Archief: artikelen van
Woensdag 08 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
In Nederland vriest het, hier is het twintig graden. Dat noemen ze dan winter. Ik eet mijn ontbijt op het balkon, want binnen is het kouder dan buiten. De huizen zijn gebouwd op koelte. Als ik op de plavuizen vloer sta, trekt de kou door mijn sokken omhoog. Ik schiet snel een paar oude badslippers aan, want voor je het weet staat het kippenvel op je scrotum. Morgen meteen sloffen kopen. Ik kan tenslotte niet de hele dag mijn laptop als bijverwarming op m'n schoot leggen.
De airco die koelt in de zomer, verwarmt in de winter. Hij produceert meer herrie dan hitte.
Ik was hier tot nu toe altijd in de zomer. Dit is mijn eerste midden-oostenwinter. Ik kruip maar eens lekker onder de wol om te wennen.
Winter aan de Middellandse Zee (oostzijde).
Maandag 06 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Dit stukje schreef ik al op 2 februari. Ik zeg dat er voor de zekerheid bij, voor het geval de actualiteit de inhoud inhaalt. Het gaat namelijk over Sharon.
Want die Sharon, daar hoor je al een tijdje niks meer van. Valt u dat ook op? Niet alleen in het Nederlandse nieuws is het vrijwel stil rondom Sharon, ook hier in Israël. In het begin was er iedere dag nog wel een medisch bulletin. Toen zat elke journalist nog gretig te wachten op het geringste levensteken.
Nauwlettend hield men dag en nacht het comateuze lichaam van de premier in de gaten. Bewoog hij daar een pink? Trilde daar zijn ooglid? Is dat golfje in het laken een automatische ochtenderectie?
Nu is het stil. De aandacht is verslapt.
Dat lijkt me niet verstandig. Men moet alert blijven. Dik kans dat hij anders vlak voor de verkiezingen ineens rechtop in z'n bed zit: "Surprise!"
Al is het alleen maar om Hamas te pesten...
Zaterdag 04 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Direct na aankomst in Tel-Aviv, bij het verlaten van de nieuwe terminal van vliegveld Ben Goerion, draai ik mij even om. Op de automatische schuifdeuren zitten twee grote stickers. U ziet, de toon is meteen alweer gezet.
Lees verder...
Vrijdag 03 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Ik bevind mij momenteel in Israël, beste lezers. Ik moet bij anderen bedelen om internettoegang, dus ik houd het kort met kattebelletjes. Dit woord schijnt trouwens aan de terreur van de tussen-n te zijn ontsnapt, ziet u dat?
Welaan, de reis naar mijn uiteindelijke plaats van bestemming duurde bijna twaalf uur. Dat is best lang. Ik overwoog onderweg mijn belastingaangifte in te vullen. Dan vliegt de tijd, vooral in het vliegtuig. Maar mijn vrouw vond dat geen gezellig idee en daar heeft ze eigenlijk wel gelijk in.
Maar goed, minstens een kwart van de totale reistijd is dus door de beveiliging gebruikt om te controleren of ik geen wapens, explosieven, messen, nagelschaartjes of andere potentieel gevaarlijke voorwerpen bij mij droeg. Sinds op 11 september 2001 met zakmesjes vliegtuigen zijn gekaapt neemt men geen enkel risico. Scanners, snuffelaars en strenge bewakers die je letterlijk het hemd van het lijf vragen. Alles en iedereen wordt doorgelicht.
En wat krijg je dan bij het eten aan boord van het vliegtuig? Een huiselijk metalen bestekje.
Donderdag 02 Februari 2006 in categorie Lezen
Ik houd niet zo van spelletjes moet ik eerlijk bekennen. Als ik vroeger verloor met boerenpotten of toepen -dat gebeurde meestal namelijk- was ik dagen van slag en uiteindelijk deed ik dat soort spelletjes gewoon niet meer.
In zijn roman
Games beschrijft Arthur Sykes de vreemde gewoonte van zijn hoofdpersoon Peter Giles om alles wat hij meemaakt in boektitels, filmnamen en songteksten onder te brengen. Zo begint de roman op een maandag en voor de ogen van de argeloze hoofdpersoon wordt iemand overreden door een vrachtauto. Peter doet het incident af onder de kop
I dont like mondays (nummer van de BoomTown Rats).
Hij baant zich een weg door het leven en fantaseert er op los. Wanneer zijn baas struikelt over een tapijt denkt onze Peter aan de komedie
Same as usual? waarbij een steeds meer beschonken butler aldoor over een tijgertapijt dreigt te struikelen. Tot zover is er niets aan de hand, want Peter praat met niemand over zijn spel.
Lees verder...
Woensdag 01 Februari 2006 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Vorig jaar september publiceerde de Deense conservatieve krant Jyllands-Posten een serie cartoons over de profeet Mohammed van twaalf verschillende tekenaars. Hoofdredacteur Carsten Juste had eerder veertig tekenaars uitgenodigd om werk in te zenden. Hij bespeurde namelijk bij illustrators de neiging tot zelfcensuur met betrekking tot het thema Islam. Kennelijk leefde bij hen de angst voor bestraffing door Islamitische extremisten. Na de moord op Van Gogh is zoiets ook niet ondenkbaar.
De Deense schrijver Kåre Bluitgen had vorig jaar de grootste moeite om illustrators te vinden voor een boek over Mohammed.
hoogste boom
Deense moslimorganisaties vlogen in oktober al de hoogste boom in, maar nu pas staat ook het Deense bedrijfsleven op de achterste benen. Hun producten worden in Saoedi-Arabië en andere Islamitische landen uit de schappen gehaald. En zodra de winsten in gevaar komen krijgt het hoofd van de Confederatie van Deense Industrieën, Hans Skov Christensen, ineens alle begrip voor het feit dat met zich in de landen beledigd voelt door de cartoons. In een ingezonden brief in Jyllands-Posten roept hij de Denen op hun 'vrijheid van meningsuiting' te gebruiken om te protesteren tegen deze beledigingen van de profeet.
opschieten
Ondertussen worden er vanuit de Arabische wereld initiatieven genomen om de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties zo ver te krijgen dat men een resolutie aanneemt die aanvallen op godsdiensten verbiedt. Dat wordt dus een beetje opschieten met Submission II. Waarschijnlijk zien de initiatiefnemers tot de resolutie over het hoofd dat er regelmatig in Arabische kranten ook uiterst onsmakelijke antisemitische cartoons verschijnen. Maar in hun beleving zal de Joodse religie wel geen godsdienst zijn. De Islam is immers het enige ware geloof: "Er is geen god behalve Allah".
Lees verder...
Zaterdag 28 Januari 2006 in categorie Schandelijke taferelen
Het gaat goed met de medemenselijkheid in Nederland, hoorde ik vanmorgen bij het ontwaken. De radio bracht het
nieuws dat in onze welvaartsstaat duizenden mensen zijn afgesloten van energie en soms ook water. Zij werden afgesloten omdat zij de rekening niet meer konden voldoen. Zij worden vervolgens niet meer aangesloten omdat zij de kosten van vijfhonderd euro daarvan niet kunnen opbrengen.
Vijf-hon-derd euro??? Om even weer een kraantje open te draaien? Om de hoofdstop er opnieuw in te schroeven? Om administratief een bitje in de computer om te zetten dat de cliënt weer is aangesloten? Zijn dit de zegeningen van de liberalisatie van de energiemarkt?
Dit lijkt mij bij uitstek een gevalletje voor het Tros-programma
Opgelicht.
Lees verder...
In Nederland vriest het, hier is het twintig graden. Dat noemen ze dan winter. Ik eet mijn ontbijt op het balkon, want binnen is het kouder dan buiten. De huizen zijn gebouwd op koelte. Als ik op de plavuizen vloer sta, trekt de kou door mijn sokken omhoog. Ik schiet snel een paar oude badslippers aan, want voor je het weet staat het kippenvel op je scrotum. Morgen meteen sloffen kopen. Ik kan tenslotte niet de hele dag mijn laptop als bijverwarming op m'n schoot leggen.
