De Koningswup

Ik heb er eindelijk een te pakken: een Koningswup. Dat wordt absoluut een collector's item, volgens de Metro.
Zoals mijn moeder munten en theelepeltjes spaarde van Wilhelmina en Juliana, zo heb ik de Koningswup. Mijn erfgenamen zullen die later terugvinden in mijn nalatenschap en zich afvragen wat voor ding het ook alweer was. En dan zal iemand zeggen: dat was die zooi van Albert Heijn, doe maar weg.

Eén ding bevreemdt mij. Aanvankelijk zouden er 150.000 ballonnen worden opgelaten ter ere van onze nieuwe koning. Daar ontstond commotie over, dus dat feest ging niet door. Na veel pressie vanuit de milieubeweging en de Partij voor de Dieren zag burgemeester Van der Laan in dat het inderdaad niet milieu- en diervriendelijk was om zoveel latex in het landschap te dumpen. Zeker niet voor zoiets futiels als de inhuldiging van Willem-Alexander.

De gevaren van grofvuil

Ik moest een paar grote kartonnen dozen weggooien. Daarvoor reed ik naar de vuilnisbelt. Tegenwoordig heet dat een 'afvalpunt'. Je moet daar alles gescheiden inleveren. Glas, karton, hout, metaal, piepschuim, a/b-hout (wat dat ook moge betekenen), plastic, ijzer, non-ferro metalen (heb ik gelukkig vroeger gehad bij scheikunde), geïmpregneerd tuinhout, bitumen, puin, chemicaliën en uiteindelijk gewoon restafval. Voor alles hebben ze een aparte container.

Je moet op zo'n afvalpunt ontzettend op je hoede zijn. Voor je het weet ga je vreselijk de fout in. Dan krijg je te maken met de toezichthouders. Zij staan de hele dag onbeweeglijk met hun armen over elkaar naast de containers het afvalscheidingsproces te bewaken. Als zombies staren ze met donkere ogen in het niets. Totdat je iets in een verkeerde container deponeert. Dan slaan ze terstond aan en schalt hun corrigerend geblaf over de vuilstort. Je staat publiekelijk voor schut.

De kat en de chip

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Het volgende bericht in de media (AT5, Parool) wekte mijn ergernis.

Vooral die laatste zin duldt geen tegenspraak: 'Het blijkt dat een chipplicht alleen kan worden ingesteld als de volksgezondheid in gevaar komt.'

Het element van onvermijdelijkheid in deze bewering doet vermoeden dat het hier gaat om een natuurverschijnsel waarop wij simpele mensen uiteraard geen enkele invloed hebben.
Zoals in: 'De Elfstedentocht kan alleen worden verreden wanneer er ijs ligt'.

Strijd tegen onkruidbestrijdingsmiddel

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Een aantal stadsdelen gebruikt het bestrijdingsmiddel Roundup voor het onkruidvrij houden van stoepen en kinderspeelplaatsen.
De Partij voor de Dieren maakt ons erop attent dat dit middel (glyfosaat) giftig is. Vooral voor kinderen vormt het een bedreiging. De partij wil dat het middel niet meer wordt gebruikt. Dat wordt dus weer intensief krabben tussen de steentjes. Maar dan hebben onze taakgestraften ook weer wat omhanden, moet je maar denken.

Wat mij nog het meest verbaast is dat je als burger door de overheid niet wordt ingelicht over het gebruik van bepaalde bestrijdingsmiddelen in de publieke ruimte. Kinderen spelen immers overal. Ook onze uitlaatbare huisdieren banjeren onbekommerd over straat. En dan spreken we nog niet eens over wat er verder nog losloopt in onze stadsnatuur.

Een weekje weg uit Amsterdam

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Ik was een weekje weg uit Amsterdam. Uit Nederland zelfs. Ik ben dat uiteraard wel vaker en telkens valt mij op dat ze in het buitenland veel meer natuur hebben dan in Nederland.

Dit keer was ik in Duitsland. Als je daar een stad uit rijdt, ben je meteen in de natuur. Heuvels en bossen op z'n minst en die zijn ook nog eens rijkelijk voorzien van wilde dieren.

Vanuit het centrum van Amsterdam moet je toch al gauw vijftien kilometer fietsen om een béétje natuur tegen te komen. Althans, wanneer je het begrip natuur niet te strikt neemt. Zo mag het Amsterdamse Bos ook meetellen.

Het vandalisme van Nijntje

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Parool en AT5 melden een konijnenplaag in Westerpark. De begraafplaats Sint Barbara en de schooltuinen worden geterroriseerd door honderden konijnen die bloemen en groenten opvreten. Vossen kunnen de populatie niet meer aan en afschieten mag niet.

De Nijntje-terreur is niet nieuw. Al in 2010 deed ik op Amsterdam Centraal verslag van de konijnenplaag op begraafplaats Westgaarde. Heel Amsterdam is vergeven van de konijnen. De overheid doet niets. Zolang konijnen niet in de straalmotoren van jumbojets vliegen, vormen ze geen probleem.

Red de mol in het Beatrixpark!

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Van GroenLinks in Stadsdeel Zuid vernemen wij dat er in het Beatrixpark gebruik wordt gemaakt van mollenklemmen om de daar aanwezige mollen te bestrijden. De partij komt hiertegen in het geweer. Terecht natuurlijk, want de mol (Talpa europaea) is een uiterst onschuldig en nuttig diertje. Dat hoeft helemaal niet bestreden te worden.
Sommigen ergeren zich aan de molshopen in de gazons. Dat is weinig ruimdenkend. Dan zou je ook bezwaar kunnen maken tegen vogelnesten in de bomen. Ikzelf vind molshopen een verrijking van het landschap, zelfs in mijn eigen tuin. Nederland is immers al plat genoeg.