Dieren tegenwoordig minder slim?
Woensdag 07 Oktober 2009 in categorie Media, Milieu, flora, fauna
Zijn de dieren van tegenwoordig nou minder slim, of vergis ik me? Zijn ze door inteelt dusdanig teruggevallen in intelligentie, dat het bijvoorbeeld niet meer de moeite waard is om er televisieseries over te maken?
Het kan natuurlijk ook zijn dat ik er niet meer zo op let. Maar het laatste slimme dier dat ik tijdens het zappen voorbij heb zien komen was geloof ik Commissaris Rex.
Vroeger had je uiterst snuggere dieren, die ook qua ethisch besef soms ver boven de mensen in hun omgeving uitstaken. Zij wisten altijd feilloos goed van kwaad van onderscheiden en de boeven eruit te pikken.
Mijn eerste kennismaking met een intellectueel hoogstaand dier was op de lagere school, waar de oude meester Ruys ons voorlas uit Snuf de Hond. Van het verhaal herinner ik me niets meer, maar ik weet wel dat Snuf zo'n beetje onze enige dierlijke verzetsheld uit de Tweede Wereldoorlog is geweest.
Opmerkelijk genoeg was Snuf een Duitse herder, maar hij verloochende zijn afkomst en kwam in opstand tegen het Nazi-bewind.
Er waren dus ook nog goede Duitsers in die tijd!
Pas onlangs is er een film over Snuf gemaakt.
Een Snufmovie dus feitelijk.
Maar dit inkoppertje zal vast al eerder bedacht zijn.
Ik kom er nu pas achter dat Snuf waarschijnlijk streng gereformeerd was, omdat het boek is geschreven door het fijn-gristelijke kamerlid Piet Jongeling (1909-1985). Nooit geweten.
De erven Jongeling zullen dus wel lekker financieel zijn binnengelopen door die film.
Daar is niets op tegen, maar wat moet je als gereformeerde met al dat slijk der aarde?
Ik dwaal af.
Na Snuf de Hond heb ik in mijn jeugd nog een heleboel andere pientere dieren voorbij zien komen.
Je had bijvoorbeeld Mr. Ed, het sprekende paard.
Maar die deed verder niet veel nuttigs geloof ik, behalve een beetje lollig doen en zijn baas in de maling nemen.
Het meest geniale dier is volgens mij Flipper geweest. De uiterst slimme dolfijn. Flipper heeft menige stroper achter de tralies gekregen, als ik me goed herinner. De serie was opgezet rond een parkwachter en zijn twee zonen. En de dolfijn, uiteraard.
Overal ter wereld schoten de dolfinaria als paddenstoelen uit de grond.
Het flipperconcept werd eveneens gebruikt voor Skippy, een snuggere kangoeroe. Ook hier weer een parkwachter met twee zoontjes die worden bijgestaan door een dier.
Herinner ik me verder niets meer van.
O wacht, je had ook nog Lassie. Daar hebben we eveneens jarenlang van te lijden gehad. Ook weer zo'n bijdehante hond.
Lassie is denk ik zo'n beetje de meest uitgebuite filmhond aller tijden. Het ras (de langharige Schotse collie) is er ontzettend populair mee geworden en waarschijnlijk dusdanig kapotgefokt dat de tegenwoordige lassiehonden niet eens meer kunnen onthouden waar hun etensbak staat.
Als ik 's avonds buiten loop zie ik al die honden die vlak voor het slapen gaan nog eventjes snel worden uitgelaten. Meestal kleine witte poedeltjes, jack russells of langharige chihuahuas.
Daar zouden we de Tweede Wereldoorlog nooit mee doorgekomen zijn.
En meester Ruys zou hebben ingezien dat hij bij ons niet hoefde aan te komen met Snifje het Hondje.
| Tweet |
