Archief: artikelen van
Dinsdag 22 Oktober 2002 in categorie Politiek & Maatschappij
Ik ga een waardeloos stuk schrijven. Moet kunnen. Want dit stuk is net zo waardeloos als Heinsbroek.
Heinsbroek richt een eigen partij op. Da's een waardeloos idee. Dat ga ik dus óók doen. Sterker nog: laat iederéén in Nederland dat doen. Dan kan men op zichzelf stemmen. Het zal de opkomst bij de verkiezingen zeker enorm vergroten.
Heinsbroek is zó rijk dat hij zich kennelijk verveelt. Hij wil iets omhanden hebben en sticht een eigen clubje. Dan weet hij tenminste zeker dat hij de baas kan spelen. Het zal een nieuwe trend worden: amateurpolitiek, gewoon in vrijetijdskleding, zonder stropdas.
Nu denkt Heinsbroek natuurlijk dat hij van Bomhoff af is. Dat zal hem nog tegenvallen: juist om Heinsbroek te jennen zal Bomhoff lid willen worden van diens partijtje. Ook Wijnschenk mag meedoen, want hij wordt door Heinsbroek 'een goede kracht' genoemd.
Een goede kracht... In dergelijke termen wordt doorgaans gesproken over vakkenvullers en magazijnbedienden. Of was het nu zakkenvullers en magazijnbedienden? Misschien mag Adam Curry ook wel op de lijst. Lijkt me er echt een tiep voor. Maar het lijkt mij eigenlijk toch het beste dat ze allemaal hun eigen politieke partij oprichten. Scheelt een hoop ruzie.
Volgens de Volkskrant gaat het nieuwe partijtje Lijst Nieuwe Politiek heten. Tjonge zeg, dat is een stuk origineler dan de namen van de oude politieke partijen! Echt een belofte voor de toekomst! Nee, doe dán iets van 'Besturen vanuit de Bentley', 'Ongeschoren op het Binnenhof' of 'Regeren zonder Stropdas'. Want die Nieuwe Politiek kennen we nou wel.
Stem nou maar op Verbal Jam. Want voor minder dan vijf zeteltjes doe ik het niet. Hoewel, een vijfzitsbank lijkt me nog wel.
Ziet u wel? Waardeloos stuk.
Maandag 21 Oktober 2002 in categorie Lijf en ledematen
De vriend die ik als een broer beschouw is plotseling opgenomen in het hospitaal met een heel foute ziekte. Dermate fout dat hij daar binnen kortere of langere tijd aan doodgaat. Maar hoe dan ook te kort om zijn langste tijd al gehad te hebben.
Zo'n onheilstijding komt altijd overwacht en op het verkeerde tijdstip. Heel verkeerd is bijvoorbeeld het ogenblik van wakker gebeld worden op de vroege ochtend van mijn verjaardag. Maar ach, voor dit soort berichten is er nooit een goed moment, dus dan kan het evengoed maar gebeuren wanneer ik tegen mezelf net
'langzallieleven' lig te dromen. Misschien helpt het voor hém ook nog wat, bij nader inzien...
Deze morgen ben ik direct gaan kijken hoe hij er bijligt, mijn broer. Z'n eerste stralingsbombardement kreeg hij met spoed dit weekend al, want er dreigt een hoge dwarslaesie. Ik betreed zaal 2B36 en zie dat hij gelukkig nog monter uit de ogen kijkt, zeker gezien de omstandigheden.
"Dat heb je weer lekker getimed, lul!" zeg ik liefdevol tegen hem. Want zo kunnen wij met elkaar praten, altijd. Ik weet dat hij begrijpt dat in zo'n voor buitenstaanders harteloze zin al mijn angst en ongerustheid ligt besloten. Mijn broer en ik verpakken onze bezweringsformules in harde humortaal. Hij is nog erger dan ik, want hij is het grootste deel van zijn leven al invalide door de psoriasis en rheumatische artritis. Om zoiets te verdragen heeft hij zich het pantser van cynisme moeten aanmeten tegenover het leven en het functioneren van zijn lijf.
Mijn broer en ik hebben allebei geen broers, alleen maar zusters. Daarom hebben wij al jaren geleden besloten elkaars broer te zijn. Mijn moeder reageerde zeer begrijpend en zei alleen maar: "O, da's mooi."
Wij verdroegen elkaars eindeloze gezeik over ontspoorde liefdes, gedonder op het werk en de toestand in de wereld. We wierpen elkaar het touw toe wanneer één van ons zich in de put bevond.
Na krap drie kwartier zeg hij: "Donder nou maar weer op, want ik ben moe."
En ik ga, want ik laat hem toch niet alleen, dat weet hij. Dit keer zal ik een heel lang en stevig touw moeten zoeken, vrees ik...
Kun je de dood op afstand houden met voldoende medeleven?
Maandag 21 Oktober 2002 in categorie Lijf en ledematen, Persoonlijke notities
De vriend die ik als een broer beschouw is plotseling opgenomen in het hospitaal met een heel foute ziekte. Dermate fout dat hij daar binnen kortere of langere tijd aan doodgaat. Maar hoe dan ook te kort om zijn langste tijd al gehad te hebben.
Zo'n onheilstijding komt altijd overwacht en op het verkeerde tijdstip. Heel verkeerd is bijvoorbeeld het ogenblik van wakker gebeld worden op de vroege ochtend van mijn verjaardag. Maar ach, voor dit soort berichten is er nooit een goed moment, dus dan kan het evengoed maar gebeuren wanneer ik tegen mezelf net 'langzallieleven' lig te dromen. Misschien helpt het voor hém ook nog wat, bij nader inzien...
Deze morgen ben ik direct gaan kijken hoe hij er bijligt, mijn broer. Z'n eerste stralingsbombardement kreeg hij met spoed dit weekend al, want er dreigt een hoge dwarslaesie. Ik betreed zaal 2B36 en zie dat hij gelukkig nog monter uit de ogen kijkt, zeker gezien de omstandigheden.
"Dat heb je weer lekker getimed, lul!" zeg ik liefdevol tegen hem. Want zo kunnen wij met elkaar praten, altijd. Ik weet dat hij begrijpt dat in zo'n voor buitenstaanders harteloze zin al mijn angst en ongerustheid ligt besloten. Mijn broer en ik verpakken onze bezweringsformules in harde humortaal. Hij is nog erger dan ik, want hij is het grootste deel van zijn leven al invalide door de psoriasis en rheumatische artritis. Om zoiets te verdragen heeft hij zich het pantser van cynisme moeten aanmeten tegenover het leven en het functioneren van zijn lijf.
Mijn broer en ik hebben allebei geen broers, alleen maar zusters. Daarom hebben wij al jaren geleden besloten elkaars broer te zijn. Mijn moeder reageerde zeer begrijpend en zei alleen maar: "O, da's mooi."
Wij verdroegen elkaars eindeloze gezeik over ontspoorde liefdes, gedonder op het werk en de toestand in de wereld. We wierpen elkaar het touw toe wanneer één van ons zich in de put bevond.
Na krap drie kwartier zeg hij: "Donder nou maar weer op, want ik ben moe."
En ik ga, want ik laat hem toch niet alleen, dat weet hij. Dit keer zal ik een heel lang en stevig touw moeten zoeken, vrees ik...
Kun je de dood op afstand houden met voldoende medeleven?
Zondag 20 Oktober 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname
Alwéér een jaar ouder vandaag! Maar ik ga allerminst bij de pakken neerzitten. Niks daarvan! De hele dag klamp ik mij vast aan mijn favoriete drinkbeker en lees de tekst hardop aan mijzelf voor. Als een mantra. Dat helpt!
<%image(beker-man.jpg|196|207|)%>
Een mens moet wát doen om mentaal overeind te blijven...
Gek eigenlijk dat een mens zo'n besef moet hebben van tijd, van lééftijd. Dieren bekommeren zich daar niet om. Die hebben geen benul van zaken als tijd, ouderdom en leeftijdsverschillen.
Ze krijgen ook de kans niet om zich oud te voelen, want zodra ze maar eventjes wat trager worden zijn ze voer voor het volgende niveau in de voedselketen.
Dieren zie je nooit met vlaggetjes, hoedjes en toetertjes een verjaarspartijtje houden. Ja, op stupide felicitatiekaarten. En in Disneyland. Echt weer zo'n ideetje van de mens: medeschepselen voor lul zetten.
Veel mensen denken het voortschrijdend verval te bezweren door hun verjaardag niet meer te vieren. Gewoon stoppen met tellen. Is het u al eens opgevallen dat degenen die dat doen altijd
te laat stoppen met tellen?
Leeftijd kun je niet in jaren uitdrukken. Hijs een vent in een pak met stropdas en u ziet wat ik bedoel. Dat is een bij voorbaat verloren zaak.
Leeftijd is beter af te lezen aan de ontdeugendheid van de oogopslag. Dus waag het niet mij de verkeerde vragen te stellen. Let maar op de ogen.
de bodem is nog lang niet in zicht
Zaterdag 19 Oktober 2002 in categorie Media, Knipsels
Internet nieuwskrant nu.nl moet het natuurlijk ook hebben van reclame. Vandaag pakte dit wat merkwaardig uit.
In de rechterkolom prijkt een 'still' uit de film The Bourne Identity en die komt zodoende tevens terecht naast het bericht
"Sluipschutter Washington getraind door Al Qaeda".
Is dit nu sluipreclame?
Donderdag 17 Oktober 2002 in categorie Criminaliteit en recht, Media
Soms kom je ergens een uitermate intrigerend zinnetje tegen. Dit keer zag ik er eentje bij nu.nl, aan het eind van het artikel "Verdwenen lijk gevonden in recreatiegebied".
Het bericht gaat over iemand die een ander heeft doodgestoken. "De 31-jarige man gaf als motief voor zijn daad dat hij het niet eens was met de wijze waarop het slachtoffer in het leven stond."
Zou die discussie over normen en waarden nog doorgaan nu Balkenende van het pluche gegleden is? Zo ja, dan adviseer ik u toch te gaan oppassen met de manier waarop u in het leven staat. Iemand zou eens met u van mening kunnen verschillen...
Hoe recreëert een lijk eigenlijk?
Donderdag 17 Oktober 2002 in categorie Media
Het kabinet Balkenende is gisteren gevallen, hoewel ik me afvraag hoe iets dat nooit van de grond is gekomen überhaupt kan vallen.
Het is ongelooflijk hoeveel tijd we in dit land hebben zitten verdoen aan het zooitje ongeregeld van de LPF. Niemand hoefde te 'voorspellen' dat dit allemaal niet goed zou gaan. Iedereen
wist het. Vanaf het begin.
Nu de LPF op sterven na dood is, halen we de necrologie maar vast uit de kast.
Een kleine selectie uit het Verbal Jam archief:
- onzindelijk (1)
- onzindelijk (2)
- onzindelijk (3)
- ons soort mensen
- opgeblazen
- kabinetscrisiskabinet
Dat is toch het aardige van het logmedium: je kunt je eigen gelijk nog eens terughalen. Het is ronduit boeiend om dit alles terug te lezen. Vandaag sta ik mijzelf enig leedvermaak toe...
politiek blijkt geen kwestie van gezond verstand
