Archief: artikelen van
Woensdag 26 Juni 2002 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten
Het echte vakantiegevoel wordt pas opgeroepen door het post-vakantiegevoel: ha, we zijn weer thuis!
Het 'pvg' brengt enerzijds een besef boven wat mij allemaal bespaard is gebleven gedurende die vakantieweken.
Ik heb bijvoorbeeld twee hele weken de namen Leefbaar Nederland, Lijst Fortuyn en Balkenende niet hoeven horen.
Ik ben veertien dagen lang niet door Erwin Krol voor het dilemma gesteld welke kleren ik nu weer moest aandoen.
Anderzijds brengt het 'pvg' waardering voor de goede dingen des levens in eigen huis en tuin (respectievelijk balkon): het water dat weer naar water smaakt, de zon die altijd weer achter de wolken schijnt, het bed dat mijn lichaamsvorm heeft onthouden, het doucheputje dat minder vies is omdat het onze eigen haren zijn die daar in liggen.
Het veilige gevoel dat op de Westelijke Maasoever vriendelijke Belgen wonen, die bier brouwen in plaats van bommen en in de dagelijkse omgang zelfs beleefder zijn dan ikzelf.
Ja, ik ben weer lekker thuis. Ik kan mijzelf weer zijn.
Maandag 24 Juni 2002 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Vandaag een verhaaltje voor u over de Druzen, een tamelijk mysterieuze bevolkingsgroep in Israël. Lees hier verder...
Het zal waarschijnlijk het laatste -actuele- verslag zijn uit dit land, want morgennacht gaan we weer op weg naar ons eigen bed.
Eens kijken, wat had ik verder nog aan onbelangrijke mededelingen...
O ja, hier op straat maakt men zich vreselijk druk over berichten dat in Nederland bij Joden de keppeltjes van de kruin worden geslagen. Als het nog steeds over hetzelfde incident gaat dat ik een paar weken geleden al op onze Hollandse tv zag wordt de zaak hier vreselijk opgeblazen.
Of is dit gedrag intussen gewoonte geworden?
Zo ja: willen die vervelende vagina-Marokkaantjes daarmee ophouden, want ik moet hier steeds uitleggen dat het slechts over hun kleine irritante groepje gaat! We staan bijkans als antisemitisch te boek hier.
Nou, dat was het eigenlijk wel zo'n beetje...
Vandaag slenterde ik nog ietwat verveeld door de winkelstraat van Nahariya en zoals u intussen weet staat er bij elke middenstander tegenwoordig een beveiligbeambte met pistool voor de deur.
De man loopt een beetje te drentelen, controleert de binnenwandelende tassen en drentelt weer verder. Saai, saai, saai. Totdat het natuurlijk ineens een keertje bom-bingo is, realiseerde ik mij. Kortom, een beroep van extremen, zoals maar weinig mensen hebben.
Het wordt tijd dat ik weer terugga, want ik ga op de triviaalste dingen letten zoals u ziet.
Net als mijn schoonmoeder trouwens, dus wegwezen hier.
Ik hoop dat u zich een beetje vermaakt heeft.
Serie: Bij ons, bij de Jordaan
Maandag 24 Juni 2002 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Israël is net als Nederland een multiculturele samenleving, al vanaf de oprichting van de staat. Een van de meest intrigerende culturen is die van de Druzen. Het zijn Arabieren, maar geen moslims. Druzen hebben een eigen, geheime religie.
In het Druzische dorp Yanokh (spreek uit: Janoech) woont onze vriend Hussein. Om de weg naar zijn huis te vragen hoef je alleen maar zijn naam te noemen. Iedereen kent iedereen.
Druzen, en Arabieren in het algemeen, maken veel werk van hun huizen wanneer ze daartoe de middelen hebben. De uitdrukking 'My home is my castle' is absoluut op hen van toepassing.
Lees verder...
Zondag 23 Juni 2002 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Het totaal aantal burgerslachtoffers dat de afgelopen week bij Palestijnse aanslagen in Israël viel is achtendertig.
Ik zit in het noorden van het land en het bizarre is dat je daar absoluut niets merkt van de rampen die zich in het zuiden voltrekken.
Vandaag komen er echter signalen dat dit kan veranderen. Er worden reservisten opgeroepen om ook het noorden beter te kunnen beschermen. De Hezbollah, die actief is in Libanon, heeft namelijk vandaag beschietingen uitgevoerd op het noorden van Israël. Vermoedelijk is dit ook de afgelopen dagen al het geval geweest, want af en toe hoorde ik in de verte het dreunen van kanonnen. Dat kan overigens ook het Israëlische leger zijn geweest.
Wees gerust, daar liggen wij allemaal niet wakker van. Het dagelijks leven gaat gewoon door.
Ik bezocht de voorbije week een feestelijke maar plechtige bijeenkomst waar de diploma's aan studenten werden uitgereikt. Op het podium een gemoedelijk orkestje, vele veel te lange toespraken en tussen het publiek mannen met pistolen op hun rug achter de broekband. Gewoontegetrouw en achteloos gedragen. U ziet: men heeft zich hier al lang aangepast.
De afgelopen dagen heb ik een poging gedaan de situatie in dit land te begrijpen. Tijdens de vele gesprekken met bewoners van dit land wordt het namelijk steeds moeilijker om met een enigszins open blik de hele problematiek te blijven bezien.
Achtendertig doden in één week: dat zijn nog meer slachtoffers dan bij een vreselijke Nederlandse nationale ramp als Enschedé, om het perspectief maar eens om te zetten naar onze eigen leefwereld.
Het zijn twee tamelijk lange stukken geworden. Misschien interesseert het u ze te lezen. In dat geval kunt u ze beter uitprinten. Misschien handig als bijlage bij journaalbeelden.
Een poging tot begrijpen (deel 1)
Een poging tot begrijpen (deel 2)
Reageren, meedenken en discussiëren kunt u desgewenst hieronder.
Nu maar eens zien wie de echte power-lezers van Verbal Jam zijn... (smiley).
Serie: Bij ons bij de Jordaan
Zaterdag 22 Juni 2002 in categorie Israël en het Midden-Oosten
22-06-2002
Deel 2 (lees deel 1 hier)
In oorlogen vloeit het meeste bloed onder burgers. In het Israëlisch-Palestijns conflict is het niet anders. De propaganda-machines van beide partijen draaien op volle toeren om dit te verdoezelen, te relativeren of daarentegen juist uit te buiten.
In de harde werkelijkheid spelen aantallen burgerslachtoffers tragisch genoeg nauwelijks een rol. Het werkelijke vraagstuk zit dieper.
De juiste maatstaven
Het heeft geen zin aantallen slachtoffers bij de partijen tegen elkaar af te zetten. Cijfers worden dikwijls gemanipuleerd en elke dode is er sowieso één teveel.
Het is noodzakelijk dat men in de kritiek op beide partijen ethische, juridische en morele waarden als standaard neemt. Aan de hand daarvan zijn hun gedragingen het beste te beoordelen en zonodig te veroordelen.
Nederzettingen
Neem de kwestie van de nederzettingen die door Israël in bezet gebied zijn gesticht en alsmaar worden uitgebreid. In internationaal juridisch opzicht is dit onwettig. Israël schendt hiermee internationale conventies. Ook op de Golan-hoogte (vroeger onderdeel van Syrië) worden huizen en grond aan Israëlis verkocht. Eveneens niet toegestaan. Op het punt van de nederzettingen staan de Palestijnen dus volledig in hun recht.
Het bijzondere aan deze hele affaire is, dat de meerderheid van de Israëlische bevolking zélf vindt dat de nederzettingen moeten worden ontruimd. De 'settlements' vormen een van de belangrijkste obstakels op de weg naar vrede.
Lees verder...
Serie: Bij ons bij de Jordaan
Vrijdag 21 Juni 2002 in categorie Israël en het Midden-Oosten
21-06-2002
Wanneer ik in Israël ben ontkom ik er niet aan: ik wil het begrijpen. Het conflict, de emoties, de redenen waarom het niet tot vrede komt.
Ik doe een poging, daarbij geholpen door het luisteren naar meningen van mensen die hier permanent wonen. Vervolgens denk ik er het mijne van...
Het primaire instinct
Om mij te kunnen voorstellen hoe het is om hier te wonen, of beter: hoe het is om je land nu juist op deze plaats te hebben, bedacht ik het volgende.
Nederland is net als Israël een klein land. Stel dat de landen in Europa die ons omringen ons vijandig gezind zouden zijn, sterker nog: dat zij zouden vinden dat wij er überhaupt niet zouden moeten zijn?
Daar zouden wij knap zenuwachtig van worden. Vooral als bovendien een belangrijk deel van onze bevolking ons landje als de enige veilige plek ter wereld beschouwt.
Voor de specifieke situatie van Israël moet ik daar het trauma van de holocaust bij optellen. Zeer velen in dit land hebben broers, zusters, vaders, moeders, opa's en oma's die werden vermoord in de concentratiekampen. En de jeugd is tot in elke vezel van het lichaam doordrongen van dit immense leed. Dit mag niet opnieuw plaatsvinden: dit keer zullen wij overleven, tot elke prijs.
Dat is het primaire instinct van Israël: overleven tot elke prijs, met alle middelen.
Lees verder...
Donderdag 20 Juni 2002 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Gisteravond opnieuw een aanslag, weer in Jeruzalem. Zeven doden dit keer. Troepen van het IDF (Israeli Defense Force) zijn weer Palestijnse steden binnengetrokken.
Inmiddels is er ook een groep van Palestijnse intellectuelen die kenbaar heeft gemaakt dat de zelfmoordaanslagen de Palestijnse zaak geen goed doen. Dat is een goed teken, hoewel je natuurlijk geen intellectueel hoeft te zijn om dat door te hebben.
Aan de andere kant zijn de invallen van het Israelische Leger in Palestijnese steden waarschijnlijk ook niet erg productief. Wanneer ik een Palestijnse activist was zou ik wel maken dat ik de stad uit was op het moment dat er weer een bomaanslag had plaatsgevonden.
