siamese verbinding

Vrijdag 11 Juli 2003 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten

Je kunt de krankzinnigste dingen verzinnen en denken dat ze onmogelijk kunnen bestaan. Regelmatige internetgebruikers weten wel beter. Ze bestaan.
Deze week hoorde ik op de radio de nieuwste trend in lichaamsverminking. Twee kunstenaars ontwierpen vormpjes van speciaal keramisch materiaal. Deze vormen werden vervolgens onder de huid ingebracht en daarna was het de bedoeling dat het materiaal zich zou vasthechten aan het bot. Dan heb je bijvoorbeeld een reliëf van een hartje onder je huid.

Je hebt alles al getatoeëerd wat er te tatoeëren viel, je hebt dermate veel geperforeerd dat je nauwelijks nog je eigen schaduw ziet als je in de zon staat, je hebt zulke grote objecten in je oorlellen en je onderlip dat zelfs een Papoea krijsend voor je op de vlucht slaat. Dan is het tijd voor een nieuwe uitdaging. Maar in zo'n geval zit je natuurlijk niet te wachten op keramische knutseltjes onder je vel. Dat is toch te veel van het 'my little pony' niveau.

Toen de afgelopen week de scheiding van de Siamese tweeling in het nieuws was en een dag later het bericht omtrent de keramische krankjoremkunst langskwam, zag ik meteen het gat in de markt. Er zijn vast en zeker malloten te vinden die het omgekeerde willen, die juist willen worden samengevoegd tot Siamese tweeling. Medisch moet dat mogelijk zijn. Nazi kamparts Mengele experimenteerde er al mee. Tegenwoordig is het makkelijker, gewoon wat van dat keramische materiaal ertussen dat vergroeit met het bot en je bent klaar.

U mag vast gaan fantaseren over uw favoriete aanhechtingspunt.



siamese verbinding

een oor aangenaaid

Zaterdag 31 Mei 2003 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten

Dik tevreden verlaat de man in het Armani-pak de veiling. De goede slag is weer geslagen vandaag. Buiten voor de deur wordt hij voor de voeten gelopen door een berooid type, dat hevig vloekend en tierend zijn ongenoegen richting veilinghuis slingert.
Voorzichtig informeert de Armani-yup of dat nodig is, dat buitensporig gevloek.
"Gelooft u in reïncarnatie?" is de wedervraag.
"Laten ik het zó formuleren: een mens mag niets uitsluiten..."
"Neemt u van mij aan dat wedergeboorte bestaat!"
"En wie was ú dan in een vorig leven, als ik zo vrij mag zijn?"
"Vincent van Gogh..."
"Vandáár! Ik zou zeggen: vloekt u rustig verder..."

Niet voorzien in de auteurswet: zij die in een volgend leven terugkeren om de royalties te incasseren.

een oor aangenaaid

een kleedje

Zaterdag 24 Mei 2003 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten

Herinnert u zich nog die in Nederland wonende Irakese vrouw op de televisie? Die vrouw met die zeven kinderen, die vrouw met die hoofddoek, die vrouw die ook bij Balkenende op bezoek mocht komen als ik het wel heb? Die vrouw die tijdens de oorlog elke dag met Irak belde om te vragen hoe het met haar familie ging? Ja, die!
Wat mij nog het meest is bijgebleven, is dat deze mevrouw een kleedje over haar televisie had liggen, óók als hij aanstond. Dat is eigenlijk de voornaamste reden dat ik mij haar nog herinner. Gek eigenlijk...

Want ik dacht toen nog: "Dat moet u niet doen, mevrouw, zo'n kleedje over de televisie. Daar krijgt zo'n ding het erg warm van."
Dan zult u misschien zeggen: "Alsof dat nou het belangrijkst is als je land in oorlog is! Dat arme mens heeft nu werkelijk wel andere dingen aan haar hoofd dan dat kleedje!"
Dat is waar natuurlijk, maar als straks die tv in de hens gaat is ze nog verder van huis dan Irak!
Ik zeg maar zo: een mens moet niet overal een kleedje op willen leggen!
een kleedje

geen kunst

Zaterdag 03 Mei 2003 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten

Alles, maar dan ook alles, is afgedekt met plastic. De bank, de tafel, de stoelen, de boekenkast, de piano en de schermerlamp. Vele vierkante meters dunne kunststof bewegen sierlijk als mystieke mistflarden bij het minste trekje tocht. Ergens op een bijzettafeltje wasemt een vergeten kopje thee zijn laatste restje warmte tegen het halfdoorzichtig folie. De kamer is gevangen in een unieke, stille geheimzinnigheid.

Nu zou die directeur van de rijksakademie eens moeten binnenlopen. Hij zou zeggen: dit is kunst!
Waarop ik dan moet bekennen: nee hoor, we zijn nog niet begonnen!
Ik zie zijn verbaasde blik en haast mij eraan toe te voegen: ...met schilderen... Het plafond moet nog!
Ik had mijn mond moeten houden. Want soms is iets kunst voordat je ook maar een poot hebt uitgestoken. Zolang er maar op het juiste moment de juiste directeur binnenloopt!

Gisteren staarde ik bij de Praxis naar het rek met verf. Er stonden bussen verf met JAN erop. Die 'Jan' is Jan des Bouvrie. En die verf is best behoorlijk prijzig. Want soms is iets duur zonder dat iemand daar een poot voor heeft hoeven uitsteken. Zolang er maar de juiste naam op staat: Jan des Bouvrie. Die dan vervolgens lekker binnenloopt.

Koop dus géén verf van Jan. Want je moet het er toch echt nog steeds zélf opsmeren. Denk maar niet dat Jan of die directeur dat voor je doet. Want dát zou geen kunst zijn...


geen kunst

gereformeerde zomertijd

Maandag 28 April 2003 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten

Sargasso stelde vast dat de SGP ook voor haar website de zondagsrust aanhoudt. Dit feit intrigeerde mij, want ineens vroeg ik mij af: wannéér is het eigenlijk zondag? Wij hebben immers de zomertijd en strikt naar de ons door God gegeven tijd gerekend begint hun zondag dus eigenlijk pas om 1 uur. Hoe gaat de SGP hiermee om?

Ik heb deze vraag daarom voorgelegd aan de SGP. En eerlijk is eerlijk: ik kreeg keurig netjes dezelfde dag nog antwoord. Dat kunnen wij van Klaas de Vries niet zeggen! Op zijn reactie in een andere kwestie zitten we nog stééds te wachten!
Maar dit terzijde. Ik stuurde het volgende, beschaafd op de doelgroep afgestemde, emailtje naar de SGP:

"Geachte heren,
De zondagsrust dient geëerbiedigd te worden. Er is echter een vraag die mij bezighoudt in dit verband: hoe staat de SGP tegenover de zomertijd? Immers, de zomertijd is een afwijking van de werkelijke, door onze Schepper aangegeven tijd (als ik dit zo mag uitdrukken). De zomertijd is naar mijn idee voornamelijk ingegeven door economische motieven van de (werkende) mens.
Moeten wij dus de zondagsrust eerbiedigen volgens de werkelijke tijd (dus in de zomer een uur eerder beginnen en eindigen) of staat de SGP op het standpunt dat wij wel kunnen meegaan in het menselijk gesjoemel met de tijd?
Gaarne verneem ik hierover uw oordeel en bovendien of dit standpunt dan ook politiek wordt uitgedragen."

Bijna per omgaande kreeg ik antwoord van Rudi Biemond, afdeling Voorlichting & Vorming van de SGP. Men denkt daar natuurlijk: meteen afhandelen die post, want we hebben al een dag minder! Het standpunt van de SGP aangaande de zomertijd blijkt als volgt:

"In de beginperiode van de SGP is er door de SGP geageerd tegen het invoeren van de zomertijd, ondermeer vanwege de door u genoemde redenen. Door de tijd heen zijn de negatieve connotaties bij het invoeren van de zomertijd echter grotendeels verdwenen, en is het ook zo gewoon geworden, dat er zelden meer geluiden tégen de zomertijd te horen zijn. Ook binnen de achterban is de zomertijd inmiddels geaccepteerd. Het is de vraag of dat goed is gezien het genoemde bezwaar, maar het is een punt van minder groot belang en daarom is het -naar mijn waarneming- vrij makkelijk geaccepteerd, ook binnen de SGP."

U ziet, de SGP is flexibeler dan wij denken, zelfs ten aanzien van zulke fundamentele dingen als de tijd en de aanvang van de zondagsrust. SGP-standpunten blijken wel degelijk bij te buigen, zeker wanneer regeringsdeelname in zicht komt. Nog eventjes geduld en zaken als het homohuwelijk, abortus, euthanasie, de rol van de vrouw en de nederwiet geven ook onder de preekstoel geen probleem meer. Die SGP wordt straks nog een behoorlijk Socialistisch Georiënteerde Partij!

gereformeerde zomertijd

geen zin is onzin

Dinsdag 15 April 2003 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten

Bekende onzin-uitspraak: wie schrijft, die blijft. Hoe weten ze dat nou? Want wie niet is gebleven, heeft misschien óók wel geschreven. Daar hebben we dan alleen nooit iets van teruggevonden. Hoe het ook zij, iemand die schrijft denkt tenminste na, is mijn ervaring. Men flapt er niet zomaar allerlei onberedeneerde onzin uit, nee, men brengt gedachten onder woorden. En dat laatste suggereert een zorgvuldig afwegingsproces, structuur, woordkeuze. En dan nóg is er geen garantie tegen nutteloos geouwehoer, zoals dit.

geen zin is onzin

dutje

Dinsdag 08 April 2003 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten

Overal om mij heen hoor ik dat men moe is. Daar word ik zelf ook moe van. Het is besmettelijk. Men is waarschijnlijk voorjaarsmoe. Dat is riskant: nog drie seizoenen erbij en men is levensmoe.
Wanneer ik vroeger tegen mijn moe zei dat ik moe was, antwoordde ze steevast: dan moet je zorgen dat je pa wordt. Daar kikker je écht van op, van die antieke leukigheden. En ze brengen je geen steek verder, want mijn pa is ook wel eens moe, dus dan ben je weer terug bij af. Mijn pa heeft overigens wèl bewezen een ijzeren gestel te hebben, met zijn 92 jaar. Bij hem zal het dus een kwestie van metaalmoeheid zijn. Hij doet gewoon zijn dutje in zijn stoel, op elk moment dat het hem uitkomt. Voorjaar of geen voorjaar, visite of geen visite, kortom door weer en wind als het ware.
Geneer u dus nooit om uw toevlucht te nemen tot een middagdutje, een siësta zo u wilt. De natuur heeft dit bedoeld om na de winterslaap de rest van het jaar nog een beetje comfortabel door te komen. Zo voor en na de zomerstop...

dutje