De sneltram en de slagbomen

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Op 12 december werd een veertienjarig meisje op de fiets aangereden door sneltram 51 en overleed. Het ongeval vond plaats voorbij de Parnassusweg, waar het fietspad de trambaan kruist.
Men is inmiddels weer overgegaan tot de orde van de dag. Toch wil ik er nog eens op terugkomen, want men gaat naar mijn indruk te gemakkelijk voorbij aan bepaalde verantwoordelijkheden.

Over de precieze toedracht kon slechts worden gespeculeerd en dat gebeurde dan ook. Uiteraard werd geopperd dat zij zoals zoveel fietsers onvoorzichtig de trambaan was overgestoken, niet had opgelet, had zitten dromen, naar haar iPod had geluisterd. We weten het niet.

Het krantje van Karwei

Bij bouwmarkt Karwei hebben ze een krantje. Eerbiediger gezegd: het ZieZo Magazine. Het is ook niet ziezomaar een magazine, het is een inspiratiemagazine.
In het jongste nummer (4/2012) is het thema 'Warmte in je woning'. Het is tenslotte winter (zeggen ze).
In een van de artikelen komt lichtdeskundige Paul Bas van Philips aan het woord die ons adviseert een lichtplan te maken. Daarmee wordt je huis gezelliger en schep je de juiste sfeer op de juiste plaats. Ik zou er zelf nooit op gekomen zijn, maar het schijnt dat je sterk licht moet gebruiken op plaatsen waar je wilt lezen en sfeerlicht op het dressoir. Ik zeg: een eye-opener.

Een geweldig 2013!

De redactie, het management en alle ondersteunende diensten van Verbal Jam (ik dus) wensen u een geweldig goed, gelukkig en gezond 2013. We hopen dat u zich enigszins aan de crisis weet te onttrekken. Hoewel er  genoeg landen op de wereld zijn waar ze direct zouden tekenen voor die crisis van ons.

De opvoedkundige waarde van Zweedse gehaktballetjes

Soms moet het even: naar Ikea. Iedereen weet hoe uitputtend het kan zijn. Aan het eind van de meubelmarathon sta je op punt van flauwvallen en wil je even rustig eten in het restaurant.
Maar dat gaat zomaar niet.
Direct beginnen er van die kleine etters rond je tafel te rennen en tussen je stoel door te kruipen. Kinderen van onbekende herkomst. Terwijl er goddomme tien meter verderop een speciale speelgelegenheid voor ze is. Ouders zijn in de verste verte niet te bekennen. Die zitten waarschijnlijk nu wél rustig te eten.
Kijk, in zulke gevallen is de kindvriendelijke benadering net een brug te ver. Hoewel je met je laatste krachten heus nog wel een poging hebt gedaan: "Nee jongens, niet hier spelen, ik wil even rustig eten…"

Even een ergernisje wegwerken

Even een oud ergernisje wegwerken, dan kan ik straks het nieuwe jaar tenminste met een opgeruimd humeur beginnen. Nou ja, ergernisje, ik overdrijf zoals gewoonlijk weer behoorlijk, maar in die woest kolkende informatiestromen van tegenwoordig word je telkens weer op stang gejaagd met stommiteiten.
Het is al een paar maanden geleden dat ik terloops deze foto van een advertentie in een tijdschrift nam. Het is er eentje uit de categorie 'denk daar nou eens wat beter over na'.

[Klik voor hele afbeelding]

De politie zoekt

Geschreven voor Amsterdam Centraal.

Het ligt vast aan mij. Ik moet iets over het hoofd zien. Zo simpel kan het namelijk niet zijn. Daarom leg ik het even voor aan de 'crowd', zoals dat tegenwoordig heet.
In de krant stond een bericht over de moord op de crimineel Stanley Hillis. Laat ik hem geen 'topcrimineel' noemen, zoals de gewoonte is. In dat wereldje zijn ze toch al veel te ambitieus.
Bij de moord is een aantal auto's betrokken waarnaar de politie op zoek is. Eén van die gezochte auto's is een zwarte Volkswagen Golf, waarvan het kenteken eindigt op HGL-3.

Bij u borrelt nu direct dezelfde vraag op als bij mij: hoeveel auto's kunnen er rondrijden waarvan het kenteken eindigt op HGL-3? Corrigeer me als ik het fout heb, maar volgens mij hooguit 100, namelijk de nummers 00-HGL-3 tot en met 99-HGL-3.

De gevaren van grofvuil

Ik moest een paar grote kartonnen dozen weggooien. Daarvoor reed ik naar de vuilnisbelt. Tegenwoordig heet dat een 'afvalpunt'. Je moet daar alles gescheiden inleveren. Glas, karton, hout, metaal, piepschuim, a/b-hout (wat dat ook moge betekenen), plastic, ijzer, non-ferro metalen (heb ik gelukkig vroeger gehad bij scheikunde), geïmpregneerd tuinhout, bitumen, puin, chemicaliën en uiteindelijk gewoon restafval. Voor alles hebben ze een aparte container.

Je moet op zo'n afvalpunt ontzettend op je hoede zijn. Voor je het weet ga je vreselijk de fout in. Dan krijg je te maken met de toezichthouders. Zij staan de hele dag onbeweeglijk met hun armen over elkaar naast de containers het afvalscheidingsproces te bewaken. Als zombies staren ze met donkere ogen in het niets. Totdat je iets in een verkeerde container deponeert. Dan slaan ze terstond aan en schalt hun corrigerend geblaf over de vuilstort. Je staat publiekelijk voor schut.