Gemeenteraadsverkiezing: Lijst 10 - De Buren

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Op 19 maart zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Daaraan doen landelijk en lokaal bekende partijen mee, maar het evenement trekt ook altijd de nodige kleine partijtjes en groeperingen aan. Ze hebben één ding gemeen: ik heb er nog nooit van gehoord. Maar dat kan aan mij liggen.
Daarom wil ik mij in de aanloop naar de verkiezingen eens oriënteren op dit kleine verkiezingsgrut.
In deze eerste aflevering lijst 10: de blanco lijst. Zo staat hij althans in het overzicht van de gemeente.

Dat begint al veelbelovend. Een partij zonder naam. De lijst is overigens toch niet zó blanco, want er blijken twee leden op te staan: meneer Ton Thonon (lijsttrekker) en mevrouw Anuschka Groot (lijstduwer). Dat wordt dus even googelen.

Controleer uw WOZ beschikking

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Het is weer de blije tijd waarin de gemeente u een WOZ-beschikking toestuurt. Tenminste, wanneer u een eigen woning bezit. In de beschikking staat wat de gemeentelijke belastingdienst uw woning waard vindt. Daarop worden behalve de OZB (onroerende zaak belasting) allerlei andere heffingen gebaseerd. Het is daarom belangrijk om te kijken of alles wel klopt. Als dat niet zo is, moet u zeker bezwaar aantekenen. Dat kan u in de loop der jaren aardig wat geld schelen.

Nadeel is dat de woningwaardering door de gemeenten een nogal schimmige procedure is waar de woningeigenaar weinig houvast aan heeft. Met de onderbouwing kun je alle kanten uit. De woning wordt vergeleken met een paar andere woningen in de buurt, maar daar mag je tóch geen conclusies uit trekken, want de belastingdienst baseert zich volgens de toelichting ook nog op allerlei mystieke computeralgoritmen. Volslagen onnavolgbaar voor de burger, handig voor de belastingdienst.

Afwijkend betaalgedrag

Er stond een berichtje op mijn voicemail. Ik moest de bank bellen. Als de bank je vraagt om terug te bellen is het meestal foute boel. Het opgegeven telefoonnummer deed mij bij de afdeling creditcardfraude belanden.
De dienstdoende fraudedame vertelde dat iemand mijn kaartnummer had gebruikt om lekker te shoppen in Duitsland. Maar daar had de bank tijdig een stokje voor gestoken. Mijn fijne creditcard was tijdelijk geblokkeerd. En nu ik aangaf dat ik helemaal niet in Duitsland was geweest, werd hij onverbiddelijk, definitief en helemáál geblokkeerd. Ik zou een andere krijgen.

Tijdens zo'n gesprek draait de volgende vraag rondjes door je hersenen: 'Hoe kan dit?'
Mijn creditcard komt nauwelijks het huis uit. Hij ligt zogezegd het hele jaar verstopt onder het zand in de kooi van de kanarie. En nee, ook de kanarie is niet in Duitsland geweest. Bovendien was dit bij wijze van spreken.

Weer een wethouder gedeserteerd

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Vandaag neemt wethouder Eric Wiebes officieel afscheid van de Amsterdamse raad. De partij heeft gefloten: hij moet naar Den Haag komen om staatssecretaris te zijn. Het voelt toch een beetje als desertie.

Na Lodewijk Asscher is Wiebes de tweede getalenteerde wethouder die in deze raadsperiode door zijn partij naar Den Haag wordt geroepen. Ik heb het altijd vreemd gevonden dat dit zomaar kan. De zittingsduur van een college is in principe vier jaar. Dit impliceert een belofte aan de kiezer om de stad gedurende die vier jaar in zijn naam te besturen.

Het verborgen bestuur van Nederland

Behalve door parlement en regering wordt Nederland bestuurd door een groep anonieme mensen. Verborgen figuren waar wij als argeloze burgers geen weet van hebben. We kennen ze niet. Zelfs ministers hebben soms geen flauw benul wie het zijn.
Dat blijkt wel uit de recente affaire Plasterk, waarbij telefoonverkeer werd getapt. Door wie, waarom en waarvoor bleef lang onduidelijk. De minister gebruikt minstens het hele weekend om te verzinnen hoe hij zich hier onderuit draait. Hij wil niet hoeven toegeven dat hij overal buiten is gehouden en feitelijk achter zijn rug de middelvinger krijgt van bepaalde ambtenaren.

Wij hebben een democratisch gekozen parlement. Dat maakt wetten en controleert de regering. Toch schijnt er van alles te gebeuren dat zich onttrekt aan de waarneming van parlement en burger. In dit land zijn blijkbaar lieden die allerlei dingen volslagen op eigen houtje regelen. Zonder behoorlijke democratische controle, zonder verantwoording te hoeven afleggen. En ze worden ook nog eens betaald met belastinggeld.

De leugen van Sotsji

Organisaties die begaan zijn met de rechten van de mens en die van de homo in het bijzonder, vinden het maar niks dat Nederland een 'zware delegatie' afvaardigt naar de Olympische Winterspelen in Sotsji. De zware delegatie bestaat uit koning, koningin en premier. Dat is het verkeerde signaal naar Poetin, vindt men.

Premier Rutte brengt daar tegenin dat hij bij gelegenheid heus wel de anti-homo wet aan de orde zal stellen. Dat je beter 'met elkaar in gesprek kunt blijven' en meer van dat soort schijnheilig geneuzel. Het meest stuitend is nog dat het Nederlandse volk wordt behandeld alsof het achterlijk is en dit soort praatjes gelooft.

Laten wij een speciale onafhankelijke functionaris benoemen die altijd meegaat met staatsbezoeken en sportevenementen waarbij de mensenrechten een issue zijn. Die controleert dan of die mensenrechtenkwesties inderdaad zoals beloofd aan de orde worden gesteld. En hoe.

Parkeren voor het goede doel

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Onlangs werd bekend dat Amsterdam vorig jaar meer parkeergeld heeft geïncasseerd dan ooit tevoren. Handhaver Cition kan steeds fijnmaziger en frequenter controleren, dus minder mensen wagen de gok om ergens zonder te betalen te gaan staan.
Er zijn binnenkort verkiezingen en dus komen politieke partijen met mooie plannen hoe ze straks goede sier willen gaan maken van ons belastinggeld. En zo kwam wethouder Hilhorst meteen al in de problemen omdat hij het parkeergeld aan andere doelen wilde gaan besteden dan eertijds was afgesproken.

De stadsdelen innen de parkeerbelasting. Een deel daarvan dragen ze af aan een centraal mobiliteitsfonds, de rest komt in het mobiliteitsfonds van het stadsdeel. Al het geld moet worden besteed aan zaken die betrekking hebben op verkeer en vervoer. Daarbij moeten we denken aan het ontwikkelen en verbeteren van de parkeermogelijkheden, het uitbreiden van betaald parkeren, parkeermeters, blauwe zones, de bouw van parkeergarages, de regulering van het parkeren, de handhaving en ga zo maar door.
Eigenlijk is het een systeem met een ingebouwd sneeuwbaleffect.