Vastgelopen in de hemel

Mijn altijd lieve vriendin (zij is bijkans te goed voor deze wereld) stortte zich met ware doodsverachting op 'De ontdekking van de hemel'. Maar zij, zelfs zij, kreeg na circa zeventig procent van deze Paris-Dakar van de Nederlandse literatuur te hebben afgelegd, een vastloper. Nou ja, Nederlandse literatuur... Eigenlijk bestaat er sinds jaar en dag slechts Nederlandse en Echte Literatuur. Dat is wat kort door de bocht, maar voor velen toch herkenbaar, vrees ik.

We zijn de hemel toen maar in de cinema gaan ontdekken. Zeer zeker een mooi werk van Jeroen Krabbé, daar doen we niets aan af.
Maar zoals ik al had gevreesd: het verhaal van Mulisch is Vullisch. Stephan Fry redt de zaak.
Verder kan Harry de Hemelbestormer weer niet nalaten om breed voor ons uit te meten in welke landen hij allemaal is geweest, hoe belezen hij is, hoe goed hij kan punniken met platte symboliek en hoe hij stiekum graag Umberto Eco had willen zijn.

Tags:
boek film harry mulisch hemel jeroen krabbé lezen ontdekking

Geef een reactie: