Donderdag 03 Februari 2005 in categorie Media
Vakbonden en werkgevers zien het niet meer zitten met het
UWV, de instantie die de uitkeringen voor WAO en WW afhandelt. Het UWV kan namelijk De Geus zijn WAO-verbouwing niet bijbenen. Volgens de sociale partners kan die hele klus dus beter worden geprivatiseerd, want private uitvoering is efficiënter en goedkoper, zo lees ik in de
Volkskrant.
Dit standpunt kon bij uitkeringsgerechtigden wel weer eens tot de nodige onrust leiden. Want zij zijn in de hele discussie per definitie lijdend voorwerp. Wat gaat die geprivatiseerde toekomst brengen?
Lees verder...
Woensdag 02 Februari 2005 in categorie Brutale brieven
Beste oom Hans,
U kent mij waarschijnlijk niet, maar ik ben uw neef Piet. Tot op heden heb ik het u nooit kwalijk genomen dat u geen tijd had om aandacht te besteden aan uw familie. U heeft als commissaris van de koningin tenslotte een druk leven. Totdat ik deze week in Elsevier las dat u tientallen dikbetaalde
nevenfuncties heeft. Toen dacht ik: ja hoor eens, ik vervul al tweeëntwintig jaar voor u de functie van neef! Als iemand een nevenfunctie van u is ben
ik het wel! Maar ik heb daar nooit ene cent voor gezien! Mag ik dus even vangen?
Hartelijke groeten,
Piet Alders.
Lees verder...
Dinsdag 01 Februari 2005 in categorie Incrowd: over webloggen
Ik had eigenlijk helemaal geen zin om nu wéér aandacht aan de
Dutch Bloggies te gaan besteden, maar op veler verzoek (te weten
CasaSpider) moet ik toch weer mijn rol als luis in de pels op mij nemen. Hij ziet het als een 'running gag', dus vooruit, daar ben ik meestal wel voor te porren.
Kwade tongen beweren dan altijd dat ik dit doe uit kinnesinne, of dat ik niet tegen mijn verlies kan. Het zij zo. Het is het soort kritiek dat door z'n kleinzielige aard per definitie onweerlegbaar is. Laten we het dus gezellig houden en die incidentele arme van geest maar op de koop toe nemen.
Lees verder...
Maandag 31 Januari 2005 in categorie Amsterdam Centraal
Mijn doodgewone Amsterdamse medeburger Erik probeerde ooit Het Parool te kopen. Voor zoiets moet je lang sparen volgens mij. Achteraf bezien bleek dat helemaal niet nodig, want diezelfde krant schreef een paar weken geleden drie complete pagina's lovend over hem vol. In één nummer! Inclusief voorpagina met roze Rambo-afbeelding. Tjonge, wat was ik jaloers! En daarin zal ik niet de enige zijn geweest. Volgens mij heeft nog geen enkele Amsterdammer zoveel media-exposure voor elkaar gekregen zonder eerst dramatisch dood te gaan.
Lees verder...
Zaterdag 29 Januari 2005 in categorie Opinie
Afgelopen donderdag was het zestig jaar geleden dat het concentratiekamp Auschwitz door het Rode Leger werd bevrijd. Dit gaf weer aanleiding tot discussies over een andere manier van herdenken. Immers, het was allemaal nu zo lang geleden dat dit soort rouwbeklag maar eens in een modern jasje moest worden gestoken, vonden sommigen. Onze minister Verdonk van Integratie bijvoorbeeld opperde het idee dat 5 mei een '
Dag van de Binding' moest zijn, van de democratie. Dat zou het belang van de rechtsstaat onderstrepen. Nieuwe Nederlanders konden dan meteen een feestje vieren ter gelegenheid van hun kersverse poldernationaliteit.
Ik denk daar anders over. Wanneer je die binding en de democratische rechtsstaat zo belangrijk vindt verzin je daar ook maar een aparte dag voor. Ga niet benepen zitten doen en daarvoor onze herdenkings- en bevrijdingsdag inruilen. Als 't zó moet weet ik nog wel andere dagen. Die bungelen er toch maar een beetje lamlendig bij, zoals tweede paasdag, tweede pinksterdag of tweede kerstdag. Maar je zult zien: zó'n ruiltje is dan ineens onbespreekbaar!
Zestig jaar, ís dat eigenlijk wel zo lang geleden? Misschien voor de jongeren, maar voor wie ouder is dan zestig zou dat wel eens anders kunnen liggen. Iemand die op z'n zestigste doodgaat vinden wij te jong gestorven, dus zó lang wordt die periode kennelijk niet ervaren.
En doet het er eigenlijk toe hoe lang het geleden is? Wordt het daardoor minder erg? Wordt het aantal vermoorde mensen daardoor kleiner?
Lees verder...
Vrijdag 28 Januari 2005 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Arafat is tenminste niet voor niets gestorven. Want vooralsnog wekt zijn opvolger
Mahmoud Abbas meer vertrouwen bij zijn tegenspeler Ariel Sharon dan hij en ligt vrede met Israël eindelijk weer eens binnen de mogelijkheden. Dat zal tijd worden.
Van de correspondent in Israël ontving ik een filmpje dat door de soldaten daar met het nodige leedvermaak wordt bekeken. Ik zet alleen enkele snapshots daaruit online, want dat is prettiger voor het dataverkeer.
Lees verder...
Vrijdag 28 Januari 2005 in categorie Het vaderlandsch cultuurgoed
De culturele elite vindt het maar niets dat
Driek van Wissen de nieuwe
Dichter des Vaderlands is geworden. Voormalig zomergastheer
Joost Zwagerman bijvoorbeeld vindt zichzelf een veel betere dichter en noemde de Groninger een 'rijmelaar in een biedermeier broek'. Weblogger
Wim de Bie zucht vertwijfeld en duikt maar weer mokkend in een bundel van Gerrit Kouwenaar. Weblogster
Hanneke Groenteman is diep teleurgesteld dat haar favoriet Elly de Waard het niet is geworden.
Zijn ze zo naïef of doen ze maar alsof? Hadden ze dan verwacht dat het grote publiek als een blok zou vallen voor een zwaargewicht als
Ilja Leonard Pfeijffer? Voor het onsamenhangend giechelende meisje
Hagar Peeters? Voor de tot de poëzie bekeerde ex-popjournaliste
Elly de Waard? Nee, zo werkt dat niet. De andere kandidaten deden waarschijnlijk vooral mee om hun eigen bundels te pluggen, maar waren feitelijk overgekwalificeerd en dus ongeschikt voor de functie van Dichter des Vaderlands. De ambtstermijn van
Gerrit Komrij heeft geleerd dat dit alleen maar tot gekunstelde brokken leidt.
Een Dichter des Vaderlands is een poëet die gelegenheidsgedichten schrijft, daartoe aangezet door de actualiteit. Hij of zij moet door het hele volk begrepen worden en niet alleen door de 'happy few'. Analyses van rijmschema's en 'wat heeft de dichter hier bedoeld' passen niet in dat plaatje.
De Dichter des Vaderlands moet kunnen rijmen en dichten zonder zijn hemd op te lichten, moet z'n verzen liefst van een puntige of komische noot voorzien. Het is soms even slikken voor het meer belezen volksdeel, maar het is niet anders.
Driek van Wissen is dus de juiste man op de juiste plaats, een echte Dichter des Vaderlands. Alleen hoop ik dat ie niet te vaak met z'n morsige kop op televisie komt, want dan moet ik weer een Rennie nemen. Qua verschijning heb ik dus eigenlijk liever
Tjitske Jansen.
Gerelateerd artikel: de deegkop van Komrij.
Opmerkelijk: literairnederland.com vindt heel eigenwijs dat Ilja Leonard Pfeijffer de nieuwe Dichter des Vaderlands is. (voor de zekerheid: de
google-cache).