Archief: artikelen van
Woensdag 30 Oktober 2002 in categorie Satire
Nederlanders hebben de onhebbelijke gewoonte flauwe grappen over Belgen te maken. Daar heb ik mij altijd zeer tegen verzet, want de Belgen die ik ken zijn bijzonder en prettig. Een mop over de veronderstelde domheid der Belgen valt dus ten prooi aan mijn minachting.
Anderzijds verwacht ik echter wèl enige steun van de zuiderbuur in deze strijd. Dan moeten er natuurlijk géén Belgen zijn die dit beeld van domheid gaan bevestigen!
Want wát hoor ik hedenmorgen op de radio? Er is om 4.11 uur een heuse Belgische Wubbo Ockels per Soyoez-raket de ruimte ingeschoten. Zijn naam is
Frank de Winne.
Hé, dat is met terugwerkende kracht verdacht eigenlijk, bedenk ik me nu: vindt u ook niet dat Wubbo Ockels eigenlijk veel Belgischer klinkt dan Frank de Winne? Maar dit terzijde.
De radio laat ons twee Belgen horen die een ruimtequiz hebben gewonnen en daarom de lancering van de ruimtebelg vanaf Baikonoer in het Planetarium mogen volgen. Zij missen de 'count-down', maar zijn gelukkig al snel getuige van beelden van Frank de Winne in de ruimte. Frank zit iets te lezen.
Vraag van de verslaggever aan de quizwinnaars:
"Wat leest ie?"
Antwoord van de astronomisch deskundige quizbelgen:
"Misschien het vluchtplan of de handleiding..."
Ja hoor! Ziet u het voor u? Frank de Winne die, eenmaal gelanceerd, denkt:
"Laat ik es die handleiding van dat Soyoez-ding doornemen. Nooit weg als ik weet waar al die knoppen voor zijn. O ja, en laat ik meteen efkes kijken waar we nu eigenlijk héén gaan!"
Maar goed, aan de andere kant schijnt onze volgende Nederlandse astronaut nog steeds niet omhoog te kunnen vanwege de zuinigheid van onze regering...
U merkt: het wordt mij erg moeilijk gemaakt.
Dinsdag 15 Oktober 2002 in categorie Satire
Wasmiddelmaker Omo heeft 'de was' tot meetlat van de mannelijke emancipatie verheven. Dus heren:
doe de test bij Omo en kijk of u erin slaagt als prins op het witgewassen paard uit de wastunnel te komen!
Eigenlijk is de test bedoeld voor vrouwen, die vervolgens hun echtgenoot met een filmpje op hun huishoudelijk falen kunnen wijzen. Maar een gewaarschuwd man telt voor twee, hetgeen later nog handig van pas kan komen bij de verdeling van de kutklussen in huis.
Omo gaat blijkbaar een beetje op de Benetton-toer, maar dan in benepen polderstijl. Maatschappelijk onrecht verbinden aan het produkt, dát werk.
Omo kan zich daar beter verre van houden. Vrij vertaald betekent
'United Colors of Benetton' zoveel als: de doorgelopen kleuren van Benetton. Het lijkt me sterk dat Omo zich daarmee wil associëren.
De campagne
'Waarom was ik nog voor jou?' heeft u vast al in de reclameblokken voorbij zien komen.
Omo bekijkt in de test aan de hand van een zevental vragen hoe de zorgtaken bij u in huis zijn verdeeld. Want Omo staat achter u, dames! Onderzoekster Miranda Jansen heeft vastgesteld dat
de vrouw nog steeds de was doet! En dat gaat Omo eens even voor u veranderen.
Omo moet nódig wat zeggen! Dat is toch wel een grove onbeschaamdheid, een regelrechte gotspe! Echt de limit! Wie lopen er sinds het eerste STER-blok op 2 januari 1967 bij uitstek de stereotype rolpatronen te bevestigen? Wie bleven stug elke emancipatorische ontwikkeling ontkennen? Precies: de wasmiddelenfabrikanten!
Ik was al jaren met Witte Reus, dat is meer macho.
Maandag 14 Oktober 2002 in categorie Satire
Normaal zou ik hier geen enkele aandacht aan besteden. Het niveau van deze site wordt namelijk streng bewaakt. Een populair wetenschappelijk artikeltje moet echter kunnen. Door het stuk
Vibratornijd van collega Sufmans kreeg ik ineens een briljant idee! Mijn brainwave zal een gat in de markt vullen, en dat is nog dubbelzinnig uitgedrukt, zoals hieronder zal blijken.
In voornoemd stuk wordt ingegaan op de klacht dat vibrators zoveel batterijen gebruiken en dat als gevolg hiervan regelmatig door de vrouw des huizes de krachtcelletjes uit de afstandsbediening worden ontvreemd.
De oplossing is even simpel als geniaal:
de
opwindvibrator, om het opnieuw maar eens dubbelzinnig uit te drukken.
Uiteraard doel ik niet op ouderwetse opwindmechanismen zoals men vroeger aantrof in hippende metalen kikkertjes van Japanse makelij, die met een sleuteltje tot actie werden opgedraaid.
Nee, we pakken het eigentijds aan. De opwindvibrator kan werken volgens het principe van de door
Trevor Baylis ontwikkelde Opwindradio, ook wel 'zwengelradio' genoemd. De naam 'zwengelvibrator' klinkt echter een beetje lullig, dus we houden het op 'opwindvibrator'.
Het mooie is dat de opwindvibrator, net als de radiovariant, ook eindelijk de vrouwen in ontwikkelingslanden aan hun trekken kan doen komen.
Op de meest afgelegen plekken van deze aardbol, verstoken van energie, wordt nu zelfs de eenzaamste vrouw aan haar gerief gebracht! En in de high-speed stand valt er misschien ook nog wel een vuurtje mee te maken, ongeveer zoals de indianen deden.
Over indianen gesproken: wist u dat die de oorspronkelijke uitvinders zijn van de vibrator? Zoals u weet maakten de indianen vuur door een vertikaal stokje in wat houtsnippers door middel van een touwtje in snel ronddraaiende beweging te brengen.
Maar alvorens dát werd ontdekt, zat er aanvankelijk zo'n indianenvrouwtje met een stokje en een touwtje te trachten heel ergens anders het vuurtje op te stoken. Ziet u het een beetje voor u?
Helaas: kennelijk werd de opgewekte beweging toch in een verkeerd soort energie omgezet, vandaar dat de vuur-toepassing uiteindelijk veel bekender is geworden.
Goed, terug naar het onderwerp: de opwindvibrator in moderne vorm. Lijkt het u wat, dames? Dan vraag ik namelijk patent aan. Ai, ik zie nu dat men
in de middeleeuwen al zo'n ding had, blijkbaar... Maar dat zal dan toch wel het niveau van 't hippende kikkertje zijn geweest.
Ik had ook nog een vibrafoon willen uitvinden, maar die bestaat al in diverse vormen. Zowel als muziekinstrument als mobieltje. Ik begrijp nou ook ineens waarom die kleine kekke nokiaatjes zo in trek zijn. Wat is het toch een doortrapt stelletje ondeugden daar in Finland...
Wat spookte Milton Jackson eigenlijk uit met die vibrafoon?
Zondag 06 Oktober 2002 in categorie Satire
Open brief aan de internationale gemeenschap!
"Wij, bestuursleden van de geheime vakbond van dubbelgangers van Saddam Hoessein (GVD SH), delen u mee ons ernstig ongerust te maken over het feit dat onze Grote Leider onlangs plotseling weer in het openbaar is verschenen."
Aldus begon het bericht dat vorige week per email uit Irak werd gesmokkeld.
"Allereerst willen wij rechtzetten dat, in tegenstelling tot wat in de Duitse media werd beweerd, er niet slechts
vier dubbelgangers van Saddam Hoessein bestaan, maar wel
vierduizend! Hieraan ontleent onze bond zijn bestaansrecht.
Vanwaar deze open brief? Welnu, bij het recente eerste openbare optreden van Saddam Hoessein sinds 1998, is ons gebleken dat onze Grote
teringLeider voor geen meter meer op ons lijkt. Onze vierduizend leden hebben in het verleden stuk voor stuk meermalen plastische chirurgie moeten ondergaan om te worden toegelaten tot het ambt van DGL ('Dubbelganger Grote Leider'). Welhaast vergeefs, naar nu blijkt.
De vraag wierp zich dan ook terstond op: Hoe gaan wij dit oplossen? Gaan wij alle vierduizend opnieuw onder het mes of gaat onze Grote
prostaatLeider zich gewoon gedeisd houden, zoals afgesproken?
In een eerste reactie heeft het Ministerie van Dictatoriale Zaken (DZ) van Irak, waaronder ons Directoraat Generaal Dubbelgangers Grote Leider valt, laten weten dat wij ons volgende week na het vrijdaggebed weer nuchter dienen te melden bij het Medisch Centrum Bagdad-West voor een upgrade.
Tijdens een spoedvergadering van onze leden zijn wij echter tot de conclusie gekomen dat wij deze opdracht gerust naast ons neer kunnen leggen.
De vergadering ontaardde zelfs in een ongewoon feestelijke gebeurtenis, waarin zang en dans de boventoon voerden. Dit nadat één van onze leden tot een briljant inzicht was gekomen en dit samenvatte in een motie, welke vervolgens met algemene stemmen werd aangenomen.
De strekking van de motie was: "Die ouwe maakt ons niks!"
Wij beschikken namelijk over sterke pressiemiddelen. Wij hoeven onze snor maar te blonderen en de Grote
typhusLeider valt door de mand. Ook kunnen wij overgaan tot stotteren in het openbaar. En mocht de Grote
pleurisLeider écht vervelend worden, dan zullen wij niet schromen om ons bij belangrijke evenementen een nichterig homo-loopje aan te meten!
Tot ons is het besef doorgedrongen dat wij dus
de facto onschendbaar zijn en naar Iraakse verhoudingen onsterfelijk.
Maar het mooiste moet nog komen! Waarschijnlijk als gevolg van ons uitzinnig gefeest tijdens de vergadering, zijn wij waarschijnlijk in een trance geraakt. Hierdoor zagen wij plotseling het licht (allah oe akbar!). Wij zagen dat wij getalsmatig in het voordeel waren! Want
wie zegt ons dat die ouwe afgeleefde lul die op de tv verscheen wel de échte Saddam was? Dat kan iederéén wel beweren? Sterker nog: wij beweren dat óók altijd, alle vierduizend! Elk van ons heeft wel eens nonchalant met een jachtgeweer op het balkon gestaan, aan het hoofd van de ministerstafel gezeten, een Koerdisch dorp vergast of pedofielig een klein meisje over de bol geaaid! Dat zegt dus helemaal niks!
En die maffe psychopatische zoon van hem, die Udai, had óók van ieder van ons kunnen zijn. Daar zijn wij allemáál gek genoeg voor!
Zelfs de vrouw van Saddam, Sajida Talfah, weet niet meer wie nu de echte Saddam is. Niet dat dit haar nu veel kan schelen, want in de loop der jaren heeft zij ieder van ons wel een keer over zich heen gehad. Alle vierduizend. Maar als zelfs
zij het verschil niet meer merkt...
Dit aspect van het dubbelgangerschap brengt trouwens weer het meest traumatische bij ons boven van de plastische chirurgie die wij indertijd hebben moeten ondergaan. De oorspronkelijke Saddam bleek namelijk slechts voorzien van zo'n heel klein papagaaiensnaveltje. Dit heeft ertoe geleid dat wij indertijd beduidend zijn gekort op ons mannelijk gereedschap.
Wij willen middels deze open brief de internationale gemeenschap, en in het bijzonder de heer Bush, ervan doordringen dat men er nimmer in zal slagen Saddam Hoessein te verdrijven. Zoals ons land wel vaker heeft laten weten: de Democratische Dictatoriale Republiek Irak
is Saddam Hoessein! Alleen is dit kennelijk altijd verkeerd geïnterpreteerd. De weledele maar ook weldomme heer Bush moet daarom niet de illusie hebben dat na een aanval op Irak alles in kannen en kruiken is en hij straks vol trots tegen zijn vader kan opscheppen: "It's in the bag, dad!"
Dit gezegd hebbende gaat wij nu over tot het volgende agendapunt van onze ledenvergadering, te weten de voorbereiding van
"The Annual Saddam of The Year Contest." Want dat heerlijke evenement staat ook weer voor de deur....
PS: Wij zijn blij dat Saddam geen wijf is, want dan waren wij allen dubbel-
gangsters genoemd. Terecht overigens."
Tot zover de open brief.
U ziet: ons wordt dikwijls belangrijke informatie onthouden.
Vrijdag 20 September 2002 in categorie Satire
Het nieuwe politieke klimaat wordt reeds opwindend voelbaar in de Tweede Kamer. Wat een verschil!
In het verleden sprongen hooguit SP-kamerleden als
Agnes Kant en
Jan Marijnissen een beetje uit de band met wat al te 'informeel' taalgebruik. Althans, naar de mening van kamervoorzitter
Frans Weisglas.
In dit licht is het wel heel opmerkelijk dat diezelfde Weisglas zijn partijgenoot
Gerrit Zalm rustig zijn gang laat gaan wanneer deze tijdens de Algemene Beschouwingen bij herhaling een uiterst suggestieve en oneerbare opmerking maakt.
Met de voor hem karakteristieke ontdeugende twinkeloogjes achter de brillenglazen beschouwt geile Gerrit vanaf het spreekgestoelte de kamerleden in het algemeen en de nieuwe vrouwelijke kamerleden in het bijzonder. Provocerend werpt hij vervolgens nadrukkelijk de term
'dekkingsvoorstel' de zaal in en kijkt of er iemand begint te blozen. Met Weisglas heeft hij vooraf afgesproken dat die niet zal ingrijpen. Nou, dat was deze ook allerminst van plan! Integendeel, de kleine Frans zit met ietwat klamme handen zijn voorzittershamertje op te wrijven en houdt met moeite zijn handen boven tafel.
Voormalig staatsboekhouder Zalm verkneukelt zich. Het liefst had hij het woord nog vele malen herhaald: dekkingsvoorstel, dekkingsvoorstel...
Ja, ja, hier komt de wáre Zalm-norm uit de kast, nu we het toch over normen en waarden hebben.
Maar laat ik eerlijk zijn, ik moet toegeven dat 't eigenlijk best wel een geil ideetje is uit de koker van Zalm. Eens denken... Welke aantrekkelijke dame zal
ik eens een dekkingsvoorstel doen?
A dirty mind is a joy forever...
Dinsdag 17 September 2002 in categorie Satire
Wanneer een apparaat niet goed functioneert is het natuurlijk wèl zo handig en goedkoop wanneer we het zelf kunnen repareren. Daarom zou het plezierig zijn wanneer bij elk stuk elektronica een demontagevoorschrift in de handleiding zou zijn opgenomen.
Helaas, fabrikanten hebben liever dat men een duur nieuw apparaat koopt dan dat men zelf klust. Typisch weer zo'n uitwas van het consumentisme. Terwijl het zelf repareren een fluitje van een cent is!
Meestal probeert men ons eerst al af te schrikken met de volgende sticker:
"Dit apparaat bevat geen onderdelen die door de gebruiker kunnen worden vervangen of gerepareerd!"
Nou, dat gaan we eerst zélf wel eens bekijken. Ons maken ze niks wijs! Neem nou iets simpels als een afstandsbediening van de tv. Dat moet toch te doen zijn, nietwaar? Simpel, rechttoe-rechtaan apparaatje.
Eens even zien, hoe gaat dat ding open? Geen schroefjes te bekennen. Mmm, twee helften, schroevendraaier ertussen maar. Ze zetten die dingen altijd zo in elkaar dat ze wel makkelijk dichtklikken, maar niet ópen. Hupsa, daar is ie. Jammer van die barst en dat afgebroken nokje, maar nu kunnen we tenminste ergens bij. Hola, waar gaat dat heen?
Terloopse opmerking van de fabrikant:
"Bij nader inzien is het wel handig voor u om te weten dat uw afstandsbediening tweeënveertig kleine knopjes had. Dit is exclusief de zeven knopjes met dubbelfunctie achter het klepje. En er is één grote knop. Maar samen zijn het er dus precies vijftig. Dan weet u in elk geval hoevéél er nu door de kamer verspreid liggen.
Wij raden u aan in dit stadium niet te stofzuigen."
Ok, goed, doorzetten. Na drie uur speuren alle vijftig knopjes teruggevonden plus nog wat ministeck dat we eveneens tussen het hoogpolig tapijt tegenkwamen. Maar nu..? Welk knopje hoort op welke plek? Mag de layout naar eigen goeddunken creatief worden ingevuld? Zou het wennen, teletekst op Nederland 3, het geluid uit bij RTL5 en een Turkse nieuwslezer op Yorin? Het zal wel moeten, vrees ik...
Terloopse opmerking in gebruiksaanwijzing:
"Controleer bij het niet-functioneren van de afstandsbediening altijd éérst de batterij!"
Mmm, tja, zit wat in... Is óók een optie, bij nader inzien...
Zijn er geen zelfhulpgroepen voor defecte elektronica?
Vrijdag 13 September 2002 in categorie Satire
Dit lijkt een seksistische opmerking, maar bijgaande afbeelding plaatst hem hopelijk direct in de juiste context.
Op talloze plaatsen voelt men zich geroepen over mevrouw K. Schuurman te publiceren. Geen diepgravende verhandelingen, maar vooral foto's die blijkbaar een oververhittend effect op de mannelijke fantasie hebben. Hoewel ik natuurlijk niet mag uitsluiten de sommige dames er ook van genieten.
Maar terzake. Wanneer iedereen over deze dame schrijft, kan
ik natuurlijk niet achterblijven. Want in het algemeen schrijf ik gaarne over dames, met dien verstande dat de regels van mijn goede smaak daarbij niet overtreden mogen worden. En toegegeven, mevrouw Schuurman is in dit opzicht een twijfelgeval.
Omdat er nogal wat auteursrechtelijke strubbelingen schijnen te zijn met betrekking tot het weergeven van afbeeldingen van mevrouw Schuurman en in het bijzonder haar royale accessoirepakket, eerst even de volgende gebruiksrechtovereenkomst. Aangezien mevrouw Schuurman in de meest letterlijke zin mag worden beschouwd als 'software', zal enige analogie met gangbare softwarelicenties u niet ontgaan.
Gebruiksrechtovereenkomst.
Eenieder die aanspraak maakt op het auteursrecht met betrekking tot foto's van mevrouw Katja Schuurman verklaart zich hierbij akkoord met het afbeelden van deze foto's op de site http://www.verbaljam.nl zonder dat daar enige geldelijke of andere vergoeding tegenover staat. Tevens wordt voornoemde site gevrijwaard van elke juridische actie met betrekking tot deze gebruiksrechtovereenkomst.
Zo, nu kunnen we tenminste veilig verder met ons onderwerp: de vrouw als huisdier. Want zoals u hieronder kunt waarnemen heeft Katja een hondenhalsband om.
<%image(katja.jpg|250|238|)%>
Allerlei vragen bestormen hier de argeloze toeschouwer. Zij mag dan een halsband om hebben, maar waar is haar hondenpenning? Betaalt haar baasje
(whoever that may be) soms geen hondenbelasting? Wèl gaan zeuren over auteursrechten op foto's, maar zelf geen hondenbelasting betalen!
Volgende vraag: wat moet dat op dat aanrecht?!
Geen smoesjes dat je dorst hebt, want je waterbak staat in het halletje. Een weet je wel wat die luxe inbouwkeuken heeft gekost? Dat zal maar mooi worden als huisdieren zomaar op het dure aanrecht mogen springen!
En waarom hangen die uiers boven de wasbak? Silliconenlekkage? Trouwens, een hond hééft helemaal geen uiers en zeker niet dáár. Die horen meer naar achteren te zitten. En het aantal klopt óók niet. Elke andere teef heeft er minstens acht en meestal tien. Dat gaat bij jou niet passen, dat zie ik zó al! Voortaan effe nadenken voordat je met die siliconen aan de gang gaat.
Die teven van tegenwoordig hebben het trouwens maar tof!
Onze hond kreeg vroeger een ouwe onderbroek van m'n vader om d'r kont als ze loops was, maar jij hebt zo'n hitsig stringdingetje.
En dan wil ik ook nog even kwijt dat er niks ergers is dan een ruftende hond! Zeker pens gegeten. Vandáár dat je zo met je kont omhoog naar de wasemkap staat!
Nou, hup, wegwezen!
Nu van dat aanrecht af! Een hond hoort op de grond, zeiden wij thuis altijd...
Anders ga je terug naar 't asiel
