol. Er zal nu nooit eens staan: 's morgens op een nuchtere maag innemen en wegspoelen met een ruime hoeveelheid Bordeaux. Nee, steeds weer dat betuttelende 'pas op met alcohol'. Met al die bijwerkingsellende die een mens te wachten staat is het minste dat ze me kunnen toestaan toch wel het indrinken van een beetje moed. Maar zelfs dat is me niet gegund door die farmafarizeeërs!
Volgens mij is het gewoon een complot van de geneesmiddelenindustrie! Het is hun bedoeling dat ik mij door die bijsluiter dermate beroerd ga voelen dat ik direct alweer toe ben aan een volgend middel. Met alle bizarre gevolgen van dien. Het valt me trouwens op dat bijsluiters nooit waarschuwen dat je er ook dood aan kunt gaan, aan zo’n medicijn. Terwijl dàt toch óók wel voor zal komen! Maar dat zeggen ze dan niet. Ze zijn natuurlijk bang klanten te verliezen.
Nou ja, vooruit maar weer. God zegene de greep. Met trillende vingers leg ik de eerste pil op m'n tong en slik hem moeizaam door. Nu maar hopen dat het helpt en dat die kater van gisteren een beetje vlot wegtrekt...
verschenen in nieuwsbrief nr 157 van het literair tijdschrift OpSpraak
№ 34
Zaterdag 21 Februari 2004 in categorie Lijf en ledematen
Minister Hoogervorst van Volksgezondheid maakte zich deze week ineens ontzettend kwaad over de kwalijke praktijken van de alternatieve geneeskunde en gaf in één moeite door de homeopathie een veeg uit de pan. Dit alles naar aanleiding van een inspectierapport over de dubieuze praktijken van Jomanda en andere alternatieve genezers rond de dood van actrice Sylvia Millecam. De mening van Hoogervorst is duidelijk: alleen de reguliere geneeskunde is betrouwbaar. Helaas, te vroeg gejuicht...
Lees verder...
Woensdag 31 December 2003 in categorie Politiek & Maatschappij, Lijf en ledematen, Opinie
De discussie rond het roken laait op het eind van het jaar nog even lekker fel op. Want morgen is het 1 januari 2004 en dan heeft iedereen recht op een rookvrije werkplek. Ook als je dat helemaal niet wilt: je hebt een verplicht recht. Opvallend is het fanatisme waarmee de strijd wordt gevoerd, vooral van de zijde van organisaties voor niet-rokers als Stivoro en Clean Air Now. Ik ben zelf al enige tijd gestopt met roken, maar als ik dan dat verbeten hoofd zie van mevrouw Geertruida (Trudy) Prins, directeur van Stivoro, dan denk ik: hier wil ik eigenlijk niet bij horen.
De anti-rooklobby staat mij tegen. Ik vind het prima wanneer niet-rokers worden gevrijwaard van tabaksrook. Je hoeft tenslotte de zooi van een ander niet in te ademen als je dat niet wilt. Maar de anti-rokers stralen een type onverdraagzaamheid uit die verder gaat dan het anti-roken. Je krijgt de indruk dat zelfs wanneer héél Nederland morgen stopt met paffen, zij zich dan wel weer op iets anders werpen om hun medemens het leven zuur te maken.
We hoeven helemaal geen discussie te houden over de ongezondheid van roken en de noodzaak tot stoppen. Van mij mogen ze doorgaan met hun pogingen mensen over te halen van de sigaretten af te blijven en de belangen van niet-rokers te verdedigen. Maar moet dit gebeuren met de onsympathieke methoden die uit de Verenigde Staten worden geïmporteerd? Want het is natuurlijk te dol voor woorden dat mensen die ervoor kiezen om wèl te blijven roken, direct naar koude en tochtige hangplekken worden verbannen. Wanneer je niet rokende werknemers recht geeft op een rookvrije werkplek, kun je toch minstens het fatsoen opbrengen om wèl rokende medewerkers een behoorlijke gebruikersruimte te geven.
“Café's zijn feitelijk gebruikersruimten voor verslaafden aan alcohol, nicotine en cafeïne”
Over gebruikersruimten gesproken: café's zijn feitelijk gebruikersruimten voor verslaafden aan alcohol, nicotine en cafeïne. Daar moet je dus niet het roken willen verbieden. Wie niet geconfronteerd wil worden met de bijverschijnselen van drugs (alcohol, nicotine, marihuana) moet wegblijven uit de gebruikersruimten (café's en coffeeshops). Maar zelfs hier willen Stivoro en Clean Air Now hun zin doordrammen. Heel sluw wordt hiervoor de Arbo-wet misbruikt: de werknemer in een gebruikersruimte heeft recht op een rookvrije werkplek.
Volgens mij moet dit niet de manier zijn waarop wij in dit land met elkaar om willen gaan, namelijk de methode van repressie en stigmatisering. Dat wil niet zeggen dat we weer op de toer moeten gaan zitten van 'we komen er samen wel uit', want die blijkt in de praktijk toch te weinig bescherming te bieden aan mensen met luchtwegaandoeningen. Regels zijn nodig, maar laat daarbij beide partijen in hun waarde.
Momenteel gaat men teveel voorbij aan de kern van het probleem: roken is feitelijk een nicotineverslaving. En een verslaving dient ook als zodanig te worden benaderd. Mevrouw Trudy Prins van Stivoro gaat hier te makkelijk aan voorbij. In een column somt zij eerst de extreem verslavende eigenschappen van nicotine op, om daarna te beweren dat nicotine niet zo'n schadelijke stof is. Met dergelijke redeneringen schieten we weinig op natuurlijk. Het zou beter zijn om het beestje gewoon bij de naam te noemen en met nadruk te spreken van een nicotineverslaving. Op die verslaving moet je vervolgens je beleid en je voorlichting heel gericht afstemmen. In dit licht is het bijvoorbeeld helemaal fout om stoppers aan te raden nicotinepleisters of -kauwgom te gebruiken, want daarmee houd je de verslaving in stand.
Er moeten veel betere programma's komen om mensen te helpen bij het afkicken van een nicotineverslaving. Dit gaat verder dan alleen maar 'stoppen met roken'. Ook het probleem van de gewichtstoename na het stoppen moet bijvoorbeeld serieus aandacht krijgen. Momenteel wordt de mensen alleen maar het volgende schuldgevoel aangepraat: je bent te dik, dus ga daar wat aan doen! Opnieuw een campagne in de verwijtende sfeer dus. Net als bij alcoholverslaafden blijft ook de nicotineverslaafde levenslang verslaafd, ook al stopt hij met gebruiken. In dit kader is het interessant nogmaals te wijzen op de veelzeggende informatie bij Noorderlicht.
Tot slot zou ik ervoor willen pleiten om nimmer ex-rokers aan te stellen als bestrijders van het roken. Velen van hen slaan zo ongelooflijk door naar het andere uiterste dat je welhaast kunt spreken van een jihad tegen rokers. Elk gevoel voor proporties wordt uit het oog verloren, vooral het feit dat rokers net zulke gewone mensen zijn als niet-rokers. Ik ben in 't geheel niet verbaasd wanneer ik lees dat mevrouw Prins in het verleden zelf twee pakjes per dag rookte...
Ik steek er nog eentje op... eh... áf vanavond!
Meer over dit onderwerp bij Verbal Jam (serieus en minder serieus):
De Trekplek
Edje krijgt zijn vetje
Nicotinisme
Vertrouwd adresje
Stoppen met roken
Geen gevaar
Andere interessante links:
How stuff works: nicotine
Forces Nederland: informatiesite voor rokers.
Nicotine Anonymous
Stichting Rokersbelangen
Je eerste sigaret
Eind vorige maand begeleidde ik een hoogbejaarde heer (mijn vader) naar de polikliniek in een ultramodern ziekenhuis. Hij moest op controle. Dat vindt hij een fijn uitje, want zijn behandelend arts is een knappe dame en zijn ogen zijn nog prima.
