walmend ritueel

Vrijdag 21 December 2001 in categorie Satire

In navolging van anderen publiceer ik mijn gisteren verworven kerstpakket. Gezien de inhoud wil men mij fris op het werk hebben. Ik moet een ochtendritueel volgen met behulp van het merk Rituals. Kijk maar:

- 1 zak Morning Breeze, full bodied breakfast tea
- 1 karton Lotus Stones, purifying bath tablets
- 1 spuitbus Typhoon purifying foam shower sensation
- 1 spuitbus Cool 24 uur antitranspirant spray

Vinden ze soms dat ik stink of zo? Een geruststellende gedachte is dat iedereen bij ons zo'n pakket heeft gekregen. De heren uiteraard een ander setje dan de dames. Maar toch, we ruiken straks allemaal hetzelfde op het werk.
U kunt zo uw neus achterna om te ontdekken waar ik mijn brood in het ritueel gecamoufleerde zweet des aanschijns verdien. Ik zou zeggen: kom eens langs.
U denkt: "Gezellie! Dat ga ik doen!"
U drukt op de bel. U snuift, u ruikt al onraad. Want door de klep van onze brievenbus tocht u al een lichte Morning Breeze tegemoet.
Het duurt een tijdje voordat er wordt gereageerd. Dat is normaal: de receptioniste zit met haar collegaatje te kwekken over de stuitligging van het nog ongeboren kind van haar schoonzuster.
U staat intussen gelaten in de regen te wachten. Wees gerust, het is geen regen, het is een 'purifying foam shower sensation'. Die lekt bij ons uit de dakgoot.
Uiteindelijk klinkt een zoemer, gaat de deur open en stapt u opgelucht naar binnen. Voor het goed en wel tot u doordringt krijgt u te maken met onze beveiligingsdienst: u wordt eerst knock-out gestenigd met de Lotus Stones en wanneer u hulpeloos op de grond ligt wordt u snel maar doeltreffend gedesinfecteerd met Cool antitransparant spray.
Daarna mag u pas echt naar binnen, want nu bent u één van ons...

walmend ritueel

neuro

Woensdag 19 December 2001 in categorie Satire

Ik wordt wel een beetje neuro van die euro. Mijn kits heb ik binnen:
a. drie eurokits, waaronder die van mijn schoonmoeder.
b. 1 carkit (eveneens verplicht per 1 januari).
Maar ik kan nu niet zeggen dat alles kits is. Ik kan namelijk heel slecht hoofdrekenen. In het begin zul je toch nog wel even willen omrekenen om te kijken of ze je niet lopen te flessen met een veel te hoge prijs. Reken maar dat er nog heel wat wisseltruc slachtoffers zullen vallen. Ik behoor in dit opzicht tot een risicogroep. Maar ik probeer alert te blijven.
Zoals bij mijn tankstation. Dit is namelijk al een tijd geleden overgegaan op de euro.
Het volgend tafereel speelt zich af.

Ik sta een kwartier glazig naar de benzinepomp te staren. Mijn brein mist kennelijk de vereiste beta-module.
De tankstation eigenaar komt naar buiten. Hij denkt dat zijn bewakingscamera kapot is, omdat deze al vijftien minuten eenzelfde statisch beeld geeft: De Jong voor pomp 8.
"Kan ik u helpen?"
Hier ga ik grif op in.
"Heel graag, meneer de tankstationchef! Ik begrijp niets meer van dat euro-gedoe."
"Wat wilt u weten?"
"Allereerst: is mijn auto euro-geschikt?"
"Zeker, u hebt een katalysator. U moet dan zelfs euro loodvrij tanken."
Dat is al één zorg minder. Twee zelfs, want ik krijg de garantie dat er geen lood in de euro zit. Lood is giftig en dat wil ik niet in mijn auto en zeker niet aan mijn vingers.
"Hoeveel liter guldens is een liter euro?" vervolg ik.
"Wablief?" is de verblufte wedervraag.
"Er komt euro uit uw pomp. Om een beetje referentiekader te hebben wil ik weten hoeveel liter guldens dat is."
Nu is het de beurt aan de tankstationschef om glazig naar de pomp te gaan staren. Ik kan als het ware het 'afleveren zonder luchtbellen' in zijn ogen zien. Ik vrees met een nietszeggend antwoord te worden afgescheept en daarom stel ik snel mijn volgende vraag.
"Hier staat dat 1 liter euro 1.027 euro moet opleveren. Dat begrijp ik niet. Eén liter is één liter en geen 1.027!"
"Ik kan u helaas niet volgen..."
"Ik mezelf helaas ook niet, daarom vraag ik het u."
"Maar ik begrijp uw vraag niet helemaal..."
"Stel, uw pomp geeft 1 liter euro aan mij."
"Mjaa...?"
"Maar daar op het display staat dat 1 liter euro 1.027 euro is. Krijg ik dan eigenlijk in de praktijk iets meer?"
"Nee, u krijgt 1 liter en u betaalt 1.027 euro."
"Dus eigenlijk zoiets als twee halen één betalen, maar dan minder?"
De glazige blik keert in zijn ogen terug, vermengd met een tintje vertwijfeling.
Maar ineens krijgt de pomploper een brainwave:
"U zou een diesel moeten nemen!"
Sindsdien loop ik stad en land af op zoek naar een dieselcalculator.

neuro

onbetamelijke woorden

Zondag 16 December 2001 in categorie Satire

Sommige woorden zijn fout. Niet in taalkundige zin, maar in irriterende zin. Naar mijn opvatting wel te verstaan, want ik wil niemand bevoogden. Gebruik ze dus gerust, maar niet in mijn bijzijn.

Een van de woorden waarvan ik craquelé op mijn tanden en trommelvliezen krijg is 'kindjes'. Het is het vooral het meervoud dat mij hier doet samenkrimpen. Nagel over het schoolbord, tandartsboor op open zenuw. Dat effect.
Ik vermijd daarom zoveel mogelijk samenscholingen van beppende jonge moeders en confrontaties met crècheleidsters. Want de vele 'kindjes dit', 'kindjes dat' schieten uit het moederclubje omhoog als popcorn uit een hete pan.

Vroeger heetten 'kindjes' gewoon 'kindertjes'. Dat klinkt ook veel kindvriendelijker. Ooit Jezus horen prediken 'laat de kindjes tot mij komen?'. Nee natuurlijk, want u bent niet van zijn generatie.
Geen excuus nochtans! In de Bijbel staat dat hij 'kindertjes' zei en als u enigszins geloof hecht aan de heilige schrift moet u ook geen 'kindjes' zeggen. Zo is dat.
Als u niet in de Bijbel gelooft had u op zijn minst beter naar Sinterklaas kunnen luisteren. 'Zijn hier nog stoute kindertjes?'. Een Sinterklaas die 'kindjes' zegt is een beunhaas.

Volgens mij is dit weeïg taalgebruik in zwang gekomen sinds het ontstaan van het verschijnsel kinderdagverblijf. Daar hebben ze het ook over 'kindplaatsen'. Hoe komt het toch dat ik dit eveneens bijzonder foute woord altijd associeer met 'parkeerplaatsen'? Kinderdagverblijven zijn op die manier de duurste vorm van betaald parkeren.

Luister nu eens even goed naar mij, moeders in het Nederlandse taalgebied: een kind is van zichzelf al klein! Een kind hoef je dus niet verder te kleineren door er een kindje van te maken. En als je het 'kindje' in het meervoud gaat gebruiken maak je de zaak alleen nog maar erger.

Ooit is het volgende afgesproken: een klein mens noemen we een kind. Meerdere kleine mensen noemen we kinderen. Tot en met de kleuterleeftijd is het bij de gratie Gods en van Sinterklaas toegestaan te spreken van 'kindertjes'. Dit onderscheid tussen 'kinderen' en 'kindertjes' is pedagogisch noodzakelijk. Het is een promotie van kleuter naar groep drie van de basisschool. Ook kinderen hebben behoefte aan een loopbaanperspectief.

onbetamelijke woorden

vibrauntor

Woensdag 05 December 2001 in categorie Satire

Wat zijn mijn gewaardeerde mede-webloggers toch een bron van inspiratie! Bij 'mijnkopthee' van Bob den Otter werd onder het knopje 'Sex' op het Viva-damesforum een discussie gesignaleerd over 'de bob'. Ik zal u direct uit de verwarring helpen: het gaat hier niet om de in België zo succesvolle actie waarbij voor het drankgebruik wordt afgesproken wie nuchter genoeg blijft om het voertuig veilig naar huis te sturen. De afkorting 'bob' zal hier wel zoiets betekenen als 'bewust overeengekomen bestuurder'.
Deze actie leek Nederland ook wel iets. Met als gevolg dat de Viva-dames nu telkens gniffelend voor de buis zitten wanneer het bob-spotje langskomt. Want op het Viva-forum blijkt dat 'bob' daar staat voor de 'Braun Oral-B', de stijlvolle electrische tandenborstel. Hij blijkt echter ook zeer in zwang te zijn als vibrator.

Ja, nu moeten wij heren toch even op onze tellen gaan passen! Vandáár dat Braun steeds geavanceerder modellen op de markt brengt!
Ikzelf heb net een nieuwe gekocht (voor mijn tanden evenwel). Bezien in het licht van het voorgaande was de vorige eigenlijk verdacht snel versleten. Vanavond als ze thuis komt even navragen dus maar.
Want als we Herr Braun op die manier gaan gebruiken kan mijn eigen biologische apparaat wel aan de wilgen hangen! Daar kunnen wij nooit tegenop!

Het nieuwste model 'Braun Oral-B 3D Excel' heeft nota bene twee snelheden, 40.000 pulserende en 7600 oscillerende bewegingen per minuut, druksensor, anti-slip controlgrip voor een goede houvast, raakt en masseert zelfs de kleinste plekjes en heeft een hygiënische opbergruimte voor vier opzetborsteltjes!
Ga daar maar eens aan staan, heren der schepping! Ik heb van nature geen vier opzetborsteltjes! U wel?
En dan al dat uitsloverige gepulseer en ge-oscilleer! Zelfs wanneer je lijdt aan een vergevorderde genitale Parkinson trek je dat niet! En elke keer als mijn tanden poets word ik geconfronteerd met het mannelijk tekort.

Dat ding gaat terug naar de Kijkshop, anders kom ik zelf thuis niet meer aan de bak!


vibrauntor

Zooi

Woensdag 28 November 2001 in categorie Satire

Kan ik geen vrijstelling krijgen? Vrijstelling van zooi?
Men maakt ons wijs dat wij in een goed geregelde en geautomatiseerde maatschappij leven. Dat is niet waar. Van de tijd die ons ter beschikking staat blijft maar een klein stukje over om te leven. De rest wordt in beslag genomen door zooi: invullen, archiveren, sorteren, wegbrengen, inleveren, versturen, beantwoorden, opruimen. Dat was vroeger eenvoudiger, toen we nog niet goed geregeld en geautomatiseerd waren.
Waar heeft ie het over???

Vuilnis. Vroeger sjouwden we de metalen vuilnisbak de trap af naar de stoeprand. Wanneer je 's avonds thuiskwam was hij leeg. Geregeld.
Nu kom je daar niet meer mee weg. We worden geacht het afval te scheiden. Papier dat in grote hoeveelheden onze brievenbus binnenstroomt sjouwen wij ongelezen naar de papiercontainer enkele straten verderop.
Glas sorteren wij in wit, bruin en statiegeldglas. Tot in den treure moeten wij de Via Dolorosa naar glasbak en supermarkt gaan.
Groenten- en tuinafval behoort in de biobak. De enigen die daarvan profiteren zijn de vliegen, die daarin hun broeinest vinden. Wij sjorren hem op gezette tijden naar de daartoe aangewezen plaatsen in de straat.
Chemisch afval stelt ons voor morele dillemma's: is dit velletje tippex nu chemische troep of niet? Voor de zekerheid toch maar naar de chemocar brengen, die eenmaal per week op een inzamelingspunt in de wijk staat. Uiteraard op tijden dat wij uitslapen of aan het werk zijn.
Het restafval tenslotte dient in goed dichtgebonden plastic zakken op een holletje naar de container op de hoek te worden gebracht. Want onderweg scheurt steevast de zak. Er lekken ook altijd onwelriekende sappen uit. Een vochtig spoor leidt van uw hielen terug naar uw huisdeur. Schichtig blikt u in het rond: de buren denken vast dat u de rottende romp van uw schoonmoeder tracht te dumpen.

Zooi Lees verder...

krantje lezen

Zondag 18 November 2001 in categorie Satire

Ik heb al een paar jaar geen abonnement meer op een dagblad. En toch voel ik me geen cultuurbarbaar.
Vroeger had ik zelfs een abonnement op twee kranten, De Volkskrant en Het Parool. Eén voor 's morgens, één voor 's avonds, redeneerde ik toen. Dat was heel naief.
Het gaat niet goed met de dagbladen, hoor ik op de radio. Want radio luisteren doe ik wel. Hij staat vastgeroest op Radio 1. Televisie kijken doe ik ook. Hoewel ik moet toegeven dat sinds ik een breedbeeld exemplaar heb mijn blik op de wereld daardoor niet is verruimd.

Maar terug naar de krant. Zoals ik zei: het gaat niet goed. Ik zal ze hier vertellen waarom. Ik vrees dat ze dat niet zullen oppikken, want ze lezen mijn weblog niet.
Dus waarom zou ik hun stukken lezen als ze de mijne niet lezen?
Zelf zeggen ze wellicht dat het komt door de Spits en de Metro. Onzin. Die moet je als kwaliteitskrant makkelijk aankunnen. De ware redenen zijn veel platvloerser.

Ten eerste: dagblad is te dik, vooral op zaterdag. Sinds we geacht worden al ons oud papier naar de container te sjouwen is het hebben van een abonnement letterlijk een last. De kat klaagt ook: met de Volkskrant onderin de bak blijft er te weinig graafruimte over.

Ten tweede: dagblad is te groot. Ik krijg lamme armen van de spanwijdte. Het Parool heeft eens een handzamer formaat geprobeerd geloof ik (ik had toen al het Parool niet meer). Dat idee is de grond in geboord, maar waarschijnlijk niet door de lezers. Ik kan bij het lezen natuurlijk wel de krant op de grond leggen, maar dan komt alweer die kat zeiken.

Ten derde: dagblad is te dagelijks. Ik hoef niet iedere dag. Daarvoor heb ik het te druk. Ik krijg NU.nl al niet uit. Het zou mogelijk moeten zijn mij te abonneren op alleen de zaterdagaflevering. Zien jullie dat, beste krantenjongens en meisjes? Zomaar een goed idee voor jullie: meer variatie in abonnementsvormen!

Nog een idee: promoveer jullie Echo, Amsterdams Stadsblad, Westerpost en wat er nog meer aan brievenbuscongestie bestaat tot kwaliteitskrant. Dan hoeven we maar één keer per week vieze vingers te krijgen en zijn we meteen van die trutverhaaltjes af. Nu hebben de mensen niets dan last van die bladen.
Ik hoor de tegenwerpingen al: er staat buurtnieuws in. Dat willen wij helemaal niet weten! Ons buurtnieuws maakt de bejaarden bang!
Nog een tegenwerping: er staan gemeenteberichten in. Welnu, die horen we wel bij Radio Bergeijk, wat in Amsterdam hetzelfde is als Radio Noordholland en AT5.
En nog één: u hoeft die weekbladen niet te ontvangen, u had een sticker op uw brievenbus kunnen plakken. Heb ik gedaan. Die is er direct door die snotneus van de Echo weer afgerukt! En dan durft hij ook nog met Oud en Nieuw om een fooi te komen! Uiteraard voorafgegaan door een legioen nep-bezorgers. Vroeger moest je de bel afzetten met Luilak, nu doe je dat direct na de Kerst.

Dus nogmaals: één keer per week een dagblad is voldoende. Zodra dat bestaat zal ik het aanbod van die juffrouw van de abonnementenafdeling in welwillende overweging nemen als ze mij weer telefonisch benadert met 'drie weken voor een tientje' of wat het dan ook is.
Die lastpakken bellen altijd onder het journaal. Dat doen ze expres. Dus dan zeg ik: "Nu mis ik het journaal, nu ga jij voor straf voorlezen wat er in die krant van jou staat!" Die heeft ze dan even niet bij de hand. Over actueel gesproken.

krantje lezen