de stad, de verhuizing en de dood

Woensdag 01 Maart 2006 in categorie Gastcolumns

Op 23 februari maakten Wil Hassink, Dennis Rijstenberg en ik een gesmeerde uitzending van De Avonden voor die (donder-)dag. Vertrouwd werk. Maar het voelde anders dan anders. We werkten voor het laatst op de zolder van de Desmet-studio's in Amsterdam. Op loopafstand van universiteitsgebouwen en op fietsafstand van 99% van 's lands literaire uitgevershuizen en ook nog es vlakbij Schouwburg, Stopera, Paradiso, Muziekgebouw aan het IJ, Concertgebouw, Melkweg, Athenaeum. You name it.
Op vrijdag zou de boel ontmanteld worden. De hoofdstedelijke lokatie is wegbezuinigd. En - zet u schrap voor de onverwachte wending -, de vraag is of dat erg is... de stad, de verhuizing en de dood Lees verder...

de don en de drugs

Dinsdag 28 Februari 2006 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie

Volgens mij is het indertijd begonnen bij premier Van Agt. Die moest zo nodig populair doen door ten overstaan van de pers in wielrennersornaat op zijn racefiets te springen. Indien men hem destijds stante pede en onverbiddelijk aan z'n eigen fietsbandjes had opgeknoopt was er niets aan de hand geweest. Nu zitten wij ermee. Nu zijn wij opgezadeld met podcastende en rappende politici. En dan nog niet eens van die vlotte jongens als Alexander Pechtold, waarvan je dit soort jongehondengedoe verwacht, nee, van zo'n onkreukbaar stoomstrijkijzer als Donner. Heel modern hoor, Piet Hein!
Nog even en hij laat zich bij kindercrèche 'De ruftende pamper' filmen met een sufgesabbelde fopspeen in z'n mond. de don en de drugs Lees verder...

een spijtbetuiging

Dinsdag 28 Februari 2006 in categorie Opinie

De Europese Unie stelt zich kordaat op in de cartoonkwestie. Er zijn excuses aangeboden. De meeste landen wilden zelfs diep door het stof, maar gelukkig wisten onze eigen Ben Bot en Tjechië dit nog net te voorkomen. Maar uit de oorspronkelijke versie, waarin 'diepe spijt' wordt betuigd, blijkt dat de moraal op het wereldtoneel wordt bepaald door handelsbelangen. Ook staan de meeste oliekraantjes onder supervisie van de Profeet (vzmh), dus die kun je maar beter te vriend houden. een spijtbetuiging Lees verder...

een rat aan de vergadertafel

Maandag 27 Februari 2006 in categorie Waargebeurde verzinsels

Wij kregen een nieuwe interimmanager op ons dak. Dit hadden wij pas in de gaten toen het boven ons hoofd begon door te buigen en te lekken. Vreemde oekazes en verordeningen druppelden van bovenaf op ons bureau. Die moesten allemaal strikt worden opgevolgd en nageleefd, want van nu af aan moest alles anders. De toon was resoluut en voortvarend. Tegenspraak werd niet geduld, laat staan inspraak. Het roer van de oude bedrijfscultuur moest radicaal om, zoveel was duidelijk.

Op een dag liep hij de afdelingsvergadering binnen, tijdens het voorlezen van de notulen. Hij zette zich aan het hoofd van de tafel en in één moeite door aan dat van de afdeling. Op de afdeling zelf had hij zich nog nooit vertoond. Hij had niet eens een eigen bureau. Dat was ook niet nodig. Hij was 'financieel specialist' en nu dus de baas. Van iets waar hij geen verstand van had. een rat aan de vergadertafel Lees verder...

Kinderen met ouders

Zaterdag 25 Februari 2006 in categorie Grijze Golfslag

"Trek je broekspijpen eens wat omhoog..."
Gehoorzaam ontbloot hij z'n onderbenen een beetje. Ik schuif de pijpen verder op tot boven de knieën.
"Jij hebt overwicht," zegt mijn moeder, "naar jou luistert ie wél!"
Zijn oude huid heeft rode plekken en schilfert.
"Smeer je die nog wel eens in?" vraag ik, terwijl ik gehurkt voor hem zit.
Hij schraapt zijn keel even. "Tja..."
Niet dus.

Kinderen met ouders Lees verder...

kees de jongen

Vrijdag 24 Februari 2006 in categorie Flashback verhalen


Het is 1922. De straatfotograaf verzamelt de groezelige kinderen uit de Elandsstraat in de Amsterdamse Jordaan voor zijn camera. Ze poseren nieuwsgierig, giechelend, stralend of stoer. Het is de tijd dat Theo Thijssen zijn roman 'Kees de Jongen' schreef (1923). Thijssens roman speelt aan het eind van de negentiende eeuw. Maar mijn vader had zo'n Kees de Jongen kunnen zijn, want iedereen noemde hem destijds Keessie in plaats van Cornelis.
Hij staat in het midden van de foto. Hij is nog geen twaalf. Ik pik hem er zó uit, want hij lijkt sprekend op mij, toen ik die leeftijd had.
Het is de oudste foto die van mijn vader bestaat. En mijn vader bestaat gelukkig ook nog. kees de jongen

past noon

Donderdag 23 Februari 2006 in categorie Beeld en Geluid

past noon