Thuis

Jos Kool is een reiziger. Dat staat althans in zijn mooie boek. Zo werd hij bijna opgegeten door krokodillen. De Tamils stonden zijn travellerscheques al te verloten en mooie vrouwen probeerden hem te bestelen. Kannibalen hadden het vuurtje onder de kookpot hoog opgestookt om zijn door zware shag doorrookte vlees nog wat te kunnen koken.
Deze passage lijkt trouwens erg op de roemruchte 'Avonturen van Flip en Flap', twee honden die ook bijna gekookt zouden worden door dikke kannibalen. Het dieet was in die tijd nog niet uitgevonden en vegetarisme werd in één naam genoemd met pacifisme, altruïsme en geitenwolkisme.
Verder werd Kool door woedende scheepslieden bijna voor de haaien gegooid omdat hij niet kon koken. Allemaal te lezen in zijn boek Op aarde.
Een kruising tussen Jan Cremer en Livingstone dus. "Jos Kool I presume?"

Ikzelf ben niet zo’n reiziger, hoewel een tochtje naar Vlieland, geheel verzorgd, vind ik wel aansterkend. Kamperen doe ik uit principe nimmer. Toon Hermans zei eens, dat als je alle elektrische bedrading lostrekt in je huis, de ramen eruit slaat en het gas afsluit om vervolgens op de grond te gaan liggen, je waarschijnlijk wordt afgevoerd naar een inrichting. Op vakantie heet dat echter kamperen.

Verder moest ik na het lezen van de verhalen van Kool denken aan Trout Pang Sampa. Deze Tibetaanse monnik schreef in de jaren zeventig een aantal grote bestsellers over geheimzinnige avonturen in de Himalaya. Liefdestover en roversbendes maakten zijn boeken onveilig en Sampa wist steeds ternauwernood te ontkomen.

Een overijverige journalist kwam erachter dat Sampa eigenlijk James Miller bleek te heten en in een garage werkte in Blackpool. Hij woonde bij zijn moeder, had nimmer zijn ouderlijk huis verlaten. Eenmaal had hij een bustochtje naar de kust ondernomen -5 kilometer verderop- maar was zo misselijk geworden dat hij na een uur onverrichter zake was teruggekeerd. Hierna besloot hij nimmer meer Blackpool te verlaten. "Dat leidt maar tot narigheid" moet hij gedacht hebben.
Zijn boeken waren bestsellers en de argeloze lezer dacht dat Sampa werkelijk in Tibet was geweest. The Daily Mail ontving een halve postzak gevuld met brieven van lezers, die hun ongeloof uitten over de ontmaskering van Sampa. Men wilde eenvoudigweg niet dat het waar was.

Jos Kool woont ook nog steeds in het huis van zijn ouders in Leerdam, het Blackpool van Nederland, waarom ook niet? Maar laat u niets wijsmaken: hij verzint al die reisverhalen aan de Meent 33 en droomt 's avonds van verre streken en exotische vrouwen, Tamils, gebakken peren en gestoofde bananen.

Maar wat maakt het uit? Kan het ons deren? Er zullen brieven geschreven worden naar De Telegraaf na zijn ontmaskering door mij. Maar zijn boek zal eveneens een bestseller worden. En over een poos wanneer het schemert in Leerdam zal Jos Kool er om lachen. Hij vouwt de oorkonde open van De Scherpenzeelprijs (een prijs voor journalistiek en ontwikkelingssamenwerking, die Kool eens kreeg uitgereikt), de oorkonde mocht hij houden, het geldbedrag moest hij inleveren, maar na lang onderhandelen werd het geld gestort op de rekening van Hirshi Ali. "Zo doe ik aan ontwikkelingshulp" zei Kool tegen de samengedromde verslaggevers. En toen werd het weer stil.

Jos zal in zijn boekenkast kijken tot zijn hand de gedichtenbundel van A.Roland Holst vindt en dan leest hij ver van het krijgsgewoel:

Eens zullen allen die
Tussen ons kwamen,
Zijn weggevallen-wie
Kent nog hun namen?

Vervolgens sluit hij de blinden, trekt zijn gestreepte pyjama aan en gaat in bed. Waar hij van droomt weten we, het is de inhoud van zijn boek namelijk.

Tags:
literatuur

Geef een reactie: