Charlie wie?

Ik zal wel wereldvreemd zijn, maar ik had nog nooit gehoord van Charlie Hebdo. En de meesten die nu op sociale media roepen 'je suis Charlie' waarschijnlijk ook niet. Even mezelf updaten dus.
'Charlie' verwijst naar de stripfiguur Charlie Brown, 'hebdo' is een verkorting van 'hebdomadaire', wat 'wekelijks' betekent. Charlie Hebdo is een Frans weekblad met louter tekst en tekeningen, links, kritisch en satirisch.
Ik hoef me niet te gêneren voor mijn onwetendheid, ik vermoed dat 'Charlie Hebdo' ook op menige nieuwsredactie het meest gegooglede woord was woensdag.

Rechts inhalen

In de vroege avond reed ik op de snelweg. Ik was net een jongedame aan het inhalen in een Fiat 500. Of zoiets. In elk geval zo'n oud koekblikje dat ze met haar vrouwelijke charmes nog ternauwernood door de APK had weten te slepen. Zij had een bloem in het haar en zat druk te beppen met de drie vriendinnen in haar gezelschap.
Opeens besloot het flowerpowervrouwtje van tachtig naar honderdtwintig te accellereren. Daarmee was mijn inhaalmaneouvre op slag zinloos geworden. Ik was juist van plan maar weer naar rechts te gaan, toen ik aan die kant ongeduldig werd ingehaald door een mannetje in een Skoda. Dat ging dus nog maar net goed.

Het is dan de kunst om volkomen rustig te blijven. Want je kunt feitelijk niets terugdoen zonder je toevlucht te nemen tot buitenproportionele repressailles. U kent het machteloze gevoel.
Zen is dan toch de beste optie. Wegzinken in een kalme, meditatieve gedachtenstroom.

Hang hem maar terug in die boom

Zo zie je maar: er kan (bij wijze van spreken) een volslagen idioot bij je in de straat wonen zonder dat je dat ooit in de gaten hebt gehad. Een moordenaar, een sadist, een ontvoerder, je hebt idioten in vele soorten. En het was nog wel zo'n aardige man, nooit iets aan gemerkt, wat een leuk gezin, we zagen hem laatst nog bij de buurtbarbecue. Zo gaat dat in zo'n wijk.

En dan, op een dag, heeft hij zich ineens verhangen in een bos. Zijn twee geinige koters heeft hij eerder onder water in een rioolbuis gepropt. Zonder enig gevoel blijkbaar, maar volgens een doortrapt plan. Zonder respect voor het leven. Zonder zich zelfs te bekommeren om de eigen postume reputatie. De opkomst op zijn begrafenis zal op z'n zachtst gezegd teleurstellend zijn.

De Chinees is gek geworden

Aan het eind van een vermoeiende maar succesvolle verhuisdag hadden mijn vrouw en ik het plan opgevat het verder makkelijk te doen en te gaan eten bij de lokale chinees. Daar is de chinees tenslotte voor uitgevonden, om het eventjes makkelijk te hebben.

Wij werden vriendelijk ontvangen en namen plaats aan een tafeltje. Even later kwam een blonde jongejuffrouw naar ons toe.
Of wij bekend waren met het concept 'All you can Eat'?
Nou en of! Ik eet altijd alles wat ik op kan. Wij Nederlanders gooien sowieso al veel teveel voedsel weg, las ik laatst. Dus ik eet meestal netjes mijn bordje leeg, daar hoefde zij zich geen zorgen over te maken.

PostNL is een irritant bedrijf

En wel hierom...

Wat is dat PostNL toch een irritant bedrijf geworden. Om niet te zeggen waanzinnig irritant. Zo had ik de verhuisservice nodig. We gaan namelijk verhuizen.
Ik meldde mij online aan en mocht meteen veertig euro dokken. En dat was dan nog zogenaamd met 35 procent korting! Mazzelaar die ik ben. Maar wat je ervoor krijgt is om te janken.

Die verhuisservice is namelijk niet meer wat hij vroeger was.
PostNL gaat mijn post zes maanden lang doorsturen naar mijn nieuwe adres. Dit voor het geval ik iemand vergeten ben een adreswijziging te sturen. Maar alléén de post op mijn naam, niet de post op de naam van mijn vrouw. Die mag weer apart dokken. Heel klantvriendelijk dus. Het zou wel zo netjes zijn geweest om tenminste nog één ander persoon op hetzelfde adres te mogen laten meeliften op de verhuisservice.

Een afzeikstemming

Er heerst in de politiek momenteel enigszins een afzeikstemming tegen de oudere mens en tegen de armere mens. Ja, zegt Diederik Samsom, bij die senioren zit veel meer geld dan iedereen denkt en dus kunnen ze wel meebetalen aan de crisis. In Amsterdam roept een wethouder: mwha, het aantal sociale huurwoningen kan best flink worden teruggeschroefd, want er wonen vooral veel scheefwoners in. Bovendien hebben we liever 'creatief talent' dan arme sloebers in de stad. Met dat 'creatief talent' bedoelen ze natuurlijk niet die warrige geesten van de kunstacademie, maar de goed verdienende 'entrepreneurs' uit de game-industrie, de marketing en de reclame.

De opvoedkundige waarde van Zweedse gehaktballetjes

Soms moet het even: naar Ikea. Iedereen weet hoe uitputtend het kan zijn. Aan het eind van de meubelmarathon sta je op punt van flauwvallen en wil je even rustig eten in het restaurant.
Maar dat gaat zomaar niet.
Direct beginnen er van die kleine etters rond je tafel te rennen en tussen je stoel door te kruipen. Kinderen van onbekende herkomst. Terwijl er goddomme tien meter verderop een speciale speelgelegenheid voor ze is. Ouders zijn in de verste verte niet te bekennen. Die zitten waarschijnlijk nu wél rustig te eten.
Kijk, in zulke gevallen is de kindvriendelijke benadering net een brug te ver. Hoewel je met je laatste krachten heus nog wel een poging hebt gedaan: "Nee jongens, niet hier spelen, ik wil even rustig eten…"