ABN-Amro en het financieel terrorisme
Vrijdag 04 Mei 2007 in categorie Geldkwesties
Vanmorgen hoorde ik een reclame van ABN-Amro op de radio. Ik moest maar bij hun gaan beleggen. Minimaal was het rendement hetzelfde als dat van een spaarrekening en na vijf jaar kreeg ik gegarandeerd de inleg terug. Dat zijn stoutmoedige beloften voor een bank die al bijna niet meer bestaat.
Net als de meeste Nederlanders ben ik een leek op het gebied van de haute finance. Maar door journaals vol wapengekletter rond de overname van de bank ontkom ik er toch niet aan om er het mijne van te denken.
Wat mij vooral verbaast is dat tegenwoordig de aandeelhouders blijkbaar volledig de baas kunnen spelen binnen een bedrijf, of zij nu een meerderheid hebben of niet. Logisch, zult u zeggen, want het is hún geld en zij zijn feitelijk de eigenaar. Wie betaalt bepaalt.
Ik ben er nog niet zo zeker van of dat allemaal wel logisch is. Je kunt het ook anders bezien. Een belegger stelt z'n geld ter beschikking van een bedrijf in de hoop dat hij hier financieel rendement van krijgt. Wanneer hij geen vertrouwen meer heeft in het bedrijf kan hij z'n aandelen altijd verkopen. Mijns inziens gaat het toch wat te ver wanneer aandeelhouders met hun financiële deelname ook de belangrijkste zeggenschap over een bedrijf verwerven.
Immers, een bedrijf heeft ook andere belangen dan louter het financieel gewin van de aandeelhouders. Je kunt hierbij denken aan het 'menselijk kapitaal' dat in het bedrijf is gestoken: de werknemers en hun werkkracht, hun kennis en ervaring.
In het geval van de ABN-Amro speelt eveneens het grotere belang mee van de stabiliteit van de Nederlandse financiële markt. Oud-staatssecretaris van Financiën Willem Vermeend legde dat gisteren in Nova haarfijn uit.
Daarnaast hebben ook de klanten van een bank grote belangen. Zij hebben er hun spaargeld ondergebracht en moeten kunnen vertrouwen op een solide bank. Anderzijds 'huren' zij geld van de bank, bijvoorbeeld in de vorm van hypotheken. Ze moeten er zeker van kunnen zijn dat overeenkomsten die ze zijn aangegaan op dezelfde voorwaarden worden gecontinueerd.
(Oud-)werknemers van ABN-Amro zijn eveneens een partij met financiële belangen bij het bedrijf, in de vorm van secundaire arbeidsvoorwaarden. Zo krijgen ze soms hogere rentes op hun bankrekeningen, jaarlijkse winstdelingsuitkeringen en goed geregelde pensioenen. Bij de huidige ontwikkelingen staan die mogelijk op het spel.
Verder zijn er natuurlijk nogal wat sectoren in onze diensten-economie die meezwemmen in het vaarwater van het bankwezen, zoals vastgoed, advocatuur en consultancy. Zij kunnen aanzienlijke schade lijden door deze overnamestrijd. Nu hoeven we daar in het algemeen wat minder medelijden mee te hebben, maar op al die kantoren werken ook mensen van wie de baan uiteindelijk op de tocht kan komen te staan.
Bij het gevecht dat nu speelt rond de ABN-Amro tellen blijkbaar alleen de financiële belangen van de aandeelhouders. Andere (aanzienlijke) belanghebbenden hebben niet of nauwelijks een stem. Sommigen vinden het jammer dat er nu wéér een Nederlands bedrijf in buitenlandse handen komt, maar dat is in de huidige internationale economische praktijk een achterhaald sentiment. Veel erger is dat in dit soort kwesties tegenwoordig blijkbaar een vorm van bruut en niets ontziend kapitalisme regeert. Wanneer in de kringen van private investeringsfondsen uitsluitend het financiëel eigenbelang een rol speelt en de rest van de samenleving kan opdraaien voor de achtergelaten puinhoop komt dit in mijn beleving neer op financieel terrorisme. Deze tendens lijkt me uitermate schadelijk voor ons land.
| Tweet |
