Maandag 11 Juni 2007 in categorie Op reis
In Israël zijn veel vogels. Dat komt doordat het land op een trekroute ligt. Elke morgen wordt ik heel vroeg wakker van gefluit en gepiep. Dat komt echter niet van de vogels, maar van de eerste mensen die naar hun werk gaan. Met hun slaperige kop vergeten ze de alarminstallatie van hun auto uit te schakelen. Nu ik dan toch eenmaal wreed uit de slaap ben gerukt ga ik maar op het balkon zitten. Dat is goed te doen, want de temperatuur is hier 's zomers altijd aangenaam bij het ochtendgloren.
Het is zondag, realiseer ik mij. Maar het lijkt maandag. Want zondag is een gewone werkdag, met als gevolg dat ik de rest van de week een dag te ver vooruit denk.
De vogels -al dan niet van de vogeltrek- kwetteren, fladderen en flierefluiten in de opkomende zon. Geen idee wat ze allemaal uitvreten. Men scharrelt zo te zien maar wat tussen de takken. Er zitten uiterst vreemde exemplaren bij. Die zouden in Nederland waarschijnlijk worden verboden, of hooguit met tegenzin worden gedoogd. Temeer omdat ze ook rare geluiden maken. Geen touw aan vast te knopen.
Er is echter één vogel die zich netjes Nederlands gedraagt. Het is een grote zwarte raaf of kraai, ik heb daar geen verstand van. Vrijwel elke morgen vliegt hij steevast in een rechte lijn van noord naar zuid, met kalme vleugelslagen, een duidelijk doel voor ogen. Hij is goed waarneembaar, want hij neemt niet de moeite hoger te vliegen dan de boomkruinen of de daken van de huizen. Het is net een ambtenaar op weg naar zijn werk, de zwarte aktetas onder z'n oksel. Een soort minister Donner op de fiets, met z'n broodtrommeltje op de bagagedrager.
Wat een toonbeeld van degelijkheid en plichtsbesef voor de andere vogels is die raafkraai!
Ja, de natuur is hier prachtig!
Serie: flarden vakantie
Woensdag 25 Augustus 2004 in categorie Op reis, Israël en het Midden-Oosten
... De huizen van het Druzisch dorp Yanukh zijn tegen de berghelling gebouwd. De smalle straten van telkens onverwacht stijgend en dalend asfalt vol gruizige gaten slingeren zich tussen de huizen door. Vriend Hussein woont aan het enige lange stuk rechte weg in het dorp. We zitten in de snel voorbij trekkende schemering op de veranda te eten, te roken, te praten. Een jongeman galloppeert als een Druzische krijger in volle vaart langs op zijn paard. Zonder zadel, zonder stijgbeugels.
Lees verder...
Serie: flarden vakantie
Dinsdag 24 Augustus 2004 in categorie Op reis, Israël en het Midden-Oosten
... De bodem van deze heilige grond bestaat uit een mengsel van kalk en zand. Het stof stuift in de zeldzame zuchtjes warme wind en hecht zich aan alles. Er is geen water dat het bindt, geen gras of asfalt dat het overal bedekt. Zoals bij ons, in de aangeharkte polder.
De hitte van het heilige land brengt alles direct na oplevering in verval. Het oxideert, bladdert af, verzakt, raakt uit het lood, smelt, barst, scheurt, verweert, verbleekt, verzengt, verkruimelt.
Ik rijd in het stikkedonker over de kronkelende, klimmende, dalende autoweg. De belijning op het asfalt is nauwelijks waarneembaar. Opgelost in de zwarte zachte teer... Groeten uit Israel.
Serie: flarden vakantie
Maandag 23 Augustus 2004 in categorie Op reis, Israël en het Midden-Oosten
... Ik zie onderweg in 't flitsend voorbijgaan een veldje dat met grafzerken is omheind. Alsof een baas tegen een dwaas had gezegd: "Raap alle stenen van de grond en stapel ze tot een muurtje." En dat de dwaas in zijn onwetend enthousiasme ook de zerken van de naburige begraafplaats had geruimd. Dàt waren nog eens stenen, dáár kon je tenminste wat mee. Enkele geiten stonden sloom kauwend de opschriften te lezen, leek 't wel... Groeten uit Israel.
Serie: flarden vakantie
Zondag 22 Augustus 2004 in categorie Op reis, Israël en het Midden-Oosten
... Aan het eind van de avond loop ik door de donkere straat en geniet ik van de koelte. Even verderop, aan de overkant, is Hotel Kalman. Het harde licht van de tl-buizen straalt uit de lege lobby. Hotel Kalman lijkt gebouwd om iemands vakantie tot een deprimerende ervaring te maken. Het heeft de sjofele uitstraling van de jaren vijftig, met veel dof chroom, een formica tafeltje in een verloren hoek, een lambrizering van schrootjes die zes keer zijn overgeschilderd met dezelfde lichtgroene verf, stoelen met een hardhouten zitting van imitatiehout.
De belegen eigenaresse in zwarte legging en op versleten hoge hakken strompelt door de lobby met een peuk hangend in haar mondhoek en een draagbare telefoon aan haar oor. Ook voor haar geldt: jaren vijftig en minstens zes keer overgeschilderd, maar 't dreigt alweer af te bladderen. Ik ben blij dat ik niet in Hotel Kalman logeer. Ik loop zo snel mogelijk door... Groeten uit Israel.
Serie: flarden vakantie
Woensdag 18 Augustus 2004 in categorie Op reis, Israël en het Midden-Oosten
“Ik heb een leuke vakantiehobby gevonden: weapon spotting. Dat is geinig en niet al te inspannend met die hitte, want de wapendragers lopen hier bij bosjes. Je ziet ze op de meest onverwachte plaatsen. Zoals op de camping waar ik een nachtje doorbracht. Daar trof ik machopappa aan 't ontbijt, het wapen omgegord, op alles voorbereid, klaar voor de strijd. Wanneer hij om de humus vroeg wisten zijn kinderen niet hoe snel ze die moesten aangeven. Kijk, zo heb je als doorsnee lullige huisvader toch een beetje het idee dat je óók je steentje bijdraagt aan de staatsveiligheid. Groeten uit Israël.”
Serie: flarden vakantie
Dinsdag 17 Augustus 2004 in categorie Op reis, Israël en het Midden-Oosten
“Hoe gaat het eigenlijk met Dana International? U weet wel, de tot vrouw verbouwde Israëlische winnares van het Eurovisie Songfestival van enkele jaren geleden. Nou, ik heb haar nu eens van dichtbij gezien en er zijn nog geen tekenen van fysiek verval. Ze ziet er in elk geval beter uit dan onze eigen Kelly, maar dat is geloof ik niet zo moeilijk. Qua carrière heeft ze het hoogtepunt wel gehad, want ze is ingezakt tot een 'Dana Local' die het kennelijk vooral moet hebben van optredens bij plaatselijke braderieën, zoals hier in Nahariya, zeg maar het Wijk aan Zee van Israël.
Lees verder...
In Israël zijn veel vogels. Dat komt doordat het land op een trekroute ligt. Elke morgen wordt ik heel vroeg wakker van gefluit en gepiep. Dat komt echter niet van de vogels, maar van de eerste mensen die naar hun werk gaan. Met hun slaperige kop vergeten ze de alarminstallatie van hun auto uit te schakelen. Nu ik dan toch eenmaal wreed uit de slaap ben gerukt ga ik maar op het balkon zitten. Dat is goed te doen, want de temperatuur is hier 's zomers altijd aangenaam bij het ochtendgloren.
