Een kruidenier als kinderrechter

Misschien ligt het genuanceerder, maar zoals het tot mij kwam is het een eigenaardig verhaal.
Dinsdagavond zag ik een bijna ontluisterend te noemen documentaire over het werk van de kinderrechter.
Verschillende zaken met evenzoveel verschillende kinderen passeerden de revue.
Eén van die zaken kwam onmiddellijk in de clinch te liggen met mijn rechtvaardigheidsgevoel.

Met twee vingers in de neus

Op televisie gebruiken ze tegenwoordig dikwijls de uitdrukking:
'Dat doet hij met twee vingers in z'n neus!'
Vooral bij sport, meer specifiek nog bij wielrennen.
Hoe komen ze daar ineens zo bij?
Ik ging op onderzoek uit.

De uitdrukking komt inderdaad uit de wielersport.
Hij betekent dat iemand iets met het grootste gemak doet.
Mart Smeets maakte hem populair in Nederland, nadat hij hem had overgenomen van de Belgische verslaggever Karel van Wijnendale.
Dankzij Google zoek je dit op met twee vingers in de neus.
Maar u kent mij, als ik mij eenmaal in iets vastgebeten heb, zoek ik het ook tot op de bodem uit.

Irritante spellingsproblemen

De van kinder-misbruik verdachte Robert M. laat zich juridisch bijstaan door het kantoor van het Friese advocatenduo Anker.
Ik vind dat verstandig.
Bij Moskovitz Moskowitch Moszkowicz ben je de helft van de tijd bezig om op te zoeken hoe je de naam van je eigen advocaat schrijft.
Als verdachte in een mega-zedenzaak heb je waarachtig wel iets anders aan je hoofd.

En zelfs al ben je een brave burger, toch heb je telkens weer last van die onspelbare naam Moszkowicz.
Je kunt bij wijze van spreken niet naar het journaal kijken of die man doorkruist weer je gedachten.
U weet waarop ik doel.

Uitvaart Mulisch was schamele vertoning

Mijn vrouw zei: laat het nou eerst een paar dagen betijen.
Maar ik ben nog steeds kwaad.
Wát een schamele vertoning was die uitvaart van Harry Mulisch!
Echt weer Holland op z'n smalst.
Ik had toch minstens een staatsbegrafenis verwacht.
Je mag als Nederland toch wel even royaal uitpakken, lijkt me, wanneer de enige literaire godheid die we in tweeduizend jaar hebben gehad ten grave wordt gedragen.

Waarom is de ArenA niet afgehuurd, zoals bij André Hazes?
Nu wek je de indruk dat Hazes literair toch de meerdere was van Mulisch.
Misschien was dat ook wel zo, daar laat ik me niet over uit, daar hebben anderen meer verstand van dan ik.

Mannen die rare vrouwen zijn

Op de televisie zag ik het zoveelste typetje voorbijkomen waarbij een man zich als vrouw had uitgedost.
Het is vrijwel altijd een rare vrouw, want het moet komisch zijn.
Ik vroeg mij af: wat is dat toch met al die professionele lolbroeken op de televisie dat ze zich voortdurend willen verkleden als vrouw?
Heb ik zélf wel eens die behoefte gehad?
Nee, de laatste keer dat ik het deed was tijdens het eindexamencabaret.
Maar daarna word je geacht daar overheen te groeien.

Als je er niet overheen groeit, kun je maar beter acteur of cabaretier worden, zo lijkt het. Dan kom je er nog een beetje netjes mee weg, met die stiekeme innerlijke drang.
Want om nu meteen stevig door te pakken tot een volbloed travestiet als Dame Edna Everage is ook weer zo'n grote stap.

De argusogen van Bakker Bart

Sinds de actie van Youp zit de schrik er bij de landelijke middenstand goed in blijkbaar.
Na mijn baldadige stukje over de defecte actiecodes van Bakker Bart, reageerde Bart onmiddellijk.
Ik had bij wijze van spreken mijn mond nog vol met vlaai.
Ik kreeg per omgaande twee nieuwe actiecodes.

Zo zie ik het graag. Dat ik blijkbaar net zo gevreesd ben als Youp. Hoewel ik daar volgens mij nooit aanleiding toe heb gegeven. Maar niettemin: hartelijk dank voor uw snelle service, Bakker Bart!

Toch zet deze prompte reactie mij enigszins aan het denken.
Inderdaad, het is ook nooit goed of het deugt niet.

Van bil gaan met een kameel

Ik lees dat een blogger door de rechter in hoger beroep is veroordeeld wegens belediging van moslims.
Op zijn weblog had hij onder meer geschreven dat 'moslims van bil gaan met kamelen'.

Tja, zoiets kun je natuurlijk niet in het wilde weg gaan roepen. Een dergelijke bewering moet je wél hard kunnen maken. En dat zal moeilijk worden, want het is veel te algemeen gesteld.
In zo'n geval kun je altijd nog gaan roepen dat het 'satire' was en dat deed de blogger in kwestie dan ook. De rechter ging hier gelukkig niet in mee. Het is een welhaast literair belang dat het begrip 'satire' niet door de eerste de beste halfaap wordt uitgewoond.