Archief: artikelen van
Zaterdag 29 November 2003 in categorie Politieke Portretten
Deze week zag ik onze prumjee op de teevee. Ik weet het, er is al eindeloos over gezeurd en geschreven, over dat háár van die man! Maar ik moet het er nog even over hebben, want ik weet het nu zeker: dat haar kàn gewoon niet echt zijn! Dat kapsel zit dermate strak in de lak dat het zonder twijfel kunststof is. Het is haar dat je naast je bromfietshelm op de kapstok legt als je thuiskomt. Het is haar dat klinkt als een golfplaten dak bij een hagelbui. Daarom zien we ook altijd dat er iemand een paraplu boven zijn hoofd houdt wanneer hij bij hevige neerslag het Binnenhof oversteekt. Want een premier die in het voorbijgaan klinkt als een rammelende emmer rauwe erwten krijgt roddels achter zijn rug over vermeende leeghoofdigheid.
Alle nylon draadjes liggen perfect in het gelid. Er is geen enkele grijze bij. Het is ook altijd precies even lang als vorige week, vorige maand en vorig jaar. Wanneer er onverhoopt een weerbarstig krulletje uit de kruin van Balkenende omhoog steekt vraagt hij aan zijn voorlichter: “Is dit nog te lijmen zo gauw?”
De voorlichter doet wat hij altijd al zo graag eens had willen doen en spuugt hem eens flink op de kop. Maar nee, het krulletje blijft oppositie voeren. De premier wil niet dat hem opnieuw gebrek aan daadkracht zal worden verweten en neemt de moeilijke maar onvermijdelijke beslissing: “Zeg maar af, die persconferentie.”
Lees verder...
Donderdag 27 November 2003 in categorie Incrowd: over webloggen
Blijkbaar word ik als een autoriteit op dit gebied beschouwd, want ik word opeens betrokken bij een discussie over
Het Woord van het Jaar. Ik krijg daar tenminste steeds emailtjes over van ene heer Dick Ettema. Ik bevind mij zelfs in het eervolle gezelschap van de heer De Bie, want die krijgt ook die mailtjes. Eens even kijken waar het over gaat...
Ah juist ja, het is een verkiezing van het meest nieuwe, actuele en/of vermakelijke woord van het jaar. U kunt zelf woorden insturen en u kunt op woorden stemmen.
De ervaring leert dat verkiezingen op het web steevast leiden tot een rel. Want waar gestemd mag worden gooit website Retecool immer massaal het achterbangepeupel in de strijd, dit keer om het woord '
fotofucken' erdoor te drukken (dat rijmt trouwens wel leuk). Dat vond de redactie van WvhJ niet sportief en men
verwijderde het woord.
Tja, dan is je verkiezing al naar de
kloten (woord van het jaar 1642) om zo te zeggen, want dan roept men direct censuur en
terroriseert (woord van het jaar 2001) het achterbangepeupel de redactie, zo lees ik. De meest antieke woorden passeren de revue, zoals
gamen (bestond al in 1986 denk ik),
giebeltante (±1953) en
bom (±1300).
Niet bepaald actueel, vermakelijk of nieuw dus. Maar het doet er ook allemaal niet toe, want het hele initiatief lijkt vooral bedoeld om de aandacht te vestigen op het bedrijf thelanguagelab, dat de verkiezing heeft opgezet. Deze hele rel is een prima reclame, dus het bedrijf heeft bij voorbaat zèlf de verkiezing gewonnen. Het woord van het jaar is:
thelanguagelab. Sommigen moet je ook alles uitleggen...
Nu ik dit zo nalees heeft achterbangepeupel óók wel wat...
Dinsdag 25 November 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Beste Bill,
Ten einde raad richt ik mij tot u, de hoogste baas van Microsoft, de veroorzaker van Windows. Er is namelijk geen helpdesk die mij helpen kan. Tot voor kort ging alles goed. Ik werkte des avonds lekker aan mijn pc. Daarna ging ik altijd de hond uitlaten. En dat is dan altijd zo leuk met honden, ze leren de geinigste dingen. Op zeker moment kwam Fifi (zo heet de hond van mijn vrouw die
ik altijd moet uitlaten) al met de riem aanzetten als het Windows afsluitmelodietje klonk! Aha, baasje sluit zijn pc af, we gaan naar buiten! Fifi spurt naar de gang, rukt de riem van de haak en staat twee seconden later met de riem in de bek en een verwachtingsvolle blik in de ogen naar baasje te kwispelen.
Sinds kort heb ik een permanente aansluiting op internet. Uw Windows is dan zo attent allerlei veiligheidsupdates eigener beweging te downloaden. Er staat altijd een dermate verontrustende beschrijving bij dat ik die dan maar dadelijk installeer! Er kunnen volgens u allerlei indringers het besturingssysteem binnenkomen! Waarom noemt u zo'n besturingssysteem dan ook Windows? En waarom heet u zelf Gates? Dat is vragen om moeilijkheden! Noem het dan van meet af aan Bunkers ofzo, dan weten inbrekers tenminste meteen dat het onbegonnen werk is!
Maar goed, dit terzijde, ik dwaal af, het kwaad is nú al geschied. Ik installeer dus die veiligheidsupdates en dan wil de computer altijd herstarten. Kijk, en dáár heb ik nou grote problemen mee, meneer Gates. Want dan klinkt óók weer telkens die Windows-deun en daarvan raakt Fifi volledig van slag. Dan staat ze prompt weer met de riem naast mij te keffen en te kwispelen. Mijn vraag is dus: hoe leg ik Fifi het verschil uit tussen een herstart en een permanente afsluiting? Want eigenlijk is Fifi dus een heel irritante hond, zo'n kleine sikkeneurige spleetlikker weet u wel, zo eentje waarmee je op straat als man zijnde meteen als hopeloze suflul wordt aangemerkt.
Ik wil dus zo min mogelijk met dat beest worden gesignaleerd, begrijpt u? Maar door de vele veiligheidslekken en vastlopers in Windows ben ik dagelijks wel zo'n vijf keer de lul! Hup, daar scheurt Fifi weer naar de gang! En als het haar te lang duurt komt ze achtereenvolgens met mijn schoenen, mijn jas, mijn baseballpetje en mijn paraplu aanzetten. Ze begint venijnig aan mij te sjorren, accepteert geen nee als antwoord en ik ben dus gedwongen elke keer een wandeling van minstens vier kilometer met haar te maken. Soms ben ik net terug, moet Windows weer zo nodig opnieuw en kan ik direct wéér op stap. Dat is geen doen zo, dat begrijpt u! Of heeft u zelf geen hond? Nee, dat zal dan wel niet... Anders had u er wel voor gezorgd dat Windows niet steeds opnieuw gestart hoefde te worden.
O wacht... Ik zie hier net dat het geluid uit kan... Loop ik dus al vijf maanden voor niks twintig kilometer per dag.
Had die helpdesk dat niet eerder kunnen vertellen?
Dinsdag 25 November 2003 in categorie Satire
<%image(billgates3.jpg|89|150|Bill Gates)%>
Beste Bill,
Ten einde raad richt ik mij tot u, de hoogste baas van Microsoft, de veroorzaker van Windows. Er is namelijk geen helpdesk die mij helpen kan. Tot voor kort ging alles goed. Ik werkte des avonds lekker aan mijn pc. Daarna ging ik altijd de hond uitlaten. En dat is dan altijd zo leuk met honden, ze leren de geinigste dingen. Op zeker moment kwam Fifi (zo heet de hond van mijn vrouw die
ik altijd moet uitlaten) al met de riem aanzetten als het Windows afsluitmelodietje klonk! Aha, baasje sluit zijn pc af, we gaan naar buiten! Fifi spurt naar de gang, rukt de riem van de haak en staat twee seconden later met de riem in de bek en een verwachtingsvolle blik in de ogen naar baasje te kwispelen.
Sinds kort heb ik een permanente aansluiting op internet. Uw Windows is dan zo attent allerlei veiligheidsupdates eigener beweging te downloaden. Er staat altijd een dermate verontrustende beschrijving bij dat ik die dan maar dadelijk installeer! Er kunnen volgens u allerlei indringers het besturingssysteem binnenkomen! Waarom noemt u zo'n besturingssysteem dan ook Windows? En waarom heet u zelf Gates? Dat is vragen om moeilijkheden! Noem het dan van meet af aan Bunkers ofzo, dan weten inbrekers tenminste meteen dat het onbegonnen werk is!
Maar goed, dit terzijde, ik dwaal af, het kwaad is nú al geschied. Ik installeer dus die veiligheidsupdates en dan wil de computer altijd herstarten. Kijk, en dáár heb ik nou grote problemen mee, meneer Gates. Want dan klinkt óók weer telkens die Windows-deun en daarvan raakt Fifi volledig van slag. Dan staat ze prompt weer met de riem naast mij te keffen en te kwispelen. Mijn vraag is dus: hoe leg ik Fifi het verschil uit tussen een herstart en een permanente afsluiting? Want eigenlijk is Fifi dus een heel irritante hond, zo'n kleine sikkeneurige spleetlikker weet u wel, zo eentje waarmee je op straat als man zijnde meteen als hopeloze suflul wordt aangemerkt.
Ik wil dus zo min mogelijk met dat beest worden gesignaleerd, begrijpt u? Maar door de vele veiligheidslekken en vastlopers in Windows ben ik dagelijks wel zo'n vijf keer de lul! Hup, daar scheurt Fifi weer naar de gang! En als het haar te lang duurt komt ze achtereenvolgens met mijn schoenen, mijn jas, mijn baseballpetje en mijn paraplu aanzetten. Ze begint venijnig aan mij te sjorren, accepteert geen nee als antwoord en ik ben dus gedwongen elke keer een wandeling van minstens vier kilometer met haar te maken. Soms ben ik net terug, moet Windows weer zo nodig opnieuw en kan ik direct wéér op stap. Dat is geen doen zo, dat begrijpt u! Of heeft u zelf geen hond? Nee, dat zal dan wel niet... Anders had u er wel voor gezorgd dat Windows niet steeds opnieuw gestart hoefde te worden.
O wacht... Ik zie hier net dat het geluid uit kan... Loop ik dus al vijf maanden voor niks twintig kilometer per dag.
Had die helpdesk dat niet eerder kunnen vertellen?
Maandag 24 November 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Deel 1: Het folderjong
Een puber zweeft met een benauwd gezicht een halve meter boven de grond. Onderwijl vindt het volgende indringende gesprek plaats.
Wat heb jij daar in die fietstassen?
- Folders meneer!
Wat voor folders?
- Nou, van de blokker, de zeeman, de praxis en de gamma, meneer...
En wat was je daarmee van plan?
- Die moet ik in de brievenbussen doen, meneer!
Schaam jij je niet?
- Nee meneer.
Weet jij wat 'spammen' is?
- Nee meneer.
Dat dacht ik al.
- Hoezo meneer? Zie ik er zo dom uit dan?
Een jongen die steeds beleefd 'meneer' zegt kan niet van deze tijd zijn.
- Wilt u me nu weer op de grond zetten meneer?
Waarom zou ik?
- Mijn oren gaan nogal zeer doen!
Blijf jij nog maar even hangen.
- Mag ik dan tenminste m'n fiets loslaten meneer? Die fietstassen zitten hardstikke vol!
Ik wil jouw folders niet in mijn brievenbus, begrepen?
- Dan moet u er een sticker opdoen meneer!
Die heb jij er laatst zelf afgetrokken, rotjong!
Deel 2: De TPG-bode.
Temidden van honderden enveloppen drijft een man met een karretje in het water. Onderwijl vindt het volgende indringende gesprek plaats.
Dus u weet het zeker, postbode? U heeft mij echt niets anders te bieden?
- Nee, helaas... Alleen Postcodeloterij en bedelbrieven vandaag.
Daar heb ik niet om gevraagd!
- Uw adres staat er nu eenmaal op.
Ja, dat adres hebben
jullie aan die gasten verkocht! Niet ik!
- Daar ga ik niet over, meneer.
U neemt ze maar weer mee.
- Daar kan ik niet aan beginnen, meneer.
Dan laat ik je mooi in de gracht liggen.
- Maar zo weken de postzegels los!
Ach, wie spaart er tegenwoordig nou nog postzegels...
Nuttig: Infofilter, Antwoordnummer 666, 1000 TL Amsterdam of via
internet.
Gerelateerd: Zooi.
Maandag 24 November 2003 in categorie Satire
Deel 1: Het folderjong
Een puber zweeft met een benauwd gezicht een halve meter boven de grond. Onderwijl vindt het volgende indringende gesprek plaats.
Wat heb jij daar in die fietstassen?
- Folders meneer!
Wat voor folders?
- Nou, van de blokker, de zeeman, de praxis en de gamma, meneer...
En wat was je daarmee van plan?
- Die moet ik in de brievenbussen doen, meneer!
Schaam jij je niet?
- Nee meneer.
Weet jij wat 'spammen' is?
- Nee meneer.
Dat dacht ik al.
- Hoezo meneer? Zie ik er zo dom uit dan?
Een jongen die steeds beleefd 'meneer' zegt kan niet van deze tijd zijn.
- Wilt u me nu weer op de grond zetten meneer?
Waarom zou ik?
- Mijn oren gaan nogal zeer doen!
Blijf jij nog maar even hangen.
- Mag ik dan tenminste m'n fiets loslaten meneer? Die fietstassen zitten hardstikke vol!
Ik wil jouw folders niet in mijn brievenbus, begrepen?
- Dan moet u er een sticker opdoen meneer!
Die heb jij er laatst zelf afgetrokken, rotjong!
Deel 2: De TPG-bode.
Temidden van honderden enveloppen drijft een man met een karretje in het water. Onderwijl vindt het volgende indringende gesprek plaats.
Dus u weet het zeker, postbode? U heeft mij echt niets anders te bieden?
- Nee, helaas... Alleen Postcodeloterij en bedelbrieven vandaag.
Daar heb ik niet om gevraagd!
- Uw adres staat er nu eenmaal op.
Ja, dat adres hebben
jullie aan die gasten verkocht! Niet ik!
- Daar ga ik niet over, meneer.
U neemt ze maar weer mee.
- Daar kan ik niet aan beginnen, meneer.
Dan laat ik je mooi in de gracht liggen.
- Maar zo weken de postzegels los!
Ach, wie spaart er tegenwoordig nou nog postzegels...
Nuttig: Infofilter, Antwoordnummer 666, 1000 TL Amsterdam of via
internet.
Gerelateerd: Zooi.
Zaterdag 22 November 2003 in categorie Klein Proza
Zij stuurde aan iedereen in haar adresboek een e-mail die glunderde van trots. Zij moest het de wereld vertellen. Want het was precies een jaar geleden dat de dokter nog als enige oplossing voor haar overgewicht de plaatsing van een maagband zag. Dàt was de calorie die de weegschaal deed overkoken! Zij dwong zichzelf in een regime van gezond eten en fanatiek sporten. De plicht veranderde al rap in puur genieten, want het hielp!
Triomfantelijk meldt zij nu dat zij 43 kilo is afgevallen, haar kledingmaat is gekrompen van 56 naar 42 en dat zelfs haar schoenen nu een maatje kleiner mogen. Voorwaar, dat geeft de burger moed.
Zelf doe ik dagelijks een rustig drafje door het park, want ik pas wel op om niet teveel te overdrijven. Ik word echter aan alle kanten ingehaald door mensen die dat wèl doen. Men zwoegt wat af om al die overtollige kilo's kwijt te raken. En dat klinkt niet gezond, kan ik u zeggen.
Na verloop van tijd begin je te herkennen wie je van achteren nadert. Je hoort het aan de ademhaling en de tred. Zo is daar het rochelende rund, even later gevolgd door de fluitende museumstoomtram. Of het enigszins flappend geluid van het dunne meisje met de grote boezem dat met x-benen loopt.
Ik stond vroeger regelmatig met een corpulente buurman in de lift. Hij droeg een trainingspak en had een handdoek om zijn nek. Hij maakte de indruk dat hij op pad was geweest met het voornemen er in een half uurtje even gauw vijf kilo af te werken. Zijn ademhaling klonk als een antiquarisch luchtbedpompje. Het zweet stroomde in bergbeekjes van zijn zorgwekkend paars aangelopen hoofd. De bril met goudkleurig montuur was beslagen. Onwillekeurig keek ik naar beneden of zich op de vloer wellicht een plasje vormde. Zo meed ik tevens zijn aanblik, want in het onbarmhartig licht van de tl-buizen leek zijn toestand nog een graadje ernstiger.
Op zeker moment kregen wij nieuwe, moderne liften met een spiegelwand erin. De confrontatie met zichzelf zal buurman tot inkeer hebben gebracht. Ik zie hem nooit meer in de hoedanigheid van paarse natte dweil.
Wanneer ik zelf zo quasi sportief door het park hobbel heb ik gelegenheid om na te denken. Dit gaat mij goed af, waarschijnlijk omdat mijn hersens dan meer zuurstof krijgen dan gewoonlijk.
Eerst wacht ik tot het dunne meisje met de grote boezem uit het zicht is. Dan kan ik mij namelijk weer richten op de hogere hersenfuncties.
Vervolgens bedenk ik: dat overtollig vet van ons, dat is eigenlijk allemaal biomassa! We kunnen het veel nuttiger verbranden dan we nu doen. Met fitnessapparatuur kunnen we tegelijk stroom opwekken en die toevoeren aan het elektriciteitsnet. Hardlopers kunnen zich verdienstelijk maken in grote tredmolenparken. Energiebedrijven komen met een nieuw product: sportstroom.
Zo oogt dat fysiek geploeter direct een stuk minder treurig en zinloos, want iedereen beseft dat onderwijl toch mooi flink wat huishoudens van elektriciteit worden voorzien.
verschenen in nieuwsbrief nr 132 van het literair tijdschrift OpSpraak
№ 09
