Mauro moet beter leren voetballen

Maandag 31 Oktober 2011 in categorie Schandelijke taferelen, Politiek & Maatschappij

Zijdelings, zo met een scheef oog, volgde ik de afgelopen week dat gedoe rondom die Mauro.
Aanvankelijk wilde ik mij er helemaal in storten, betrokken als ik ben. Er columns over schrijven, Facebook- en Twitter-acties houden: #mauromoetblijven!

Geleidelijk werd mij echter duidelijk, dat ik daarmee het risico liep op een acute CDA-vergiftiging. Ik zag mij alweer een week brakend boven de toiletpot hangen.
Dus dan maar wat minder. Alleen de grote lijnen. Die zijn al erg genoeg.

Waarom werd dat kind niet per kerende post teruggestuurd?

Ik begrijp dat het er in het algemeen op neerkomt, dat wij een goed ingeburgerde jongen van 18 jaar de dupe laten worden van de incompetentie en onrechtvaardigheid die ons vreemdelingenbeleid al jarenlang kenmerkt. Niet dat ik mezelf wil opwerpen als deskundige op dit terrein, maar ik zeg altijd maar zo: als het aan de gewone burger niet uit te leggen is, klopt er iets niet. Dan is de kans groot dat Nederland zichzelf weer eens verwurgt met de eigen regels. Het zit in de volksaard.

Ik zal u uitleggen waarom ik tot die conclusie kwam.
Na een week van moeilijk doen over Mauro in de politiek en in de media, verschijnt vanmorgen ineens het volgende bericht:
'Douglas vanaf woensdag Nederlander.'
Ik sla daar uiteraard meteen op aan.
Wie is Douglas?
Douglas is een voetballer, een verdediger van FC Twente. Ze willen hem graag in het Nederlands elftal hebben.
Nu is hij nog Braziliaan, maar hij heeft een Nederlandse vriendin. Alles bij elkaar is dat kennelijk voldoende voor het Nederlanderschap.

Douglas moet alleen nog de 'zogenaamde verklaring van verbondenheid afleggen, waarmee hij belooft de rechten en plichten die bij het Nederlanderschap horen te respecteren en vervullen'.
Nou, dat kan Mauro ook. Een makkie: ''Ik beloof dat ik altijd zal proberen van waarde te zijn voor Nederland. Laat mij alstublieft voor altijd hier blijven'', zegt hij in een uitgedeelde verklaring.

Misschien zijn Mauro en Douglas geen vergelijkbare zaken. Je weet het niet.
Goed. Dan doen we de zaak van de Afrikaan. Geen idee uit welk land precies.
De Afrikaan had een Nederlandse vriendin. Net als Douglas. De Afrikaan maakte zelfs een kindje met zijn vriendin. Zij was mijn buurvrouw, vandaar dat ik dat weet.
Hoe ver Douglas is met de kindjes bij zijn vriendin stond niet in het artikel, maar een feit is Douglas wél mag blijven en de Afrikaan niet. De Afrikaan speelt niet bij FC Twente.
Mijn inmiddels ex-buurvrouw was jarenlang ontwikkelingswerkster. Het gezinnetje woont nu in België, want daar mogen ze blijkbaar wél samen blijven wonen.
Ik zou zeggen: Leers, leg eens uit.
('Nee, nee, op individuele gevallen kunnen we niet ingaan. Vandaar dat we er congressen over houden.')

Acht jaar geleden heeft Nederland de 11-jarige Mauro toegelaten in de asielprocedure. Hij was in Angola op het vliegtuig is gezet.
Een kind. Was hij alleen? Welke luchtvaartmaatschappij neemt zo'n kind zonder begeleiding aan boord?
En als hij niet alleen was, wie was er dan verantwoordelijk voor hem?
Waarom werd dat kind niet per kerende post teruggestuurd?
Het is niet gebeurd.
Daar zullen zeker allemaal regeltjes aan ten grondslag liggen. Regeltjes die bij elkaar opgeteld uitmonden in een volkomen krankzinnig vreemdelingenbeleid.
Tja, daar moet je als land dan ook maar de consequenties van dragen.

Tags: