Archief: artikelen van
Woensdag 27 Oktober 2004 in categorie Media
Vanavond zag ik bij het discussieprogramma
B&W een meneer die zijn opponent verweet meteen met het 'opgeheven vingertje' klaar te staan. Bij zo'n opmerking krijg ik zelf altijd tegenovergestelde klachten: kromme tenen en een slappe leuter. Het 'opgeheven vingertje' is namelijk het klassieke weerwoord van iemand die eigenlijk geen argumenten heeft. Dan komt men aankakken met de dooddoener van het opgeheven vingertje. Of het moraalridderschap.
Lees verder...
Dinsdag 26 Oktober 2004 in categorie Incrowd: over webloggen
Er woedde de afgelopen week een storm in een bierglas over het verschijnsel webloggen. Het programma
Netwerk had een uitzending gemaakt die in de weglogwereld niet in goede aarde viel. In die uitzending werd namelijk het webloggen voorgesteld als een bijkans criminele activiteit. Dat kwam doordat ter illustratie louter weblogs werden aangehaald die bestaan bij de gratie van de rel en de provocatie, vonden enkele serieuzere weblogs. De laatste groep voelde zich zwaar tekort gedaan en
in de eer aangetast.
Lees verder...
Dinsdag 26 Oktober 2004 in categorie Incrowd: over webloggen
Ja, daar ben ik weer. Mijn internetverbinding lag er gisteren uit. Dan staat een mens als ik gelijk met z'n ziel onder z'n arm. Wie nog grotere problemen heeft is het gewaardeerde weblog
Sargasso. Hun server is gecrashed, lieten zij per mail weten. Ze hebben inmiddels een nieuwe hostingprovider, maar om de zaak weer te starten moeten ze de boel eerst nog van de oude server zien te krijgen. Dat kan nog eventjes duren, maar ze komen terug. Dat u dat weet. Intussen wens ik hun veel sterkte met de herstelwerkzaamheden.
Zaterdag 23 Oktober 2004 in categorie Klein Proza
In dit huis heeft zich een technologische revolutie voltrokken, een Grote Sprong Voorwaarts. Gisteren is hier onze allereerste afwasmachine binnengesjouwd en ik ben er nog steeds opgewonden van. Dat ik dit nog mag meemaken, zou ik bijna zeggen, want ik ben ook geen twintig meer.
Tot dusver was
ik altijd de afwasmachine en daar kwamen nogal eens klachten over. Tijdens een gezellig etentje met vrienden was het dan: “Goh, hebben jullie gisteren spinazie gegeten? Smaakt nog best goed!” Waarna ik een bestraffende blik van mijn geliefde wederhelft mocht incasseren. Vanaf heden kan ik in voorkomende gevallen de falende technologie de schuld geven en dat stemt mij blij.
Lees verder...
Vrijdag 22 Oktober 2004 in categorie Media
Het was deze week weer volop genieten. Bij diverse media en op Nederlandse internetplekjes woedt een heftige discussie. In Nijmegen namelijk wil Groenlinks raadslid Wouter van Eck de grote terreinwagens (de zogeheten SUV:
Sports Utility Vehicle) niet meer in de stad hebben. Ze zijn gevaarlijk voor medeweggebruikers, zuipen teveel brandstof en ze zijn te groot. Nou ja, dat kun je vinden. Anderzijds kun je het er ook mee oneens zijn. Vooral als je zelf de trotse bezitter van zo'n troetelzeepkist bent. Uiteraard ontstaat in de discussie meteen de aloude links-rechts tegenstelling, want dergelijke dure wagens staan symbool voor het onderscheid tussen de bezittende en niet-bezittende klasse.
Opvallend is echter dat ook veel mensen uit het 'gewone volk' zich menen te moeten opwerpen als verdediger van de elite-auto. Dat gaat dan ongeveer zo:
Lees verder...
Woensdag 20 Oktober 2004 in categorie Gozertje
Mijn vader is vandaag jarig, dus die heeft het veels te druk met drank, chips en taart kopen. Daarom moet ik nu even. Maakt niet uit. Het is toch herfstvakantie en kloteweer. Kan ik meteen nog effe wat van de vorige vakantie vertellen. In de grote vakantie waren wij helemaal naar Israël moet je weten. Daar gaan wij wel vaker heen, want daar woont veel familie. Dat is altijd behoorlijk kut. Bij al die ooms en tantes moet je steeds op bezoek en ik versta er geen reet van. En als we dan eindelijk weggaan dan staan ze nog een kwartier in de gang te ouwehoeren.
Het is daar ook de hele tijd bereheet. Gelukkig hebben ze veel zwembaden. En ze hebben allemaal ook lekker veel pistolen en geweren. Een heleboel mensen en soldaten lopen daarmee. Als je een winkel ingaat kijken ze eerst of je geen bom in je tas hebt. Vond ik wel cool eigenlijk. Moeten ze hier ook doen. Hier is nooit een zak te beleven.
Ik vroeg aan me vader waarom hij eigenlijk geen pistool had. Daar hield hij niet van, zei hij en het mocht ook niet. Dat tref ik weer. Had ik op school toch mooi een spreekbeurt over kunnen houden dan. Maar niks hoor. Mijn vader is een watje. Een grote neef van mij zit in het leger. Die heeft tenminste een vet geweer onder z'n bed. En een oom van me is helicopterpiloot. O ja, en de broer van me opa heeft zelfs een schotwond uit de oorlog. Die heeft hij me zelf laten zien. Ergens in z'n buik. Een heel eng litteken. Maar mijn vader heeft niks. Geen pistool, geen helicopter en geen schotwonden. Ja, een piepklein vlekkie tussen ze ogen. Nog van de waterpokken vroeger, zegt ie. Ja, hoor es, daar kan ik op school niet mee aankomen! Ik heb helemaal niks aan die man. Niet de moeite waard om te feliciteren eigenlijk. Ik krijg ineens een goed idee: ik ga hem vanavond een klapperpistool voor z'n verjaardag geven! Kan ie ook es de held uithangen!
Woensdag 20 Oktober 2004 in categorie Gozertje
[geschreven door gozertje]
Mijn vader is vandaag jarig, dus die heeft het veels te druk met drank, chips en taart kopen. Daarom moet ik nu even. Maakt niet uit. Het is toch herfstvakantie en kloteweer. Kan ik meteen nog effe wat van de vorige vakantie vertellen. In de grote vakantie waren wij helemaal naar Israël moet je weten. Daar gaan wij wel vaker heen, want daar woont veel familie. Dat is altijd behoorlijk kut. Bij al die ooms en tantes moet je steeds op bezoek en ik versta er geen reet van. En als we dan eindelijk weggaan dan staan ze nog een kwartier in de gang te ouwehoeren.
Het is daar ook de hele tijd bereheet. Gelukkig hebben ze veel zwembaden. En ze hebben allemaal ook lekker veel pistolen en geweren. Een heleboel mensen en soldaten lopen daarmee. Als je een winkel ingaat kijken ze eerst of je geen bom in je tas hebt. Vond ik wel cool eigenlijk. Moeten ze hier ook doen. Hier is nooit een zak te beleven.
Ik vroeg aan me vader waarom hij eigenlijk geen pistool had. Daar hield hij niet van, zei hij en het mocht ook niet. Dat tref ik weer. Had ik op school toch mooi een spreekbeurt over kunnen houden dan. Maar niks hoor. Mijn vader is een watje. Een grote neef van mij zit in het leger. Die heeft tenminste een vet geweer onder z'n bed. En een oom van me is helicopterpiloot. O ja, en de broer van me opa heeft zelfs een schotwond uit de oorlog. Die heeft hij me zelf laten zien. Ergens in z'n buik. Een heel eng litteken. Maar mijn vader heeft niks. Geen pistool, geen helicopter en geen schotwonden. Ja, een piepklein vlekkie tussen ze ogen. Nog van de waterpokken vroeger, zegt ie. Ja, hoor es, daar kan ik op school niet mee aankomen! Ik heb helemaal niks aan die man. Niet de moeite waard om te feliciteren eigenlijk. Ik krijg ineens een goed idee: ik ga hem vanavond een klapperpistool voor z'n verjaardag geven! Kan ie ook es de held uithangen!
Vanavond zag ik bij het discussieprogramma B&W een meneer die zijn opponent verweet meteen met het 'opgeheven vingertje' klaar te staan. Bij zo'n opmerking krijg ik zelf altijd tegenovergestelde klachten: kromme tenen en een slappe leuter. Het 'opgeheven vingertje' is namelijk het klassieke weerwoord van iemand die eigenlijk geen argumenten heeft. Dan komt men aankakken met de dooddoener van het opgeheven vingertje. Of het moraalridderschap.
