Het vervolg van vroeger
Maandag 10 Juni 2002 in categorie Geldkwesties
Ik woon in een wijk waar nooit, maar dan ook echt nooit, straatmuzikanten langs de deuren gaan. Vroeger was dat wel anders, maar dat was ook een andere buurt. Daar stond een orgeldraaier of een accordeonist overal een tijdje onder het raam te spelen.
Mijn moeder nam dan een papiertje, vouwde daar een paar munten in. Ze was bang dat de muzikant de munten in z'n oog kreeg.
Ik mocht dat pakketje naar beneden gooien, terwijl zij de kleuter die ik was bij de broekband vasthield, opdat ik niet van driehoog uit het raam zou donderen. De bijdrage werd vaardig en elegant in de pet van de muzikant opgevangen.
Vandaag had ik net weer een stukje aan het vervolgverhaal gebreid en online gezet toen er muziek van beneden klonk. Vier mannen met het uiterlijk van Joegoslavische zigeuners speelden op trompet en accordeon hun deuntje aan de voet van de torenflat waar ik woon. Wie het vervolgverhaal volgt, weet dat het in Joegoslavië speelt. Ik kreeg een vreemd gevoel bij deze samenloop van omstandigheden.
Eén van de muzikanten hield zijn hoed op, ik beduidde hem te wachten, zocht een papiertje en verpakte er enkele euromunten in.
Je krijgt trouwens een stuk gieriger dunk van jezelf met die meerwaardiger munten: het lijkt zo maar weinig.
Ik wierp het pakketje van zes hoog naar beneden. Net als vroeger, maar nu zonder hand aan de broekband.
Geeft toch het idee iets opgeschoten te zijn in dit leven.
| Tweet |
