De chinchilla
Serie: huisdierplezier (3)
Vrijdag 22 Februari 2002 in categorie Waargebeurde verzinsels
Vandaag zal ik met u de chinchilla bespreken. U kijkt mij nu virtueel vragend aan: wat is een chinchilla? Ja, hoor eens, wij zijn Midas Dekkers niet: u kunt dat op internet wel ergens lezen.
Een hint: wanneer u nog een batterij verboden bontjassen in de mottenballen heeft hangen moet u daar eens tussen kijken. Best kans dat er daarna tientallen chinchilla's aan uw geweten knagen. Dat is hun wel toevertrouwd, want een chinchilla is een uitermate fanatiek knaagdier.
Chinchilla's in het wild bestaan bijna niet meer. Die zijn allemaal doodgemept voor die bontjassen. Er zijn echter nog talloze exemplaren ondergedoken als huisdier.
Enige informatie vooraf. De chinchilla zit in een grote kooi. Dat is niet zielig maar noodzaak, vanwege het super-knaagdier en razendsnel zijn. Als hij uit de kooi ontsnapt doet hij dat altijd 's nachts, want het is tevens een nachtdier. Een chinchilla is te beschouwen als een meubilair verwerkende industrie. De chinchilla slaat toe wanneer de mensen slapen. Neem dus geen chinchilla wanneer u bijzonder gehecht bent aan uw mooie spullen.
De kans is groot dat u zich tóch laat verleiden. De aanblik is namelijk zeer vertederend. Grote ogen, grote oren, lange pluimstaart en snoezige snor. Zit stil en kan met kleine voorpootjes een stukje voedsel vasthouden. De chinchilla blaft niet, stinkt niet en lijkt bijzonder aaibaar. Ik kan u dus beter waarschuwen aan de hand van de praktijk.
De chinchilla gedraagt zich binair: óf hij zit geheel stil óf hij flitst door de beschikbare ruimte, sneller dan u 'miep-miep' kunt denken.
U geeft de chinchilla voor de eerste keer iets te eten. O wat leuk: hij houdt het inderdaad met zijn handjes vast! De eerste tegenvaller: wat je er van voren in stopt, mitrailleert er aan de achterkant onmiddellijk uit in de vorm van tientallen droge keutels. Gelukkig stinken ze niet.
U probeert de chinchilla te aaien over de heerlijke vacht. Dit gaat niet door. De chinchilla heeft een sterk historisch besef en vertrouwt de mens in dit opzicht voor geen meter meer.
Alweer: miep-miep en de chinchilla is buiten aaibereik.
Ietwat teleurgesteld geeft u de chinchilla een bak met fijn zand. Dat moet, want het staat in de gebruiksaanwijzing. Het levert u het tweede moment van plezier op. Het beest rolt zich vermakelijk door het zand. Het is voor de chinchilla een bad om de vacht goed te houden. Tevreden haalt u de zandbak weer uit de kooi. Er liggen weer keutels in het zand, maar alla. U haalt uw schouders op en gaat naar bed.
U was vergeten dat de chinchilla een nachtdier is. Als een bezetene scheurt hij opgewekt door de grote kooi, kaatsend langs alle wanden. Dat houdt u aanvankelijk uit de slaap. Dan wordt het gelukkig stil. Niet omdat de chinchilla buiten adem is, maar omdat u nóg iets vergeten was: het deurtje van de kooi te vergrendelen.
Terwijl u slaapt begint de chinchilla aan uw huis. Eerst neemt deze biologische takkenversnipperaar uw salontafel te grazen. Lekker grenenhout. Vervolgens het bankstel. Als tussendoortje de kabels van uw computer en uw televisie.
U wordt half wakker. U hoort iets zachtjes schuifelen naast uw dure Ikea-bed. Althans: wat daarvan over is. De houten ombouw van het ledikant is reeds verwerkt tot chinchillakeutels. Voordat ze afknappen ziet u nog net dat de bedpoten zijn gereduceerd tot satéstokjes. U beseft pas dat het matras ook al weg is wanneer u met bedspiraal en al omlaag klapt.
Verbluft en lijdzaam moet u toezien hoe het nachtkastje ineen zijgt en tot stof wederkeert. Dit kan zo niet doorgaan.
U bent zo naief om de chinchilla te gaan vangen. Dan moet u hem eerst zien te vinden. Hij verstopt zich graag in allerlei donkere gaatjes en hoekjes. U ontdekt tijdens de drijfjacht honderden duistere krochten waarvan u niet wist dat ze óók bij uw huis hoorden en waar u nodig eens moet stofzuigen.
De kans dat u de chinchilla ziet is klein. Wanneer u denkt dat u dan beter op de knaaggeluiden kunt afgaan heeft u gelijk: u zult afgaan.
U laat zich natuurlijk niet kennen door die bewegende bontmuts. Dat zou mooi worden! U heeft niet voor niets bij de commando's gezeten! Tijd voor een strategische aanpak. Gedurende de nacht benut u alle aanvalstactieken die u maar kunt verzinnen. U begint eenvoudig. U besluipt de chinchilla. Na een uur heeft u ontvelde knieën en ellebogen, want het kreng heeft u al zes keer door uw eigen huis rondgeleid. En u maar tijgeren van de ene kamer naar de andere, de stalen wenteltrap op, de zolder over, achter de verwarmingsketel langs, de inmiddels gehard stalen wenteltrap weer af, de gang in, door een groot gat waar daarnet nog een luik zat, door de kruipruimte, hé vandaar dat dit kruipruimte heet, door de keuken, onder het aanrecht door, hé ik had hier toch keukenkastjes, de logeerkamer in, hé het stapelbed stapelt niet meer, de woonkamer weer in... U moet even bijkomen.
U gaat in een hinderlaag liggen op het antieke dressoir met de bedoeling de tegenstander van bovenaf te bespringen. U wacht geduldig. Nu even heel stil zijn... De chinchilla is in de buurt, want u hoort weer dat gek makende geknaag. Inderdaad: even later stort het dressoir met donderend geraas onder u in. Terwijl u zich vloekend tussen de spaanders uitwerkt ziet u de chinchilla monter naar het volgende sloopobject huppen.
U krijgt hem goed zitten. U gebruikt al het verbale geweld dat u bij de commando's heeft geleerd. Tot het uiterste getergd snelt u achter de tegenstander aan. In het voorbijgaan grijpt u het theemeubel, heft het naar het plafond en smijt het met woeste kracht naar uw huisdier. Hier, aanpakken! Hij bukt en laat het zich geen twee keer zeggen: ha, fijn, een snack voor de lekkere trek!
Terwijl de chinchilla in uw bijzijn tevreden het theetafel-projectiel nuttigt zijgt u uitgeput langs de muur ineen. Hé, hier had ik toch een schrootjeswand? U krijgt een flauwte tussen de myriade chinchilla-keutels.
Een olijk ochtendzonnetje schijnt in uw ogen en u wordt wakker op een knus bedje van houtwol. De gordijnen zijn nog dicht, alleen hangen ze in rafels tot op één derde van de oorspronkelijke lengte aan de rails.
Ah, vandaar dat zonlicht!
Wat is het hier ruim geworden zeg! Een heel ander gezicht!
Mistroostig raapt u een metalen theetafel-wieltje van de kale betonnen vloer.
U kijkt in het rond. Alleen de kooi van de chinchilla staat nog in de verder lege kamer. Een schattig bolletje bont ligt tevreden in z'n traliehuisje te maffen. Zuchtend doet u het deurtje dicht. U gaat naar de gangkast om de stofzuiger te pakken. Er moeten bergen keutels opgezogen worden.
Ja, ja, dat had u gedacht: eerst maar naar de winkel voor een nieuwe stofzuigerslang!
| Tweet |
