Archief: artikelen van

| Home |

 

De ethiek van het vechten

Zaterdag 08 December 2012 in categorie Even afreageren, Amsterdam Centraal

Slechts één keer in mijn leven heb ik iemand in elkaar geslagen: Japie. Op het schoolplein. En dan nog bleef dat 'in elkaar slaan' beperkt tot een bloedneus. Maar zo noemden wij dat toen.
Ik had als tienjarig jochie vlak voor schooltijd overmoedig lopen beweren dat ik sterker was dan Japie. Toen deze op het schoolplein arriveerde, werd ik onder druk gezet om mijn claim waar te maken en al gauw ontstond er een kring om ons heen. Er was geen ontkomen meer aan.
Japie had zich het begin van de schooldag waarschijnlijk heel anders voorgesteld. Ik ook, maar er was geen weg terug, anders dan de eerloze afgang.

De ethiek van het vechten Lees verder...

Vervelend

Maandag 26 November 2012 in categorie Even afreageren

Je hebt leuke klusjes en vervelende klusjes. Waarbij vastgesteld moet worden dat leuke klusjes vervelend zijn om over te schrijven en omgekeerd. En dus kies ik voor een betoog over een vervelend klusje.
Vervelende klusjes worden vervelender naarmate ze onontkoombaarder zijn. Zoals het oppompen der autobanden. Ik heb daar een uitgesproken hekel aan. De ontwikkelingen in de techniek hebben ons op dit punt behoorlijk in de steek gelaten. Auto's staan inmiddels op de drempel van het vermogen zichzelf te besturen, maar automatisch de banden op spanning houden is nog verre toekomst. Als het er al ooit van komt…

Autobanden oppompen vind ik vooral vervelend door de omstandigheden waarin dit moet gebeuren. Je denkt het karwei even mee te pakken bij de tankbeurt, maar zo simpel steekt de wereld niet in elkaar.
Ten eerste moet je maar afwachten of de bandenpomp niet defect is. Dat is hij namelijk dikwijls. Een andere pomp zoeken is nu net weer effe teveel moeite. Met als gevolg dat je meestal nog een tijdje blijft rijden met een knagend te-zachte-banden-gevoel tussen de oren. Al dan niet terecht, maar wanneer je eenmaal het idee hebt dat je banden te zacht zijn, kom je daar niet meer vanaf.

Vervelend Lees verder...

Verbouwingsherrie

Maandag 07 November 2011 in categorie Even afreageren

Ik zit in de verbouwingsherrie. Natuurlijk niet mijn eigen verbouwingsherrie. Verbouwingen die je zelf doet maken nooit herrie.
Het is dus altijd verbouwingsherrie van de buren.
Ik woon in een torenflat. Elke keer als daar een nieuwe buur intrekt, krijgen we te maken met verbouwingsherrie.
Dat is het euvel met de appartementen in onze flat: die zijn om een of andere reden nooit geheel naar de zin van de nieuwe bewoners.
Ze willen altijd meteen verbouwen.
En dan te bedenken dat het gewoon huurflats zijn.

Ik heb eens een buurvrouw gehad die voor 60.000 euro verbouwde aan de flat.
Binnen een jaar was ze weer weg, want ze kon hier niet aarden.
Ik stel mij zo voor dat ze nog elk jaar met Nieuwjaar een flesje wijn van de eeuwig dankbare verhuurder krijgt.

Verbouwingsherrie Lees verder...

Vervelende mensen in de politiek

Dinsdag 01 November 2011 in categorie Politiek & Maatschappij, Even afreageren

In de politiek stikt het van de vervelende mensen. Dit vloeit logisch voort uit het feit dat zij volksvertgenwoordiger zijn en vervelende mensen nu eenmaal ook vertgenwoordigd moeten worden, uiteraard door vervelende politici. Maar je hebt vervelende mensen en écht vervelende mensen.
In de politiek heb je onvermijdelijk mensen waaar je het niet mee eens bent. Soit. Die mogen af en toe vervelend zijn, zolang ze maar oprecht zijn in hun opvattingen. Het is te verdragen. Het is dan een kwestie van standpunten en daarover kun je van mening verschillen. Doe ik niet moeilijk over.

Pas echt onverteerbaar wordt het bij de karakterologisch foute types. De intriganten, de achterbaksen, de slappe zakken en de matennaaiers. Om van de regelrechte klootzakken nog maar niet eens te spreken.

Vervelende mensen in de politiek Lees verder...

verhagen onder het asfalt

Dinsdag 22 Juni 2004 in categorie Even afreageren

Er moet tweehonderdvijftig kilometer asfalt bij om de files op te lossen. Zegt het CDA. Zegt Maxime Verhagen. Even in zijn verborgen agenda loeren! Ah, ik zie het al: het gaat niet echt om de files natuurlijk, want die zijn voor eeuwig onoplosbaar. Nee, de wegenbouwlobby heeft weer lopen mekkeren. De asfaltfabrieken moeten blijven draaien en als rechtse regering kun je die jongens natuurlijk niet tekort doen. Waarvoor zit je daar anders op het pluche, nietwaar?

Sneu voor Maxime, maar het gaat het niet door. Dat kun je op je vingers natellen! Want dáár hebben we natuurlijk geen geld voor. Het begrotingstekort moet worden teruggedrongen. Onder die drie procent blijven, weet je nog wel? We kunnen niks missen, Maxime, dat zeg je zelf toch ook altijd?
En dan nu ineens dat stelletje asfaltschijters te gaan subsidiëren? Dat zou mooi worden! Dan hadden we ook niet de sociale zekerheid hoeven slopen, de cultuursector de nek hoeven omdraaien en de pil uit het ziekenfonds hoeven halen. Bovendien mogen wij komende generaties natuurlijk niet opzadelen met óns asfalt!

Nee, als we dan toch wat extra geld moeten uitgeven, laten we dan de Verhagen-problematiek oplossen. Dat lijkt mij veel urgenter en nog goedkoper ook. Ruimhartig storten wij een paar ton asfalt in de tuin van Maxime Verhagen te Voorburg. Dat weet hij hoe het is wanneer je eigen groene hart onder een dikke laag pek verdwijnt.

Doe er meteen ook wat veren bij...
verhagen onder het asfalt

raketaanval op rolstoel

Maandag 22 Maart 2004 in categorie Even afreageren

Sjeik Ahmed Yassin, de geestelijk leider van Hamas, is maandagmorgen vroeg geliquideerd door het Israëlische leger. Hij werd bij het verlaten van de moskee door enkele raketten uit z'n rolstoel geschoten. Internationaal is de Israëlische actie scherp veroordeeld, ook van Westerse zijde. Officieel dan. Officieus valt er een zacht maar onmiskenbaar gegniffel te beluisteren. Ikzelf ben reuze opgelucht, gezien de eerdere bedreigingen van de sjeik aan mijn adres.
Voorlopig weer even niet met de bus in Israël.

raketaanval op rolstoel

Van paranoia tot kalenders

Vrijdag 03 Oktober 2003 in categorie Even afreageren

Ik kreeg een brief van Jan Jaap de Graeff. Die is nét drie dagen directeur van de Vereniging Natuurmonumenten en komt mij nù al lastig vallen! Hij vroeg of ik lid wilde worden.

Ja, hoor eens Jan Jaap, dat gedonder moet ik niet! Aan mijn lijf geen polonaise! Hoe kom jij aan mijn adres? Ik wil helemaal niks met jou te maken hebben! Straks word ik nog opgepakt vanwege banden met een terroristische organisatie! Want alles dat maar een beetje met dierenliefde en milieu kan worden geassocieerd zit tegenwoordig meteen in de verdachtenbank. Dus ik houd mij voorlopig even verre van dit soort clubs.

Van paranoia tot kalenders Lees verder...