Op de voet gevolgd
Vrijdag 21 December 2001 in categorie Incrowd: over webloggen, Media
Wij Nederlanders respectievelijk Wij Belgen (doorhalen wat niet van toepassing is) volgen het nieuws doorgaans op de voet. Dat is geen verstandige gewoonte. Niet zelden zelfs gevaarlijk.
Wanneer je het nieuws op de voet volgt zit je een reporter op de hielen en raak je al snel verzeild in hinderlagen of mijnenvelden, tussen achteloos rondslingerende blindgangers of net klaarkomende clusterbommen.
Nee, je kunt beter een beetje uit de buurt blijven van het wereldnieuws. Eerst even afstand nemen, even laten bezinken.
"Dan is het geen nieuws meer," zult u tegenwerpen. Dat is een misverstand: nieuws blijft langer houdbaar dan u denkt. Voorwaarde is wel dat u het betreffende nieuws nog niet had gehoord, het feit verder wordt uitgediept of reeds dusdanig in uw herinnering is weggezakt dat het vanzelf weer nieuw(s) is.
U gelooft er niks van? Welnu: allereerst gaat u straks vast weer geboeid naar het jaaroverzicht van het journaal kijken. Geen nieuws, maar ergens toch weer wel. Wij willen herbeleven. Geen overbodige luxe in deze tijd van info-overvloed.
Ander argument. Zoals we sinds Einstein weten is tijd een relatief begrip. Een collega van mij vertelde gisteren dat zij in 1982 een jaar ver buiten onze Westerse cultuur verbleef. Zij wordt tot op de huidigedag geconfronteerd met zaken die zij niet wist, omdat ze in 1982 waren gebeurd. Nieuws uit 1982 dus.
Lees ook de boeken van Geert Mak. 'Kleine geschiedenis van Amsterdam', 'De eeuw van mijn vader'. Allemaal nieuws. Want geschiedenis is nieuws zolang je haar nog niet kent.
U begrijpt: eigenlijk zoek ik een excuus om het nieuws niet zo op de voet te hoeven volgen als Tonie van Ringelestijn. Dat is voor mij ook beter. Het maakt toch niets uit. Dan kan ik er nog even rustig over nadenken. Mij ook ontrekken aan dingen die geen nieuws zijn of mijn schuldgevoel pogen aan te wakkeren.
Dan hoef ik mij ook niet verantwoordelijk te voelen voor de hele wereld. Tegen de tijd dat de hongersnoden en de vluchtelingenstromen voorbij zijn hoor ik dat nieuws wel.
Dat lijkt asociaal, niet-betrokken, hard. Maar in de praktijk verschil ik weinig van de mensen die wel het nieuws op de hielen zitten. Denkt u nog wel eens hoe het staat met de slachtoffers van de aardbevingsrampen in Turkije, Mexico of Italië? De grote Westerse persbureaus maken uit wat nieuws is. Was er eigenlijk een zelfmoordaanslag in Israël op 11 september 2001? Volgde daar wel of niet een vergeldingsactie op waarbij Palestijnen werden gedood? Was er op die datum een geval van zinloos geweld in uw wijk? Heeft u de hele dag aan de televisie gekluisterd gezeten als u op 11 september 2001 in het huwelijk trad? Of uw eerste kind kreeg? Waar was u op de dag dat prinses Diana verongelukte? U lag in bed te slapen. U was aan het doorzakken in de kroeg. U werd net ontmaagd. U probeerde net een machete te ontwijken toen de landeigenaar uw Indiaanse dorp uitroeide. Wanneer was dat eigenlijk ook weer precies, dat met die Diana?
Waar was u toen Herman van het Hilton sprong? O, u stond net op de Euromast om hetzelfde te doen? En u hebt daarvan afgezien omdat er geen aandacht voor was. Ja, zo gaat dat, hè?
Laten we het maar zo doen: het nieuws in Verbal Jam staat los van de tijd. Op afstand. Want als straks de Berlijnse Muur valt sta ik er liever niet onder.
| Tweet |
