Twaalf jaar Verbal Jam

Mijn weblog Verbal Jam is jarig. Het is twaalf jaar geworden. Dat is een lange tijd. In die periode kun je een kind opfokken van luier tot Citotoets, een hond of een auto verslijten, drie regeertermijnen vol maken (theoretisch), een studie voltooien en ook nog promoveren, Het Puttertje schrijven of drie keer een WK-finale verliezen. Ik doe maar een greep.

Maar zo'n oud blog is goed, want een weblog wint aan diepte en betekenis naarmate de jaren verstrijken.
Hoe langer je bezig bent als blogger, des te meer besef je dat je geleidelijk een stukje identiteit aan je weblog gaat ontlenen. Ter geruststelling: dit is volstrekt normaal en geen reden om in therapie te gaan. Andere mensen hebben dat met hun auto of hun hond en dat is welbeschouwd veel ernstiger.

Gedurende de jaren ontstaat er een perspectief in een blog. Elke blogger zal het (stiekem) doen: teruglezen in het eigen weblog. En zo zie je de waan van de dag, de betrekkelijkheid van politieke beslissingen, het kortetermijndenken, het menselijk tekort door de jaren heen. Voorbeeld: kijk maar eens terug hoe lang een holle kreet als 'toekomstige generaties niet opzadelen met…' al worden gebezigd. Intussen is de staatsschuld hoger dan ooit.
Een 'oud' blog heeft dus ook de functie van kroniek. Een kroniek van jezelf, een kroniek van de wereld om je heen.

De draak
De artikelen zijn geen objectieve verslagen, maar jouw persoonlijke reactie op gebeurtenissen. Je mag de feiten zelfs verdraaien om er de draak mee te steken. Immers, je bent geen nieuwsmedium, maar een blog. Zolang het maar duidelijk is dat je de zaken hebt aangedikt of verdraaid. Jouw reactie op het wereldgebeuren of persoonlijke situaties maakt het blog juist interessant voor anderen, of die nu ironisch, meelevend, satirisch of kritisch is.

Ruimte tussen klein en groot
Een blog vult altijd de ruimte tussen de grote dingen en de kleine dingen, tussen macro en micro. Krant en televisie brengen het grote nieuws, een blog kan de persoonlijke beleving van dat nieuws vertellen. Zelfs de nieuwsmedia hebben dat in de loop der tijd ontdekt. Correspondenten bloggen over veranderingen in de wereld vanuit hun eigen microperspectief en vullen zo het gat tussen de grote lijnen en de consequenties voor de man in de straat.

Een blog helpt je dus bij je meningsvorming. Want wie over iets schrijft, verdiept zich extra in de materie. Google en Wikipedia zijn daarbij je grootste vrienden.

De kat of de hond
Ik ontdek overigens bij mezelf dat ik de laatste jaren minder schrijf over politiek en meer over de kleine dingen, het persoonlijke. Het komt doordat de politiek in mijn ogen veel minder interessant is dan tien jaar geleden. Vooral sinds links en rechts samen in één coalitie zitten heerst er een nationaal gevoel van 'of je nu door de kat of door de hond gebeten wordt'. We worden geregeerd door de crisis en de drie procentsnorm uit Brussel. De burger kan tot de verkiezingen weinig meer dan 'z'n ziel in lijdzaamheid bezitten', zoals dat zo mooi heet.

Grotesk
Frustrerend is soms dat het blog minder wordt gelezen dan vroeger. Wegens concurrentie van Facebook en Twitter, vermoed ik. De aandacht moet worden verdeeld over teveel platforms. Vroeger lazen bloggers elkáár, maar er zijn veel minder bloggers. Met een kleinere groep lezers wordt het toch ietwat grotesk als ik ga fulmineren over de Shutdown in de Verenigde Staten of diepgravende analyses schrijf over de Duitse verkiezingen.

De lezer
Een van de mooiste dingen van een blog is de hechte band met de lezers. Belangrijk zijn hun reacties, want die geven heel dikwijls een artikel toegevoegde informatieve waarde. Dit onderscheidt een blog van eenrichtingsmedia als de krant.
Opmerkelijk is ook de loyaliteit van de lezer. Sommige mensen lezen een blog al vanaf het begin (en dus ook dit blog) of op z'n minst toch vele jaren.

Taart
Ik denk daarom dat ik niet snel de neiging krijg om te stoppen met bloggen. Het is zo'n fijne uitlaatklep. Het is rustgevend voor de ziel en heeft een heilzame uitwerking op de bloeddruk. Een mens met een blog leert relativeren.
Maar nu genoegt geblogd, eerst die twaalf kaarsjes uitblazen en taart eten!

Tags:
bestaan blog jaar jarig twaalf verbal jam viering weblog

Geef een reactie: