Rij voor de Apple Store is nep

Voor mijn verjaardag mocht ik een iPad kopen. Mócht, want zoals elke getrouwde man weet, is hiervoor de toestemming van de directie nodig. Maar die iPad lag nog niet in de winkels. Ik moest tot afgelopen vrijdag wachten op het nieuwste model: de iPad Air. In de dagen ervoor had ik intensief de berichtgeving in de media doorgevlooid hoe het zou staan met de voorraad in de winkels. Die was bij de Amsterdamse Apple Store het grootst. Ik erheen.

De winkel ging voor de gelegenheid al om acht uur open. Dat was me te vroeg. Bovendien zou de rij voor de winkel dan waarschijnlijk het langst zijn. Op de eerste verkoopdag staat er namelijk altijd een rij voor de Apple Store. Ik begrijp nu hoe dat komt. Of beter: ik begrijp nu hoe het komt dat er nog steeds een rij staat als ik om half tien nog een keertje kom aankakken.
Apple creëert die rij bewust om de hype zo lang mogelijk op straat zichtbaar te houden.

Zet jezelf maar weer voor gek

Soms heb ik het gevoel dat techneuten de verkeerde ideeën najagen. Ik weet dan van tevoren: dit wordt niks. Zo is men al een tijdje krampachtig bezig om het mogelijk te maken de computer (en ook de televisie) te besturen via gebaren of via de stem. Waarom? Omdat het kan, niet omdat de consument dat wil. Het is namelijk volslagen onhandig. Het is hooguit zinnig voor mensen met een bepaalde handicap, verder niet.

Iedereen die wel eens heeft geprobeerd via speciale spraakherkenningssoftware de computer iets te dicteren of een opdracht te laten uitvoeren, is volgens mij al snel diep gefrustreerd afgehaakt. Ten eerste word je er schor van. Ten tweede komt het nogal lijp over, net als praten tegen bomen. Je moet wel erg zware rsi-klachten hebben om je toevlucht te nemen tot dit uiterste middel.

Gebroken links

Vroeger, in het volledig papieren tijdperk, hadden wij veel meer grip op het bewaren van informatie. Alles stond op papier, men rangschikte de onderwerpen op alfabetische volgorde en stopte ze in een archief. Van eeuwen terug is op die manier het schriftelijk erfgoed terug te vinden. Het zoeken is de laatste decennia vergemakkelijkt door het materiaal te digitaliseren. Tot zover geen probleem.

Het digitale tijdperk heeft er echter op sommige terreinen ook een zootje van gemaakt. Via het internet is er een overvloed aan lukraak aan elkaar geknoopte informatie beschikbaar. Op zichzelf is daar niets op tegen, zolang die informatie in een consistent systeem is opgeslagen. Maar daar wringt de schoen.

De gebruiksaanwijzing van de Fyra

De Nederlandse Spoorwegen hadden Italiaanse treinen gekocht. Hogesnelheidstreinen nog wel. Nu hebben ze daar ineens enorm veel problemen mee.
Iedere Nederlander had ze destijds kunnen vertellen dat zoiets te verwachten valt bij Italiaanse spullen. Sinds de Romeinse tijd bakken ze er niks meer van. Eten en mode uitgezonderd.
Maar ons is niets gevraagd natuurlijk. Dat gebeurt nooit, terwijl we er meestal wél voor moeten dokken of de gevolgen ervan moeten ondervinden. Als er dan tóch zo nodig in het kader van de vrije markt openbaar moet worden aanbesteed, vraag dan ook aan het volk welke trein het wil. Dat kan tegenwoordig makkelijk per sms-actie. Als men de Voice of Holland kan kiezen, kan men ook een trein kiezen. Maar ja, dat vraagt weer een hoop 'out of the box'-denken en mensen die altijd tussen de rails verkeren zijn wel de laatsten die dat kunnen.

Ebooks zijn mooi, maar ook gedoe

Op zich ben ik wel een liefhebber van boeken in elektronische vorm, de zogeheten ebooks. Je leest ze op een e-reader.
Ebooks hebben het voordeel dat je ze zonder noemenswaardig sjouwen in grote aantallen kunt meenemen op reis.
De populariteit van ebooks en e-readers neemt daardoor snel toe. Ook op tablets kunnen ebooks worden gelezen. Een mooie ontwikkeling.

Toch zijn er ook behoorlijk wat nadelen. Dat komt vooral door de lamlendigheid van de uitgevers. Die schijnen te denken dat het geld vanzelf wel binnenstroomt en dat ze met een minimum aan inspanning de maximale winst kunnen genereren.

Nederland op het oorlogspad

Defensie gaat zich bekwamen in de cyberoorlog, lees ik. Dergelijke mededelingen leiden bij mij altijd tot gniffelende 'ach gut' reflexen. Vooral als hopman Hans Hillen ze roept.
Paniek natuurlijk bij de jongens en meisjes van de Militaire Inlichtingen en Veiligheidsdienst (MIVD), want die moeten die cyberoorlogen gaan voeren.

Daar hebben ze als het even meezit net hun cursus 'Powerpoint voor beginners' afgerond en zouden juist beginnen aan de module 'Troubleshooten in Windows 95'.

De opening van de heilige Apple-kerk

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Morgen opent de Apple Store in het Hirsch-gebouw op het Leidseplein. Het wordt zo te zien een religieuze belevenis. Men verwacht dat al in de nacht ervoor een lange rij gelovigen zich voor de deur zal opstellen om als eerste de nieuwe kathedraal van Apple-bisdom Amsterdam in te mogen.

Maandenlang was het Leidseplein ontsierd door hekken met zwarte doeken om het Hirschgebouw te onttrekken aan de nieuwsgierige blikken. Maar nu is het dan toch zover dat we naar binnen kunnen kijken. Wat een pracht en praal! Wat een interieur! En wat een prachtige heilige voorwerpen toch allemaal, de relikwieën van Steve Jobs. Die willen we natuurlijk allemaal hebben. De iPad, de iPhone, de Ipod, de Mac-zus en de Mac-zo.