Archief: artikelen van
Woensdag 31 December 2003 in categorie Politiek & Maatschappij, Lijf en ledematen, Opinie
De discussie rond het roken laait op het eind van het jaar nog even lekker fel op. Want morgen is het 1 januari 2004 en dan heeft iedereen recht op een rookvrije werkplek. Ook als je dat helemaal niet wilt: je hebt een verplicht recht. Opvallend is het fanatisme waarmee de strijd wordt gevoerd, vooral van de zijde van organisaties voor niet-rokers als Stivoro en Clean Air Now. Ik ben zelf al enige tijd gestopt met roken, maar als ik dan dat verbeten hoofd zie van mevrouw Geertruida (Trudy) Prins, directeur van Stivoro, dan denk ik: hier wil ik eigenlijk niet bij horen.
De anti-rooklobby staat mij tegen. Ik vind het prima wanneer niet-rokers worden gevrijwaard van tabaksrook. Je hoeft tenslotte de zooi van een ander niet in te ademen als je dat niet wilt. Maar de anti-rokers stralen een type onverdraagzaamheid uit die verder gaat dan het anti-roken. Je krijgt de indruk dat zelfs wanneer héél Nederland morgen stopt met paffen, zij zich dan wel weer op iets anders werpen om hun medemens het leven zuur te maken.
We hoeven helemaal geen discussie te houden over de ongezondheid van roken en de noodzaak tot stoppen. Van mij mogen ze doorgaan met hun pogingen mensen over te halen van de sigaretten af te blijven en de belangen van niet-rokers te verdedigen. Maar moet dit gebeuren met de onsympathieke methoden die uit de Verenigde Staten worden geïmporteerd? Want het is natuurlijk te dol voor woorden dat mensen die ervoor kiezen om wèl te blijven roken, direct naar koude en tochtige hangplekken worden verbannen. Wanneer je niet rokende werknemers recht geeft op een rookvrije werkplek, kun je toch minstens het fatsoen opbrengen om wèl rokende medewerkers een behoorlijke gebruikersruimte te geven.
“Café's zijn feitelijk gebruikersruimten voor verslaafden aan alcohol, nicotine en cafeïne”
Over gebruikersruimten gesproken: café's zijn feitelijk gebruikersruimten voor verslaafden aan alcohol, nicotine en cafeïne. Daar moet je dus niet het roken willen verbieden. Wie niet geconfronteerd wil worden met de bijverschijnselen van drugs (alcohol, nicotine, marihuana) moet wegblijven uit de gebruikersruimten (café's en coffeeshops). Maar zelfs hier willen Stivoro en Clean Air Now hun zin doordrammen. Heel sluw wordt hiervoor de Arbo-wet misbruikt: de werknemer in een gebruikersruimte heeft recht op een rookvrije werkplek.
Volgens mij moet dit niet de manier zijn waarop wij in dit land met elkaar om willen gaan, namelijk de methode van repressie en stigmatisering. Dat wil niet zeggen dat we weer op de toer moeten gaan zitten van 'we komen er samen wel uit', want die blijkt in de praktijk toch te weinig bescherming te bieden aan mensen met luchtwegaandoeningen. Regels zijn nodig, maar laat daarbij beide partijen in hun waarde.
Momenteel gaat men teveel voorbij aan de kern van het probleem: roken is feitelijk een nicotineverslaving. En een verslaving dient ook als zodanig te worden benaderd. Mevrouw Trudy Prins van Stivoro gaat hier te makkelijk aan voorbij. In een column somt zij eerst de extreem verslavende eigenschappen van nicotine op, om daarna te beweren dat nicotine niet zo'n schadelijke stof is. Met dergelijke redeneringen schieten we weinig op natuurlijk. Het zou beter zijn om het beestje gewoon bij de naam te noemen en met nadruk te spreken van een nicotineverslaving. Op die verslaving moet je vervolgens je beleid en je voorlichting heel gericht afstemmen. In dit licht is het bijvoorbeeld helemaal fout om stoppers aan te raden nicotinepleisters of -kauwgom te gebruiken, want daarmee houd je de verslaving in stand.
Er moeten veel betere programma's komen om mensen te helpen bij het afkicken van een nicotineverslaving. Dit gaat verder dan alleen maar 'stoppen met roken'. Ook het probleem van de gewichtstoename na het stoppen moet bijvoorbeeld serieus aandacht krijgen. Momenteel wordt de mensen alleen maar het volgende schuldgevoel aangepraat: je bent te dik, dus ga daar wat aan doen! Opnieuw een campagne in de verwijtende sfeer dus. Net als bij alcoholverslaafden blijft ook de nicotineverslaafde levenslang verslaafd, ook al stopt hij met gebruiken. In dit kader is het interessant nogmaals te wijzen op de veelzeggende informatie bij Noorderlicht.
Tot slot zou ik ervoor willen pleiten om nimmer ex-rokers aan te stellen als bestrijders van het roken. Velen van hen slaan zo ongelooflijk door naar het andere uiterste dat je welhaast kunt spreken van een jihad tegen rokers. Elk gevoel voor proporties wordt uit het oog verloren, vooral het feit dat rokers net zulke gewone mensen zijn als niet-rokers. Ik ben in 't geheel niet verbaasd wanneer ik lees dat mevrouw Prins in het verleden zelf twee pakjes per dag rookte...
Ik steek er nog eentje op... eh... áf vanavond!
Meer over dit onderwerp bij Verbal Jam (serieus en minder serieus):
De Trekplek
Edje krijgt zijn vetje
Nicotinisme
Vertrouwd adresje
Stoppen met roken
Geen gevaar
Andere interessante links:
How stuff works: nicotine
Forces Nederland: informatiesite voor rokers.
Nicotine Anonymous
Stichting Rokersbelangen
Je eerste sigaret
Maandag 01 December 2003 in categorie Opinie
In de Volkskrant lees ik dat
ongebruikte beltegoeden van mobiele telefoons volgend jaar waarschijnlijk opeisbaar worden. Daar heeft de Europese Commissie voor gezorgd, want van onze nationale overheid hoeven we op dit soort punten zelden iets te verwachten. Het is verstandsverbijsterend waar het bedrijfsleven in Nederland allemaal mee wegkomt af en toe.
Ik vond het altijd al pure diefstal wanneer je het beltegoed gewoon kwijt was indien je niet tijdig opwaardeerde. Betaald is betaald, nietwaar? Eerst mochten we het een
jaar gebruiken, daarna gingen KPN en Vodafone (voorheen Libertel) al na een half jaar de kassa plunderen.
Lees verder...
Maandag 20 Oktober 2003 in categorie Opinie
Er is een commissie bezig het integratiebeleid te onderzoeken en waar dat beleid precies misging. Dat kan ik ze nu alvast vertellen: onder andere in de media. De afgelopen week waren Marokkaanse jongeren meermalen negatief in het nieuws. De negatieve stemming zat er natuurlijk al goed in door de gebeurtenissen rond de dood van Anja Joos, maar alle commotie laaide nog eens flink op naar aanleiding van het conceptrapport "Rollators en rotjongens" van onderzoeker Jaap Noorda, verbonden aan het Instituut Jeugd en Welzijn van de Vrije Universiteit Amsterdam.
In het conceptrapport beschrijft Noorda hoe voornamelijk Marokkaanse jongens het personeel en de bewoners van het Woon- en Zorgcentrum Nieuw-Geuzenveld en de psychiatrische instelling De Geuzenhoek in Amsterdam West 'terroriseren'. Het is rapport is nog vertrouwelijk en dus maken de media in niet mis te verstane bewoordingen melding van de inhoud. Het Parool: "Marokkanen terroriseren bejaarden". De Telegraaf: "Aanpak ouders rel-Marokkaan". Internetkrant Nu.nl doet het iets rustiger aan met "Probleemjongeren teisteren bejaardentehuis".
Netwerk bracht op zondagavond het onderwerp "Minister over aanpak criminele jongeren". Althans, zo heet het netjes op de website. Op de buis laat Sven Kockelmans zich lekker gaan met "gewelddadige en criminele gedrag harde kern Marokkaanse jongens" en "van intimidatie op straat tot ware terreur".
Bij Andries Knevel komt Boris Dittrich naar aanleiding van ditzelfde rapport direct met het krachtdadig voornemen criminelen in hun eigen wijk te berechten.
“Dergelijke emotionele uitlatingen doen afbreuk aan de wetenschappelijke objectiviteit en distantie die een onderzoeker moet uitstralen”
Noorda roept in Het Parool onder andere: "Ik heb de neiging van de daken te schreeuwen: neem het alstublieft serieus! We worden als burgers gesust en gerustgesteld met allerlei beloftes en plannen, maar we worden belazerd. Het is echt de hoogste tijd om in te grijpen." Dergelijke emotionele uitlatingen doen afbreuk aan de wetenschappelijke objectiviteit en distantie die een onderzoeker moet uitstralen.
Noorda ergert zich blijkbaar al jaren aan de versnipperde aanpak op het gebied van de toenemende jeugdproblematiek. Hij was lid van de commissie Lankhorst, die eind jaren negentig werd ingesteld naar aanleiding van eerdere problemen met Marokkaanse jongeren in Amsterdam West. De commissie deed 56 aanbevelingen voor een samenhangend beleid. Daar is weinig van terecht gekomen. De talloze projecten worden door Noorda in de Volkskrant van 29 augustus zwaar bekritiseerd: "De initiatiefnemers moeten om de subsidie concurreren. Daarom is het liegen, bedriegen en overdrijven. Het probleem wordt in protserige taal erger gemaakt dan het is." Zou dit laatste nu ook voor zijn eigen rapport gelden, vraag ik mij dan misschien iets te wantrouwend af...
De feiten in het onderzoek van Jaap Noorda zullen echter heus wel kloppen. Alleen de manier waarop zij in de media naarbuiten komen draagt niet bij tot de nuance. Dus laat ik voor de niet-Amsterdammers onder de lezers nog een klein beetje perspectief aanbrengen.
Om te beginnen: wat is nu eigenlijk Amsterdam West? Eerst maar een geruststelling: In Amsterdam West kunt u net zo veilig rondlopen als in iedere andere grote stad. Amsterdam West is veelomvattend. Amsterdam omvat in totaal vijftien stadsdelen, waarvan er niet minder dan acht tot Amsterdam West gerekend kunnen worden, te weten: Bos & Lommer, Oud-West, Geuzenveld/Slotermeer, Osdorp, Slotervaart/Overtoomseveld, de Baarsjes, Westerpark en Westpoort. Dit laatste stadsdeel kunnen we even buiten beschouwing laten, want dat is havengebied en daar woont nauwelijks iemand.
Hoe zit dat met die Marokkanen in Amsterdam West? Dat zit aldus. In Amsterdam wonen zo'n 60.000 Marokkanen op een totale bevolking van ruim 738.000. Bij elkaar opgeteld wonen van die 60.000 Marokkanen er ongeveer 35.000 in de stadsdelen die we tot Amsterdam West rekenen. Dat is dus meer dan de helft van alle Marokkanen in Amsterdam.
Amsterdam West heeft bovendien het grootste percentage relatief nieuwere huizen met een groter aantal kamers, zodat met name in de stadsdelen Geuzenveld/Slotermeer, Osdorp en Slotervaart/Overtoomseveld de meeste gezinnen met opgroeiende jongeren zullen wonen.
Incidenten die in de media opduiken rond Marokkaanse jongeren spelen zich af op ver van elkaar verwijderde plaatsen. Maar het is allemaal in 'Amsterdam West'.
Mooi, dat weten we dan, maar hoeveel van die Marokkanen hebben de status van criminele jongere? Justitie gaat uit van een harde kern van ongeveer 1500 jongeren. Plus natuurlijk grote aantallen meelopertjes. Maar dit aantal betreft héél Amsterdam.
Ons rechtssysteem blijkt niet toegesneden op de strakke grenzen en consequente benadering die een bepaalde categorie jongeren nodig heeft. Het Parool zette begin dit jaar de criminele activiteiten van de jeugdige Marokkaan B. eens op een rij en hoe hij tot dusver daarmee vrijwel straffeloos wegkwam. Deze waslijst moet u voor de aardigheid eens doorlezen, dan ziet u direct wie hier behalve B. nu behoorlijk verkeerd bezig is.
“Deze groep is totaal niet toegerust om binnen een vrijere samenleving te functioneren”
Het tragische is dus dat een hele bevolkingsgroep te lijden heeft onder de negatieve publiciteit die criminele pubers veroorzaken. Daar moeten zij voor een belangrijk deel zèlf wat aan gaan doen. Autochtone Nederlanders kunnen nog zo hard roepen over integratie, harde kern en harde aanpak: het zal weinig of niets helpen. Het zal hoogstens resulteren in een nog sterker 'clan-gedrag' bij het minder weldenkend deel van de Marokkaanse jeugd. Binnen dit segment van de gemeenschap heerst een sterk 'wij tegen de Nederlander' gevoel, hetgeen zich uit in totale verachting van de Nederlanders. Je zou het oneerbiedig kunnen samenvatten als 'primitief Berbergedrag': alleen de eigen familie, de eigen groep geniet respect en is belangrijk, de wereld daarbuiten is vreemd, vijandig en minderwaardig. Ze voelen zich geen Nederlander, ze zijn Marokkaan. Dit soort tiepjes kan het eigen ego alleen nog maar een beetje overeind houden door een houding waarvan de autochtone Nederlander nu juist bijzonder opgefokt raakt: een enorme grote bek, macho, schijt aan alles, dreigende en provocerende gebaren, openlijke minachting, spugen en zo'n beetje alles doen wat Allah heeft verboden. Het is kortom een groep die in feite totaal niet toegerust is om binnen een vrijere samenleving te functioneren. Die vaardigheden zullen hen dus in rap tempo door de eigen bevolkingsgroep bijgebracht moeten worden.
Laten we bij de hele discussie over dit onderwerp overigens één ding vooral niet uit het oog verliezen: óók de normale burger van Marokkaanse afkomst vindt zaken als het beroven van winkels en bejaarden schandelijk. En dat is gelukkig nog altijd bijna iedereen.
Nederlanders kunnen zich intussen concentreren op hun eigen hooligans...
Cijfers: Amsterdams Bureau Onderzoek & Statistiek.
Woensdag 01 Oktober 2003 in categorie Opinie
Gisteravond werd minstens tachtig procent van het 8-uur journaal besteed aan de alliantie van de KLM met Air France. Kennelijk had dit nieuwsfeit er emotioneel diep ingehakt bij de journaalredactie. Er was volop bezorgdheid of de KLM binnen de nieuwe constructie wel haar 'eigen identiteit' zou kunnen behouden, want de 'alliantie' is feitelijk een overname. Wat wij niet aan sentimenteel gejammer met bijbehorende kretologie hebben moeten aanhoren: onze nationale trots, het oranjegevoel, de vliegende hollander, hoe lang de zwaan nog door zal vliegen en zelfs of de koningin nog wel zou toestaan dat het kroontje in het logo bleef.
Ik zou zeggen: wen er maar vast aan, in het kader van de marktwerking wordt heel Nederland straks overgenomen.
Nederland op Ebay. Zou wel een stunt zijn.
Zondag 31 Augustus 2003 in categorie Politiek & Maatschappij, Opinie
Een lezer merkte terecht op dat het leven met een auto van de zaak ook geen vetpot hoeft te zijn. Liever had ik geschreven ' het leven met een leasebak', want dat bekt lekkerder, maar shit, dat heb ik weer: het wàs geen leasebak.
Terzake. De werkenden met een bescheiden inkomen laten zich nogal eens verlokken zich in hun oordelen af te zetten tegen mensen met een uitkering. Dit leidt soms tot uitspraken in de trant van 'Ga toch werken voor je geld' en 'Allemaal van mijn belastingcenten'. Dat zouden ze eens moeten afleren, want de lachende derde is de bezuinigende overheid. Op die manier blijft er namelijk maatschappelijk draagvlak voor ingrepen op de sociale zekerheid. Beter is het dat wij met z'n allen in de gaten krijgen dat bij bezuinigingen bepaalde groepen op deze wijze tegen elkaar worden uitgespeeld.
Lees verder...
Donderdag 28 Augustus 2003 in categorie Opinie, Politiek & Maatschappij
Een van de meest irritante bijverschijnselen van bezuinigingen is het uit de kast rukken van denigrerende kretologie. Deze week is in de Tweede Kamer de nieuwe Bijstandswet aan de orde die het kabinet voor ons volk in petto heeft. Direct zoemt onder politici en in de media weer een fijne one-liner rond: "De bijstand is een vangnet, geen hangmat".
Guttogut, wat zijn we toch weer spitsvondig! En de bijstandsgerechtigde staat weer in de hoek waar men hem/haar hebben wil, die van de luierende profiteurs. Het is een uiterst onsympathieke strategie, waarbij een leukige taalvondst belabberd beleid camoufleert.
Lees verder...
Dinsdag 26 Augustus 2003 in categorie Opinie
Ik worstel met een moreel dilemma. Het Israëlische blad
Maariv publiceerde naar Amerikaans voorbeeld de foto's van 34 Hamas-kopstukken die blijkbaar op de Israëlische dodenlijst staan. Het Israëlische leger heeft al geruime tijd de gewoonte om Hamas-leiders met een welgemikte raket standrechtelijk te
executeren. Dat is niet netjes van Israël, om maar eens een understatement te gebruiken. Landen die pretenderen tot het beschaafde deel van de wereld te behoren zouden zich niet moeten verlagen tot dit soort praktijken.
<%image(AhmedYassin.jpg|120|117|Sjeik Ahmed Yassin, geestelijk leider van Hamas.)%>
Op hun beurt houden de Hamas-leiders de verderfelijke gewoonte eropna hun jongeren met een bom op het lijf de dood in te sturen. Nog afgezien van de vele onschuldige burgerslachtoffers die daarbij vallen is dit eveneens 'niet netjes'. De baardige oude heren van Hamas verheerlijken tegenover naïeve Palestijnse jongeren het martelaarschap. Zelf ambiëren zij dit blijkbaar niet, zij hebben het te druk met hun (inmiddels geblokkeerde)
vette bankrekeningen in de Verenigde Staten. Nóóit hoor je over een Hamas-leider die
zelf nu eens met een explosieve lading op de buik naar vijandelijk gebied is gereisd.
Ondanks mijn vredelievende opvattingen kan ik daarom bij berichten van deze letterlijk en figuurlijk opgeblazen Hamas-prominenten ergens het gevoel dat recht is gedaan aan de jeugd van Palestina maar met grote moeite wegdrukken. Ik gun de Hamas-bazen stiekem het martelaarschap dat zij hun jongeren aanbevelen. Dat zal wel niet netjes van me zijn.
De 'roadmap for peace' leidt over slechte wegen...
